Hetimet e gjykatës së Hagës për krimet e kryera në Kosovë

Pas një fillimi të ngadaltë në vitin 1998, Gjykata Ndërkombetare Penale për ish-Jugosllavinë në Hag, filloi hetimet për krimet e kryera gjatë luftës në Kosovë. Me 27 maj 1999 gjykata e Hagës bëri publike padinë penale kundër: Slobodan Milosevicit, dhe katër zyrtarëve tjerë të lartë serbë, të cilët akuzoheshin për “vrasje, persekutime dhe dëbime… në Kosovë” për periudhën kohore 1 janar 1999 deri në fund të majit të po këij viti.(Këtu nuk përfshihen krimet e kryera gjatë vitit 1998)

Përveç kryekriminelit Sllobodan të paditurit e tjerë ishin:

-Milan Milutinoviç, president i Serbisë dhe anëtar i Këshillit të Lartë të Mbrojtjes,

-Dragoljub Ojdaniç, Shef i Shtabit të Përgjithshëm i Ushtrisë Jugosllave,

-Nikola Shainovic, zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavise dhe

-Vlajko Stojiljkoviç, Ministër i Punëve të Brendshme të Serbisë.

Pas përfundimit të luftës në Kosovë, gjegjësisht më 1 prill 2001 krimineli Millosheviç(pasi ra nga pushteti) u arrestua, ndërsa rreth tre muaj më vonë, më 28 qershor u transferua në burgun e Hagës.

Derisa ndaj krerëve të lartpërmendur serb (përveç Milloshit i cili në shkurt të vitit 2006 iku në botën tjetër pa u denuar) po mbahet gjykimi në Hag,shpeshherë ia bëjë vehtes pyetjen : « A thua kur do të arrestohen edhe qindra zyrtarë të tjerë të lartë shtetëror serbë, të ushtrisë dhe të policisë serbe (që janë graduar dhe kane marrë mirenjohje nga varrmihësi i Kosovës Milllosheviç),per krimet me monstruoze të kryera gjatë luftës 1998-1999) në Kosove?! »

* * *

Fotogaleria e strukturave militarëve dhe paramilitare serbe...!

Gjeneral Dragoljub Ojdaniç, Sllobodan Millosheviç dhe gjen. Nebojsha Pavkoviç

Gjen.Kol.Obrad Stevanoviç, Radomir Markoviç dhe Blastimir Gjorgjeviç

Zhelko Razhnjatoviç – Arkan dhe Frenki Simatoviç

Gjen. Nebojsha Pavkoviç dhe Zh.R. Arkan me bashkpunëtorët e tij

Artemije + patriarku Pavle dhe bekimi i njësive kriminale(në Kish) para se të nisen në frontet e luftës!

Gjen.D.Ojdaniç,S.Millosheviç dhe gjen.N.Pavkoviç / Parakalimi i gjen.V.Llazareviç dhe N.Pavkoviç

Voisllav Sheshel dhe kapetan Dragani me bashkpunëtorët e tyre / Parakalimi i Arkanit

Milorad Lukoviç – « Legija » / Parakalimi i kriminelit « Legija »

Tanksat = artileria e rëndë e armatës së tretë të ushtrisë kriminale serbe

Sa shqiptarë u vranë, u masakruan e u zhdukëngjatë luftës në Kosovë?

Vlerësohet, se gjatë luftës në Kosovë (1998-1999), forcat kriminale serbe, vranë, ekzekutuan apo masakruan në format më mizore, rreth 14 mijë shqiptarë, ku 90% prej tyre qenë civilë të pa armatosur,kryesisht gra, fëmijë, foshnje dhe pleq.

http://www.gfbv.it/3dossier/kosovo-1.html

Klikoni linkun më poshtë, që të shihni Masakrimin e civilëve shqiptarë në Reçak:

http://news.bbc.co.uk/olmedia/255000/video/_256358_loyn_vi.ram

Ndërsa në anë të ndryshme të Kosovës, janë përdhunuar nga forcat militariste dhe bandat shtetërore serbe afër 20 mijë femra shqiptare. Ndërkaq 3 mijë shqiptarë janë rrëmbyer dhe shumica prej tyre janë gjetur të vdekur.

PËRDHUNIMET

Cilat njësi kriminale serbe u përfshinë në ekzekutimin e shqiptarëve dhe në zhdukjen e gjurmëve të krimit?!

Për të argumentuar kriminimin e shqiptarëve po ju referohemi fakteve:Njësitë kriminale serbe, si njësitë speciale të sigurimit shtetëror - "Beretat e kuqe", "Shkorpionët", "Frenkievcët", njësitë për operacione të veçanta (NJOV), siç e quanin veten, “Beli Orlovi”, njësitë e Arkanit etj, pas ekzekutimit të shqiptarëve filluan t´i fshehin gjurmët e krimit. Kufomat e fëmijëve, grave e pleqve shqiptarë u zhvarrosën, u ngarkuan në kamionë dhe u bartën në Serbi. Kështu më 6 prill 1999 në Lumin Danub afër Kladovës, te vendi i quajtur”Tekia”, u gjetë kamioni - frigorifer i tipit "mercedes", me ngjyrë jeshile, në të cilin u identifikuan 30 trupa të pajetë të të dy gjinive.

Për të mësuar, më gjerësisht këtë dramë, lexoni shkrimin” Kufomat nga kamioni frigorifer” duke klikuar mbi këtë link:

http://www.aimpress.ch/dyn/alba/archive/data/200105/10511-004-alba-beo.htm

Si u dogjën kufomat e shqiptarëve në fabrikën e aluminit në Maçkaticë të Serbisë dhe kush mori pjesë në djegjen e kufomave?!

Kufoma të civilëve shqiptarë të vrarë e të maskruar mizorisht u gjetën edhe në liqenin Peruçac, ndërsa në Batajnicë afër Beogradit u zbuluan edhe varreza masive. Ndërkaq, pas luftës mësohet se qindra kufoma të shqiptarëve janë djegur në furrat e fabrikës së aluminitnë Mackaticë, afërSurdulicës, në distriktinePcinjitnë Serbinë jugore. Këtë akt barbarë të varrmihësve të Kosovës, për herë të parë e bëri publike znj.NatashaKandiç, drejtoreshë eQendrëspërLigjinHumanitar(HCL), në gazetën „Danas“ të Zagrebit. Sipas konstatimeve të Natasha Kandiqit, person i besuar, përkatësisht koordinator i projektit për fshehjen e gjurmëve të krimeve të luftës të bëra në jug të Serbisë ka qenë Dragomir Tomiqi“me përkrahjen dhe mirëkuptimin e të cilit është bërë bartja e organizuar e trupave, të viktimave nga Kosova, për në trevat e Vranjës dhe të Surdulicës”. Bazuar në të dhënave, që Fondi për të Drejtën Humanitare ka pranuar, nga ana e disa burimeve të pavarura, djegia e trupave në fabrikën “Maçkatica” është bërë në dy etapa, më 16 dhe 24 maj të vitit 1999, pas mesnatës, nën mbikëqyrjen e “Beretave të kuqe”, të cilat atëbotë e kishin bazën e tyre në “Bella Vodë” - afër Vranjës. Komandanti i atëhershëm i “Beretave të kuqe”, Millorad Legija, sipas burimeve në fjalë, kishte marrë pjesë, personalisht, në përcjelljen e një transporti deri në vendin e ngjarjes dhe kishte qenë i pranishëm me rastin e djegies së tyre. Trupat qenë djegur në “shkritoret e hapura” nr. 4 dhe 5. Gjithnjë sipas këtyre burimeve, pranimin dhe organizimin e djegies së kufomave e kanë bërë:

1.Zoran Stoshiqi, i cili atëherë ishte kryeshef i sigurimit shtetëror për rrethin e Pçinjës;

2.Bratisllav Milenkoviqi, shef i BIA-s për Vlladiçin Han dhe Surdulicë;

3.Dragan Stankoviqi, kryeshef i SUP-it në Surdulicë që nga viti 1993;

4.Mirosllav Antiqi, kryeshef i BIA-s në Vranjë;

5.Dragan Llakiçeviqi, drejtor i “Maçkaticës” dhe zëvendësi i tij,

6.Aca Gjorgjeviqi - shkruan Natasha Kandiqi, duke shtuar edhe detaje të tjera të mjaftueshme, ashtu që të mos dyshohet aspak në vërtetësinë e fakteve të paraqitura.

Sipas këtyre dëshmive, fjala është për një shoqatë kriminelësh, mirë të organizuar, për të bërë “asanimin e terrenit”, pra fshehjen e dëshmive për krimet e bëra në Kosovë, gjatë kohës së bombardimeve të NATO-s.

Në cilin vend u morën vendimet për zhdukjen e gjurmëve të krimit?!

Artikulli i Kandiçit në Danas, thotë setë dy djegjet kanë ndodhur diku rreth mesnatës nën sigurim të rreptë nga Njësiti i Operimve Speciale të Policisë, JSO, atëherë me bazë në Bele Vode, afër Vranjës, në Serbinë jugore. Në artikull thuhet se komandanti i atëhershëm i JSO-së, Milorad “Legija” Ulemek, vrasësi i kryeministrit serb Zoran Gjingjiç në 2003, kishte përcjellur njërin konvoj të trupave në vendin e ngjarjes dhe kishte qenë prezent gjatë djegjes së tyre në “furrat numër katër dhe pesë”.
Sipas Qndrës për Ligjin Humanitar HCL-së, zyrtarë të lartë të policisë – disa prej të cilëve ende mbajnë postet – kanë organizuar djegjet, derisa zyrtarë tjerë të besueshëm të Milosheviqit kanë organizuar “pastrimin pasues të terrenit”.

Një burim i tretë i IWPR-së, ish-inspektor në policinë sekrete të Millosheviqit, ishte aktiv në kohën e ngjarjeve në Mackaticë, ka siguruar IWPR-në se policia ka “informata precize dhe të sistematizuara” se si janë djegur trupat në Mackaticë. “Ka të dhëna të qarta për këtë çështje në arkivat e polcisë lokale, të shënuara si “rreptësisht konfidenciale”, tha burimi, duke iu referuar dy djegjeve. “Njerëzit që morën pjesë në këtë aksion kanë qëndruar në Hotelin„Theranda“ në Prizren. Një punë e tillë ishtë pregatitur për një kohë të gjatë dhe nuk mund të kryhej brenda një apo dydite“,– thotë ky burim.

“Policia lokale publike dhe sekrete i dijnë të gjitha por kjo po fshihet për arsye se zyrtarë të tanishëm të policisë dhe ish-zyrtarë e agjentë të zakonshëm ishin të përfshirë. Çdo gjë është e përfshirë në dokumentacionin e policisë – nga emri i kodit të aksionit deri te lista e njerëzve që kanë qëndruar në Hotel Theranda dhe kanë punuar në "sanitimin e terrenit", deri te ata që kanë ngarkuar kamionët dhe i kanë vozitur deri te fabrika e Mackaticës, ky Legija dhe ekipi tij pastaj e kanë marrë punën në dorë.” “Gjithashtu dihet saktësisht se kush i ka vozitur dhe përcjellur kamionët, kush ka qenë përgjegjës për mbulimin e aksionit në fabrikë dhe kush drejtpërdrejtë është marrur me furrat gjatë djegjes.”

“Emrat e atyre që më vonë kishin për detyrë të zhdukin gjurmët në fabrikë dhe atyre që kishin për detyrë ta fshihnin të vërtetën nga policia lokale poashtu dihen. Në fund, është edhe një listë me emra të politikanëve që kanë qenë në dijeni të krejt kësaj, derisa aksioni planifikohej.” Ish-polici thotë se i din shumicën e këtyre emrave por frikohet t’ izbulojë publikisht ato.

***

Gjurmë të krimit janë gjetur kudo e kahdo nëpër Kosovë. Me këtë rast vlen të përmendet zbulimi i“qendrës së torturimit“ në Prishtnë.

Në qershor 1999 gjatë futjes së trupave të NATO/s në Kosovë, njësitë britanike(njësia parashutiste) gjatë kontrollimit të objekteve publike në Prishtinë, në një ndërtesë pesë katëshe, kishte zbuluar një dhomë e cila nga njësitë kriminale serbe ishte përdorur, si qendër e torturës dhe vrasjeve mizore të shqiptarëve. Në këto ambiente u gjetën armë të ftohta si: thika me gjak, shkopinjë gome, shkopinjë bejzbolli metë gërvishtura nga goditjet e fuqishme, arka të mbushura me drogë, që kriminelët kishin përdorë gjatë kryerjes së krimeve etj. Nga këto gjetje rezulton, se në këtë qendër krimi, të jenë torturuar e mbytur mizorisht shumë shqiptarë, duke ju prerë pjesë të trupit : veshët, hunda, ekstremitetet (këmbë e duar), organet gjenitale etj.

Dhoma e krimit në Prishtinë

Sa shtëpi u dogjën e shkatërruan, gjatë luftës në Kosovë?!

Mësohet se gjatë luftës në Kosovë (mars 1998 - qershor 1999) varrmihësit e Kosovës kanë shkatërruar dhe djegur pjesërisht ose tërësisht rreth 1.100 vendbanime shqiptare; kanë plaçkitur, djegur e shkatërruar mbi 200.000 shtëpi, banesa, lokale afariste, punëtori zejtare, fabrika, shkolla, biblioteka, monumente kulturore-historike, objekte kulturore, shkencore, fetare etj, kanë shkatërruar dokumentet e identifikimit: letërnjoftimet e pasaportat, ndërsa pas përfundimit të luftës, administrata pushtuese serbe ka sekuestuar dhe i ka dërguar në Serbi : domumentet e amzës, tapitë edokumentet e tjerat ë pronësisë private e koletkive të shqiptarëve.

&
Populli shqiptar, krahas vrasjeve, ekzekutimeve, masakrave barbare, djegjeve e plaçkitjeve të shtëpive e të pasurive të tyre, përjetoi edhe spastrimin etnik – zhvendosjen dhe shpërnguljen me forcë brenda dhe jashtëKosovës .

(Pamje filmike mbi eksodin, djegjen dhe shkatërrimin e pasurivetë Shqiptarëve)

http://news.bbc.co.uk/olmedia/105000/video/_107557_ben_brown_ex_nine_vi.ram ,

http://news.bbc.co.uk/olmedia/105000/video/_107237_paul_wood_vi.ram

Varrmihësit e Kosovës, duket se fushatën e bombardimeve të NATO-s (mars-qershor 1999) e kanë përdorur si arsyetim për të vënë në zbatim operacionin e koduar “Patkoi“, për spastrim etnik, operacion ky i planifikuar e përgatitur më herët. Disa ditë pas fillimit të fushatës ajrore të NATO-s, forcat militare e paramilitare serbe me dhunë i detyruan shqiptarët t´i braktisin shtëpitë e tyre dhe u deportuan në Shqipëri, Maqedoni, Mal të Zi, Bosnjë e vende tjera. Ky operacion gjenocidal, duke marrë përmasa të gjera, vazhdoi për më shumë se dy muaj rresht. Dhe gjatë kësaj periudhe u dëbuan më shumë se 850 mijë shqiptarë nga vatrat e tyre.

(Për më tepër lexoni studimin e Patrick Ball, Ph. D., zëvendësdrejtor i Programi të Shkencës dhe të Drejtave të Njeriut të AAAS. “Arratia e Shqiptarëve etnikë nga Kosova mars-maj 1999)

http://shr.aaas.org/kosovo/policyorpanic/albanian/intro.html,

http://shr.aaas.org/kosovo/policyorpanic/albanian/phase1.html

Shpërngulja biblike e pranverës së vitit 1999

--------------------------

Sipas raportit të UNCHR-s, të publikuar në fillim të qershorit 1999, mësohet se 443.300 refugjatë shqiptarë të Kosovës ishin vendosur në Shqipëri; 247.800 në Maqedoni, 69.300 në Mal të Zi; 21.700 në Bosnje e Hercegovinë, 5-6000 në Kroaci etj, ndërkaq në vendet tjera të botës u vendosën gjithsej 76.475 refugjatë, duke përfshirë 13.639 në Gjermani, 7.581 në Turqi, 5.829 në Itali, 5.730 në SHBA, pastaj kishte në Australi, Zvicër, Francë, Norvegji, Suedi, Britani të Madhe,Zelandë të Re, Poloni, Spanjë, Portugali, Finlandë, Izrael etj.

http://www.ess.uwe.ac.uk/Kosovo/Kosovo-Map11.htm

Haga - Millosheviqi dhe politika promillosheviqiane e Vojisllav

Koshtunicës !!!

Dihet mirëfilli, se në kohën kur NATO-ja kishte intensifikuar bombardimet kundër caqeve ushtarake serbe, Kryeprokurorja e atëhershme e Tribunalit të Hagës Louise Arbour e tronditur nga vrasjet dhe masakrat mizore serbe që kryheshin në Kosovë, më 27 maj 1999 bëri publike një aktakuzë të ngritur kundër Sllobodan Millosheviqit dhe disa bashkëpunëtorëve të tij më të afërt: Millan Millutinoviqit, Nikolla Shainoviqit, Dragolub Ojdaniqit dhe Vllajko Stojilkoviqit.
Pas ndryshimeve kozmetike që ndodhën në ndrrimin e pushtetit në Serbi, Millosheviçi (nën presionin e bashkësisë ndërkombëtare), arrestohet dhe, në fund të qershorit 2001, transferohet në Hagë. Më pastaj, më 12 shkurt 2002 nis gjykimi kundër tij, por jo edhe ndaj katër të akuzuarve tjerë, të rreshtuar përkrahë tij në akt-akuzë, sepse kryeprkurorja e re Karla Del Ponte kishte veçuar lëndën e Millosheviçit nga të akuzuarit tjerë, ndaj të cilëve më 10 korrik ka filluar një proces i ri gjyqësor.

Gjatë procesit gjyqësor kundër Millosheviçit, u dëshmua qartë se ky varrmihës i Kosovës kishte kryer krime të rënda makabre në Kosovë dhe në Bosnjë e Hercegovinë, mirëpo vdekja e papritur e tij, në mars të këtij viti, bëri që ai të shkojë nga kjo botë, pa e marrë dënimin e merituar.
Me këtë rast duhet të rikujtojë , se vetëm pakë ditë pasi kishte filluar gjykimi kundër Millosheviqit, pasardhësi i tij Vojisllav Koshtunica në një konferencë për media, doli në mbrojtje të Millosheviqit. z.Koshtunica ndër të tjera patë thënë:”se ky gjykim është një proces, në të cilin po shkruhet Historia e Jugosllavisë dhe se në këtë shkrim ne duhet të jemi pjesëmarrës me versionin tonë". Dhe këtë qëndrim z.Koshtunica në mënyrë konstante e ka ripërsëritur shumë herë gjatë këtyre viteve. Kjo tregon se pushtetarët aktualë në serbi, janë vazhdues të politikës millosheviqiane.

Pse hetuesit dhe prokurorët ndërkombëtarë hezitojnë të merren me ndjekjen dhe arrestimin e qindra kriminelëve serbë, që shëtisin lirshëm, kudo e kahdo nëpër Kosovë?!

Pas përfundimit të luftës në Kosovë, mësohet se në disa komuna janë zbuluar emrat e policëve, të ushtarakëve dhe të paramilitarëve serbë, janë gjetur qindra fotografi të kriminelëve që kanë bërë krime të rënda ndaj shqiptarëve. Ta zëmë, në një raport të KMDLNJ (shkurt 2000), thuhet se menjëherë pas luftës “janë evidentuar me emër e mbiemër ose vetëm me pseudonime mbi 1426 persona e janë denoncuar shumë të tjerë (kryesisht serbo-malazezë, por edhe të tjerë), të implikuar drejtpërdrejt ose tërthorazi në vrasjet e maskrimet e shqiptarëve dhe plaçkitjet, djegiet dhe shkatërrimet e shtëpive, vendbanimeve, lokaleve dhe të pasurisë tjetër të shqiptarëve. Kjo listë e emrave të kriminelëve dhe qindra emra të tjerë që janë identifikuar nga të mbijetuarit e krimeve, në këto vitet e pasluftës, u janë dorëzuar hetuesve të Tribunalit të Hagës, KFOR-it, policisë së UNMIK-ut, organeve të gjyqësisë në Kosovë si dhe lidershipit politik e institucional të Kosovës, por për çudi nuk është ndërmarrë asnjë veprim konkret që ata, të arrestohen dhe të dalin përpara drejtësisë.

Sa i përket arrestimit dhe gjykimit të kriminelëve që janë përfshirë drejtpërdrejt në krime, hetuesit e Tribunalit të Hagës gjatë hetimeve për krime në Kosovë, kanë deklaruar se nuk merren me ndjekjen e kriminelëve në nivele të ulëta, veçse merren me rangun e lartë të regjimit serbë.

Ndonëse shqiptarët janë dëshmitarë okularë për krimet e kryera në Kosovë, është i papranueshëm konstatimi i hetuesve ndërkombëtarë se për gjithë këtë katrahurë gjenocidale, përgjegjës janë vetëm Millosheviqi dhe disa nga bashkëpunëtorët e tij më të afërt. Pashmangshëm, përgjegjës për gjenocidin e kryer ndaj Shqiptarëve janë edhe strukturat tjera politike e shtetërore të Serbisë, institucionet intelektuale serbe, siç janë Akademia e Shkencave të Serbisë dhe përgjithësisht intelegjenca serbe. Mbi të gjithë, përgjegjës historik për shfarosjen fizike të shqiptarëve, është kisha ortodokse serbe në krye me patriarkun Pavle, e cila historikisht, në vazhdimësi ka qenë promotore shpirtërore e jetësimit të projekteve kundër popullit Shqiptarë.

Nëse merren për bazë deklarimet e hetuesve të tribunalit të Hagës, mund të konkludojmë se, qindra e mijëra kriminelë serbë lokalë dhe komandues të shumtë të formacioneve militare dhe paramilitare serbe, që janë përfshirë në vrasje dhe në ekzekutimin e shqiptarëve, kurrë nuk do të arrestohen që të dalin përpara drejtësisë ndërkombëtare apo asaj vendore !!!

Pse u liruan si të pafajshëm disa kriminelë serbë, nga gjykatësit ndërkombëtarë?!

Në të vërtetë, pas përfundimit të luftës janë mbajtur disa gjykime kundër serbëve lokalë për krime të kryera ndaj shqiptarëve, por çuditërisht kriminelët në vend se të denohen, ata lirohen si të pafajs“munges provash”!!! Në dhjetor 2000 në Gjykatën e Qarkut në Mitrovicë, është mbajtur gjykimi kundër gjashtë kriminelëve serb: Igor Simiq, Dragan Jovanovii, Sërxhan Aleksiq, Vlastimir Aleksiq, Branisllav Popoviq dhe Tomisllav Vuçkoviq. Derisa Igor Simiqi ishte prezent në gjykim, të akuzuarit tjerë gjykoheshin në munges, sepse ata kishin ikur nga burgu i Qarkut të Mitrovicës. Këta kriminelë, të veshur me uniforma të maskuara me shenjat e partisë Radikale serbe, në kohën e intervenimit të NATO-s mars/qershor 1999, në Mitrovicë e rrethinë kanë shpërngulur me dhunë familjet shqiptare, kanë djegur, plaçkitur e shkatërruar shtëpitë dhe pronat e shqiptarëve, ndërsa më 14 prill 1999 në Mitrovicë, duke përdorur armë zjarri dhe të ftohta, i kanë vrarë e masakruar 26 shqiptarë të pafajshëm.Një proces tjetër gjyqësor për krime lufte u inicua edhe kundër kriminelit Radovan Apostoloviq, i cili gjatë bombardimeve të NATO-s ka vrarë civilë shqiptarë dhe ka djegur shtëpitë e tyre në fshatrat Tejibër (Suhadoll) dhe Gushafc.

Si u arratisën nga burgu i Mitrovicës, gjashtë kriminelë serbë, pa lënë gjurmë dhe pse u lirua nga burgu krimineli Angjelko Kolashinac ?!

Ndërkaq në Gjykatën e Qarkut në Prizren është mbajtur edhe një proces gjyqësor kundër 8 të akuzuarve për krime të rënda lufte të kryera në fshatrat e Rahovecit. Por, para kolegjit dolën vetëm dy: Angjelko Kolashinac (ish kryetar i komunës së Rahovecit) e Çedomir Jovanoviq, pasi më parë, 6 prej tyre (Arsenije Vitosheviq,Stanislav Leviq, Novica Kërstiq, Radislav Mishiq, Vekoslav Simiq dhe Nenad Matiq), pas transferimit, gjoja për “shkaqe sigurie”, në burgun e”fortifikuar”në veri të Mitrovicës, u arratisën pa lënë gjurmë. Për çudi, në përfundim të gjykimit edhe përkundër fakteve, gjykatësi ndërkombëtar merrë vendim për lirimin e kriminelit Angjelko Kolashinacit, si të pafajshëm!!!

Për përfshirjen e Angjelko Kolashinacit dhe të tjerëve në kriminimin e shqiptarëve, dëshmon edhe një dokument i lëshuar nga vet strukturat pushtuese serbe. Në dokumentin me datë protokolli 17.4.1999, bazuar në urdhërin e Ministrisë së Mbrojtjes të Serbisë me nr. 80-02/1 të datës 23.2.1999, në Rahovec është ngritur Shtabi prej 12 personave dhe në krye të listës si komandant i shtabit është emëruar Kolashinac Dobrivoje Angjelko, kryetar i KK në Rahovec.

Dhe këtë shtab, i cili kishte zbatuar urdhëra nga lartë,për vrasjen e shqiptarëve, e përbënin:

1. Kolashinac Dobrivoje Angjelko , Komandant i Shtabit;

2. Shef shtabi - Simiq Aleksa Radomir - shef i sektorit për mbrojtje;

3. Ndihmës i shefit të shtabit për punë operative dhe të planit, si dhe përdorimin e forcave të Mbrojtjes Civile - Baljosheviq Cveta Slobodan -shef i shtabit komunal të sektorit të MC për mbrojtje;

4. Ndihmës i shtabit për alarmim dhe errësim - Vitosheviq Obrada Zhivko - ingj. i mbrojtjes - shef i prodhimit;

5. Ndihmës i shefit të shpëtimit nga rrënojat, si dhe zonat e përmbytura - Sulejmanoviq Bajrama Dragutin - shef i operativës së ndërmarrjes ndërtimore "Një Maji" në Rahovec;

6. Ndihmës i shefit për mbrojtje nga zjarri dhe zbulimin e zonave të rrezikshme - Miciq Bozhidara Jeftimije - komandant i organizatës profesionale zjarrëfikëse në Rahovec;

7. Ndihmës i shefit të shtabit për ndihmën e parë medicinale - Simiq Petka Vekoslav - drejtor i shtëpisë së shëndetit në Rahovec;

8. Ndihmës i shefit të shtabit për mbrojtje RHB (atomiko-biologjiko-kimike) Miliqeviq Milivoja Trajko - drejtor i vertarisë në Rahovec;

9. Ndihmës i shefit të shtabit për largim, evakuim dhe ruajtje të mjeteve të nevojshme për ekzistencë - Mihajloviq Jovana Vitomir -nënkryetar i KK në Rahovec;

10. Ndihmës i shefit për sanim - Milenkoviq Vladimir Stanisha - drejtor i JSKP (shkurtesa origjinale duhet të jetë e Shërbimeve Publike Komunale) në Rahovec.

Ndërkaq dy emrat e fundit (me numrat rëndor 11 e 12) meqë janë të shkruar me dorë (në alfabetin çirilik), nuk mund të identifikohen.

Ka pasur edhe raste tjera kur kriminelët serb, në përfundim të gjykimit janë shpallur të pafajshëm, siç ka ndodhur para disa muajsh në një gjykatë të Serbisë, kur ish-pjesëtari i policisë speciale Dejan Demiroviq, lirohet “për munges provash”, a në të vërtet kishte dëshmitarë, të cilët faktuan para gjykatës, se krimineli Demiroviq kishte marrë pjesë në vrasjen e 19 civilëve shqiptarë (përfshirë këtu gra dhe fëmijë), në mars të vitit 1999 në Besianë!

***

Kur kihen parasysh të gjitha këto fakte dhe mijëra të tjera si këto, natyrshëm bëhet përgjegjës, gjithë lidershipi politikë e institucional i Kosovës, për neglizhencën totale rreth ngritjes së një kallzimi penal, kundër shtetit serbë, për gjenocidin dhe etnocidin e kryer në Kosov.

-----------------------------------------------------------

Në përkujtim të dëshmorëve të kombit

ATDHETARI SYLË SARBINCA – KURBAN I SHQIPËRISË ETNIKE!

Shkruan : Sylejman SYLEJMANI

(www.pashtriku.org – 12.06.2007 / 13:05)

Té flasésh pér Sylé Zarbincén, do té thoté té flasésh pér njeriun qé pati ideale té médha, pér ta béré Shqipériné njé,té vetme gjithé andej ku bukés i thuhet buké e ujit ujé. Gjaté téré LDB, bashké me shoké u munduan qé ta mbrojn kufirin e Kosovés Lindore nga depértimi i forcave çetniko-partizane, me té gjitha forcat qé patén. Luftuan dhe qéndruan,deri sa mé né fund u béné kurban né mbrojtje té Shqipérisé Etnike dhe gjaku i tyre u bé drité dhe flakadan pér mos me e léné asnjéheré iden e çlirimit qé té fashitet. Sylé Zarbinca bashk me hoxhén patriot Mulla Idrizin, me nacionalistin idealist Muharrem Fejzén dhe me trimin sypatrembur Shefki Hajdinin me veprén e tyre prej martirésh u béné simbol pér shumé trima té mé vonshém qé rrugén e tyre ta vazhdojn me pérkushtim deri né pérmbushjen e amanetit té tyre.Patrioti i pa harruar Metush Krasniqi nuk linte vend ku i jepej rasti pa e pérmend Sylé Zarbincén dhe me e idealizue deri né pérkushtim,jetén,veprén dhe martirizimin e tij. Nga vepra e tij dhe e shokéve té tij, kishin marré frymzim edhe djemt trima si Rexhep Mala, Kadri Zeka, Nuhi Berisha e deri te ushtarét trima té UÇK-sé.

* * * Sylé Zarbinca u lind né fshatin Zarbincé mé 15 Maj té vitit 1898 nga néna Halimja dhe babai Shabani ishte véllau mé i madhé nga véllezrit Murseli dhe Ramizi si dhe motra Ilmija. Fémiriné e kaloj si té gjithé moshatarét e atéhershém.Népér odat e Zarbincés flitej se Perondorija Otomane po ikte dhe ndjehej kobi i njé armiku tjetér qé rrinte i gatshém pér té shkelé tokat shqiptare pérséri.Ky armik ishte Serbija qé vazhdimisht bénte propagand népér mes té popave té saj dhe mésuesve qé i kishte né Kosové,se Kosova gjoja ishte Stara Srbija dhe duhej ti bashkangjitej Sérbisé.Pérveq propagandés shteti i atéhershém serb népér mes té bandave té organizuara pér kété qéllim qé quheshin komit,né viset kufitare heré pas here dérgonte ekspedita pér té plaqkit dhe terrorizue shqiptarét.Ishte e njohur masakra qé kéta komit béné né fshatin Mavriq ku masakruan familjen e téré té Dem Ahmetit. Shkollén fillore Syla e kishte krye né fshatin Dobérqan né gjuhén turke,ku kryesisht mésohej pér mésimet e fesé islame.Ai ishte rrité me kéngét qé kéndoheshin pér Mujo Bylikbashin e pér Ali Pashé Tepelenén,ku mé voné do ti kéndonte edhe veté.Népér mes té kétyre kéngéve dhe bisedave do ta keté formuar idealin kombétar dhe patriotik. Ajo qé rrinte si kob mbi Shqipériné u bé realitet i hidhuré mé 1912 ku pas ikjes sé Perendorisé Otomane,forcat serbe pérkundér rezistencés qé béné kryengritsit shqiptar ,hyné dhe e shkelén Kosovén ané e mban.Ushtrija serbe béri masakra té médha mbi popullsin shqiptare dhe thuhej se lumi Vardar dité me radhé pat ngjyrén e gjakut nga té vrarét dhe té masakruarit buzé tij. Edhe Zarbinca me rrethiné nuk i shpétuan késaj masakre.Shumé burra qé u zuné nuk u kéthyen kurr mé.Sylé Zarbinca né kété vité té mbrapsht ishte katérmbédhjet vjeqar dhe bashké me familje u arratisén pér né thellési té Kosovés.Pasi kaloj ajo furtuna e paré e terrorit u kéthyen né Zarbincé dhe jeta filloj nén robriné serbe,por rezistenca kundér okupatorit nuk u ndalé asnjéheré me njé ményré ose tjetrén. Gjaté Jugosllavisé sé kralit Sylé Zarbinca,jetén e kaloj mé ndryshe se fshatarét tjeré.Nuk u moré me punét e bujqsis,ishte kéngtar popullor dhe bashké me véllaun Mérselin kénduan népér dasma dhe ahengje té ndryshme né malési dhe mé gjeré.Nga natyra kishte njé bukuri té jashtézakonshme dhe vishej bukur qé binte né sy nga fshatarét tjéré.Si hobi kishte edhe garimin e kujave.Ishte i njohur rasti kur né dasmén e Muharrem Fejzés né Hogosht,ati i tij né garé me shumé té tjeré kishte marré vendin e paré.Ishte kjo njé garé né nivel té Kosovés, duke u bazuar né autoritetin e babés sé Muharremit-Sali Fejzés, té thirrurit ishin nga té gjitha viset e Kosovés. Gjaté kohés sé késaj Jugosllavije ishte tri vite kryeplak i fshatit apo kmet siq quheshin né ato vite.Gjaté késaj kohe u muar me pajtimin e gjaqeve dhe disa heré i shpétoj fshatarét nga ndjekja e xhandaréve nén preteksin e kontabandés sé duhanit. Kishte edhe njé forcé fizike dhe guxim té admirueshém. Me njé rast kur Jakup Karaqeva si antar i partisé ,,Xhemiet,,ishte né garé elektorale me njé serb té njé partije rivale edhe Sylé Zarbinca shkoj qé té votonte.Votimi mbahej né Rogoqicé.Njé oficier seb i ushrisé sé atéhershme kishte dalé né deré dhe fshatarét i pyeste se pér kend do té votonin,ata qé i thonin pér Jakup Karaqevén jo qé nuk hynin brenda,po edhe merrnin ndonj kamxhi nga ky gjakatar.Kjo situat zgjati deri sa Syla arriti me trimat e veté dhe i dha njé dru té miré kéti oficieri dhe votimi vazhdoj né ményré normale. Kjo kundérvénje e Sylés ,oficierit té kralit me njé vend publik ja rriti prestigjin né popullé qé do té keté rédési pér ngjarjet e ardhéshme qé do té zhvillohen. Sylé Zarbinca u martua dy heré dhe nga kéto dy martesa la tre fémij-Feratin,Laliferen dhe Eminin Por,koha qé do ta béné Sylé Zarbincén té pavdekshém,zulmémadhé dhe té paharruar éshté periudha e LDB,ku Sylé Zarbinca i tregoj aftésit e tij patriotike,organizative dhe idealiste pér mbrojtjen e Shqipérisé Etnike. Periudha e LDB ishte kohé ku shumé patriot besuan se erdhi koha qé njéheré e miré té shporrej robérija sllave dhe té bashkoheshin tokat shqiptare me njé shtet té vetém.Lindi shpresa se me ikjen e fashizmit Shqipérija do té mbetej né kufijt e saj etnik dhe historik.Kété shpresé me sa duket e ushqyen edhe patriot e intelektual té médhenj si Mitat Frashéri,Bedri Pejani,Ilaz Agushi,Ibrahim Lutfiu e shumé té tjeré.Kété ide e besoj edhe Sylé Zarbinca.Menjéheré pasi Zarbinca mbeti nén zonén bullgare. Syla me gjithé familje kaloj né Kamenicé ku ishte krijuar Mbretrija Shqiptare nén mbikqyrjen e shtetit italian.Filluan té qilen shkolla shqipe ané e mbané Kosovés dhe pér kété puné u kujdes Ministri i Arsimit né Mbretrin Shqiptare Ernest Koliqi, qé nga Shqipérija londineze dérgoj né Kosové mbi 200 mésues, pér ta pérhap dritén né gjuhén shqipe, pas aq shekujsh errésir.Administrata filloj né gjuhén shqipe dhe flamuri shqiptaré valonte lirisht. Né fillim Sylé Zarbinca u caktue komandant i gjandarmeris né Karaqevé dhe pastaj kaloj si komandant i vullnetaréve né Kamenicé.Forcat vullnetare u krijuan pér ta ndihmuar ushtrin e rregullt né mbrojtjen e kufirit nga depértimi i forcave serbe.Forcat vullnetare ishin nén komandén e drejté pér dreté té Regjimentit té katért té ushtrisé shqiptare i dislokuar né Prishtiné.Rexhimenti né fillim udhéhiqej nga kolonel Rexhep Gjilani e mé voné nga kolonel Fuad Dibra. Sylé Zarbinca ishte komandant i vullnetaréve pér Kamenicé dhe zévends i tij ishte Hysen Ibrahim Zhuja ndérsa sekretar ishte Isen Shehu. Njési tjera qé komandoheshin nga Sylé Zarbinca ishin né Velegllav,né Zajqevc,né Svircé dhe né Hajkobillé. Kéto njési u pérballén shumé heré me forcat serbe ku treguan triméri dhe vendosméri né mbrojtjen e kufirit,detyré té cilén kéta ja kishin vuré vetes me pérkushtim dhe veté mohim. Po pérballjet mé té médha té njésive vullnetare té Sylé Zarbincés dhe njésive tjera ishin ato né Kiké dhe Velegllavé.Lufta e Velegllavés filloj me datén 28 qershor 1944 dhe vazhdoj edhe me datén e 29qershor.Né kété lufté pati humbje nga dy palet po mé né fund forcat serbe u detyruan qé té térhiqen né vijén ku ishin para sulmit.Lufta e Kikés u zhvillue me datén 26 korrik té vitit 1944 dhe lufta u shtri deri mé 20 kilometra duke filluar qé nga Shahiqi e deri né Térsten.Edhe né kété lufté armiku u thye dhe la shumé té vraré dhe té plagosur.Kétyre betejave vend té réndésishém ju dha organi i Lidhjes sé Dyté té Prizerenit ,,Lidhja e Prizerenit,,Né kéto beteja njé rolé parésor kishin edhe vullnetarét e Sylé Zarbincés qé dhané nga vetja té gjithé mjeshtrin luftarake pa e kursyer as jetén vetém e vetém qé kémba e armikut mos té shkelé né tokat shqiptare. Megjithé sakrificat e shumta qé béné luftarét shqiptaré pér mbrojtjen e kufirit,forcat serbe e thyen kufirin dhe depértuan né Kosové.Késaj gjendje né radhé té paré i priné rrethanat ndérkombétare.Fuqit aleate qé luftuan kundér fashizmit dhe dolén fitimtar morén vendim qé as njé kufi qé e kishin vendos forcat e Boshtit mos té merrej parasysh,ky vendim prekte drejtépér sé drejti krijimin e Shqipérisé Etnike qé ishte béré nén forcat italiane dhe gjermane.Po mbi té gjitha né shkatrrimin e kétyre kufijve né Shqipéri, doli konferenca e Jaltés. Tri fuqit e médha té atéhershme Rusija,Anglija dhe Amerika morén vendim qé Shqipérija ti takonte zonés sé lindjes, apo zonés komuniste té Bashkimit Sovjetik. Para kétyre fakteve dhe para komunistéve qé forcoheshin edhe né Shqipérin londineze po edhe né Kosové forcat nacionaliste té Kosovés filluan té dobsohen dhe té shpartallohen.Né mesin e udhéheqésve u krijuan dilema té shumta,té vazhdohej rezistenca apo té arratiseshin né Perendim pér me prité dité mé té mira,pér njé kryengritje gjithé kombétare. Sylé Zarbinca kishte njé besim se forcat anglo amerikane nuk do té pajtoheshin me fitoren e partizanéve dhe do té zbarkonin né Jugosllavi dhe Shqipéri, pér t´i ndihmuar forcat nacionaliste.Ai u térhoq né malésin e Zarbincés pér té marré vendim se qka duhej béré mé tej.Po forcat partizane dhe pikérisht Brigada e Xll Maqedonase nuk ju lané shumé kohé pér té béré plane dhe pér ta marré veten.Kjo Brigad qé veten e quante e pérgjakéshme me 18 Dhjetor té vitit 1944 arriti né Hogosht. Té nesérmen tri batalionet e késaj Brigade marshuan pér né malési,thuhet se batalioni i paré u nis né drejtim té Qarrit i dyti né drejtim té Desivojcés dhe i treti né drejtim té Vriqevsit. Lajmi se Brigada gjakatare Maqedone po marshonte drejt malésisé u pérhap shpejt dhe populli né panik nga masakrat eventuale u strehue né male.Thuhet se njésit qé komandoheshin nga Sylé Zarbinca dhe té tjerét ishin te Guri i Zi, ku pasi ishin informuar pér arritjen e Brigadés né malési, ishin té gatshém pér sulm. Sulmi i njésive té Sylé Zarbincés dhe njésive tjera qé komandoheshin nga Muharrem Fejza dhe Shefki Desivojca filloj né mbrémjen e 19 dhjetorit dhe vazhdoj edhe ditén e 20 dhjetorit té vitit 1944. Njésit e Sylé Zarbincés sulmuan nga Zarbinca dhe né lagjen e zhigolléve né Desivojcé béné kérdiné mbi partizanét e hutuar nga sulmi i befasishém dhe nga terreni i panjohur. Vetém grupe té vogéla partizanésh mundén té shpétojn dhe té arrijn né Gjilan.Kryengritsit shqipétaré marshuan deri né Pérlepnicé dhe aty u ndalén pér té pushuar dhe pér té menduar qka té béhej mé tej. Aty lindi ideja e sulmit mbi qytetin e Gjilanit. Né Gjilan ishin shumé té burgosur shqiptaré qé OZNA gjakatare i pushkatonte pa kurréfaré gjyqi,shumé nga ata i masakronin né ményrén ma barbare.Té gjitha kéto i dinin kryengritsit shqipétar dhe urrejtja ju shtohej né zemér, ndaj kéti armiku barbar qé vinte me njé ngjyré shumé dinake. Vendimin pér ta sulmuar Gjilanin dhe Ferizajn e kishte marré Shtabi i Mbrojtjes Kombétare pér Zonén e IV té Kosovés,né fund té néntorit té vitit 1944.Shtabin pér sulm mbi Ferizaj e pérbénin:Adem Gllavica,Qazm LLugaxhiu dhe Hysen Térpeza,kurse Shtabin pér sulm né Gjilan e pérbénin:Sylé Zarbinca,Mulla Idrizi dhe Muharrem Fejza. Sulmi mbi Ferizaj u bé me 2dhjetor 1944 dhe pas njé lufte té pa barabart luftarét shqiptar u thyen keq dhe u shpartalluan keq. Humbjen e betejés né Ferizaj e dinin luftarét shqiptar qé ishin mbledhé né Pérlepnicé prandaj aty kishte mendime pro sulmit dhe kundér sulmit. Né fund u vendos qé té sulmohet qyteti i Gjilanit,né radhé té paré pér lirimin e té burgosuréve nga burgu e pastaj sipas situatés.Gjilani u sulmue nga tri drejtime dhe pér njé kohé té shkurt u vu nén kontrollin e luftaréve shqiptaré me pérjashtim té ndértesés sé OZN-és dhe burgut. Partizanéve té rrethuar shpejt ju arritén ndimat nga Ferizaj dhe Prishtina,qka ishin shumé ma numerike se luftarét shqiptar dhe shumé mé miré té armatosur.Luftarét shqiptar filluan té térhiqen nga Gjilani drejt malésis prej nga edhe filloj sulmi mbi Brigadén e VII Maqedone.Pér té qené ma té lévizéshém,luftarét shqiptar u shpérndan né grupe té vogéla,u dha urdhén qé luftarét e thjesht té ju bashkohen partizanéve dhe ata qé ishin mé té vjetér té kéthehen né shtépi.Shefki Desivojca ra né Gjilan dhe nuk u pérballé me jetén e réndé té kaqakut,ndérsa Molla Idriz,Muharrem Fejza,Sylé Zarbinca dhe shumé té tjeré mbetén né vetmin e maleve té rrethuar né té gjitha anét né lufté pér jeté apo vdekje. Sylé Zarbinca u strehue kryesisht né Desivojc,Suharrén,Novosellé,Pribovc dhe rrethin.Edhe pse ishte né terren té vetin,OZNA ja kishte mbyllé té gjitha rrugét dhe rrethi i ngushtohej pér dité e mé tepér. Thuhet se Sylé Zarbincén miqté e késhillonin qé té arratisej né Greqi,po kété mundési e refuzoj né vazhdimési.Siq e ceka edhe mé larté ai thonte se forcat anglo amerikane do té zbarkojn me siguri dhe do ta bashkojm Shqipériné.Besonte vértet né kété mundési apo né vetmin e maleve i rrethuar nga té gjitha anét i jepte vetes dhe té tjeréve kurajo ,kjo mbetet enigm.Mé né fund OZNA me bashképuntorét e veté e vrané Sylé Zarbincén dikund kah fundi i verés sé vitit 1946 né katundin Gjergjevs né malésin e Bujanovcit.Pér vrasjen e Sylé Zarbincés qarkulluan shumé thashé e theme,varri i tij nuk u gjeté kurré edhe pse thuhet se u vorros dikund me njé malé té Gjergjevsit. Sé paku sipas dy déshmitaréve qé e pané kufomén e Sylé Zarbincés, mendohet se Sylá u vra me njé plumb né shpiné nga jataku tij apo siq thuhet sot truproja e tij. Déshmitar qé e pané Sylé Zarbincén té vraré dhe qé kan treguar mé voné ishin Iljaz Idrizi nga Novosella i njhohur né popullé si doktor Iljazi dhe Kadri Mulla Behluli nga Muhovci atéheré sekretar né komunén e Muhocit. Pas vrasjes sé Sylé Zarbincés OZNA né Gjergjevs béri manevra ushtarake se gjoja Syla u rrethue dhe u vra nga forcat ushtarake, kjo u bé pér t´i fshehuré bashképuntorét e veté. Populli i nuhati vrasésit e kéti trimi dhe gjithémoné i urrejti me shpirt dhe me zemér,gjithénji mbetén té mallkuar dhe si faré e zezé qé duhej zhduké sa ma paré. Me rénjen e Sylé Zarbincés,ai kaloj né legjend dhe né mit,kaloj né pa vdekési.Né té gjitha tubimet né malési po edhe mé gjeré,né gézime dhe né hidhérime,emri i tij ishte i pranishém.Pérmendej pér trimérit e tij,pér bukuriné e tij e pér kéngén e tij,po mbi té gjitha pér martirizimin e tij. --------------- Kjo biografi e shkurt u shkrua né bazé té kujtimeve té: Ramiz Shaban Beqiri-Zarbincé Emin Sylé Shabani-Zarbincé Lalifere S.Shabani_Ramadani-Zarbincé Selman Shaban Ramadani-Novosellé Naile Suharrna Beqiri(gruaja e Sylés)-Suharrén Ferat Sylé Shabani-Zarbincé Adem Azemi Sherifi-Zarbincé Nevzad Tafa-Novosellé Kamer Sahiti-Suharrén Mehmet Mala_Hogosht Metush Krasniqi-Dajkovc Muharrem Bektesh Xhemaili-Zarbincé Si literatur u pérdorë: ,,Mulla Idriz Gjilani,, Muhamet Pirraku ,,Lam Breznica,, Behram Hoti ,,Desivojca népér kohé,, Sadri e Faik Shkodra dhe Hasan Bunjaku Disa shkrime publicistike té Kadrush Sulejmanit Kthehu ne fillim ------------------------- PUSHKA E TAHIR MEHËS I HAPI SHTEG LIRISË Shkruan: Prof. Dr. Muhamet PIRRAKU Prishtinë, (Botuar më 13.05.2007) ( Fjalë në Akademinë Përkujtimore, mbajtur në Teatrin Kombëtar në Prishtinë, më 13 maj 2003) “Nuk mund ta injoroni historinë nëse dëshironi të arrini një marrëveshje të qëndrueshme” Martti Ahtisaari (Prill 2007). *** Tahir Meha (10.X.1943 - 13.V.1981) Burri i Dheut - trim i paepur, paraardhës i sakrificës ademjashariane për atdheun, Tahir Nebih Meha, u lind, më 10 tetor 1943, në Prekaz të Drenicës, Panteon i dëshmuar i shqiptarizmës. I ndjekur nga i et, 71- vjeç, Nebihu, Kullën stërgjyshore e ktheu në varr të hapur për pushtuesin jugosllav të tokave shqiptare, më 13 maj 1981. Gjyshi i Tahirit, Emin Lati, ishte pjesëtar i Lëvizjes Kombëtare Kaçake të Kosovës, bashkëluftëtar i Azem Bejtës. Ishte Burrë i vendit e i kuvendit, symprehti i Çetës. Pas vrasjes së Azem Bejtes, më 14 qershor 1924, Emini e ruajti pushkën e Azemit me admirim e me krenari dhe, më 1941, ia dorëzoi të birit, Nebihut, që ky ta nderonte shqiptarinë në Mbrojtjen Kombëtare të Kosovës në Sanxhakun, pjesë historike të Shqipërisë. Pushka e Azem Bejtes në dorën e Nebihut shkëlqeu edhe në Luftën e Drenicës nën udhëheqjen e Shaban Palluzhës dhe në Luftën e Tahir Mehës. Tri gjenerata: Emin Lati, Nebih Meha dhe Tahir Meha Prometeut Tahir Meha, meqë dilte nga një familje me tradita të luftës kundër okupatorit serb, nuk iu lejua shkollimi në shkollën e mesme. Ushtrinë e mbaroi në Mal të Zi dhe u shqua në shenjëtari. Në Kavadar të Maqedonisë, një kohë, punoi punëtor fizik. Nuk mund ta duronte shkaun komandar dhe iu kthye vendlindjes, tokës, bujqësisë. Do të shquhet me shkathtësi akiliane dhe me gatishmëri për sakrificë sublime. U bë tmerr për kolonistët serbë në Prekaz e rrethinë. Kishte tipar e natyrë epike të personazheve të Lahutës së Malcisë, tipik me Shan Dedën e Dedë Jakupit, që si turkut si kaurrit rrumbullak fjalën ja thotë! E donte historinë, lexonte libra të vjetër e të rinj, dhe mbi të gjitha mburrej me Oso Kukën, Ahmet Delinë, Hasan Prishtinën, Azem Bejten, Mehmet Gradicën dhe Shaban Palluzhën. Ua kishte lakmi vdekjen. Këmbëngulës ishte, në qëndrimet e veta, i papajtueshëm me rrethin që bashkëjetonte fatalisht me robëruesit. Dhe, po të mos ishte i tillë, indipedent, nuk do t’ia kthente fjalën, as pushkën, Beligradit, të përgdhelurit historik ruso-evropianë. Meqë nuk priste trashëgimtar mashkull me Shefkijen, u rimartua me Hakën, me shpresë se do ta trashëgojë me ushtarë të shqiptarisë, siç do t’u thoshte miqve.

Ahmet Delia

Konfrontimin e parë me policinë jugosllave, Tahir Meha, e përballoi më 1965, të dytin, me armë në dorë, më 1971, së bashku me t’et, Nebih Mehën, në vendin “Vojtesh”. Aty ia ktheu plumbat njësitit policor që u bënte kontrollim rutinor, për armë, pazarxhinjve. Nga fundi i vitit 1979, Tahir Mehën e kapën udbashët shkije e shqipfolës, dhe e torturuan mizorisht. Nga kjo kohë, Tahiri ishte ariu i plagosur i Prekazit hijerëndë, i çelikosur egër kundër pushtuesit dhe sahanlëpirësve shqiptarë: “Ma nuk njoh pushtet të Jugosllavisë. E kam nda mendjen se ma mirë m’asht nji ditë sokol se sa njiqind vjet sorrë e zezë!”

Së këndejmi, policia e pushtuesit emrin e Tahir Mehës e futi në indeksin e personave “të rrezikshëm për sigurinë dhe vëllazërim-bashkimin jugosllav”, ndërkaq Gjykata e Qarkut në Skenderaj e dënoi, në mungesë, me gjashtë muaj burg, për mosbindje qytetare dhe për armëmbajtje pa leje. Dhe, më 28 prill 1980, në Skenderaj, u hetua, iu bë rrethimi. Ishte me t’et, Nebihun, dhe disa shokë. Rreth orës 14, në përpjekjen e Bluzave blu për ta arrestuar, por Tahir Meha e çau bllokimin me zjarr të Walterit 9mm, me një varrë në trup, por duke lënë pas një polic të plagosur. Kaloi në arrati, me armët ngjeshur, përfundimisht, kundër Jugosllavisë.

“Biri im! Nëse do të shkruani për Lëvizjen e Rezistencës Shqiptare Antijugosllave, shkruani për jatakët, se ata janë më të mëdhenj se kaçakët…!” – më kishte porositur, më 1973, ish-kaçaku Salih Pirraku.

Tahir Mehën e strehuan, e përkrahën dhe e morën në mbrojtje, rreth një vit, Zekë Fazlija e Osman Maloku të Çubrelit dhe Jonuz Shala i Fortesës. Në Fletarrestin për kapjen dhe burgosjen e Tahir Mehës, shkruante: “Mesatarisht i zhvilluar, i gjatë rreth 170 cm, fytyrë të rrumbullakët, flokë ngjyrë gështenje të errët të nënqethur me rregull, në kokë zakonisht mban kallpak. Ka gojë, hundë, sy, duar, këmbë të zhvilluar normalisht. Në qoftë se është pa kallpak, flokët i krehë prapa, nuk është tullac, por ka flokë të dendura. Veshur gjatë ikjes (më 28 prill), ka pasur një mantel ngjyrë kaltër të qelë. Gjatë ecjes, lëviz me kujdes, duke kthyer kokën majtas dhe djathtas…”.

Pas shpërthimit të Demonstratave studentore të 11 e 26 marsit dhe Ngritjes Gjithëpopullore Shqiptare të 1, 2 e 3 prillit 1981, Tahir Meha u kthye përfundimisht në Kullën stërgjyshore: “Kanga e studentëve m’nxori nga bira e minit dhe tashti e ka renin kanga ime…!”- u thoshte miqve që e vizitonin.

Sigurimi shtetëror jugosllav kishte informata të sakta për vendosmërinë e Tahir Mehës, ndaj i futi nën mbikëqyrje njëzetekatërorëshe çdo lëvizje të Tahirit, si personin më potencial për rrezikshmëri ndaj rendit policoro-ushtarak jugosllav të jashtëzakonshëm, të vendosur në Kosovë më 1 prill 1981. Milicia i dërgonte “miq” herë me porosi “miqësore” e herë me ultimatume, të dorëzohej. Trimi ishte fjalëshkurtër: “Jam në shtëpinë time dhe këtu mund të më gjeni…!” Spiunët e informuan milicinë se Tahir Meha i kishte thënë farefisit, pak ditë para ndodhjes së historisë: “Krejt pasunija jeme âsht n’grykë të pushkës e n’kofshi t’gjallë kini me mbledhë shusha e tru të milicëve rreth kësaj Kulle…!” dhe “…për Luftën time ka me shkrue edhe “Zhen Min Zhibao” e Kinës…!” Kjo ishte dëshmi e tërthorët sa fortë e donte Enver Hoxhën - Shqipërinë.

Kjo e goditi forcërisht sedrën e makinerisë policore e ushtarake të pushtuesit, ndaj përgatiti planin ta kapte Tahir Mehën, të gjallë ose të vdekur, brenda në Kullë, për t’i dhënë tis shembullor rinisë shqiptare kryengritëse të “Pranverës Shqiptare ’81”. Dhe, një surprizë e tillë ishte planifikuar për ditën e Festës së Sigurimit Shtetëror të Jugosllavisë, pikërisht më 13 maj 1981.

Planin operativ të policisë për rrethimin dhe kapjen ose asgjësimin e Tahir Mehës e hartoi Sigurimi Shtetëror i Jugosllavisë me urdhër të Franjo Herleviqit, sekretar i Sekretariatit të Punëve të Brendshme të Jugosllavisë. Është skica me shënime të sakta për pozitën e Kullës dhe të objekteve ndihmëse. Pushtuesi sllav, albanofob i dëshmuar, mendonte ta kurorëzonte 40-vjetorin e formimit të OZNA-s, që koincidonte me Njëvjetorin e vdekjes së Titos, me një fitore të madhe, shembullore, në fortesën e shqiptarisë, në Drenicë. E dëshironte një grusht vendimtar kundër “irredentizmit dhe nacionalizmit shqiptar”, rrënues të themeleve të Jugosllavisë avnojiste.

Ndaj, rrethimit të Kullës së Tahir Mehës i parapriu një aktivitet i madh politik, propagandistik e policor gjithëjugosllav antishqiptar - për demaskimin e mesazhit të Demonstratave studentore, të Ngritjes Gjithëpopullore Shqiptare dhe të aktivitetit politik të organizatave shqiptare ilegale në themele të “Pranverës Shqiptare ’81”. Franjo Herleviç në intervistën dhënë TANJUG-ut, më 12 maj, midis të tjerash, kërcënoi: “Populli i Kosovës dhe mbarë Jugosllavia do ta bindin armikun se do t’i mbrojnë vetë frytet e revolucionit”.

Në Dosjen “Tahir Meha” të organeve të hetuesisë jugosllave, përnjëherë pas Ditës së Përgjakshme, të 13 majit 1881, në Prekaz, ka të dhëna me interes të madh për Heroizmin e Luftës së Tahir Mehës. Në “Planin operativ të Shërbimit të Sigurimit Publik për kapjen e Tahir Mehës”, midis të tjerash, saktësohej: Më 12 maj 1881, rreth orës 17, Organet e Sigurimit u informuan: “Tahiri, me siguri në mbrëmje, do të jetë në shtëpinë e vet, në fshatin Prekaz i Ulët (…) Aksioni duhet të fillojë të mërkurën, më 13 maj 1981, në ora 02 (…) Pas bllokimit të shtëpisë, posa të fillon agu i parë, me ndihmën e megafonit duhet të ftohej Tahiri që të dalë dhe të dorëzohet. Në rast se nuk pranon të dorëzohet duhej të merreshin masat dhe veprimet e parapara…”

Në dokumentin që përshkruan ngjarjen, më tutje, shkruan: Tahir Mehen, rreth orës 01.30 të natës, midis 12 e 13 majit 1981, “e kishin zgjuar të lehurat e qenit në oborr. Kishte nxjerrë revolen që mbante nën jastëk kur flinte” dhe “ishte kollitur zhurmshëm (…). Kishte kohë që bënte gjumë me rrobe veshë”. E porositi gruan, Shefkijen, të pyeste, nga dritarja e Kullës, se kush ishte? Një polic do t’i përgjigjet: Shtëpia është rrethuar dhe e fton Tahirin, “të dorëzohet, për shkak se ekziston urdhri gjyqësor për arrestim…!” Tani, gruaja e dytë, Haka, gjithnjë sipas sugjerimit të Tahirit, do ta ftojë policinë të largohej nga oborri, duke u thënë: “Tahiri nuk është këtu!” Një milic shqipfolës do t’i përgjigjët, qartë: “Jemi në dijeni se Tahiri është në shtëpi”.

Dhe, deri rreth orës 3 të 13 majit 1981, për terrin e para agimit, me shi të imët, njësi të mëdha të Milicisë së Bashkuar të Jugosllavisë i bënë tre rrathë të hekurt. Së bashku me një pjesë të Mbrojtjes Territoriale të Kosovës, në pozicione lufte, deri nga mesdita e së mërkurës, u tokëzuan rreth 2000 këmbësorë të mbështetur nga katër tanke, tre helikopterë dhe shumë reflektorë. Oda e Kullës ku ishte barrikaduar Tahiri, kishte një dritare të madhe dhe tri frëngji. Tahir Meha, sipas përshkimit të ngjarjes në Dosje, ishte afruar pranë dritares dhe kishte zhvilluar dialog me milicët. Midis të tjerash, u kishte thënë: “Nuk kam besim që t’i dorëzohem policisë së Serbisë se ata m’i kanë thyer brinjët njëherë dhe njëherë më kanë plagosur”. Njëkohësisht, kishte përcjellë lëvizjet e milicëve dhe kishte reaguar me të shtëna ndaj lëvizjeve dhe të shtënave të tyre.

Gjatë negociatave për dorëzim, Tahiri kërkoi “dorëzanë”, një Zoranin, shef të Sigurimit Shtetëror në Mitrovicë dhe një “Imerin apo një Faikun”. Duket se kishte ndërmend t’i vriste. Kjo mund të vigjilohet nga përgjigja që mori nga milicët: “Imeri ka vdekur në komunikacion, e Faiku është në shok dhomë”. Një milic, i cili ishte në roje “afër odës”, i konstatoi hetuesit, më 17 maj 1881: “Tahiri ka dalë në dritare, ka biseduar me gati të gjithë policët dhe nuk ka dashur të dorëzohet, duke thënë se ‘unë i gjallë nuk dorëzohem’. Bile, nganjëherë, e shpalonte gjoksin dhe thoshte ‘vramëni!”

Nga ora 10 të 13 majit 1881, hyri në veprim edhe Njësia e Policisë Speciale, komandanti i së cilës ishte identifikuar me nofkën Franc. Gjithnjë sipas “Dosjes”, ai kërkoi nga policia e rregullt të mbante “Tahirin në dritare për 2-3 minuta, deri sa të vendoste njerëzit e vet në vende të caktuara dhe të jepte urdhër për futje të lotsjellësit” brenda në Kullë. Dhe “derisa polic të tjerë kanë biseduar me Tahirin për t’ia tërhequr vëmendjen, njësiti special i është afruar shtëpisë (…). Të veshur në uniforma të gjelbërta, pjesëtarët e njësitit special janë përvjedhur pranë shtëpisë”.

Heroi ynë, Tahir Meha, shtinte hollë. Të parit, që ëndërronte grada, por edhe tjetrit që pati guxim ta ngrehte kokën më lartë se të tjerët, njëri boshnjak e tjetri shqiptar, Tahiri ua qëndisi ballin. Specialcave iu dridhen duar e këmbë, ndaj dy fishekë të gazit lotsjellës nuk qëlluan dritaren. Goditën murin e Kullës dhe helmi mbuloi milicët dhe specialcat, të cilët u detyruan të largohen nga ajo mynxyrë, që krijuan vetë. Dhe, thirrjes, së vazhdueshme, me megafon, për dorëzim, Tahir Meha do t’i përgjigjet, me gjuhën e Oso Kukës, para 119 vjetësh, e të Shaban Pallushës, para 44 vjetësh, gjithnjë duke i lutur milicët shqiptarë të mos ia mësynin Kullës, se “për kit Luftë ka me nije edhe Vashingtoni”!

Vërtet, qëndresa e heroike e Tahir Mehës tmerroi Jugosllavinë. Nga mesi i ditës në Shtabin komandues të Operacionit, në nja 600 metra nga Kulla, arriti edhe Franjo Herleviç, të cilin atë ditë e shohim në Beograd, e gjetkë në Serbi dhe në Mbledhjen e Kryesisë së KSA të Kosovës. Tashti së paku tre milicë kishin kafshuar dheun e tokës së Drenicës, disa ishin plagosur, kurse të tjerët në pozicione, në Tahir Mehën shihnin vetë Titanin e pa pushtueshëm as nga zotërat. Pas një rirreshtimi strategjik të forcave, kundër Kullës nga tri anë shtinin tri tanke dhe nga sipër një helikopter. Dy helikopterë mbanin nën vështrim Prekazin e Drenicën, që të pengonin ndihmën eventuale për Tahir Mehën, i cili nga frëngjitë e tri ballëve të Kullës, tmerronte armikun. Shtinte rrallë, herë me Walter e herë me Kraragujevce, dhe kurrë dy herë në një person. Të gjithë i godiste mbi vetulla, nën strehë të helmetës.

Plaku 71 vjeç, Nebih Lati, me orë të tëra, me pushkën e Azem Bejtes, nga konaku përdhes, kapur për Kullën, ishte mburoja e hyrjes në Kullë. Duke ndërruar pozitën, për të nxjerrë nga Kulla dy gratë dhe pesë fëmijët e Tahirit, një plumb e goditi në dorën e majtë. Me të djathtën, plandosi komandosin Pejoviq, që po mbante nën zjarr derën e Kullës. Pasi plagën ia lidhi Tahiri me nënkmishë, Nebihu zbriti në katin e parë dhe edhe për disa orë e mbrojti hyrjen në Kullë. Predha të shumta të mitralozit e goditën, rishtazi. Plakun fisnik, Nebih Latin, do ta qëllojë për vdekje komandanti Franc, i cili ia mori pushkën, trofe.

Plagë mori edhe e mbesa 16 vjeç, Mihrie Tahir Meha, e cila me guxim ndihmonte, në luftë, gjysh e babë. Vërtet, Nebih Lati i plagosur tepër rëndë, ishte tërhequr, zhagazi, brenda derës së Kullës, ku tashti ishte vetë ferri. Disa tramblone të gazit lotsjellës kishin depërtuar brenda. Tahiri e vendosi t’et, në një grazhd, i vendosi një gjësend për nënkresë, i ofroi një qyp me ujë dhe, i pa epur, plotësisht i pathyeshëm për të realizuar betimin, herë në njërën e herë në frëngjinë tjetër të Kullës, mbillte vdekje mbi armikun. Kjo Luftë po vërtetonte opinionin e popullit se Shtëpia ka orë, vetëm se duhet venë vetes detyrë për qëllime të larta.

Asnjë komando nuk arrinte të futej në kullë, nga dritaret ose nga dera, ndaj rreth orës 22, një tank rrënues mësyu kullën nga ballina e derës dhe depërtoi në brendi të saj. Me trarët e parë ra mbi tank edhe Tahir Meha dhe sapo kapiteni e ngriti kupolën të shohë ç’po ndodhte me Kullën dhe me Tahir Mehën, trimi ua hodhi bombën brenda. Nuk dihet sa veta vrau në tank, por dihet se kapiteni që drejtoi tankun ishte malazias, kolonist në Çallapek, dhe tani jetoi në Pejë, i verbër. Specialci Radoiçiq, do të saktësojë: “Kur ‘blinda’ ka goditur derën dhe ka rrënuar një pjesë të shtëpisë nuk është parë më asgjë për shkak se është ngritur një re e pluhurit. Udhëheqësi i njësitit special ka dhënë urdhrin për tërheqjen e transporterit dhe ka vazhduar me hedhjen e bombave të dorës. Gjithashtu ka ndriçuar oborrin me reflektorë”.

Vërtet. shembja e kullës, ngritja e pluhurit, helmi kimik dhe tymi i tankut pamundësuan qëndrimin brenda rrënojës. Legjenda e Kombit, Tahir Meha, përshpejtoi me pushkën në njërën dhe me bombë në dorën tjetër, për të çarë rrethimin e Kullës. Krahaqafë kishte trastën me 750 fishekë dhe një bombë në rrip. Sipas Radoiçiqit, “Tahir Meha ka braktisur pozitën e tij dhe ka luajtur në krejt apo hiç. Ka dalë nga shtëpia e tij e rrënuar dhe ka filluar të vrapojë. Ka kapërcyer një gardh dhe është nisur poshtë arave. Janë dëgjuar dy breshëri automatiku dhe një e shtënë pushke. Tahiri ka hasur në pozicionin e dytë të policisë”. Krisma e pushkës ishte e shtëna e fundit e Tahir Mehës, për dinjitetin dhe për lirinë shqiptare. Plumbi nuk i shkoi huq. Dhe, nuk doli komandos t’i shkonte pranë, të vërtetonte vdekjen e tij. Ia mësyn kufomës me tank dhe vetëm pasi vemëzat e armës ciklopike ia shtypi këmbët nën gjunjë, Prometeut shqiptar, u dha sihariqi: “Është i vdekur…!”

Gëzim dhe brohoritje nuk pati. Në luftën 19-orësh Tahir Meha e realizoi betimin, pikë për pikë. Tashti Oborri i Kullës ishte përplot shusha, kufoma milicësh e armë të tyre. Mjeku serb i pranishëm në operacion, kolonisti Rada i Radenkut, drejtor i Spitalit të Skenderajt, fliste me argumente për 22 të vrarë e 14 të plagosur. Me këto të dhënë përputheshin edhe konstatimet e vrojtuesve okular të ekspertizës në vendin e ngjarjes, më 16 maj 1981. Ata kanë numëruar 22 piketa të vëna në vendet ku kanë mbetur milicët e vrarë. “Këtë e kam përcjellë me sytë e mi…!” – thoshte pesëdhjetetetëvjeçari Hamit Meha, mendjendritur. Por, disa përjetues të ngjarjes nga radha e pjesëtarëve të Mbrojtjes Territoriale flisnin, në besë, për 27 milicë të vrarë e për 45 të plagosur.

Kështu, drenicasit Tahir e Nebih Meha, dy breza, e kurorëzuan jetën dhe luftën për truallin e lirë dhe të pacenuar në mënyrën më mitike. Ata bënë vdekje madhështore. Brezi i tretë, Mihria, me plagë, mbeti për ta mbijetuar dhunën e okupatorit, dhe, në një të ardhme të pritur, për ta gëzuar fitoren e luftës së brezave të përgjakur me okupatorin serbo - jugosllav.

Më 13 maj 1981, instancat shtetërore, politike e policore të Jugosllavisë publikisht e manifestonin Festën e Sigurimit Shtetëror të planifikuar, kurse intimisht mallkonin debaklin skëterrë jugosllave - fitore e irredentizmit dhe e nacionalizmit shqiptar, të vulosur me grykën e pushkës së Tahir Mehës. Më 14 maj 1981, Franjo Herleviç formoi komisionin për “të zbardhë të gjitha rrethanat e këtij rasti” dhe në krye të atij komisioni zbriti në truallin e Tahir Mehës, i cili ende po kundërmonte erë gjaku të koaguluar të komandosve të tij - “të rënë në krye të detyrës”. Nuk u durua dhe me duar të veta preku të djathtën e Tahir e të Nebih Mehës, të cilat për të gjallë nuk arriti t’ua përlyente as t’ua thyente.

La urdhër: Të bëhet varrimi nën rrethim policor, me pjesëmarrje të kufizuar dhe nxitoi për Beograd, për të hartuar Kumtesën e Sekretariatit Federativ të Punëve të Brendshme, të cilën do ta botojnë, më 15 maj 1981, të gjitha gazetat ditore të Jugosllavisë: “Më 13 maj të këtij viti në fshatin Prekaz i Ulët, komuna e Serbicës, KSA e Kosovës, organet e punëve të brendshme zbuluan Tahir Mehajn, i cili para një viti shtiu kundër organeve të sigurimit publik të KSA të Kosovës dhe që atëherë gjendej në arrati. Ky kriminel, për të cilin në vitin 1980 u shpall urdhërarrestimi, ngriti barrikadë në shtëpinë e vet bashkë me Nebih Mehajn dhe mbante peng dy gra e pesë fëmijë. Pas thirrjes që të dorëzohen, hapën zjarr kundër organeve të sigurimit” – thuhej në fillim të Kumtesës.

Vërtet, kumtesa ishte hartua me kalkulime: Operacioni të tregohej si ndërmarrje humanitare, për të shpëtuar “dy gra dhe pesë fëmijë të mbajtura peng nga kriminelët”; të minimizoheshin humbjet maksimalisht - në 4 të vrarë dhe në 3 të plagosur; rënia dhe plagosja e milicëve, kombesh e kombësish të ndryshme të tregohej si vazhdim i LNÇJ-së dhe revolucionit socialist jugosllav: “Në këtë ngjarje tragjike ka edhe simbolikë, që është shprehje e vëllazërimit e bashkimit dhe e bashkëjetesës sonë, që u krijua në luftë e revolucion, me gjakun e bijve e të bijave të të gjitha kombeve e të kombësive tona. Shokët që humbën jetën, janë nga anë të ndryshme të Jugosllavisë dhe të kombeve të ndryshme”.

Në varrimin e Tahir e Nebih Mehës, më 15 maj 1981, midis rreth 70 bashkëfshatarëve e miqve ishte Shaban Jashari me djemtë: Hamzën dhe Ademin. Këto legjenda të kombit shqiptar u betuan, publikisht, para kufomës së Tahir Mehës: “Luftën që nise ti do ta vazhdojmë ne deri në pikën e fundit të gjakut!” Spiunët që përgjonin xhematin nga brenda, aty për aty, lancuan dezinformatën, për t’i njollosur Jasharajt: “ Këta janë provokatorë, dora vetë e UDB-ës…!”

E vërteta ishte e hidhur për okupatorin, por e hershme për vetëdijen politike të masave të gjëra të popullit. Jasharajt legjendarë, si edhe Mehajt legjendarë, qëndronin me kohë në të njëjtat valë me objektivat politike e çlirimtare të tokave shqiptare të Amës Shqipëri. Agjencia Gazetare e Shqipërisë, pra Tirana zyrtare, më 17 maj 1981, e mori në mbrojtje Tahir Mehajn dhe Luftën e tij e quajti mbrojtje të domosdoshme të nderit, të dinjitetit në vatrën stërgjyshore. Sulmin e njësive të “milicisë ndëshkuese serbe (…) kundër një familjeje shqiptare dhe vrasjen e dy anëtarëve të saj” në vatrën e lindjes, Tirana e kualifikoi dhe e ndërkombëtarizoi si terrorizëm shtetëror të Jugosllavisë kundër qenies shqiptare të Drenicës e të Kosovës. Dhe, vërtet, koha, kjo vërtetuese e gjërave, tregoi: Adem Jashari, i mbështetur fuqimisht në Mëmën Shqipëri, pushkën e Tahir Mehës, me sakrificë pa çmim, e bëri Top dhe prelud të Revolucionit Gjithëshqiptar Nacionalçlirimtar në rrjedhë.

Heroi i kombit, Tahir Meha me rezistencën dhe me luftën mbiheroike e theu, njëherë e përgjithmonë, mitin e pathyeshmërisë së makinerisë pushtuese serbo-jugosllave në tokat shqiptare, të mbjellë me dhunë gjenocidiale të pandërprerë prej pushimit të pushkës së Ibrahim Lutfiut, dëshmor i Lëvizjes për Lirimin dhe Bashkimin e Tokave Shqiptare, më 15 janar 1951. Tahir Meha i tregoi rinisë shqiptare dhe popullit se Lufta e armatosur, jo demonstratat me duarthatë, është rruga e Lirisë. Se albanofobia sllave e kupton vetëm gjuhën e pushkës.

Lufta e Tahir Mehës do të bëhet ushqim shpirtëror për të burgosurit e “Pranverës Shqiptare ’81” për të përballuar dhunën çnjerëzore në kazamatet e Jugosllavisë. Kjo luftë ktheu besimin në masat e gjera, se populli lindë, rritë, e ka në gjirin e vetë Burra të Dheut për t’u përbe mbi kokën e tyre, si mbi perëndinë, ndaj edhe rapsodi saktësoi: “Tahir Meha në t’dytin kat,/ Po lifton me Beligrad”.

Vërtet, e ardhmja vërtetoi se Pushka e Tahir Mehës i hapi shteg Lirisë së Kosovës e të kombit shqiptar. Përcaktimi për vdekje heroike i Rexhep Malës e i Nuhi Berishës, më 1984, i Fahri Fazliut e i Afrim Zhitisë, më 1989, ishte frymëzim i prekshëm i heroizmit të Tahir Mehës. Dhe, vendosmëria e Besim Latifit (1968) dhe e Skënder Manollit (1957) të Pollatës së Llapit, për të kthyer shtëpitë në fortifikatë kundër milicisë speciale të Jugosllavisë, më 13 shtator 1990, pa marrë parasysh çmimin, ishte vetëpërcaktim për sakrificë tahirmehote.

Së fundi, përcaktimi i Tahir e Nebih Mehës dhe i Besim Latifit e Skënder Manollit, për sakrificë pa çmim për dinjitet shqiptari dhe rënia heroike e tyre, ishte përvojë e përjetuar e Adem e Hamëz Jasharit, legjenda mbi legjendat njerëzore të UÇK-së. Ushtar i orëve të para të Adem Jasharit, vetë siluetë e Tahirit, ishte i vëllai, pesë vjet më i madh, i dënuar politik i Lagjes së veprimtarëve të “Pranverës Shqiptare ’81”, dëshmori Beqir Nebih Meha, i rënë heroikisht, më 25 mars 1999, në krye të njësitit të UÇK-së.

Dhe, sa më shumë që po na sprovon koha, në Kosovë dhe rreth e rrotull në tokat shqiptare, në këtë fill të Lirisë sonë të nëpërkëmbur ndërkombëtarisht për interesa të pushtuesve historik të vendeve shqiptare, aq më i madh po rritet Tahir Meha, aq më frymëzuese po bëhet Pushka e Tij habertare - për bashkimin dhe për Lirinë e kombit shqiptar.

Këshilli Organizues për Shënimin e 20-vjetorit “Pranvera Shqiptare ’81”, në Njëzetvjetorin e rënies së Tahir e Nebih Mehajt, pranë rrënojave të Kullës, vendosi pllakën përkujtimore me mesazh historik: Shqiponja dykrenore

KËTU, MË 13 MAJ 1981

TAHIR NEBIH MEHA DHE NEBIH EMIN MEHA

KULLËN STËRGJYSHORE E KTHYEN

NË VARR TË PUSHTUESIT JUGOSLLAV.

NDEZËN FLAKËN E LUFTËS ÇLIRIMTARE

TË <<PRANVERËS SHQIPTARE ’81>>,

TË KURORËZUAR ME FITOREN E UÇK-SË.

PREKAZ, 13 V 2001 - KËSHILLI ORGANIZUES.

Kthehu ne fillim

-------------------------------------------

TAHIR MEHA DHA KUSHTRIMIN

Shkruan: Mehmet BISLIMI

Më 12.05.2007

***

Sa shpejt ikën vitet, por heroizmat mbesin të freskët në kujtesën tonë, sikur të kishin ndodhur sot… Një heroizëm të tillë na e la që ta kujtojmë ne dhe brezat që do të vijnë pas nesh, trimi nga Prekazi, Tahir Meha.

Ishte 13 maji i vitit 1981. Atë pranverë e tërë Kosova ishte ngritur në këmbë dhe po kërkonte lirinë e vet, të drejtat e veta që shkeleshin me dekada e shekuj nga ata që ishin ulur në kolltukë prej pushtuesi. Rënia e dhjetëra të rinjve në zemër të Kosovës për lirinë dhe të drejtat që kërkoheshin, ngriti me mijëra të tjerë në këmbë. Studentë, punëtorë, të rritur e të moshuar, bujq e arsimtarë, nxënës e pensionistë, ishin ata që me zërin e tyre tundën themelet e ish Jugosllavisë pushtuese!

Në Drenicën heroike, heroizmi përsëritej edhe njëherë. Edhe njëherë Drenica po i bënte ballë gjithë asaj makinerie ushtarake të pushtuesve serbosllavë. Trimi Tahir Meha ishte fortifikuar në kullën e vet, si dikur Oso Kuka në kullën e barotit dhe po priste momentin e duhur për t’i treguar pushtuesit jugosllav se tokat shqiptare kanë zot! Heroizmi i ditës së 13 majit do bëhej simbol i kushtrimit të lirisë dalë nga grykëholla e Tahir Mehës, kushtrim ky që pushtuesit serb i tha më se qartë se këtu është taka e bijve të shqipes!...

Dëshmori Tahir MEHA

Na ishte një herë edhe një 13 maj, dita e themelimit të milicisë jugosllave. UDB-ja dëshironte që këtë festë ta shënonte si fitimtare duke e zënë Tahirin e shumë kërkuar për ta dërguar atë më pas në Beograd si trofe për triumfin mbi rebelimin e shqiptarëve të “padëgjueshëm”. Pushtuesi kishte planifikuar lavdinë e këtij aksioni që do të forconte imazhin e njësitit special të milicisë së UDB-së, dhe që do të festohej shumë në qarqet e atjeshme të Beogradit, se më në fund e zumë Tahir Mehën të gjallë!...

Mirëpo Tahiri nuk po flinte. Ai kishte bërë syrin pishë dhe gjoksin digë atë pranverë të lulëkuqeve të Kosovës. Atij i ishte shtuar edhe më shumë forca dhe vendosmëria për të luftuar për atdheun tonë të shumëvuajtur, për të përkrahur me sakrificën e tij më sublime ngjarjet e asaj pranvere, për t’u bashkërenditur në radhën e dëshmorëve të kombit tonë të pavdekshëm, duke kaluar kështu në përjetësi.

Kjo rrugë e qëndresës aktive pa dyshim se mori edhe haraçin e vet, mirëpo nuk kishte se si të bëhej ndryshe: Liri pa gjak nuk ka. Kushtrimi i pushkës së lirisë të Tahir Mehës, më vonë i lidhi në kushtrim gjithëpërfshirës pushkët e shumta të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës të cilat quan në vend amanetin e Tahirit dhe të qindra dëshmorëve tjerë. 13 majin, ditën e milicisë jugosllave, Tahir Meha e vrau me guxim e vendosmëri. Po me trimërinë dhe heroizmin e Tahir Mehës lindi 13 maji i ri, dita e kushtrimit të pushkës së lirisë për Kosovën. Ishte kjo pothuaj pushka e parë kaq e zëshme që pas Luftës së Dytë Botërore, që u shkreh hapur e publikisht kundër pushtuesit jugosllav nga një shqiptar bujar e atdhedashës siç ishte Tahir Meha i Prekazit!

Tahir Meha me babën plak, bacë Nebihun, i detyroi pushtuesin që në fushëbetejën e Drenicës të nxjerrin një arsenal të tërë armatimi, që ta kishin në dispozicion ushtarët e milicët e saj, të cilët po përballeshin me dy burra trima të Drenicës. Edhe gjithë ata numra ushtarësh e milicësh, prapë nuk mjaftuan për të mposhtur dy trima shqiptarë të Prekazit, prandaj duhej angazhuar edhe njësitet rezervë të mobilizuara enkas për këtë rast! Edhe helikopterët u desh të sillen në qiellin e Drenicës atë ditë. Një shtet i tërë ishte ngritur në luftë kundër Tahirit dhe babait të tij mu në zemër të Prekazit legjendar!...

A nuk ishte kjo një ndër goditjet më të rënda që po merrte ish shteti i Jugosllavisë? A nuk e vuri në lojë Tahiri Meha me babën plak një shtet të tërë çfarë ishte Jugosllavia e atëhershme, makinerinë dhe strategjinë luftarake të atij shteti? A nuk e hodhi për tokë moralin e maskuar të atij sistemi mbi gjoja barazinë e popujve që aq shumë e trumbetonin edhe ish lakenjtë e LKJ-së?! Këtij arsenali të tërë armatimi, Tahir Meha me babën plak i rezistoi për më se 20 orë. Tahiri me bacë Nebihun qëndruan të palëkundur nga pozitat e tyre. Tahir Meha luftonte dhe këndonte përnjëherësh: “O Shqipni mos thuaj marova, se bijt tu oooo janë të gjallë!”...

Qëndresa e Tahirit i dha fuqi e guxim të pashembullt popullit shqiptar në atë pranverë të përgjakur drejt përgatitjes për luftë të mëtejme shumëdimensionale kundër pushtuesit serb. Ai bëri të ditur edhe njëherë se me serbin nuk ka zgjidhje tjetër dhe kjo zgjidhje e imponuar është vetëm lufta. Pushka e Tahir Mehës la të vrarë 13 majin e pushtuesit dhe ngriti një 13 maj shqiptar me heroizmin dhe kushtrimin për luftë të pa kompromis ndaj të gjithë atyre që kishin shkelur tokat tona me çizme ushtarake. Ata dhanë shembullin personal se shqiptarët e duan lirinë më shumë se jetën, prandaj edhe flijohen për të!

Tahiri nuk e bëri luftën për emër e nam, për këngë e histori, por emri, nami, kënga e historia lindën në themelet e kullës së tij?! Gjyshi i tij Emin Lati - Meha, ishte bashkëluftëtar i Azem Bejtë Galicës ndërsa babai i tij Nebihu ishte bashkëluftëtar i Shaban Polluzhës, dhe më vonë i vëllai i Tahirit, Beqiri që ishte i përndjekur politik, u rreshtua në radhët e UÇK-së, ai luftoi edhe në emër të të vëllait Tahirit, dhe në emër të babait Nebihut, dhe ra me pushkë në dorë për tokat shqiptare - dëshmor i kombit! A ka diçka më madhështore, diçka më hyjnore, diçka më fisnike e fascionuese; në altarin e lirisë së atdheut u fljiuan tre breza me radhë; Gjyshi, babai dhe i biri?!... Pra, Tahiri kishte brumin e një familje atdhetare të dëshmuar kombëtarisht, idealin dhe misionin e së cilës ishte i obliguar ta shpie përpara. Tahiri e deshi jetën si edhe të tjerët por mbi të gjitha ai e deshi lirinë e atdheut të vet për të cilin edhe u flijua me heroizëm të paparë!...

Sot edhe pas 26 viteve të rënies së tij, shtrohet pyetja: a i kemi kryer obligimet ndaj Dëshmorëve të Kombit dhe familjeve të tyre, ne të gjallët?...

Mbi muret e rrënuara të kullës kala të Tahir Mehës, ende nuk u ngrit kulla legjendë e tij, edhe pas 26 vitesh! Që nga Ternavci në veri të Prekazit, duke kaluar pranë kullës tjetër legjendë të Ahmet Delisë e deri te shkolla e fshatit, për të vazhduar më tej tek rrënojat e kullës së Tahir Mehës e më pas tek kulla e Shasivar Alisë! Pra edhe sot mungon një shirit asfalti, që për vizitorët dhe për vetë vendësit, rruga ekzistuese thuajse është e pakalueshme. Kjo rrugë rreth 5 kilometërshe do të thotë shumë për bashkëfshatarët e Tahirit, e padyshim se kjo do të thotë shumë edhe për historinë tonë kombëtare! Edhe sot, pas 26 viteve, mungon një rrugë a një objekt tjetër shoqëror që do ta mbante me respekt emrin e Tahirit! Edhe sot, mungon një shtatore a bust për Tahirin e Nebihun në oborrin e kullës së tyre legjendë!...

Tahir Meha, babai i tij e dhjetëra dëshmorë të tjerë, që janë mburrja jonë, kanë mbetur pa një status dhe kujdes institucional të institucioneve që u ngritën mbi gjakun e tyre. E si për ironi përfaqësuesit e institucioneve tona, kur vjen marsi, maji, nëntori... këta vihen në radhë, e vihen në garë se kush do të shkojë më parë tek varrezat e dëshmorëve tanë për bërë një përkulje krejt servile e indiferente! Përfaqësuesit e institucioneve tona, nuk i vret ndërgjegjja fare për obligimin e papërmbushur përballë Tahir Mehës dhe dhjetëra dëshmorëve tjerë. Mos të harrojmë se ata nuk ranë për dekorata, as për tituj, as për pozita politike. Ata ranë thjeshtë për lirinë e atdheut, duke vënë jetën e tyre në themelet e forta të Shqipërisë e cila pa dyshim se do të bëhet një ditë. Nuk ka çmim tjetër që shpaguan sakrificën e tyre më sublime në shërbim të atdheut përveç lirisë dhe bashkimit kombëtar!

Kthehu ne fillim

--------------------------------------

ILIR KONUSHEVCI – MËRGIMI

( 20.6.1969 - 9.5.1998 )

Ilir Konushefci u lind më 20 qershor të vitit 1969. Rrjedh nga një familje e urtë e punëtore, e mbi të gjitha me tradita patriotike. Kjo familje është shpërngulur nga fshati Konushefc para 60 vjetësh dhe është vendosur në fshatin Llugë të Podujevës.

Gjatë Luftës së Dytë Botërore nga kjo familje kishte pjesëtarë që u mobilizuan në radhët e forcave progresive të asaj kohe. Kjo traditë u vazhdua edhe gjatë luftës së fundit kundër pushtuesit serb. Në radhët e para të UÇK-së, përpos Ilirit, ishte edhe vëllai i tij, Saimir Konushefci, i cili dha një kontribut të madh pas legalizimit të UÇK-së në Llap, në shtrirjen, organizimin dhe furnizimin e saj.

Iliri fëmijërinë e kaloi në fshatin e lindjes. Shkollën fillore e kreu në fshatin Lluzhan, të mesmën në Podujevë, duke u dalluar në mësime dhe në sjellje. U regjistrua në Shkollën e Lartë në Ferizaj, të cilën nuk arriti ta përfundojë.

Iliri ishte fëmija i tretë i Halitit dhe nënës Nazmies. Iliri ishte i martuar me Luljeta Ramadanin nga Ferizaj, e cila është absolvente e SHLT-së në Ferizaj. Ata kanë një vajzë, Nertilën.

Që nga mosha e hershme rinore, Iliri u angazhua rreth çështjes kombëtare. Ishte në moshë te re kur në Kosovë ndodhnin ngjarje të rendësishme, protestata, demonstrata, greva etj., përmes të cilave shqiptarët shprehnin qëndrimin e tyre kundër pushtetit serb, i cili pretendonte të bëhej absolut në Kosovë. E gjejmë në mesin e demonstruesve, si në Ferizaj, Prishtinë etj.

Viti 1989 mbeti i paharruar për Ilirin; u vranë dy bashkëfshatarët (idolët) e tij, Afrim Zhitia dhe Bedri Sokoli. Në atë kohë Iliri theksonte: “Këto vrasje dhe vrasjet e tjera, do ta forcojnë edhe më shumë moralin dhe idealin tonë në rrugën e çlirimit të Kosovës”.

Fundi i viteve nëntëdhjetë karakterizohet me paraqitjen e jetës plurale, pluralizëm i cili konsiderohej front legal i organizuar kundër synimeve nënshtruese të okupatorit. Në këtë lëvizje Iliri dha një kontribut të jashtëzakonshëm. Mirëpo, Iliri dhe shumë shokë të tij, shpejt e kuptuan se filozofia e një politike të pritjes është e pasuksesshme. Kështu filluan që të mendojnë për gjetjen e rrugës së mundshme për realizimin e çështjes madhore, lirisë së Kosovës, përmes luftës së armatosur.

Shokët e Ilirit - dëshmorët e kombit: Hakif Zejnullahu, Zahir Pajaziti dhe Edmond Hoxha

Ishte fundi i vitit 1991, fillimi i vitit 1992, kur Iliri, së bashku me disa shokë, në mesin e tyre: Naim Haziri, Naim Hyseni (i cili pas vrasjes së Zahirit shkoi në Gjermani), Selim Haziri etj., nga paknaqësia rreth organizimit politik legal, këtyre të fundit (LDK-së - Dega në Podujevë) u drejtohen me një letër (dokument i cili u ishte dërguar ilegalisht dhe në emer të studentëve), në të cilin kërkohej angazhim më serioz i potencialit rinor, pengimi i individëve injorantë “shqipfolës”, angazhimi rreth zgjedhjes së Statutit të Kosovës e jo garim politik etj. Ky dokument, edhe pse ishte lexuar nga individë të caktuar, nuk ishte vënë në rend të ditës për t’u diskutuar dhe shqyrtuar asnjëherë.

Si pasojë e kërkimit të rrugëve të tjera për çlirim, pas bisedimeve dhe konsultave të shumta, Iliri, së bashku me shokët: Rexhep Uka, Selim Haziri, Naim Hyseni, Lulëzim Podvorica, Naim Haziri, Bejtush Llugaliu dhe Shaip Haziri, themelojnë grupin ilegal.

Grupi është themeluar në mbledhjen e mbajtur më 13.5.1992, në Besianë (ish-Podujevë), në vendin e quajtur “Te Kisha”. Pra, në këtë mbledhje ishte vendosur për themelimin e një grupi, i cili do të organizohej për t’iu kundërvënë secilit që drejtpërsëdrejti rrezikonte pasurinë dhe gjërat e njerëzve në Kosovë. Aktiviteti i këtij grupi ishte vendosur të orientohej rreth përgatitjeve fizike, por duke mos lënë anash as strategjinë luftarake. Anëtarët e grupit ishin zotuar se do t’i kryenin me besnikëri detyrat e ngarkuara nga udhëheqësi i tyre. Kjo vërehet në betimin e dhënë, ku thuhet: “Betohem para flamurit dhe para shokëve se detyrat, të cilat i parashtron grupi, do t`i kryej me besnikëri dhe nëse është nevoja edhe jetën do ta jap për realizimin e idealit tonë”.

Ky grup ishte apolitik, ndërsa sa i përket emrit dhe zgjedhjes së udheheqësit ishte vendosur të shqyrtohej në mbledhjen tjetër.

Në mbledhjen e mbajtur më 20.5.1992 emërohet njësiti me emrin “Shqiponjat“, kurse kryetar i saj zgjedhet Naim Haziri, ndërsa udhëheqës i ushtrimeve ushtarake caktohet Shaip Haziri – Bekimi (në vitin 1991 kishte qenë në ushtrime ushtarake në Shqipëri, së bashku me Zahir Pajazitin). Përgatitjet fizike grupi i kryente “Te Kisha” në Podujevë, në fshatin Shamalluk, në Pushimoren “Gërmia” të Prishtinës, si edhe në sallën e edukatës fizike të Shkollës fillore “Naim Frashëri” në Podujevë.

Grupi, nga dhjetë shtatori i vitit 1992 e gjër kur hyri nën urdhërat e komandantit Zahir Pajaziti, kreu disa aksione.

Ky grup, në vitin 1993 (qershor), bie në kontakt me LKÇK-në, kurse takimet organizoheshin përmes Selim Hazirit, anëtar i njësitit “Shqiponjat” dhe Agron Rrahmanit, anëtar i LKÇK-së. Edhe pse në mes tyre kishte disa dallime të vogla sa i përket mënyrës së organizimit, megjithëatë gjendet mënyra për bashkëpunim, sepse të dy palët mendonin se çlirimi i Kosovës mund të realizohej përmes luftës së armatosur. Njësiti “Shqiponjat“ pranon që t`i ndihmojë ata në shpërndarjen e organit të LKÇK-së “Çlirimi”. Ky bashkëpunim zgjati gjer nga fundi i vitit 1993 dhe fillimi i vitit 1994.

Prej vitit 1994 e gjer në fillim të vitit 1996, njësiti “Shqiponjat“ vazhdimisht i kreu detyrat e parashtruara nga organi i saj, si përcjellja e individve të dyshimtë, mbikëqyrja e objekteve shkollore dhe detyra të tjera, por në atë kohë i kryente edhe ushtrimet ushtarake.

Në qershor të vitit 1996 ky njësit bie në kontakt përmes Rrustem Mustafës-Remit, me komandant Zahir Pajazitin. Në takimin e parë me Zahirin në vendin “Te Kisha” në Podujevë. Nga njësiti ishin: Iliri, Shaip Haziri dhe Selim Haziri. Pas këtij takimi dhe bisedimeve të veçanta me anëtarët e njësitit, nga ana e njësitit në radhët e UÇK-së hyjnë: Ilir Konushefci, Naim Haziri, Selim Haziri, Shaip Haziri dhe Naim Hyseni. Nga ajo kohë, Iliri ishte vazhdimisht krah për krah me Zahirin. Zahiri thoshte: “Ia kam lakmi Ilirit për qëndrimin, guximn, sakrificën”, ndërsa Sabit Zejnullahu (babai i Hakifit), kujton fjalët e Hakifit kur ai thoshte: “I vetmi është Iliri i cili mund ta zëvendësojë Zahirin në çdo kohë”.

Dëshmori Adrian Krasniqi

Zahir Pajaziti, pas aksioneve të shumëta dhe të suksesshme gjatë vitit 1996, vendosi që të shkonte në Shqipëri (dhjetor `96), kurse me të ishin Ilir Konushefci, Shaip Haziri dhe Hakif Zejnullahu. Këta u kthyen pasi e përcollën komandant Zahirin gjer te kufiri me Shqipërinë. Zahiri atje dërgoi bashkëluftëtarin e tij të plagosur “Demën”, që të shërohej. Para shkuarjes, Zahiri ngarkoi bashkëluftëtarët e tij për kryerjen e tri aksioneve gjatë kohës sa ai qëndronte në Shqipëri. Detyra me të cilën u ngarkua Iliri, u krye me sukses të plotë.

Zahiri nuk qëndroi atje sa ishte e parashikur, por u kthye pas një kohe të shkurtër. Afër kufirit me Shqipërinë, në Babaj të Bokës, atë e pritën Iliri, Hakifi dhe Shaip Haziri. Me Zahirin në atë kohë ishin edhe Adrian Krasniqi, Qerim Kelmendi dhe një shok tjetër.

Pas kthimit nga Shqipëria, Zahiri përsëri mori përsipër ndarjen e detyrave në të gjitha zonat, në veçanti në zonën e Llapit, të Gjakovës dhe ishte në përgatitje e sipër të një aksioni në anën e Gjilanit, sepse dëshironte që edhe atje të formoheshin dhe avansoheshin radhët e UÇK-së.

Ditën kritike ishin së bashku, në banesën e Zahirit, Ilir Konushevci dhe Shaip Haziri, duke biseduar për realizimin e detyrave të parashtruara. Në ndërkohë, patën një telefonatë (rreth orës 10:00, paradite), pas së cilës Zahiri njohtoi se në orën 15 e 30 duhej të takohej me një shok të panjohur në Stacionin e Autobusëve në Prishtinë, me të cilin do të udhëtonte për në Vushtrri me një detyrë të veçantë. Bashkëudhëtarë në këtë udhëtim caktoi Ilirin dhe Shaipin, mirëpo në ndërkohë erdhi Hakif Zejnullahu, me të cilin vendosën që ai ta shoqëronte Zahirin deri në Vushtrri. Deri në momentin e nisjes ata kanë qëndruar së bashku edhe me Beqir Beqirin, në një kafene afër Tregut të Gjelbër në Prishtinë, kurse në orën 15 e 30 u nisën në drejtim të Stacionit të Autobusëve, e prej atje për në Vushtrri.

Më 31 janar 1997, në orën 16 e 5, në fshatin Pestovë afër Vushtrrisë, u vrianë Zahiri, Hakifi dhe Edmondi.

Për këte rast të rëndë dhe të hidhur, Iliri mori lajmin të nesërmen nga vëllai i Hakifit, i cili e priste para shitores së Ilirit. Ai, së bashku me shokët Shaip Hazirin dhe Beqën, shkoi ta takonte Naim Hazirin në fshatin Sibofc të Podujevës, ku pas armatosjes kaluan përmes fshatit Dyz në fshatin Koliq, ku qëndruan disa ditë. Me sugjerimin e shokëve (Selim Haziri, Naim Hyseni dhe Naim Haziri), kalojnë në ilegalitet në një banesë në Prishtinë për disa ditë. Nga këtu vendosin që të kalojnë në Shqipëri: Shaipi, Iliri dhe Avni Ajeti. Rrugëtimi bëhet me dy makina, të ndarë dy nga dy në drejtim të Gjakovës, për në Babaj të Bokës. Aty morën udhëzimet e mëtejme në një shtëpi të një bashkëluftëtari.

Kliko mbi foto

Lapidari i dëshmorëve në Pestovë afër Vushtrrisë

Nga ajo kohë, Iliri, në rrethanat e krijuara në Shqipëri, ndryshoi formën e veprimit të tij, por duke mos u larguar asnjëherë nga betimi i dhënë për të luftuar gjer në fund për çlirimin e Kosovës. Atje filloi të bashkëpunojë me bashkëluftëtarët e Zahirit, si me Adrian Krasniqin, me të cilin ishte i pandarë deri në vdekjen e Adrianit, Qerim Kelmendin, Mujë Krasniqin, Ismet Abdullahun, Murat Ajetin (pas vrasjes së Zahirit kishte shkuar në Shqipëri dhe atje kishte dhënë një kontribut të madh rredh riorganizimit të UÇK-së, veçanërisht në Llap) etj. Iliri në Shqipëri punoi në furnizimin me armatim në nivel të vendit, detyrë e cila ishte shumë e vështirë. Këtë detyrë e kryente kryesisht me Ardian Krasniqin (pas vrasjes së Luan Haradinajt). Mirëpo, Iliri punoi shumë edhe rreth afirmit të të gjitha forcave në luftë kundër Serbisë. Pasi formuan rrjetin e bashkëpunëtorëve, Iliri dhe Ardiani disa herë erdhën në Kosovë, me qëllim të riorganizimit të radhëve të UÇK-së, si dhe koordinimit të punëve me rrethet e tjera, sepse pas vrasjes së Zahir Pajazitit shumçka nuk ishte si më parë. Në këtë mision erdhi së bashku me Adrian Krasniqin, në maj të vitit 1997, dhe qëndroi katër ditë në Llap. Pas vdekjes së Zahirit, Iliri e përfaqësonte ZOLL-in në Shtabin Qendror. Gjatë verës së vitit 1997, për shkak të rrethanave të krijuara, nga Kosova largohen edhe Naim Haziri e Selim Haziri, të cilët shkojnë në Shqipëri, dhe atje bien në kontakt me Ilirin dhe shokët e tjerë që vepronin atje.

Kështu, gjatë asaj kohe, aktiviteti i UÇK-së në Llap vështirësohet, mirëpo ndërkohë Rrustem Mustafa- Remi, së bashku me Sejdi Ramën (Sejda në qershor-korrik ishte në Gjermani, ku u takua me Sabri Kiçmarin e Ali Ramën), shkuan në Shqipëri dhe atje biseduan me shokët në fjalë, për gjetjen e mundësisë së riorganizimit të UÇK-së në ZOLL. Pas këtij takimi, u kthyen në Kosovë dhe mbajtën mbledhjen e parë në nivel të Llapit, ku edhe u vendos hierarkia e UÇK-së për Zonën e Llapit, për të cilën gjë Iliri kishte luajtur rol vendimtar. Mbledhja është mbajtur më 2.9.1997, në fshatin Surkish dhe mërën pjesë: Ilir Konushefci, Rrustem Mustafa, Naim Haziri, Selim Haziri, Murat Ajeti, Refik Jashari dhe Latif Gashi. Në këtë mbledhje është vendosur që Rrustem Mustafa- Remi të jetë përgjegjës-koordinator i ZOLL-it me Zonat e tjera, Ilir Konushefci vendoset që ta vazhdojë punën furnizuese me armatim në nivel vendi dhe të jetë anëtar i Shtabit Qendror, kurse Latif Gashi anëtar i Shtabit Rajonal. Pas këtij takimi, Iliri, së bashku me Naimin dhe Muratin, u kthye në Shqipëri, ku e vazhdoi punën në furnizim me armatim. Ishte mesi i muajit tetor 1997, kur Iliri, së bashku me Adrian Krasniqin (Rexhën) dhe shokë të tjerë, solli një sasi të madhe të armatimit në Kosovë.

Me propozim-vendimin e shokëve, sulmohet Stacioni i policisë serbe në Kliqinë të Pejës (në orët e vona të natës në mes të 15 e 16 tetorit). Në këtë aksion morën pjesë: Adriani (Rexha), Iliri (Mërgimi), Mujë Krasniqi (Kapuqi) dhe Qerim Kelmndi (Dema). Gjatë sulmit, u vra Adriani. Vrasja e tij ishte një humbje e madhe për shokët, për UÇK-në e veçanërisht për Ilirin, sepse ata pos të tjerash ishin edhe shokë të pandarë të aksioneve. Pas këtij rasti, Iliri ngarkohet nga shokët me rolin kryesor për sjelljen e armatimit në Kosovë. Gjatë gjithë kohës sa punoi në këtë detyrë, ai hyri në Kosovë mbi tridhjetë herë, duke sjellë armatim të llojllojshëm, nga armët e brezit e deri tek armatimi kundërtank.

Mjetet për blerje të këtij armatimi vinin kryesisht nga mërgimtarët nga Evropa dhe Amerika. Iliri furnizohej me mjetet nga Fondi “Vendlindja thërret” dhe atë në dy drejtime nga Gjermania e Zvicra, si dhe nga Amerika përmes Florim Krasniqit (një i afërm i Adrianit) dhe Muharrem Tovërlanit. Iliri, pos që punoi rreth furnizimit me armatim, kontribuoi shumë edhe në sjelljen e eprorëve profesionistë në radhët e luftëtarëve të lirisë. Kur pritej që përmes Ilirit në Kosovë të futeshin oficerë të lartë për në UÇK, kur në Kosovë zhvilloheshin ofensiva të ashpra dhe të cilat paralajmëronin një luftë frontale, atëherë kur pritej dhe kërkohej më së tepërmi sjellje e armatimit, derisa ishte duke kryer si çdo herë detyrën e tij me përkushtimin më të madh, u vra në mëngjesin e hershëm (rreth orës 2:00) të datës 9 maj 1998, në një pritë të organizuar nga dora e zgjatur e pushtuesit serb, së bashku me mjekun Hazir Mala, derisa udhëtonin për në Bajram Curr, me një kamion të ngarkuar me armatim. Vrasja e Ilirit, atje ku më së paku pritej, shkaktoi një humbje të madhe për tërë vendin e në veçanti për UÇK-në dhe Shtabin e saj Qendror. Në varrimin e tij morën pjesë me mijëra bashkatdhetarë, të cilët atë ditë kishin ardhur nga të gjitha anët e botës për t’i dhënë lamtumirën e fundit luftëtarit të paepur të radhëve të para të UÇK-së.

Lavdi jetës dhe veprës së Ilir Konushevcit - Mërgimi

Kthehu ne fillim

-------------------------------------

Në përkujtim të veprës patriotike të Ferki Aliut

UNË JAM FERKI ALIU – PLLANALIU

Shkruan: Ramadan PLLANA

Llozanë -Zvicër, më 6 maj 2007

-------------------

Në përkujtim të Ferki Aliut, i lindur në vitin 1970 në Pantinë të Vushtrrisë

Ringjallje kujtimesh për kushëririn tim më të devotshëm

Të flitet, të shkruhen romane a histori për biografinë e tij, të xhirohen filma për heroizmat e tij, të ngriten përmendore, sikur për çdo dëshmorë të lirisë e të bashkimit kombëtar, për ne bashkëmendimtarët dhe bashkëluftëtarët e tij prap do të mbetët një zbrazëti, pa u realizuar amaneti i tij, derisa të bashkohet Mitrovica me Kosovë në veçanti dhe trojet etnike kombëtare në përgjithësi.
Kushën tim, kështu e thërrisnim njëri - tjetrin, edhe pse shumë më i ri në moshë se unë, e kisha një ndër shokët më të dashur të idealit qysh kur ai ishte në bankat e gjimnazit « Muherrem Bekteshi » në Vushtrri. Më kujtohen, i kam të gjalla bisedat që kisha me te, kur shpeshherë, si me ngurrim e me druajtje më kërkonte këshilla e detyra konkrete për veprimtari patriotike dhe më thoshte :
-Kush, pak po punohet për atdhe, dua edhe unë të bëj diçka për lirinë e Kosovës !...
-Kusha im, ia ktheja unë, me djem trima si ti Kosova nuk e ka të largët lirinë !...
Shpeshherë më shkonte mendja dhe kisha parandjenja se ky djalë , që ishte gojëmbël kur fliste për shokë, po dhëmbët i qitnin flakë kur fliste për armiq e për shërbëtorët e tyre, do të bënte heroizma si Mic Sokoli a Vojo Kushi. Dhe nuk kisha gabuar në këto parashikime. Qysh nga protestat e para, qoftë kundër helmimeve të nxënësve apo në demonstratat kundër marrjes së autonomisë së Kosovës nga Serbia, ai ishte në ballë të tyre, i pari në sakrifica. Ai, bashkë me shokët e vet, ia arriti që të organizonte protestat e marsit ’89 edhe në fshatrat Pantinë, Akrashticë e Shtrojerë (ish-Shtitaricë)…Me serbë kishte dëshirë të madhe të kacafytej dhe dilte gjithmonë ngadhënjimtar; po ndodhte që në anën e armikut gjendeshin edhe shërbëtorë të zellshëm që survejonin e spiunonin protestuesit, atëherë ky iu afronte i sulmonte dhe i dërmonte me grushtet e tij të çeliktë duke iu thënë :
UNË JAM FERKI ALIU – PLLANALIU !

Për të gjitha këto më tregonte shoku dhe kushëriri i tij moshatar, Selmani, djali i vëllait tim Hasimit, i cili ishte bashkë me te në çdo aksion…Që të dytë konsultoheshin edhe me një trim tjetër sypatrembur që e kishte dëshmuar vetën në kacafytje me gardianët çetnikë nëpër burgjet serbo-sllave, ky ishte Ilmi Muzaqi, shoku im i idealit, për të cilin edhe simboli i Rezistencës sonë, Adem Demaçi, ka konsideratat të mëdha .
Përveç aktiviteteve të shumta që kishte për luftën për liri e bashkim kombëtar, ai me shokët e vet, u vinte në ndihmë familjeve që kishin të burgosur politikë. Kështu, ai, kishte ndihmuar shpeshherë edhe familjen time. Ndodhi, që pas lirimit tim nga burgu më ’97, të m’i sjellë edhe disa ndihma për mua që i kishin dhënë kushërinjtë e tij më të ngushtë dhe, kur i thashë se nuk kam nevojë, ai sikur humbi e nuk dinte si të vepronte, po më tha:
-Kush! I gjallë nuk kthehem pa ia dorëzuar familjes tënde këto marka!
Kisha mbetur pa koment! I pranova, po kush mund t’i kundërshtonte Ferkiut për ndonjë vendim kur ai merrte! Pastaj, fillonim bisedat si gjithherë, për luftën kundër okupatorit serbo-sllav. Më dëgjonte me vëmendje sikur donte t’i përpinte të gjitha fjalët që ia thosha. Po më nxinte ngushtë kur më kërkonte ndonjë detyrë që nuk e kisha paraparë. Ai fliste pak po vepronte shumë. Njëherit më kërkoj një këshillë konkrete. –Kush, jam i gatshëm që t’i dërmoj spiunët e fshatrave tona! Kemi shumë, pastaj edhe kushërinj në krye me Basri Pllanën nga Kçiçi i Mitrovicës etj. Do ta lypin birën e minit po i “puthi” grushti i Ferki Aliut!...Nga një gojëmjaltë kur fliste me shokë e për shokë e ndryshonte shpejt të folurit dhe, i ndryshonte ngjyra e fytyrës e gjestet fizike sikur kërkonte duel me kundërshtarë dhe shprazte dufin që kishte për ta. – Me dorën time kam për t’ua këputur qafën spiunëve mu si vremçave!...Pastaj interesohej të dinte se a mos kishte në mesin e fisit tone ndonjë intelektual të rangut të Ukshin Hotit, dhe kur e shihja se i vinte keq që nuk kishim një të tillë i thosha një fjalë, që i madhi METUSH KRASNIQI e përdorte shpesh, Nuk ka fis pa një pis!...Pajtohej se frontin duhet hapur kundër armiqve e pushtuesve e jo kundër shqipfolësve qyqarë e të mashtruar, kurse për ata që mbesin në anën e milloshevqianve do t’ua gjejmë vendin, si për të gjallë ashtu edhe të vdekur, aty ku edhe e kanë- në plehrat e historisë.

Me Ferkiun kam pasur lidhje të pashkëputura edhe kur dola në mërgim, nga gushti i vitit 1997. Shkëmbenim përshëndetje nëpërmes Xhemailit, vëllait tim, sepse këta tashmë ishin edhe bashkëluftëtarë, qysh nga ditët e para të formimit të UÇK-së, në Zonën Operative të Shalës. Sa herë bëheshin aksione të ushtarëve trima të UÇK-së Ferkiu ishte në ballë të tyre si Vojo Kushi dikur. Ai, tashmë, edhe kishte marrë edhe epitetin e mitit të Gjergj Elez Alisë! Luftonte pa pushuar, edhe kur ishte i plagosur shumëherë. A nuk është ky një Gjergj Elez Ali i ditëve tona që lufton me nëntë plagë në trup kundër bajlozëve serbë! Për trimëritë e tij të rralla më tregojnë shpesh shokët e tij të luftës.
Po edhe kusha i vet në Zvicër, se kush i pëlqente të më thërriste, e ndihmonte UÇK-në nëpërmjet FONDIT VENDLINDJA THËRRET, fond të cilin e kishte formuar LPK-ja, organizatë të cilës i përkiste edhe vet; në krye të të cilit gjendej një atdhetar i devotshëm JASHAR SALIHU, shok ideali, bashkëmendimtar, bashkëveprimtar, vazhdues e përcjellës i amanetit të pishtarit të LËVIZJES sonë JUSUF GËRVALLËS.
Ferkiu u angazhua në çështjen kombëtare me tërë familjen: Në luftë me vëllezër e kushërinj, kurse në mërgim e kishte vëllain, Enverin, dy motrat me burrat e vet dhe të afërm tjerë që grumbullonin mjete për t’i ardhur në ndihmë luftës së shenjtë që zhvillonte UÇK-ja heroike.
Herën e fundit që kontaktova me Ferkiun ishte gushti i vitit 1999. Kisha shkuar për ta parë Kosovën e çliruar nga kriminelët serbo-çetnikë. Kur shkova në Prekazin heroik për t’i bërë përkuljen,më të madhe në jetën time, Komandantit Legjendar ADEM JASHARIT, si dhe HAMZËS, të cilin kisha pasur nderin ta njihja, bacë SHABANIT, dajës OSMAN e gjithë dëshmorëve tjerë , shkuam bashkë me vëllain tim , Xhemajlin, me kushërinjtë Bedriun e Fadilin dhe me kushërirën time më të devotshme, Mirvete Hasanin që kishte Prekazin në roje si shqiponjë mali në aksionet luftarake, bashkëluftëtarë të Ferkiut, e ftuam me telefon edhe kushën tone nga Pantina. Po Ferkiu kishte qenë në kujdestari zyrtare dhe nuk mundi të vinte me ne. Kur u ktheva në Mitrovicë u ndala dhe bisedova me te disa orë në zyrën e tij ushtarake.. Biseduam gjerë e gjatë. Për Luftën, për dëshmorët, për jetën e të ardhmen e popullit tonë. Ishte po ai Ferkiu gojëmbël, i dashur e i respektuar nga të gjithë. Sikur nuk u nginim së biseduari, dhe pak pa u nda më tha :
-Kush ! Mitrovica me Trepçë na mbetën në duar të shkijëve ! Edhe trojet tjera, në Maqedoni, Serbi e Mal të Zi, po na mbesin jashtë!... Unë nuk jam i kënaqur me këtë epilog të luftës! Jam i gatshëm që të vazhdojmë luftën për çlirimin e të gjitha trojeve etnike, bile edhe deri te mollat e kuqe!...
-Kusha im! Edhe unë kam drojë të madhe dhe nuk pajtohem me këtë përfundim të luftës. Hile të mëdha ka diplomacia ndërkombëtare! Serbia e Millosheviqit duhet ndëshkuar mu si Gjermania e Hitlerit! Udhëheqësit tanë duhet të jenë vigjilentë dhe t’i bindin Qendrat e Vendosjes se e Drejta natyrore e juridike është në anën tonë, sepse është edhe e njohur sipas Kartës së OKB-së si parim mbi Vetëvendosjen e popujve…
Vdekja tragjike dhe enigmatike e Ferkiut Aliut – Pllanës në një aksident komunikacioni më 29.09.1999 në fshatin Kçiç ishte një humbje e madhe për familjen e tij, për kushërinjtë, për miqtë e të afërmit, për bashkëluftëtarët, për Trupat Mbrojtëse të Kosovës, si dhe për mbarë popullin shqiptar.
Për mua, kushën e tij më të dashur, humbja e tij është një mungesë e madhe dhe thellë në zemër e ndiej sikur m’u ka shkëputur një copë e saj ashtu siç shkëputet një meteor nga qielli!

FERKI ALIU – PLLANA më ka mbetur i gjallë në kujtesën time! Pothuaj nuk ka ndeja e biseda, sidomos kur flitet për dëshmorë, që nuk përkujtohet e nderohet edhe emir i tij. E si mos të kujtohen dëshmorët që falë luftës, sakrificave e gjakut të tyre sot frymohet lirshëm në Kosovë!

-LAVDI DËSHMORËVE TË KOMBIT NË KRYE ME KOMANDANTIN LEGJENDAR ADEM JASHARI!
-KUJTIM TË PËRJETSHËM KUSHËS TIM TË LAVDISHËM!

Kthehu ne fillim

------------------------------

Përkujtohen dëshmorët e kombit

VRASJE TINËZAKE E ATDHETARIT DHE LUFTËTARIT TË PAEPUR PËR LIRI

-NEXHAT AGOLLI-

Shkroi: Ibrahim EGRIU

Më 01 Maj 2007

***

Pas arrestimit në banesën e tij nga policia sekrete jugosllave, atë e vunë nën torturat më çnjerëzore për ta detyruar që ta tradhtojë çështjen e shenjtë kombëtare dhe bashkëluftëtarët e tij ilegalë që kishte në Prishtinë e Shkup, siç ishin: - Rifat Berisha i Drenicës, Xheladin Hana i Gjakovës, e të tjerë në Kaçanik, Dibër, Gostivar e gjetkë. Udbashët e Beogradit e mbytën Nexhat Agollin, duke e torturuar gjatë natës 27-28 prill 1949 në njërën nga qelitë e burgut të Shkupit. Trupi i pajetë, i përshkuar nga bajonetat e udbashëve, u bart nga qelia e njomur me gjakun e tij dhe u vendos pas mesnatës në sheshin e Shkupit, ku u qëllua me një breshëri automatike për të krijuar përshtypjen në popull se u vra në tentativë arratisje nga burgu, ku dhe qe mbajtur Procesverbali fiktiv.

“I heshtur, as në varr nuk dua të jem”

Nexhat Agolli s’ishte nga ata që mund të qëndronte indiferent, as ndaj akuzave e as ndaj krimeve kundërshqiptare. Ai u deklaronte autoriteteve jugosllave e maqedonase: ”Pritja në heshtje nuk më pëlqen. I heshtur unë, as në varr nuk dua të jem” dhe, më tej u vinte në dukje se ”në masat shqiptare vërehen zhgënjime për sa u është premtuar: Liria, barazia dhe plebishiti”. Logjika e tij politike dhe juridike ishte e fuqishme aq sa këto detyroheshin që t’i përgjigjeshin disi me terminologji demagogjike e justifikuese të atij momenti politik: ”Kah ajo ditë po shkohet, por le të kalohen njëherë plagët e luftës, e këto, pa dhembje nuk kalohen”. Por, Nexhati, me një vizion të gjerë kombëtar, vërente se gjithçka që po ndodhte kundër popullsisë shqiptare nuk ishte as e rastit, as kalimtare dhe aspak e justifikueshme, por tërësisht e pafalshme.

Nexhat Agolli: atdhetar, intelektual, ushtarak dhe qeveritar i viteve të pasluftës

Ai, së bashku me vëllain e tij, Qemal Agollin, Haqif Lleshin, Sali Lisin etj. ngrinte zërin tek udhëheqësit serbë e maqedonasë, përkatësisht tek Svetozar Vukmanoviq Tempo e Lazar Kolishevski për lirimin e dhjetëmijë shqiptarëve që mbaheshin në izolim në Stacionin e Monopolit të duhanit në Tetovë në gjendje torturash dhe pa shpresë shpëtimi, nga të cilët brenda një nate qenë masakruar 1.200 veta, ashtu siç ndodhi edhe në Gostivar, Kërçovë, Dibër e gjetkë; për të cilët spekulohej tmerrësisht nën akuzën: ”bashkëpunëtorë të fashizmit”.

Ndërhyrja e Nexhat Agollit aq e guximshme përbën një akt të madh atdhetar, duke shpëtuar mijëra jetë shqiptare nga vdekja e sigurt pa përfillur fatin e jetës së vet, kështu që mbi këtë bazë pati shumë familje shqiptare që e mbiquajtën meritueshëm shpëtimtar të jetës së tyre, e që e përcollën me buqeta lulesh.

Si deputet i popullsisë shqiptare, ai ngriti zërin që shqiptarëve t’u jepen të drejtat dhe liritë e premtuara, barazia kombëtare dhe simbolet e veta historike, e drejta e përdorimit të gjuhës, e drejta e arsimit dhe e kulturimit të masave shqiptare në gjuhën amtare, barazia e përfaqësimit në pushtetin legjislativ, ekzekutiv dhe gjuhësor.

Është veçori e veprimtarisë kombëtare e tij që pa pritur se ç’do të ndodhte me fatin e vetëvendosjes kombëtare, krijoi dhe shtriu bërthama arsimore e kulturore në gjirin e vetë njësive ushtarake shqiptare gjatë luftës, si dhe në rimëkëmbjen e rrjetit shkollor e të aktiviteteve kulturo-artistike në terrenin e hapësirave shqiptare. Ai, qysh në procesin e vetë-çlirimit nga pushtuesi nazifashist, i jepte rëndësi arsimit dhe kulturës, hallkë kryesore vlerësonte shkollën, kuadrin arsimor dhe tekstet shkollore. Me përkushtim të veçantë siguroi hapjen e Kursit pedagogjik shqiptar në Shkup, krahas atyre që hapeshin në Prizren e Prishtinë aso kohe dhe merrnin në ndihmë disa dhjetëra arsimtarë nga shteti i pavarur shqiptar, pra nga Shqipëria. Më 1945 hapi shkollën ”Liria” në gjuhën shqipe, ndërsa për drejtor emëroi pishtarin e arsimit, Abdi Begun-Haxhiu.

Atdhetarët e shquar: -Rifat Berisha dhe Xheladin Hana

Mandej, kujdesi i tij direkt ishte përqendruar edhe tek nevoja e një Tribune Publicistike të asaj kohe, në bashkëpunim me bashkëluftëtarët e vet, Xheladin Hanën në Prishtinë dhe Ali Mullain në Dibër nxorën në dritë gazetën e parë shqipe”Flaka”. Kështu, kjo Tribunë publicistike e nisi fillin e jetës, prej nga filloi të rrezatonte mendimi dhe vullneti i popullsisë shqiptare, ndonëse pasoi censurimi dhe persekutimi i kësaj gazete së bashku me vetë nismëtarin e saj, Nexhat Agolli.

Në drejtim të vetëvendosjes kombëtare shqiptare, si Nexhati, po ashtu edhe bashkëluftëtarët e tij dhe vetë popullsia shqiptare po vetëdijesoheshin se çështja e tërësisë kombëtare shqiptare po tradhtohej jo vetëm nga udhëheqja e shtetit jugosllav, por edhe nga vetë Fuqitë e Mëdha, të cilat deklaruan paprekshmërinë e kufijve të paraluftës, gjë që për kombin shqiptar përligjej ricopëtimi i tij në dobi të Jugosllavisë. Dhe, nga baza juridike, Nexhat Agolli, gjithnjë e quajti Jugosllavinë krijesë artificiale, të ngritur mbi bazën e dhunës dhe të padrejtësisë kombëtare e njerëzore ndaj kombit shqiptar.

Nexhati e ndjeu thellë edhe shpatën tjetër të Beogradit ku, trevat shqiptare, nuk i la si një tërësi të vetme në përbërje të tij, por i copëtoi midis tri republikave, ndonëse kishin kompaktësinë dhe vazhdimësinë etnike. Shovinistët jugosllavë kishin vendosur që në përbërje të shtetit federativ të mos lejohej faktori unik shqiptar, ndërsa në të ardhmen të mos ekzistonte faktori unik shqiptar as në Gadishullin Ballkanik. Ai kishte ardhur edhe në përfundim tjetër se: si fuqitë perëndimore edhe ata lindore ia kishin bërë me hile Shqipërisë si tërësi kombëtare dhe Shqipërisë si shtet i pavarur.

Dihet dhe fakti se, Nexhat Agolli dhe shumë atdhetarë të tjerë, kanë qenë të papajtueshëm me aneksimet e trevave shqiptare: Serbisë, Maqedonisë e Malit të Zi, kur dihet se ato janë etni shqiptare. Figura e Nexhatit bëhet edhe më madhore përmes ballafaqimeve në vazhdimësi dhe pas Konferencës së paqes në Paris të vitit 1946 e deri në vitin 1949, duke qenë në brendinë e planeve antishqiptare të qarqeve sunduese serbo-jugosllave; ai e thoshte fjalën e vet kundër pabarazive dhe padrejtësive ndaj popullsisë shqiptare dhe jo pak ishte i vrullshëm. Por, mendimet dhe qëndrimet e tij nuk ishin të mbyllura në vetvete, ato gjenin pasqyrimin e tyre edhe në organizimin e veprimtarisë ilegale e të programuar, thelbi i së cilës ishte dhe mbeti bashkimi mbarëkombëtar shqiptar.

Lidhja e tij me atdhetarët e tjerë të shquar, siç ishin: - Rifat Berisha ish-nënkryetar i Këshillit Nacionalçlirimtar të Kosovës e Rrafshit të Dukagjinit, Xheladin Hana ishte drejtor i gazetës ”Rilindja” dhe me disa aktivistë të tjerë, kishte tërhequr vëmendjen UDB-së qendrore të Jugosllavisë Kështu, në maj të vitit 1948, shkarkohet nga funksionet ekzekutive, kurse në mesnatën e 15-16 prillit 1949 arrestohet në banesën e tij, ndërsa më 27-28 prill ‘49 ekzekutohet barbarisht e tinëzisht.

Nexhat Agolli, si luftëtar i ditur dhe i guximshëm, e si atdhetar i paepur, qe kthyer në legjendë, ndërsa vepra e legjenda mbeten burim frymëzimi. Ai përbën njërën nga figurat më të kompletuara me dije, me botëkuptim të thellë kombëtar dhe plot virtyte për çka meriton nderime dhe respekt të thellë e të përjetshëm. Figura dhe vepra e tij përbën kushtrim për liri dhe bashkim kombëtar.

Lavdi veprës së tij!

P. S. - Të dhënat janë marrë nga shënimet e profesorit të nderuar, z. Shaban Braha, kryetar i luftëtarëve të Tiranës, me rastin e mbajtjes së Simpoziumit, fjalën e rastit ia kushtoi figurës patriotike të Nexhat Agollit: atdhetar, intelektual, ushtarak dhe qeveritar i viteve të pasluftës në Maqedoni.

Kthehu ne fillim

--------------------------------------------------

Fadil Vata në kujtesën time

FADIL VATA ISHTE SHËMBËLLIM I SHPIRTIT FISNIK E I KARAKTERIT BURRËROR

(me rastin e 17-vjetorit të vdekjes)

Shkruan: Nezir MYRTAJ

Prishtinë, më 25 prill 2007

------------------------

Po të mos kishte Kosova bij si Fadil Vata, pa dyshim nuk do të mund të mbijetonte fryma e rezistencës sonë kombëtare; Pa luftëtarët e paepur si Fadil Vata, sigurisht nuk do të mund të formohej Ushtria Çlirimtare e Kosovës; Pa trimat si Fadil Vata, Kosova nuk do të mund ta sfidonte pushtuesin shekullor serb e ta largonte atë që këtej; Pa bij të mençur, të vendosur e të sinqertë si Fadil Vata, Kosova nuk do të arrijë të ketë liri të plotë dhe as pavarësi normale e të pambikëqyrur; Pa idealistë si Fadil Vata, Kosova nuk do ta ketë të sigurt të ardhmen e saj.

* * *

Më 25 prill 2007 bëhen 17 vjet prej ndarjes nga ne, të veprimtarit të shquar të çështjes kombëtare, Fadil Vata, i lindur më 1962 në Sallagrazhdë të Therandës. Qysh në bangat e shkollës së mesme në Therandë, Fadili me një rreth shokësh, fillon të bashkëjetojë me hallet e Kosovës e të pjesës së robëruar të popullit shqiptar nën ish-Jugosllavi. Demonstratat e fuqishme të pranverës së vitit 1981, atë e gjejnë në shërbimin ushtarak në Pozharevc të Serbisë. I ndodhur në këtë shërbim, më 2 maj të vitit 1981 arrestohet nga shërbimi i sigurimit shtetëror dhe pas disa muajsh hetimesh i akuzuar për veprimtari nga pozitat e “nacionalizmit” dhe “irredentizmit” shqiptar, dënohet me 7 vjet burg. Dërgohet në vuajtje të dënimit në burgun famëkeq në Zabellë të Pozharevcit.

Jam i bindur se të gjithë ata që e kanë njohur nga afër Fadil Vatën, ndihen të lumtur e të privilegjuar. Njëri prej tyre jam edhe unë. Dhe, në qoftë se është e vërtetë ajo që thuhet se, më shumë se në çdo vend tjetër, njeriu në burg njeh veten dhe mikun, unë pikërisht në rrethana burgu pata fatin ta njoh Fadilin.

Fadil Vata (10.01.1962 - 25.04.1990)

Ishte maji i vitit 1984, kur mua së bashku me disa shokë të prangave më larguan nga burgjet e Kosovës e më vendosën në burgun famëkeq të Pozharevcit në Serbi. Që në ditët e para të qëndrimit në regjim karantine të këtij burgu, nga disa të burgosur të nacionaliteteve të tjera kisha kuptuar se në pavijonet e ndryshme ndodheshin disa dhjetëra të burgosur shqiptarë, të dënuar për vepër politike. Natyrisht, kjo nuk ishte ndonjë informatë e jashtëzakonshme për mua, sepse atëherë nuk kishte burg në Jugosllavi ku të mos kishte shqiptarë të dënuar politikisht. Mirëpo, thënë të drejtën, pas dy vjet e gjysmë burgu të regjimit hetues, prisja me padurim takimin me shokë të rinj të idealit.

Nuk mund ta harroj kurrë çastin e parë të takimit me Fadilin, pak përtej pavijonit-karantinë, në afërsi të objektit të ngrohtores së kampit. Ishte gjysma e dytë e majit të vitit 1984. Ishte termini i shëtitjes së rregullt ditore në atë periudhë regjimi në karantinë. Meqenëse oborri i pavijonit ishte afër fushës së sportit, Fadili, sapo na vëren nga vendi ku ishte duke punuar disa punë ndërtimtarie pranë kësaj fushe dhe meqenëse ai tashmë kishte kuptuar se në burgun e Zabelës ato ditë kishin arritur disa të burgosur të tjerë politikë shqiptarë, në mënyrë të pahetueshme arrin deri në një afërsi të caktuar dhe paraqet njoftimin e tij. Ai, me shkathtësinë dhe gjallërinë që e karakterizonin jep dhe merr informacionet lidhur me numrin e të burgosurve shqiptarë në këtë burg, për gjendjen, si dhe për emrat e disa prej tyre. Ky ishte takimi im i parë me një të burgosur politik shqiptar në burgun e Pozharevcit.

Dëshira për të vënë kontaktin me ne si të burgosur të ardhur nga Kosova, informacionet e shumta e të shpejta që na i dha, si dhe interesimi i tij për të ditur sa më shumë për ne, krijuan te unë përshtypjet e para për Fadilin, si për një të ri energjik, të shkathtë, trim, i afërt e solidar. Këto përshtypje, së shpejti u bënë realitet. Pasi më nxorën nga karantina, në muajin qershor, më vendosën në pavijonin numër 5, ku ndodhej edhe Fadili. Kjo rastësi ma krijoi mundësinë që virtytet e tij njerëzore t’i njoh e t’i provoj edhe për së afërmi, ditë për ditë. Për më shumë se një vit, në këtë pavijon, unë dhe shokët e tjerë, ndamë me Fadilin, gëzimet e hidhërimet, shqetësimet e preokupimet, madje edhe ëndrrat dhe ushqimet, të cilat i merrnim nga familjet tona gjatë vizitave.

Fadili kishte një aftësi të jashtëzakonshme të depërtojë në qenien e shokut e mikut. Ai të bënte për vete me çiltërsinë e tij absolute shpirtërore, me ndjenjat e sinqerta, me harenë e përhershme, me humorin e ngrohtë e me zërin e ëmbël, me të cilin shpesh këndonte bukur pjesë të këngëve lirike e epike. Fadili kishte prirje të theksuar për këngë e humor. Në fytyrën e tij do të mund të vëreje seriozitet e krenari, por kurrë zymtësi, lodhje apo vuajtje. Në mesin e të gjithë shokëve dhe në çdo kohë e situatë, ai rrezatonte ndjenja optimizmi e dashurie vëllazërore. Këto ndjenja ka pasur fatin t’i provojë shumica e të burgosurve politikë shqiptarë të asaj kohe në burgun e Pozharevcit.

Meqenëse një pjesë e pavijonit numër 5 shërbente si vend i caktuar ku bënin pushimin vjetor të burgosurit e të gjitha pavijoneve të tjera të angazhuar në punë, për të burgosurit politikë shqiptarë të këtij pavijoni ky ishte një rast i veçantë për të kontaktuar me të burgosurit politikë të pavijoneve të tjera. Ky rast ishte i mirëseardhur, sidomos për Fadilin, i cili, në mungesë të punëve të rregullta në sektorin e ndërtimtarisë, shpesh kishte kohë të lirë, prandaj atë ua kushtonte pothuajse të tërën shokëve që vinin në dhomën e pushimit vjetor. Ai qëndronte e bisedonte me ta, lexonte e shkëmbente mendime të ndryshme, por bënte edhe plane organizimi për të ardhmen.

Fadili kishte një horizont të gjerë të njohurive, si rezultat i punës së pandërprerë intelektuale. Ai kishte një vullnet të pathyeshëm për të mësuar gjëra të reja dhe në të gjitha fushat. Atë mund ta shihje duke lexuar, sa Kapitalin dhe vepra të tjera ekonomike, sa Antidyringun e Engelsit, sa filozofinë e Hegelit, sa vepra historike, letrare e artistike. Prandaj, te ai mund të gjeje ideologun dhe intelektualin me të cilin mund të bisedoje për artin, filozofinë, historinë, shkencën... Me një fjalë, te ai gjeje njeriun e kompletuar.

Me interesim fanatik përcillte shtypin ditor dhe atë periodik, sidomos lidhur me ngjarjet në Kosovë. Atij nuk i shpëtonte asnjë cep gazete pa e lexuar dhe kishte një aftësi të jashtëzakonshme të komentimit të shkrimeve. Tërë preokupimi i Fadilit, tërë qenia e tij shpirtërore ishte në Kosovë. Në Pozharevc kishte vetëm trupin.

I kujtoj si sot momentet, kur unë me shokët e dhomës, Bejadinin, Imerin, Samiun e Skënderin, pas orarit të punës ktheheshim nga reparti në pavijon dhe aty gjenim Fadilin. Në sytë e tij lexoja kureshtjen për të na treguar ngjarje të reja politike të lexuara në shtyp. Sapo rreshtoheshim dhe niseshim për në mensë, ai më fuste dorën nën sqetull dhe fillonte të komentonte përmbajtjen e shtypit. Sidomos me kureshtje i përcillte proceset gjyqësore kundër shqiptarëve në Kosovë e kudo në ish-Jugosllavi, të cilat në atë kohë ishin pothuajse të përditshme. Me një kujdes të veçantë regjistronte në kujtesë fjalët e mbrojtjes të të akuzuarve dhe mbushej entuziazëm kur mbrohej fuqishëm kërkesa politike për republikën e Kosovës.

Fadili ishte atdhetar me ndjenja të kulluara. Ai i donte atdheun dhe popullin e tij, jo sa për formë e modë, por me pasion të kultivuar atdhedashurie. Për të nuk kishte interes më të lartë sesa interesi i atdheut, por as dashuri më të madhe se ajo për atdheun.

Revolucionariteti dhe qëndrimi dinjitoz i Fadilit, nuk mund të mos tërhiqnin edhe vëmendjen e autoriteteve të burgut në Pozharevc. Këto autoritete i pengonte qëndrimi i tillë, i cili demaskonte politikën antishqiptare të shtetit të tyre. Prandaj, në korrik të vitit 1985, këto autoritete ia përgatisin Fadilit, përmes një spiuni që përgjigjej për vrasje, provokacionin për të mundësuar futjen e tij në çeli në pavijonin numër 7. Atij iu sajua akuza lidhur me motivacionin për komplot dhe po për të njëjtin motiv, atë ditë, në çeli u dërgua edhe Sami Kurteshi, i dënuar politik që ishte në të njëjtin pavijon me Fadilin. Derisa po mbanin dënimin prej 30 ditësh në çeli, Fadili e Samiu arrijnë t’i koordinojnë qëndrimet, gjatë kohës së shëtitjes në oborrin e këtij burgu, në mënyrë që pas vuajtjes së dënimit, të mos pranojnë të qëndrojnë në dhomat izoluese me të burgosurit ordinerë serbë. Në repartin e izolimit të pavijonit numër 7, po mbaheshin të burgosurit më degjenerikë që kishte prodhuar sistemi jugosllav: vrasës të pandreqshëm, kriminelë recidivistë, hajna të ushtruar... Prandaj, Fadili e Samiu kishin vendosur ta refuzonin qëndrimin në një dhomë me këta të burgosur dhe kishin planifikuar të shpallin grevë urie në qoftë se do të ndodhte një detyrim i tillë. Dhe kështu edhe ndodhi. Pasi dalin nga çelitë, ata dërgohen në dhomat e izolimit me serbë. Atë ditë ata hyjnë në grevë urie, në shenjë proteste, por edhe solidarizimi me grevën e urisë që ndërkohë kishin nisur të burgosurit politikë shqiptarë në dhomat e tjera të izolimit, për shkaqe të kushteve të rënda të vuajtjes dhe trajtimit antinjerëzor të tyre. Në këtë kështjellë mesjetare (pavijoni numër 7) po mbaheshin që prej disa vitesh rreth 20 të burgosur politikë shqiptarë. Disa muaj më parë, në atë regjim burgu ishte vendosur edhe dëshmori Afrim Zhitia, shok i afërt i Fadilit.

Dëshmori i kombit Afrim Zhitia

Për shkak të grevës së urisë, Fadili e Samiu dënohen përsëri edhe me nga 30 ditë vuajtjeje në çeli, pas së cilës ndalohen në regjim izolimi, po ashtu në pavijonin numër 7, ku regjimi i burgut ishte me mbikëqyrje të përforcuar. Në këtë lloj burgu mbaheshin të burgosurit të cilësuar si problematikë, por të burgosurit politikë shqiptarë në këto kushte mbaheshin, jo pse ishin problematikë, apo me qëllim të disiplinimit të tyre, por për t’iu hakmarrë qëndrimit të tyre krenar e të pathyeshëm e për t’ua dëmtuar shëndetin. Ky ishte edhe qëllimi i ndëshkimit të Fadilit, megjithëse kishte disa muaj prej që te ai ishin paraqitur shenjat e një dhembjeje të vazhdueshme.

Qysh në pranverë të vitit 1985, para se të izolohej, Fadili ankohej për dhembje në shpinë. Si pasojë e kësaj dhembjeje, ai paraqitej shpesh te mjeku dhe kërkonte të lirohej nga puna fizike. Për ne shokët e tij, këto shenja, me të vërtetë ishin brengosëse, por meqenëse shëndeti i tij ishte paksa delikat, shpresonim se ishte fjala për ndonjë pasojë ftohjeje. Me këto shenja sëmundjeje në trup, Fadili u vendos në tipin e mbyllur të burgut, kushtet e të cilit, pa dyshim do t’ia shpejtojnë zhvillimin e sëmundjes.

Në vjeshtë të vitit 1985, gjendja shëndetësore e Fadilit u rëndua, prandaj, autoritetet e burgut u detyruan ta dërgojnë në spitalin ushtarak të Beogradit, ku i nënshtrohet një operacioni të rëndë.

Ishte i papërshkrueshëm gëzimi kur disa muaj pas këtij operimi, Fadilin e pamë sërish në mesin tonë, megjithëse në kushte të njëjta burgu dhe pa mundësi takimi të drejtpërdrejtë. Gëzim i papërshkrueshëm ishte edhe për Fadilin, të jetë sërish në dhomë me Afrim Zhitinë, Halil Selimin, Sabit Veselin. Ai nuk pranon ofertën e zyrtarëve të burgut, që për shkak të gjendjes shëndetësore, të vendosej në trajtim të burgut për persona të sëmurë, vetëm që të mos ndahej prej shokëve. Parapëlqente të ishte me ta në një hapësirë të ngushtë, pa ajër e pa dritë të mjaftueshme.

Fadili i kishte të rrallë shokët me ndjenjë solidariteti si të tij. Kur në fillim të vitit 1987, të burgosurit politikë të pavijonit numer 7, refuzuan shëtitjen në shenjë proteste kundër shkeljes së të drejtës ligjiore për shfrytëzimin e kësaj shëtitjeje, Fadili iu bashkua këtij bojkoti, përkundër insistimit të shokëve që të mos solidarizohej. Ai kishte vetëm edhe disa muaj burg, por dëshironte t’i bashkëjetonte me shokët deri në fund, sfidat e burgut.

Me daljen e Fadilit nga burgu, ishim të bindur se lëvizjes sonë kombëtare po i shtohej një shtyllë e fortë. Dhe kështu edhe ndodhi. Ai, bashkë me Afrim Zhitinë, i cili doli nga burgu disa muaj pas Fadilit, u bënë ndër bartësit kryesorë të veprimtarisë së organizuar kombëtare në ato vite të fundit të dekadës së nëntë të shekullit të kaluar. Të përgatitura e të kalitura në kushte burgu për ta shpënë më tej luftën për liri, këto dy kuadro të palodhshme të lëvizjes për liri, nga ky angazhim i palodhshëm, i ndau vetëm vdekja.

Pas rënies së Afrimit, në nëntor të vitit 1989, lajmi për ndarjen e Fadilit nga jeta, në pranverën e vitit 1990 ishte një tjetër goditje e rëndë për shokët e tyre në burg. Ne kishim kuptuar për gjendjen e Fadilit në spitalet e Zvicrës. Kishim kuptuar për forcën e mbinatyrshme me të cilën ai po i përballonte dhembjes, por edhe për optimizmin për të ardhmen dhe vullnetin për punë. Ai deri në minutat e fundit të jetës, nuk reshti së punuari për çështjen e atdheut, me vendosmërinë të cilën do ta shprehnin vargjet e Hygosë:

Askush nga zemra ime s'ma heq këtë qëllim,

Këtë vullnet e zjarr, vrull, kushtrim, dëshirë!

Për mua, sikurse edhe për të gjithë shokët e tjerë të idealit e të vuajtjes, që e njohën, Fadil Vata ishte shëmbëllim i shpirtit fisnik e i karakterit burrëror. Ndonëse i ri në moshë, ai kishte personalitet të formësuar të një burri të fortë e të pjekur. Këtë personalitet mund ta takoje vetëm te personazhet e romaneve që tipizojnë luftëtarët e epokës së revolucioneve nacionale. Te ai mund të shihje të riun serioz e krenar, Qemal Stafa; të burgosurin e pathyeshëm, Antonio Gramshi, poetin kryengritës të revolucionit hungarez, Shandor Petëf e figura të tjera unikate.

Duke pas personalitet të kompletuar të luftëtarit të lirisë dhe shpirt të mbrujtur me ideale humane, Fadili personifikonte në mjedisin e tij, në mënyrën më të shkëlqyeshme dinjitetin e të burgosurit politik shqiptar. Këtij mjedisi, ai kishte arritur t’ia imponojë respektin për këtë të burgosur, edhe pse kundër tij po zhvillohej fushatë e egër shtetërore komprometuese. Takti i matur dhe sjelljet korrekte të Fadilit, kishin përvetësuar edhe simpatinë e të burgosurve ordinerë të dhomës së tij të burgut, në kohën para se të izolohej. Në dhomën e katit të dytë të pavijonit numër 5, ai ishte i vetmi i burgosur politik shqiptar, në mesin e vrasësve, kriminelëve, hajdutëve e të devijantëve të ndryshëm të shoqërisë së atëhershme jugosllave dhe megjithatë nuk kishte asnjë fërkim me ta. Në mesin e këtyre krijesave, do të mund të qëndronte i patrazuar vetëm ai që do të kishte aftësinë e Fadilit për të imponuar qëndrimin, autoritetin dhe respektin ndaj tij. Ai ishte i afërt e dashamirës me këta fatzinj. Komunikonte me ta, u bënte ndonjë të mirë e i këshillonte, duke mos i trajtuar si kriminelë, vrasës, hajdutër e devijantë, por si viktima të një shoqërie të kalbur.

Kanë kaluar 17 vjet qëkur Fadil Vata, fizikisht u nda nga gjiri familjar, nga shokët e idealit, nga miqtë dhe populli i tij. Shtatëmbëdhjetë vjet nuk janë pak, e sidomos në qoftë se me këto vite krahasohen ngjarjet e mëdha të cilat i ka përjetuar Kosova dhe populli i saj. Megjjithatë, këto vite, sado të rënda të kenë qenë, nuk kanë arritur dot ta zvetënojnë kujtimin për birin vetëmohues të Kosovës, siç ishte Fadil Vata. Përkundrazi, emri, vepra dhe figura e tij, duke qenë mishërim i idealeve për fitoret e djeshme e të nesërme të lirisë, do të ruajnë shkëlqimin e tyre të përjetshëm. Dhe sot, mund të themi:

Fadil Vata do të jetë shembull frymëzimi për të gjithë ata që e aspirojnë lirinë dhe çmojnë frytet e saj.

Kthehu ne fillim

-------------------------------------------

Në shenjë kujtimi për dëshmorin Fadil Vata

MILITANTI I LIRISË FADIL VATA

Shkruan: Beqir Elshani

***

Përvjetor i Lavdisë

Më 25 prill 1990 militanti për çlirimin e Kosovës nga perandoria e kuqe serbosllave, Fadil Vata, pas një sëmundje të shkurtër vdiq në spitalin e Bazelit në Zvicër. Siç dihet, pas demonstratave revolucionare për Kosovën Republikë në vitin 1981, etika mjekësore në Jugosllavi ra në shifrën zero. Prandaj mjekësia dhe drejtësia ligjore ishte vu plotësisht në shërbim të gestaposë serbe në krye me UDB-ën shkatërruese. Fashizmi serb ishte ashpërsuar, prandaj të burgosurit dhe ushtarët shqiptarë i torturonte me metoda të ndryshme dhe të veçanta në fushën e kriminalistikës në botë.

Fadil Vata

Ndër ato krime dalloheshin me rastin e vrasjes së Fazli Greiçevcit, Zija Shemsiut, Xhemajli Berishës, Fadil Vatës, Aziz Këlmendit dhe shumë e shumë rekrutëve tjerë, me anën e së cilës makineria serboçetnike nuk do të ndalet kurrë, për të cilën do të shprehet edhe kryevepra e burgut shumëvjeçar - Adem Demaçi se nuk ndalet Serbia pa e ndalur. Nga torturat e njëpasnjëshme të rënda dhe qëndrimit afatgjatë në qelitë e errëta në Burgun Qendror në Beogradin e njohur me konferencat e vendeve të ashtuquajtura të painkuadruara, luftëtari i lirisë, Fadil Vata, sëmuret rëndë dhe hospitalizohet. Megjithatë, në vend se Fadili të shërohet sipas betimit të Hipokratit, me anën e rrezatimit vdekjeprurës nga ana e xhelatëve mjekë të Beogradit, fiton kancerin dhe pas disa vitesh vdes. Pa dyshim se vrasja e Fadilit ishte një nga ato vdekjet e kurdisura me sahat, që drejtohej nga UDB-a famëkeqe me kryeqendër në Beograd. Prandaj me të drejt mund të thuhet se Beogradi ishte metropol evropian për mbajtjen e konferencave ndërkombëtare, por edhe metropol i armeve kimike për helmimin masovik të nxënësve shqiptarë nëpër shkolla.

Nuk mjafton të thuhet vetëm qeli, pa përshkruar edhe qëllimin e saj fashist, që ishte krijuar për të shkatërruar të burgosurin shqiptar si në pikëpamje shpirtërore, ashtu edhe fizike. Qelia, ku mbylleshin të gjithë revolucionarët shqiptarë, ishte fjala e fundit e ekstremizmit të gestaposë jugosllave, atje rrallë çelej kapaku i derës së hekurt. Siç dihet, qelia kishte lagështinë, ishte e errët, e ftohtë dhe pa kushte higjienike, prandaj shovinistët serbë shkonin aq larg saqë i thonin biruci i shqiptarëve. Kjo fjalë e fundit kishte depërtuar edhe në fjalorin politik të hyzmeqarëve shqiptarë, të cilët, gjithë trimave shqiptarë që kërkonin Republikën e Kosovës u kërcënoheshin me ”birën e miut”, e cila paguhej me groshën turke. Prandaj në vend se pushtetarët e mjerë shqiptarë të qanin për vëllezërit dhe motrat e tyre, për bijtë më të mirë të Kosovës, që torturoheshin dhe mbyteshin nëpër burgje të panumërta jugosllave, i këndonin marrisë serboçetnike. Nëse një epidemi përhapet, ndërmerren të gjitha masat mjekësore për mbrojtjen e banorëve, përkundrazi Lidhja Komuniste e Jugosllavisë, jo që nuk e pengoi përhapjen e reaksionit serbomadh kundër Kosovës, por e stimuloi me të gjitha mjetet për ndjekjen dhe vrasjen e qytetarëve shqiptarë.

Fadil Vata ishte luftëtar i paepur për çlirimin e Kosovës nga prangat kolonialiste të Jugosllavisë serbe. Fushëbeteja e tij në luftë kundër gjakatarëve serbë dhe shërbëtorëve të tyre ishte në Prishtinë. Atje duhej hequr koka e kentaurit serbosllav, i cili për qëllime grabitqare ka hyrë në Kosovë. Janë disa shenja ndërkombëtare që të shurdhët i përdorin për komunikim, prandaj për Prishtinën përdoret shenja e hapjes së gishtave të duarve në formë të hapjes së petlave të trëndafilit. Megjithatë kjo shenjë nuk ka të bëjë fare me trëndafilin e kuq, por ka të bëjë me demonstratat tradicionale dhe të zjarrta të Prishtinës heroike. Kështu që Prishtina ishte qytet i vetëm evropian me simbolin e protestave të mëdha dhe të shpeshta kundër hordhive serbosllave. Prandaj ashtu siç e njohim ne Austrinë, të cilën në prag të Luftës së dytë Botërore e pushtoi Fashizmi Gjerman, e njohin ndërkombëtarët Kosovën, e cila qysh në Kongresin e Berlinit të vitit 1878 dhe në Konferencën e Ambasadorëve të Londrës në vitin 1913 iu dha serbomalezezëve. Ndarja tragjike e Kosovës nuk përfundoi me kaq, sepse një pjesë e Kosovës iu dha edhe sllavëve të Maqedonisë. Copëtimi dhe mbicopëtimi bëhej sa për ta zvogëluar rezistencën kombëtare shqiptare për çlirimin dhe bashkimin e Kosovës me shtetin amë - Shqiperinë.

Ato ditë në Therandë arriti redaktori i gazetës ”Shkëndija” dhe veprimtari kombëtar, Prof. Beqir Berisha. Ai kishte ardhur për t’i shprehur ngushëllime familjes Vata në Sallagrazhdë. Prandaj unë e shoqërova dhe së bashku udhëtuam për Sallagrazhdë. Sapo autobusi kaloi lumin e vrullshëm të pranverës, që vinte nga bjeshkët e larta të Sharrit krenar me dëborë, shokut tim i tregova se hymë në Sallagrazhdë. Udha në drejtim të shtëpisë së babait të Fadilit, Nebih Vata, kishte plotë njerëz që prisnin miqtë për ngushëllime. Në krye të udhës, skaj shtëpisë, qëndronte një tavolinë e vogël me portretin e dëshmorit - Fadil Vata. Në fletoren e kujtimeve të dëshmorit, më parë shënoi Beqir Berisha, pastaj shënova edhe unë për të dytën herë. Ndërkohë që ne nderonim me ngritjen e grushtit revolucionar militantin e lirisë, Fadil Vatën, një kolonë e gjatë burrash pritnin hyrjen tonë në drejtim të odës. I tërë katundi ishte bërë odë për pritjen e miqve për ngushëllime. Sallagrazhda ishte bërë kryeqendra e përkohshme e Kosovës kreshnike, sepse vinin shqiptarë nga të gjitha anët e atdheut, përveç Shqipërisë mëmë, me të cilën na ndante kufiri i dhunshëm me makinerinë e rëndë ushtarake. Kufiri i zi në mes të tokave shqiptare është vendosur me ndihmën e forcës diplomatike të Evropës, siç këndon rapsodi popullor, Dervish Shaqa, “Kjo Evropa zemër katile, Shqipnisë sonë ia bani me hile”. Prandaj populli shqiptar ende duhet derdhur gjak për heqjen e kufirit të dhunshëm. Tani Theranda ishte bërë qyteti më i rrethuar në botë, mbushur me policë e paramilitarë serbë, plotë me tanke e pizgauerë dhe me ushtarë të armatosur deri në dhëmbë, pa përmendur fluturimin e aeroplanëve supersonikë të APJ-së, të cilët zhurmonin dhe gati sa nuk preknin majat e plepave të fshatit. Përgjatë udhës qëndronin kokat e ngjeshura të fashistëve serbë në formë të robotit, i ngjanin pikturës “3 Maj 1808” të piktorit spanjoll Francisko de Goja.

LAVDI JETËS DHE VEPRËS SË FADIL VATËS!

Kthehu ne fillim

-------------------------------

LULE NË ALTARIN E LIRISË SË ATDHEUT !

Shkruan: Mehmet BISLIMI

Zvicër, 24 prill 2007

-----------------------

Shumë nga bijtë e popullit tonë të rritur dhe edukuar në frymën e atdhetarisë, ishin të vetëdijshëm se liria e tokave shqiptare do përpjekje e sakrifica sublime, do përkushtim e qasje shumë serioze, njëkohësisht pjekuri e vendosmëri.

Ata nuk u futën rastësisht në çështjen e pazgjidhur të fatit të atdheut tonë, ata u futën me shumë vetëdije në këtë rrugëtim për të dhënë gjithçka që kërkohet nga vetja..., të tillë ishin ata, i tillë ishte edhe Fadil Vata.

***

Fadili që në rini i edukuar në frymën e mirëfilltë atdhetare, së bashku me shokët e vet mori krahët për të fluturuar drejt përjetësisë në historinë shqiptare.

Fadil Vata (10.01.1962 - 25.04.1990)

-----------------------

Lindi më 10 janar 1962 në Solograzhdë (Lumbardh) të Therandës (ish-Suharekës), ku mbaroi edhe shkollimin. Më 2 maj të vitit 1981 Fadili arrestohet. Të dhëna të mjaftueshme për aktivitetin e Fadilit në demonstratat e vitit 1981, UDB-ja e Therandës kishte dërguar në Komandën Ushtarake të Beogradit ku Fadili po bënte shërbimin ushtarak. Fadilin e arrestojnë dhe e transferojnë në burgun ushtarak të Beogradit, ku pas 17 muaj izolimi, hetuesie e maltretimi e dënojnë me 6 vite burg të rëndë! Gjatë këtyre 17 muajve hetimesh e torturash, Fadili pëson dëmtime të mëdha në shëndet, të cilat më vonë do t’i kushtojnë me jetë. Mirëpo si gjithmonë ai nuk ndalej së vepruari, duke qenë i vetëdijshëm se liria nuk vjen pa sakrifica.

Me Fadilin u njohëm në kazamatet e Pozharevcit. Ishte një djalë modest e i heshtur, i sjellshëm e i kulturuar, i ngritur e i vendosur për rrugën që kishte nisur. Diku nga vjeshta e vitit 1985, pas grevës së urisë që kishim bërë ne të dënuarit politikë shqiptarë, na shpërndanë nëpër dhoma, duke na i ndërruar ato. Unë, pata fatin e mirë kur më caktuan në një dhomë me Fadil Vatën, Afrim Zhitinë e Sabit Veselin. Aty e njoha Fadilin edhe Afrimin më për së afërmi. Edhe pse që të dy ishin të rinj, të habiste e mahniste ngritja e tyre intelektuale. Fadili lexonte shumë dhe prandaj kishte diapazon të pasur njohurish, ishte i afërt me shokë dhe nuk e nënçmonte asnjëherë mendimin e tjetrit. Ai edhe gjatë burgut, por edhe pas daljes nga ky ferr , nuk u ndal për asnjë çast së vepruari në shërbim të atdheut, deri sa mbylli përgjithmonë sytë e tij.

Dëshmorët e kombit: Fahri Fazliu, Afrim Zhitia dhe Fadil Vata

---------------------------

Fadili ishte i goditur keq nga sëmundja në mushkëri. Diçka kancerogjene kishte marrë nga torturat dhe plagët e shumta të brendshme, që iu shkaktuan gjatë hetuesisë 17 muajshe në burgjet e hetuesisë ushtarake të Beogradit. Përkundër gjithë kësaj vuajtje, ai për asnjë çast nuk kishte humbur kurajën dhe guximin. Pas një kohë xhelatët do ta transferojnë nga burgu “Zabela” i Pozharevcit për në burgun famëkeq “CZ” të Beogradit. Para së ta transferonin atë në “CZ”,(përkundër gjendjes së rëndë shëndetësore që kishte), nuk e kishte humbur dot veten për asnjë moment dhe prandaj na kishte lënë një letër në dhomë, ku kishte sqaruar shumë gjëra, duke kërkuar nga ne që të mbaheshim të fortë! Këtë letër ne e nxorëm nga burgu dhe kur unë mbarova dënimin ia dërgova familjes së Fadilit në shtëpi. Fadilin së pari e kishin dërguar në VMA të BG. Aty e kishin mbajtur një kohë të gjatë me këmbë dhe duar të lidhura për shtrati! Xhelatët serbë, gjatë tërë asaj kohe sa kishte qëndruar Fadili atje, mbi trupin e tij kishin vepruar me rreze lazer e rëntgen, për të përhapur edhe më shumë sëmundjen në organizmin e tij të njomë. Ky eksperiment “modern” që UDB-a e Beogradit përdori mbi trupin e Fadilit, dha rezultatet fatale që më vonë solli edhe vdekjen e tij në një moshë shumë të re.

Para së të mbaronte dënimin, gazetarët e gazetës serbe:”Borba”, kishin bërë një intervistë me Fadilin, duke menduar se ky nga gjendja e rëndë shëndetësore, do të jetë lodhur e tërhequr nga aspiratat e tij kombëtare. Mirëpo Fadili ua kishte prerë shkurt: “Unë as edhe një herë në jetën time nuk do të tërhiqem nga rruga e lirisë së atdheut tim, pavarësisht qëndrimeve tuaja të egra e shtypëse. Unë nuk do të tërhiqem me as një çmim, as edhe me çmimin e jetës!”... Ky ishte Fadil Vata që tmerroi gazetarët dhe drejtorinë e burgut me qëndrimin e tij dinjitoz!

Fadili, për asnjë çast nuk e ndali veprimtarinë e vetë atdhetare. Edhe pse në gjendje të tillë shëndetësore, ai vepronte në tërë territorin e Kosovës e më gjerë. Pas mbarimit të dënimit, ai iu rrek studimeve në drejtimin e sociologji-filozofisë në Universitetin e Prishtinës. Fadili tanimë ishte në mesin e shokëve dhe veprimtarëve të palodhshëm të atdheut. Ai së bashku me Afrim Zhitinë e me qindra shokë të tjerë, përgatitën dhe organizuan lëvizjen e madhe popullore të vitit 1988, ku populli ynë liridashës ngriti fuqishëm zërin e tij kundër shovinizmit dhe hegjemonizmit serbosllav. Ai së bashku me Afrim Zhitinë e me shokë të tjerë u bënë krahu i djathtë edhe i grevës së minatorëve të vitit 1989, me këshilla e sugjerime të shokëve të Lëvizjes Popullore, grevë kjo e cila mori karakter gjithëkombëtar e gjithëpopullor!

Fadilit, tanimë po i humbnin fuqitë e trupit, sëmundja ishte bërë e pamëshirshme dhe nuk po e linte që të vepronte, por fuqia e tij shpirtërore nuk jepej dot. Shokët (në nivel organizate) kishin vendosur që atë ta nxirrnin jashtë atdheut për shërim. E shtruan në spitalin e Baselit të Zvicrës, por sëmundjen e rëndë nuk kishin mundësi ta kthenin mbrapa as mjekët më në zë të këtij spitali! Ai me qëndrimin e tij, po forconte shokët e idealit, familjen dhe të gjithë ata që iu gjenden pranë ato ditë të fundit të jetë së tij. Ai shpesh thoshte se: ”As vdekja nuk ka për të na i prerë rrugët e lirisë!”... Ishte edhe një goditje e rëndë, tepër e rëndë për Fadilin, kur mësoi për rënien heroike të shokëve të tij të idealit, Afrim Zhitisë dhe Fahri Fazliut.... Ky lajm i kobshëm (sa do që Fadili nuk jepej), sikur e fashiti rëndë. Pas disa muajsh qëndrimi në spitalin e Baselit, gjendja shëndetësore e Fadilit sa vinte e rëndohej. Më 25 prill të vitit 1990 Fadili ynë mbylli sytë përgjithmonë.... Ai na i la amanet rrugët e lirisë!

Lajmi i rëndë për vdekjen e Fadilit trokiti fort në zemrat e çdo shqiptari liridashës. Lumbardhi i Fadilit ishte shumë i vogël për t’i zënë shqipet tona, të cilët kishin shkuar atje për ta mbuluar Fadilin me flatrat e tyre të dashurisë. Lumi i fshatit ishte shumë i vogël dhe nuk po përpinte dot lotët që po derdheshin për Fadilin e dashur, birin e tokës mëmë! Mbi njëqind mijë njerëz, zemra e sy, drejtuar nga qielli, po prisnin ardhjen e birit të shqipes për t’u preh përjetësisht në gjirin e ngrohtë të tokës mëmë që aq shumë e deshi! Qindra e mira kurora lulesh zbritën nga majat e maleve shqiptare dhe puthiten varrin e njomë të Fadilit! Kortezhi i përmortshëm së bashku me gjerdanin e luleve të freskëta i mbështjellë me flatrat e shqiponjave, po printe drejt banesës së fundit të Fadilit. Atë ditë edhe toka sikur u trazua, diçka e madhe sikur pëlciti, diçka e madhe gjëmoi si bubullimë e motit të trazuar!...

Nuk me hiqet nga sytë, as sot momenti kur nënë Tahirja e para, vuri mbi supet e saja arkivolin funeral të të birit e po i printe kortezhit të përmortshëm!... ( Nënëmadhja Tahire, që nga kjo pranverë, prehet e qetë pranë varrit të të birit të saj e të Kosovës, Fadilit). Lavdi të përjetshme edhe nënë Tahirës nga duart e së cilës, ne shokët e Fadilit kemi ngrënë shumë bukë!

Po, këto janë nënat tona, që ndër shekuj na bartën herë në djepa e herë arkivole mbi supe, na rriten me copa të thekura buke. Prej nesh kur u ndanë u bënë të forta e nuk qanë, edhe pse zemrat e nënave në dysh u çanë. Eh nënat tona të madhërishme që rriten bijtë dhe bijat e lirisë së tokave shqiptare, të cilave po ju dalin zot!...

Lavdi Jetës dhe veprës së Fadil Vatës!

Lavdi të gjithë Dëshmorëve të Kombit

Qoftë i përjetshëm kujtimi për te!

Kthehu ne fillim

--------------------------------------

Me rastin e përvjetorit të ekzekutimit...

ENDE NUK DIHET KU NDODHET VARRI I FERAT MUJËS

Shkruan: Nezir MYRTAJ

Prishtinë, 18.04.2007

-----------------

Këto ditë mbushen 23 vjet prej ekzekutimit nga pushteti ish-jugosllav i Ferat Mujës, nga fshati Samadrexhë i komunës së Vushtrrisë. Ekzekutimi i tij u bë me motive politike antishqiptare vetëm 20 muaj pas shqiptimit të dënimit nga Gjykata e Qarkut në Mitrovicë, e kryesuar nga gjyqtari Ismet Emra. Trupi i të ekzekutuarit nuk i është dorëzuar familjes dhe që atëherë nuk dihet as vendi ku është varrosur.

Familja e Feratit, e shpërngulur pas gjykimit të tij, në lagjen Tavnik të Mitrovicës, ka bërë përpjekje të pasuksesshme për të mësuar vendin e saktë ku ndodhet varri i tij. Sipas informacioneve që kishte marrë ajo para luftës në Kosovë, nga ish-drejtori i burgut të Qarkut të Mitrovicës, Ferati ishte varrosur në varrezat e qytetit të Mitrovicës që gjenden jo larg ndërtesës së burgut. Ndërsa avokatët e ndryshëm, familjes së Feratit i kishin thënë se sipas rregullave ligjore, eshtrat e personit të ekzekutuar nuk mund t’i dorëzoheshin familjes para se të kalonin 20 vjet prej ditës së ekzekutimit. Megjithatë, për rastin e Ferat Mujës mund të dëshmonin dhe ende mund të dëshmojnë personat e ndërthurur në procesin e tij, ndër të cilët edhe zyrtari i asaj kohe i judikaturës së Kosovës, Vesel Latifi, ish-prokurori Kapllan Baruti, ish-gjykatësi i Gjyqit të Qarkut të Mitrovicës, Ismet Emra dhe ish-personeli i Burgut të Qarkut të Mitrovicës.

Zgjimi i madh shqiptar në Kosovë në vitin 1981 hapi një epokë të re, jo vetëm për ndërgjegjen shqiptare, por edhe për pasionet antishqiptare të pushtuesit serb. Urrejtja dhe shtypja serbe ndaj shqiptarëve, herë-herë e kamufluar, tashmë po shprehej në formën më të hapur e të vrazhdë. Po urrehej gjithçka shqiptare: flamuri simbolet kombëtare, gjuha, kultura, emri, madje edhe qenia fizike e shqiptarit. Në atmosferën e kësaj fushate të përgjithshme antishqiptare, jeta e shqiptarit në trojet e tij të pushtuara ishte nën kërcënimin e përditshëm: nga serbi; nga ligji; nga shërbëtorët shqipfolës të pushtetit.Viktimë e kësaj fushate u bë edhe Ferat Muja nga fshati Samadrexhë i Vushtrrisë.

Ish-minatori i minierës Trepça, pensionist invalidor, Ferat Muja, më 2 qershor të vitit 1982 niset për në qytetin e Vushtrrisë, ku kishte parashikuar ta tërhiqte pensionin e tij mujor. Mirëpo, rruga në të cilën ishte nisur ai nuk e çoi dot në Vushtrri, sepse në mesin e saj qëndronte hija e vdekjes. Ai nuk ariti dot tutje fshatit fqinj Gojbulë, i banuar me popullatë serbe. Derisa po kalonte rrugës këmbësore të një livadhi të këtij fshati, në drejtim të tij ishte vërsulur me tërbim i riu Danillo Milinçiq. Sapo e kishte vërejtur Feratin, të moshuar e hall lig që po kalonte pranë arës ku ai po prashiste misër, ndërpren punën dhe me shatën të ngritur lart, vrapon ta sulmojë atë. “Po e mbyt një shqiptar!” i kishte thënë ky kriminel nënës së tij, Danicës, e cila po ashtu ndodhej në afërsi, sikur për të shuar pasionin e urrejtjes antishqiptare.

Familja Milinçiq, që herët ishte e njohur për ndjenja shoveniste, akcesive e përverse. Zoja e shtëpisë, Danica e njohur për paudhësi të ndryshme ishte një kriminele, e cila bashkë me të vëllanë dhe birin e saj më të madh, disa vite më parë e kishte vrarë të shoqin. Ndonëse për këtë krim, biri i saj ishte përgjigjur me disa vite burg, për ngritjen e histerisë antishqiptare serbe, kjo familje, mediat dhe qarqet e Beogradit, për këtë vrasje filluan t’i fajësojnë shqiptarët.

Familja Milinçiq, po ashtu ishte e njohur edhe si çerdhe e ultrashovenistit serb Rankoviq, ku ai në kohën e tij kishte kaluar shumë ditë dhe net. Në shenjë të kësaj afrie, fëmijën më të ri të Danicës, Danillon, bashkëfshatarët madje e quanin edhe Rankoviqi i vogël. Këtë Rankoviq të vogël, në ditën e atij dy qershori e kishte tërhequr vdekja nga ara në livadh, ku kishte ëndërruar ta përjetojë kënaqësinë sadiste gjatë mbytjes me shatë të një shqiptari.

Ferat Muja, një burrë trim e i ndershëm, duke qenë me prejardhje nga një familje me traditë atdhetare, nga fshati Kovaçicë i Shalësë Bajgorës, ishte brumosur me një ndjenjë të sinqertë të atdhetarizmit. Si pinjoll i burrave me emër të Kovaçicës, i Asllanit (babai i tij) dhe i atdhetarit Ukshin Kovaçica, ai e çmonte dinjitetin e burrit, por edhe armën si mjet për mbrojtjen e këtij dinjiteti. Prandaj Ferati, jo vetëm e adhuronte armën, por revolverin e tij, pothuajse përherë e kishte bartur me vete. Atë e kishte në një qese najloni edhe ditën kur sulmohet pa shkas nga Danilloja. Pikërisht ky revolver ia kishte pamundësuar këtij krimineli kënaqësinë të luante me jetën e një shqiptari, duke e lënë atë në çykën e shatës. Plumbi paralajmërues i shkrepur nga revolveri i Feratit, kishte marrë kuptimin e vazhdimit të dialogut të zhvilluar në fillim të kësaj ngajrjeje të kobshme, duke ia bërë të qartë këtij shovenisti rankoviqist se toka nëpër të cilën po e pengonte të ecte, nuk ishte serbe, por denbabaden shqiptare.

Tërbimi shovenist kundër shqiptarëve nuk e kishte lejuar serbin Danillo ta shihte rrezikun as atëherë kur bindet se Ferati ishte i armatosur dhe se mund ta vriste. Ai vazhdon përpjekjen për ta shijuar kënaqësinë e mbytjes së tij, duke e goditur me shatën si armë e ftohtë, mirëpo, më parë u ça gjoksi i tij nga nga plumbi i shkrepur. Plandosjen e këtij krimineli, e shoqëron edhe britma kobzezë e së ëmës. Ndonëse të birin e kishte mbështetur edhe vetë ajo, Ferati e kishte ruajtur gjakftohtësin ndaj saj. Në ato momente atij iu kishte kujtuar kodi i traditës dhe i kanunit shqiptar, i cili nuk njeh për vepër trimërie vrasjen e femrës.

Pas kësaj ngjarjeje në Gojbulë, Ferati kthehet në shtëpi ku e njofton familjen e tij për krejt atë që i kishte ndodhur. Pastaj merr pushkën të cilën e kishte mirëmbajtur me shumë përkushtim që prej shumë vitesh dhe pozicionohet në një vend të përshtatshëm në periferi të fshatit. Ishte i bindur se policia do t’ia rrethonte shtëpinë dhe vërtet kështu edhe kishte ndodhur pa vonesë, kur njësite të policisë arrijnë nga Vushtrria në Samadrexhë. Ferati po i sodiste me kujdes veprimet e tyre, i vendosur të mos dorëzohej. Mirëp, pas disa orësh, eprorët shqipfolës të kësaj policie arrijnë ta bindin familjen e Feratit se dorëzimi i tij nuk do të kishte pasoja. Madje një epror i kësaj policie, i quajtur Ismet Tërstena, edhe kishte garantuar se për vrasjen e kryer në rrethana vetëmbrojtjeje, Ferati nuk do të dënohej më shumë se shtatë vjet burg. Këto premtime bëjnë që Ferati të dorëzohet, mirëpo së shpejti bindet për lajthitjen. Vrasja që beri ai u kualifikua si vepër me motive nacionaliste e irredentiste kundër popullit serb. Ajo u bë ngjarje e ditës për shtypin e Beogradit dhe çështje e rendit të ditës në forumet partiake e diferencuese në Kosovë, si dhe e atyre shtetërore në Serbi e Jugosllavi. Rreth kësaj çështjeje u angazhua udhëheqja më e lartë e Serbisë, duke përfshirë edhe kryetarin e kryesisë së kësaj republike, gjeneralin famëkeq Nikolla Lubiçiq. Siç ia kishte komunikuar ato ditë Feratit, avokati i tij Bajram Kelmendi, Lubiçiqi kishte sugjeruar që ai të ekzekutohej pa gjyq dhe menjëherë, në mënyrë që dënimi i tij të shërbente si shembull frikësimi për të gjithë “nacionalistët” dhe “irredentistët” shqiptarë.

Kjo formë e presionit dhe e fushatës rezultoi me organizimin e shpejtë të procesit gjyqësor kundër Ferat Mujës. Tërë procedura u përgatit brenda 36 ditësh, gjë që paraqiste rast unikat në praktikën e gjyqësisë së atëhershme jugosllave. Gjykimi u organizua në Gjykatën e Qarkut në Mitrovicë. Atij iu shqiptua dënimi me vdekje nga Ismet Emra, gjykatës në shërbim të politikës serbomadhe, i cili për shumë kohë kishte qenë edhe kryetar i kësaj gjykate. Tani ishte e qartë se ky vendim i dalur nga ky proces gjyqësor ishte vendim politik, i marrë në fakt, në nivel të lartë shtetëror. Prandaj, për secilin ishte e qartë se dënimi i shqiptuar do të ekzekutohej në afatin sa më të afërt.

Në kohën që Ferat Muja, tashmë i dënuar me vdekje po mbahej në burgun hetues të Mitrovicës, tërë procedura pasuese dhe vendimet e instancave të tjera të gjykatës e të shtetit lidhur me dënimin e tij, përfunduan brenda njëzet muajsh. Në janar të vitit 1984, ankesat kundër vendimit të gjyqit u refuzuan përfundimisht nga të gjitha instancat gjyqësore, si dhe nga Kryesia e Krahinës Socialiste Autonome të Kosovës. Brenda tre muajve të ardhshëm u refuzua edhe shkresa me kërkesën për falje, drejtuar kreut më të lartë të shtetit të ish-Jugosllavisë, si procedurë formale që aplikohej në rastet e dënimeve të tilla të rënda. Kjo shkresë ishte shpresa e fundit për t’i shpëtuar ekzekutimit. Mirëpo, Ferati ishte i vetëdijshëm se për të si shqiptar, nuk do të kishte mëshirë, prandaj as që denjonte ta provonte këtë mundësi e të bënte kërkesë për falje. Përkundrazi dëshironte të shprehte gatishmërinë e tij për t’i sfiduar çetnikët e Beogradit me shembullin e qëndresës shqiptare. Në kërkesën drejtuar kryetarit të Kryesisë së ish-Jugosllavisë, e hartuar nga autori i këtij shkrimi, më tepër për ta hequr pengun e të nesërmes, Ferati nuk ishte pajtuar të kërkonte mëshirë e falje, por ballafaqim me ata që kishin kërkuar që ai të ekzekutohej pa gjyq, pra me kreun e politikës serbe, gjeneralin Lubiçiq. Në këtë kontekst, po ashtu para autorit të këtij shkrimi, Ferati kishte deklaruar shumë herë se edhe në çastin para ekzekutimit, nëse do të pyetej për dëshirën e fundit, ai do të kërkonte të shpaloste gjoksin para armës së çetnikut Lubiçiq. Dita kur do ta shprehte këtë dëshirë erdhi vetëm pas tre muajsh, kur përfundimisht u miratua dënimi i tij me vdekje. Në mbrëmjen e 16 prillit të vitit 1984, policë, gardianë dhe zyrtarë të Gjykatës së Qarkut e të burgut në Mitrovicë, shkojnë te shtëpia e Ferat Mujës dhe e njoftuan familjen e tij se do të mund të shiheshin për herë të fundit me të. Po atë mbrëmje të rëndë, në takimin lamtumirës me Feratin, në burgun e Mitrovicës shkojnë nëna e tij, Hamidja, vëllai Murati, si dhe e shoqja Fetia. Fjalët e para të Feratit, drejtuar së ëmës ishin: “Nënë, mos qofsha djali yt, nëse derdh lot për mua!”.

Pas tri ditësh, mjetet serbe dhe shqipfolëse të informacionit në Prishtinë e Beograd kumtuan lajmin se “irridentisti” Ferat Muja, që kishte vrarë serbin Danillo Milinçiq, ishte ekzekutuar. Që atëherë, familja e tij, vëllai, gruaja, fëmijët (Ferati ka lënë tre djem e pesë vajza), nipat e mbesat e Ferat Mujës, ende nuk e dinë vendin ku është varrosur trupi i tij. Në kokën e tyre vazhdojnë të sillen vërdallë vetëm informacionet e tërthorta, sipas së cilave, eshtrat e tij prehen në një varr të varrezave të qytetit të Mitrovicës, jo shumë larg ndërtesës së burgut të këtij qyteti.

Është ironik fakti se informacionet e sakta për vendin e ekzekutimit dhe të varrosjes së Ferat Mujës, nuk janë bërë publike sot e asaj dite dhe vazhdojnë të mbeten sekret i atyre që i shërbyen politikës serbomadhe, megjithëse prokurori që e kishte paditur atë gjatë procesit gjyqësor ka emër e mbiemër. Informacionet e sakta lidhur me këtë çështje do të duhej t’i kërkoheshin dhe ato do të duhej t’i jepte edhe kryetari i trupit gjykues që ia shqiptoi dënimin me vdekje Ferat Mujës. Informacionet e tilla do të duhej t’i bënte publike edhe personeli tjetër ekzekutor i skuadrës ekzekutuese, në mesin e të cilëve, pa dyshim do të ketë pasur edhe shqipfolës. Ish-prokurorët dhe gjykatësit Kapllan Baruti, Ismet Emra dhe të gjithë ata që morën pjesë në vrasjen e Ferat Mujës, sekretin për vendndodhjen e varrit të tij vazhduan ta ruajnë pa të drejtë deri sot. Eshtrat e tij ishin nën embargon e këtyre shërbëtorëve të dikurshëm të pushtetit serb. Është krejt e padrejtë që familja e Ferat Mujës, i vrarë për motive politike nga regjimi pushtues i Serbisë, të mos ketë të drejtë të di për varrin e tij. Ndërgjegja e atyre që e dinë vendin ku ndodhet ky varr dhe vazhdojnë ta ruajnë sekretin për të, nuk duhet të lihet e qetë. Ata duhet të detyrohen ta zbulojnë të vërtetën.

Ferat Muja ishte i vetëdijshëm se do të viktimizohej si pasojë e politikës së krijuar pas demonstratave të vitit 1981, në të cilat shqiptarët shprehën kërkesën për barazinë e tyre me popujt e tjerë në ish-Jugosllavi. I vetëdijshëm për këtë fakt, ai e thoshte dhe e dinte se po bëhej mish për top i kërkesave të popullit shqiptar dhe për këtë fakt ndihej i gatshëm e i lehtësuar të sakrifikohej. Me ekzekutimin e tij, shovenizmi shtetomadh serb synoi t’i frikësojë e t’i zbrapsë shqiptarët nga kërkesat dhe synimet e tyre kombëtare. Mirëpo, dënimi dhe ekzekutimi i tij, as e qetësuan situatën e atëhershme në Kosovë dhe as dëshmuan se këtu po mbroheshin marrëdhëniet ndëretnike. Përkundrazi, ekzekutimi i tij dëshmoi se ndaj shqiptarëve në Kosovë e në ish-Jugosllavi po zbatohej politikë shtetërore antishqiptare dhe se diskriminimi i tyre po bëhej me ligj. Politika e shtypjes dhe e diskriminimit antishqiptar vazhdoi në format më të vrazhda derisa Ushtria Çlirimtare e Kosovës e përzuri me zjarrin e armëve, pushtuesin serb nga Kosova.

Kthehu ne fillim

-------------------------------------------------

HOMAZH PËR DËSHMORËT DHE MARTIRËT E KOMBIT

2 PRILL 1981 – 12 QERSHOR 1999 [1]

Shkruan:Prof.Dr.Muhamet PIRRAKU

Familjarë të dëshmorëve dhe të martirëve të kombit, të rënë nga fillet e “Pranverës Shqiptare ‘81” deri në orët e fundit kur po kurorëzohej lufta heroike shtatëvjeçare e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës!

Invalidë e veteranë të UÇK-së që i falët gjakun e shëndetin Lirisë së popullit Tuaj të trullosur nga robëritë e njëpasnjëshme!

Ju, Veprimtarë politikë që ia kushtuat rininë Luftës për çlirimin e Kosovës dhe sot po sakrifikoni për të siguruar ardhmërinë dinjitoze të atdheut!

Zonja e zotërinj që ende po u detyrohet fati prindëror e stërgjyshor për të lindur e për të rritur fëmijë vetëm për të ruajtur vazhdimësinë biologjike arbërore në shënjestrën shekullore të albanofobisë sllavo ortodokse. Ju trashëgimtarë të dheut shekuj me radhë mall për kusuritje për interesa të Fuqive të Mëdha të vendosjes në balancim me kërkesat gllabëruese ekspansioniste pansllaviste cariste e kominterniste ruse!

Sot, me këtë akademi përkujtimore, i kujtojmë dhe i madhërojmë me krenari: Naser Hajrizin dhe Asllan Pireven, dëshmorët e kombit të Motit të Madh - “Pranvera Shqiptare ‘81”, dhe të gjithë dëshmorët e kësaj kthese historike vendimtare drejt lirisë së Kosovës të shuguruar me gjakun e rinisë shqiptare ademjashariane të Epokës së UÇK-së.

Jemi tok, e do të jemi së bashku, për të ushqyer kujtimin fisnik për martiret dhe martirët e kombit: Dritë Hamiti, Fatmire Krasniqi, Metije dhe Emine Mujku, Bajram, Fazli Gashi, Kastriot e Kushtrim Kelmendi, Ragip Halili, Faik Berisha, Isa Jusufi, Ahmet Bunjaku, Fehmi Makolli, Halil Canolli, Hasan Vitia, Naser Fazliu, Përparim Kosumi, Shyqyri Ramadani e Hetem Hetemi, dhe përmes tyre të gjitha bijat, të gjitha motrat dhe të gjitha nënat shqiptare, të gjithë djemtë, të gjithë vëllezërit e etërit shqiptarë të therë, të masakruar, të djegur, të zhdukur me strategjinë serbe të tokës shqiptare të djegur, të zbatuar mbi Kosovën, e më gjerë mbi tokat shqiptare, nga Ploja mbi Familjen e Demë Ahmetit të Mavriqit, më 1809!

Këtu, jemi, sot, për të qenë edhe nesër të bashkuar përreth idealit të dëshmorëve: Ernes Zariqi, Adem Gashi e Gani Berisha dhe të bashkëluftëtarëve të tyre nga radhët e të parës ushtri kombëtare shqiptare fitimtare – UÇK-së, liriprurëse dhe lirisiguruese, e ngritur mbi tokën e ujitur me gjakun e brezave dhe roje besnike e përhershme e gjakut të dëshmorëve e të martirëve të shqiptarisë së Kosovës e të viseve shqiptare etnike jashtë Shqipërisë londineze të 19l3-ës.

I nderuari auditor!

Të dhënat në detaje për dëshmorët dhe martirët e përmendur njëpërnjë më sipër, janë për biografët e tyre. Për këtu duhet të mjaftohemi me të dhënat për ngjarjet në të cilat këta janë gurë qoshnikë të Altarit të Atdheut. Realisht, kjo është pjesë e qenies së tyre në përjetësi të shqiptarisë së Kosovës.

Historia është dëshmitare se Dardania ilire, përkatësisht Kosova shqiptare historike është piemonti i shqiptarizmës. Ky vis me Shkupin qendër administrative, fetare e politike kombit shqiptar ia dhuroi emrin nacional për popull e për vend – shqiptar e Shqipëri. Nga formimi i kombit si kategori shoqërore, sociologjike, civilizuese dhe historike nga mesi i shekullit XVIII, ia zuri frymën kisha serbe e lugatuar, mbështetur në patronatin e Rusisë dhe të Evropës, por kurrë nuk arriti ta gjunjëzojë. Kosova gjallëroi, qëndroi për gjatë një rrugëtimi mbi dy shekullor me thikën në qafë krejt shqiptarisht, fenomen i rezistencës njerëzore kundër robërisë.

Së këndejmi, shpërthimi i Revoltës së studentëve në mensën e Qendrës Studentore, më 11 mars 1981, shërbeu si detonator për t’i dhënë flakë energjisë revolucionare nacionalçlirimtare të akumuluar vite me radhë në ndërgjegjen patriotike të rinisë shkollore, studentore, punëtore, qytetare e fshatare shqiptare nën robërinë jugosllave.

Këtë fenomen shoqëror shqiptar pushtuesi jugosllav do ta kuptojë qartë më 26 mars 1981, sapo studentët vërshuan rrugët e sheshet e Prishtinës, të përshëndetur e të përkrahur fuqimisht nga të gjitha strukturat e shoqërisë në mbarë arealin shqiptar.

Dhuna e policisë speciale serbe mbi studentë e studente në rrugët e Prishtinës dhe në konvikte, me përcaktim pushtues për ta fikur zjarrin liridashës shqiptar patriotik me dhunën shovinist serbe pushtuese, solli në shpërthimin gjithëpopullor shqiptar të fillimprillit 1981.

Kuadri politik e historik ndërkombëtar e kombëtar i “Pranverës Shqiptare ‘81” ishte mjaft premtues. Në shtetet sockomuniste të Evropës Qendrore dolën në shesh kundërthëniet e shoqërisë së re, demokratike katolike që po lindej me ndihmën e CIA-s në gjirin e shoqërisë komuniste kominterniste. Këtë lëvizje sublimonte Solidarnost e Polonisë e mbështetur në fuqinë antikomuniste të Papatit. Kjo lëvizje nuk mund të kalonte pa ndikim në brezat liridashëse shqiptare, ndonëse vinte në një kohë kur në Kosovë ishte konsoliduar papushtueshëm, ta quajmë me një emërues të përbashkët, Lëvizja Revolucionare për Çlirimin e Tokave Shqiptare.

Realisht, zjarri liridashës i rinisë shqiptare të viteve ‘70-ta dhe të fillimviteve ‘80-ta, ishte shqiptarizma që rrezatonte qenia politike e shoqërore e mëmës Shqipëri të idealizuar, pikërisht në rrethana kur paprekshmërinë e ngrehinës Jugosllavi të Titos e mbështeste Lindja dhe Perëndimi, bota e krishtere dhe bota islame, Papa dhe Turqia. Në anën tjetër, këso kohe, Komiteti Qendror i Partisë së Punës të Shqipërisë zbatonte një politikë agresive kundër titizmit, kundër revizionizmit kominternist rus, kundër Jugosllavisë avnojiste, ndërsa Ministria e Mbrojtjes së Republikës Popullore të Shqipërisë përgatiste planet strategjike dhe logjistike për çlirimin e tokave shqiptare të copëtuara me dhunë ndërkombëtare më 1913, më 1919 dhe më 1945.

Vërtetë, faktet janë kokëforta dhe nuk abortohen nga historia. Në vitet ‘70-ta dhe fillimvitet ‘80-ta, në kushte të pamundësisë faktike për të përfituar përkrahjen e akëcilës fuqi botërore kundër robërisë jugosllave, për gjeneratat shqiptare të moshuara Tirana përjetohej si Meka e shqiptarizmës, kurse të jesh enveristë marksist-leninistë për shqiptarin e ri, për shqiptarin revolucionar, do të thoshte: të jesh patriot i betuar, të jesh antititoist, të jesh antijugosllav, të jesh antipansllav rus, do të thoshte të jesh shqiptar, të jesh biri i mëmës Shqipëri, të jesh stërnip i Skënderbeut, të jesh Oso Kukë, Mic Sokol, Hasan Prishtinë, Azem e Shotë Galicë, të jesh Adem Demaç, i gatshëm për sakrificë sublime për lirinë e Kosovës, për lirinë e tokave shqiptare, për bashkimin e Shqipërisë Etnike.

Ky mendim politik shqiptar sublimonte kërkesat kombëtare të të gjitha kthesave gjatë historisë, dhe ishte platformë e programit politik e luftarak të demonstaratave gjithëpopullore shqiptare të 1, 2 e 3 prillit 1981. Së këndejmi, akëcili pjesëmarrës në këto demonstrata, i gatshëm për t’ia falë jetën Lirisë së Kosovës, mund të rrëmbente Flamurin kombëtar në duart e veta, mund të dilte komandant dhe të printe me flamurin në dorë, armë të vetme për të çarë me gjoksin hapur barrikadat dhe kordonët e ushtrisë dhe të policisë speciale të Jugosllavisë.

Komandantë e flamurtarë të tillë, të vetëpërcaktuar për kurban të lirisë dhe të ardhmërisë shqiptare të Kosovës ishin edhe fatosat e kombit që ranë, që u plagosën dhe që u burgosën në themele të Epokës “Pranvera Shqiptare ‘81” të kurorëzuar me sakrificat e rinisë ademjashariane të Kosovës.

Historia ofron dëshmi se kjo tokë, në të gjitha kohët, ka lindur e ka rritur Burra të Dheut për t’u përbe mbi kokën e tyre si në perëndi. Dëshmorëve të Prillit ‘81 gjakun ua mori drenicari Tahir Meha i Prekazit, ndera e kombit i vetëpërcaktuar për fatin e Oso Kukës së Shkodrës në Vraninë. Pikërisht në festën e policisë jugosllave, më 13 maj 1981, Tahiri, i ndjekur nga i et, Nebih Lati i tregoi rinisë shqiptare se Lufta e armatosur, jo demonstrata me duarthatë, është rruga e Lirisë. Se barbari albanofobë sllav e kupton vetëm gjuhën e pushkës. Këtë porosi si amanet e bëri fenomen të liridashësisë shqiptare Adem Jashari, Legjendari i qenies shqiptare të Kosovës të të gjitha kohërave.

Mbi gjakun e freskët të dëshmorëve të “Pranverës Shqiptare ‘81”, u ngrit lëvizja ilegale politike e luftarake e viteve ‘80-ta dhe rezistenca shqiptare legale si lëvizje kombëtare demokratike, u ngritë Lëvizja e Pajtimit Kombëtar përmes faljeve të hasmërive nga 2 shkurti 1990 deri më 17 maj 1992, e mbi tabanin e kësaj u ngritë Ushtria Çlirimtare e Kosovës, e cila me pushkë, penë dhe mendim politik-diplomatik për pesë vjet të luftës guerile, deri më 26 nëntor 1997, dhe për një vit, gjashtë muaj e pesëmbëdhjetë ditë të luftës ballore me ushtrinë e pushtuesit, deri më 12 qershor 1999, na solli në cepin e lirisë që po e jetojmë.

Dëshmorët Xhelal Maliqi 1.11.1957 - 2.04.1981 dhe Afrim Abazi 7.6.1963 - 19.3.1982

Këtu nuk kemi kohë të përkujtojmë së bashku lindjen, rritën dhe luftën heroike të UÇK-së, e cila, si e vetmja ushtri në botë, e lindur nga guerilja politike e luftarake, animoi interesat e ShBA-ve, të BE-së dhe të NATO-s dhe i bëri aleatë ushtarakë e politikë për çlirimin e Kosovës dhe të shqiptarëve në përgjithësi nga çizmja e pushtuesve sllavë kominternistë.

Filozofia e historisë së Luftës së UÇK-së nuk njeh kategorinë e viktimizimit viktimë, siç po shkruhet në raporte të komisioneve ndërkombëtare të hetuesve të krimit serb në Kosovë në periudhën e Luftës ballore të UÇK-së dhe të flotës ajrore të NATO-s kundër efektivave paramilitare, militare e policore institucionale serbe në arealin administrativ të Kosovës. Filozofia e Luftës Çlirimtare njeh tri kategori të viktimizimit për Lirinë e Atdheut: Hero, Dëshmorë dhe Martirë. Dallimi midis këtyre kategorive të viktimizimit për liri në Epokën e Luftës së UÇK-së është simbolikë, sepse të gjithë jetojnë në përjetësi në Altarin e Lirisë së Atdheut. Së këndejmi, edhe ne, këtu, e përjetësisht, të masakruarit tanë nga serbët kanibalistë albanofobë do t’i mbajmë për martirë në themele të Lirisë të Atdheut.

Sepse, filozofia e historisë së Luftës Çlirimtare të UÇK-së për viktimë të okupatorit i konsideron vetëm bartësit e politikës institutcionale të rreme, sabotuesit dhe denigruesit e Luftës Çlirimtare të UÇK-së. Viktimë i konsideron forcat politike që nuk kanë fytyrë të përmendin Luftën Çlirimtare të popullit shqiptar të udhëhequr nga UÇK, ata që nuk kanë fytyrë të dalin para Varrit të Adem Jasharit, ata që falënderojnë Zotin dhe NATO-n në gjendje të dehur për çlirimin e Kosovës, ata të cilët qarqet e caktuara antishqiptare shekullore në përbërje të BE-së dhe të NATO-s i ktheu në Kosovë plaf të zdraluar për të mbuluar rëndësinë e gjakut shqiptar uçëkëistë të derdhur për Lirinë e Kosovës dhe të viseve të tjera shqiptare jashtë Shqipërisë londineze.[2]

Fama, dinjiteti, guximi, sakrifica, burrëria dhe dija e UÇK-së ademjashariane qëndron përvojë historike në themele të Ushtrisë Çlirimtare të Preshevës, të Bujanocit e të Medvegjes, që solli në fille të negociatave Preshevë-Beograd për statusin politik-shtetëror të Kosovës Lindore dhe qëndron në themele të Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare, e cila shovinistëve maqedonë albanofobë sapo u foli me gjuhën e vetme të kuptueshme nga të gjithë pushtuesit, se shqiptarët në krijesën kominterniste: Ish-Republikë Jugosllave e Maqedonisë, janë popull i ndarë me dhunë, se ardhmëria e Maqedonisë si shtet mund të qëndrojë vetëm mbi bazë të barazisë së shqiptarëve të Maqedonisë Perëndimore dhe të bullgarëve të Maqedonisë Lindore si kombe shtetformuese të një shtetit plotësisht të ri, demokratik, të integruar në Bashkësinë Evropiane.

Dhe, krejt në fund, i thërrasim botës demokratike, njerëzimit, të kuptojë drejt mesazhin e “Pranverës Shqiptare ‘81” dhe të Luftës Çlirimtare Shqiptare të udhëhequr nga UÇK, të kuptojë mesazhin e shqiptarësisë së dhunuar, të varë, të shkrumbuar me metodat gjenociddiale serbe e bullgare të zbatuara shekuj me radhë me mbështetje të Rusisë e me bekim të Evropës mbi shqiptarët, të dëgjohet historia e cila dëshmon se: Kombi shqiptar ishte dhe është i vetmi komb, i cili kurrë nuk ka mësy me armë e zjarr kombe e vende fqinje, se ky komb është dëshmuar më urti dhe paqedashësi në Ballkan e më gjerë, dje dhe sot.

BE-ja dhe NATO-ja të heqin dorë nga mbështetja e serbëve dhe nga mbështetja politike, logjistike dhe armatimi i bullgarëve të Maqedonisë për t’i mbajtur zap shqiptarët e copëtuar me dhunë ndërkombëtare. Të urdhërohej jo forcimi i kufijve, por zhbërja e tyre, sepse shqiptarët kudo kufizohen me vetën dhe as në mbrojtje të ekzistencës, të lirisë dhe të ardhmërisë, shqiptari nuk vret gjakftohtë: gra, fëmijë, pleq as kundërshtarë të paarmatosur.

Bota demokratike duhet të mësojë se kombi shqiptar i dërrmuar punoi, veproi, sakrifikoi për Liri shekuj me radhë, megjithatë ende nuk po i lejohet të kërkojë zëshëm të drejtat e veta natyrore dhe është i vetmi komb në Ballkan që ende po i mohohet e drejta për jetë shtetërore të përbashkët pikërisht nga ata që kanë dashur dha duan aktualisht mosqenien e popullit shqiptar dhe të Shqipërisë aq sa e ka ruajtur Gjaku shqiptar.

Ndaj, sot o kurrë, për qetësinë e përhershme në Ballkan dhe në Evropë: Varret masive të zbuluara e të pazbuluara, gratë – ndera shqiptare e dhunuar, fëmijët e masakruar në parzmat e nënave, plakat e pleqtë të masakruar pranë vatrave të trojeve stërgjyshore, rinia shqiptare e masakruar dhe ajo e flijuar, i thërrasin Zotit dhe botës së qytetëruar:

Duam barazi, duam paqe të drejtë, duam liri për kombin shqiptar - nuk duam asgjë të huaj, as mund të durojmë më robërinë në emër të qetësisë dhe të demokracisë së imagjinuar midis të pabarabartëve. Jemi të bijtë e Evropës të para Adamit, të para Krishtit e të para Muhamedit, nuk jemi pastorq, as kopila të saj, ndaj duam të merret në mbrojtje dinjiteti ynë njerëzor! Ky është amanet i dëshmorëve për brezat, që nuk shkelet.

Lavdi e përjetshme dëshmorëve dhe martirëve të kombit 2 prill 1981 – 12 qershor 1999 dhe të gjithë dëshmorëve të kombit në Altarin e Atdheut!

Dheu i tokës shqiptare të Lirë u qoftë i lehtë!

--------------

[1] Fjalë në Akademinë Përkujtimore për dëshmorët dhe martirët e kombit (1981-1999) të rajonit të Degës IV të PDK-së, Prishtinë, më 7 prill 2001.

[2] Sapo e përfundova redaktimin e këtij libri doli intervista e ish-kryeministrit italian Massimo D’Alema, dhënë seksionit shqip të BBC-së. Vërtetim i opinionit tim katërçipërisht. Në pyetjen e gazetarit: “Në maj të vitit 1999, kur ju ishit kryeministër, udhëheqësi i shqiptarëve të Kosovës, Ibrahim Rugova, krejt papritur mbërrin në Itali. Si ndodhi kjo?” , komunisti D’Alema, saktësoi: “Ishte operacion, vendimi për të cilin u mor nga Qeveria italiane, nga pala jonë dhe nga unë në mënyrë të veçantë.

Isha i bindur që Rugova ishte njeriu i duhur për të administruar periudhën e pasluftës në Kosovë. Isha i shqetësuar se në periudhën e pasluftës në Kosovë mund të mbizotëronin grupe më ekstremiste, më islamike, më të lidhura me fundamentalizmin islamik, që vepronin në atë kohë.

Prandaj, ne vendosëm të ndërmerrnim një operacion për të liruar Rugovën, për ta sjellë në Itali dhe për të krijuar kushtet që ai të kishte mundësi që të ishte protagonist i periudhës së pasluftës në Kosovë. Le të themi se negociuam për lirimin e tij. I bindëm serbet se ishte në interesin e tyre që të shmangnin një regjim të llojit islamik në Kosovë. Kur u krijuan kushtet, agjentet e shërbimeve tona të fshehta shkuan dhe e morën Rugovën. Unë nuk mund t’i tregoj të gjitha hollësitë, por ishte një operacion që nuk u krye rastësisht. Ishte një vendim politik nga ana jonë për të cilin informuam amerikanët. Ata ishin mjaft të shqetësuar dhe kishin dyshime por, në fund, edhe presidenti Klinton më dha të drejtë për këtë operacion.

Më kujtohet se kur Rugova mbërriti në Itali, një gazetë e madhe italiane botoi një artikull editorial, në të cilin shkruhej se operacioni ynë kishte vetëm vlera humanitare, por politikisht Rugova ishte një kufomë. Në fakt, Rugova fitoi rreth 50 për qind të votave, çka tregon se shpesh edhe gazetat nuk kuptojnë mire se çfarë ndodh”.

Për tërheqjen e Rugovës Qeveria italiane “pati konsultime “ edhe me Vatikanin. “Nuk mund të them se ka pasur koordinim, por sigurisht ka pasur konsultime, kryesisht për të mbajtur hapur kanalet diplomatike”, saktësoi, midis të tjerash Massimo D’Alema (Shih, Si dhe pse e shpëtuam Rugovën gjatë bombardimeve, Koha ditore, Prishtinë, 4 janar 2006, fq. 10).

Kthehu ne fillim

________________________________________

GËZUAR PAVDEKËSIA NË LIRI!

Shkruan: Prof.Dr. Muhamet PIRRAKU

Homazh për dëshmorin e “Pranverës Shqiptare ‘81” Salih B. Abazin

( 11 Nëntor 1953 – 2 prill 1981)[1]

Familjarë e miq të dëshmorit Salih Behxhet Abazi!

Fatosa e yllka, ardhmëri jona pa fëmijëri të jetuar!

Rini studentore e rrethuar me frikën e pa perspektivës!

Zonja e zotërinj që ende po u detyrohet fati prindëror e stërgjyshor të lindni e të rritni fëmijë vetëm për të ruajtur vazhdimësinë biologjike arbërore në shënjestër shekullor të albanofobisë sllavo-ortodokse!

Jemi, këtu, së bashku, të shënojmë përjetësisht vendin ku, si sot njëzet vjet më parë, u derdh gjaku i flamurtarit të punëtorëve demonstrues të “Azotikut” të Kastriotit (ish-Obiliq përjetësisht) - Salih Behxhet Abazit djaloshit syskifter nga Bukoshi i Vushtrrisë. Njëkohësisht, argumentet për brezat se themelet e lirisë së popullit shqiptar dhe të pavarësisë së Kosovës janë ujitur me gjakun e rinisë shqiptare në mote.

Kjo Pllakë përkujtimore për dëshmorin shikon frontalisht vendin e krimit, Shtëpinë e Delibashiqve të sojit kanibalist albanofobë, prej nga u qëllua me plumb flamurtari Salih Abazi. Shqiponja dykrenore nga monumenti historik do ta shikojë shlirshëm atë vendkrimi - dëshmi bibliko-kuranore se: Ai që vret do të vritet, dhe, Ai që dhunon nuk trashëgon! Në oborrin prej nga u nis plumbi për Flamurtarin e demonstratës së 2 prillit, kurrë më nuk do të flitet në gjuhën e stepave të Karpateve. Krimi ka tagër të rëndë për kriminelin.

Pas shpinës së monumentit që po e përurojmë qëndron roja besnike e sigurimit të përjetësisë së dëshmorit në Altarin e Lirisë, pikërisht Qendra Studentore, nga ku, më 11 mars, nisi “Pranvera Shqiptare ‘81”, gjak e rritë kurorëzuar me Luftën e UÇK-së.

Detajet për jetën e dëshmorit janë për biografët, e ne, në këtë orë historike i bëjmë homazh heroizmit dhe flijimit, që Salihut i siguruan pavdekësinë. Populli ynë ka amanet mësimin e mëmës së Lekë Dukagjinit: “Nano, nga beteri del Leka, e nga Leka del beteri…!” Salihu u lind, më 11 nëntor 1953, nga një nënë e ndershme e prej një hiç babe. Nga mosha dy vjeç u rritë dhe u burrërua në prehrin e xhaxhait dhe të farefisit fisnik.

Gjatë shkollimit të mesëm për teknik kimiko-teknologjik në Vushtrri, u brumos me ndërgjegje patriotike më të preferuar për gjeneratat shqiptare të Kosovës së viteve ‘70-ta. Ishte kjo shqiptarizmi që rrezatonte qenia enveriste marksiste-leniniste e mëmës Shqipëri të idealizuar, në rrethana kur ngrehinën Jugosllavi avnojiste, okupatore të tokave shqiptare, e mbështeste Lindja dhe Perëndimi, me bekim të krishterimit dhe të Islamit.

Vërtetë, në vitet ‘70-ta, kur po hidhej fara për bimën që do të stolisë “Pranverën Shqiptare ‘81”, të jesh enverist marksist-leninist për shqiptarin e ri do të thoshte: të jesh antititist, të jesh antijugosllav ortodoks, të jesh antipansllav rus, do të thoshte të jesh shqiptar, të jesh biri i mëmës Shqipëri, të jesh Mic Sokol, i gatshëm për sakrificë sublime për lirinë e Kosovës, për lirinë e tokave shqiptare, për ribashkimin e Shqipërisë Etnike.

E tëra kjo ishte platformë e programit politik e luftarak të demonstratave gjithëpopullore shqiptare të 1, 2 e 3 prillit 1981. Së këndejmi, akëcili pjesëmarrës në këto demonstrata, i gatshëm për t’ia falë jetën Lirisë së Kosovës, mund të dilte komandant, të printe me flamurin në dorë drejt barrikadave e kordonëve të policisë speciale të Jugosllavisë.

Një flamurtar i tillë ishte edhe Salih Abazi, i cili me guxim dhe atdhedashuri, e shtrëngoi fortë shtizën e Flamurit Kombëtar dhe i ftoi bashkëpunëtorët: “O sot o kurrë për Kosovë e për Liri! Duhet t’u tregojmë kolonizatorëve serbo-malazezo-maqedon se kësaj toke i thonë Shqipëri dhe kësaj toke ne do ti dalim zot!”

Kolona e punëtorëve dhe e nxënësve të Kastriotit e të rrethinës, duke çarë pengesat e ushtrisë dhe të milicisë speciale të Jugosllavisë, arriti në këtë vend, sot të shënjuar me monument historik. Flamuri me shkabën dykrenare në duart e fuqishme të Salih Abazit bezdisi qenien shoviniste albanofobe të Delibashiqve. Ata shtinë pushkë tinëzisht në Flamurtarin. Salihu ra i plagosur rëndë, por Flamuri shqiptar u ngrit lartë e më lartë nga shokët e tij.

Pro.Dr.M.Pirraku, duke zbuluar pllakën përkujtimore kushtuar dëshmorit Salih Abazi

Helikopterë, tanke, ushtri e polici të pushtuesit u vijnë në ndihmë kriminelëve, për t’i shpëtuar nga dora hakmarrëse shqiptare. Salihun e plagosur shokët e tërhoqën nga fushëbeteja ferr, por në oborrin e Qendrës së Mjekësisë një milic kriminel e njohu Flamurtarin, me të cilin disa orë më parë, para Fakultetit Filozofik, ishte ndeshur ballaballë. Iu vërsul si bishë për të ushqyer gjenin serb antishqiptar: “”Ku je ti armik i përbetuar, ku e ke flamurin…?” – i thërriti me tërbim.

Djaloshi që ishte përcaktuar për kurban të lirisë së Kosovës, arriti t’ia kthente flaka-flakë: “Ja këtu në zemër e kam atë flamur që juve po ju tmerron…!”- shkruajnë biografët e Salihut. E qëlluan me shqelma, me kondakë dhe e ekzekutuan barbarisht me disa plumba, para syve të shokëve duarthatë. Një skenë të tillë të dëshmisë së albanofobisë sllave ortodokse ndaj shqiptarëve e pa bota, këtyre ditëve, në Tetovë, mbi babë e bir Koraçi.

Gjaku i Salih Abazit, gjaku i dëshmorëve të “Pranverës Shqiptare ‘81”, qëndron në themele të Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, që na solli në cepin e lirisë që po e jetojmë; të Ushtrisë Çlirimtare të Preshevës, të Bujanocit e të Medvegjes, që solli në fille të negociatave Preshevë-Beograd për statusin politik-shtetëror të Kosovës Lindore dhe solli në themele të Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare, e cila shovinistëve maqedonë albanofobë sapo u foli me gjuhën e vetme të kuptueshme nga të gjithë pushtuesit, çdo kund, se shqiptarët në krijesën kominterniste tashti: Ish-Republikë Jugosllave e Maqedonisë, janë popull i ndarë me dhunë, se ardhmëria e Maqedonisë si shtet mund të qëndrojë vetëm mbi bazë të barazisë së shqiptarëve të Maqedonisë Perëndimore dhe të bullgarëve të Maqedonisë Lindore si kombe shtetformuese të një shtetit plotësisht të ri, demokratik, pjesë e Bashkësisë Evropiane.

Dhe, krejt në fund: Ti o botë demokratike, o njerëzim, kuptoje drejt mesazhin e kësaj fjale tonë të përbashkët, të të gjithëve sa jemi këtu, pranë argumentit të krimit serb mbi birin e shqipes, nga ku thërrasim në emër të të gjithë shqiptarëve liridashës, bij të Evropës së kohës së Adamit: Duam barazi, duam paqe të drejtë, duam liri për kombin shqiptar!

Lavdi dëshmorit Salih Abazi!

Gëzuar pavdekësia në Liri për të gjithë dëshmorët e “Pranverës Shqiptare ‘81!

[1] Fjalë para masës me rastin e zbulimit të Pllakës Përkujtimore në murin e kompleksit të Qytetit Studentor, përball shtëpisë së krimit, Prishtinë, më 2 prill 2001.

Kthehu ne fillim

_________________________

HOMAZH PËR DËSHMORËT „PRANVERËS SHQIPTARE `81“ [1]

Shkruan:Prof.Dr.Muhamet PIRRAKU

Invalidë e ushtarakë të Luftës Çlirimtare të Kosovës!

Zonja e zotërinj trashëgimtarë të Dheut shekuj me radhë mall për kusuritje për interesa të Fuqive të Mëdha të vendosjes në balancim me kërkesat gllabëruese ekspansioniste pansllaviste ordodokse!

Sot, me këtë akademi përkujtimore, gjithë sa jemi, i kujtojmë dhe i madhërojmë me krenari dëshmorët anavushtrrias: Salih Zekën, Ruzhdi Hysenin dhe Salih Abazin, të Motit të Madh - “Pranvera Shqiptare ‘81”, kthesë kjo historike vendimtare drejt lirisë së Kosovës të shuguruar me gjakun e rinisë shqiptare ademjashariane të Epokës së UÇK-së.

Realisht, shpërthimi i Revoltës së studentëve në mensën e Qendrës Studentore, më 11 mars 1981, shërbeu si detonator për t’i dhënë flakë energjisë revolucionare nacionalçlirimtare të akumuluar vite me radhë në ndërgjegjen patriotike të rinisë shkollore, studentore, punëtore, qytetare e fshatare shqiptare nën robërinë jugosllave.

Dhuna e policisë speciale serbe mbi studentë e studente në rrugët e Prishtinës dhe në konvikte, me përcaktim pushtues për ta fikur zjarrin liridashës shqiptar patriotik me zjarrin shovinist serb pushtues, solli në shpërthimin gjithëpopullor shqiptar të fillim prillit 1981.

Zjarri liridashës i rinisë shqiptare të viteve ‘70-ta dhe të fillimviteve ‘80-ta, ishte shqiptarizma që rrezatonte qenia politike e shoqërore e mëmës Shqipëri të idealizuar, pikërisht në rrethana kur paprekshmërinë e ngrehinës Jugosllavi të Titos e mbështeste Lindja dhe Perëndimi, bota e krishtere dhe bota islame, Papa dhe Turqia.

Vërtet, faktet janë kokëforta dhe nuk abortohen nga historia. Në vitet ‘70-ta dhe fillimvitet ‘80-ta, në kushte të pamundësisë për të përfituar përkrahjen e akëcilës fuqi botërore kundër robërisë jugosllave, për gjeneratat shqiptare të moshuara Tirana përjetohej si Meka e shqiptarizmës, kurse të jesh enverist marksist-leninist për shqiptarin e ri, për shqiptarin revolucionar, do të thoshte: të jesh patriot i betuar, të jesh antititist, të jesh antijugosllav, të jesh antipansllav rus, do të thoshte të jesh shqiptar, të jesh biri i mëmës Shqipëri, të jesh stërnip i Skënderbeut, të jesh Oso Kukë, Mic Sokol, Hasan Prishtinë, Azem e Shotë Galicë, i gatshëm për sakrificë sublime për lirinë e Kosovës, për lirinë e tokave shqiptare, për bashkimin e Shqipërisë Etnike.

Ky mendim politik shqiptar sublimonte kërkesat kombëtare të të gjitha kthesave gjatë historisë, dhe ishte platformë e programit politik e luftarak të demonstratave gjithëpopullore shqiptare të 1, 2 e 3 prillit 1981. Së këndejmi, akëcili pjesëmarrës në këto demonstrata, i gatshëm për t’ia falë jetën Lirisë së Kosovës, mund të rrëmbente Flamurin kombëtar në duart e veta, mund të dilte komandant dhe të printe me flamurin në dorë për armë, për të çarë me gjoksin hapur barrikadat dhe kordonët e ushtrisë dhe të policisë speciale të Jugosllavisë.

Komandantë e flamurtarë të tillë, të vetëpërcaktuar për kurbane të lirisë dhe të ardhmërisë shqiptare të Kosovës ishin edhe fatosat e kombit: Naser Hajrizi, Asllan Pireva dhe Xhelal Maliqi të Prishtinës, Rizah Matoshi e Sherif Frangu të Ferizajt, Salih Zeka, Ruzhdi Hyseni dhe Salih Abazi, të Vushtrrisë, Malush Abrashi e Nesim Dana të Gjakovës dhe disa dhjetëra të plagosur.

Pllaka përkujtimore kushtuar dëshmorit Ruzhdi Hyseni

Por, kjo tokë lindë e rritë Burra të Dheut për t’u përbe mbi kokën e tyre si në perëndi. Të gjithëve, gjakun ua mori Tahir Meha i Prekazit, ndera e kombit i vetëpërcaktuar për fatin e Oso Kukës së Shkodrës në Vraninë. Pikërisht në festën e policisë jugosllave, më 13 maj 1981, i tregoi rinisë shqiptare se Lufta e armatosur, jo demonstrata me duarthatë, është rruga e Lirisë. Se barbari albanofobë sllav e kupton vetëm gjuhën e pushkës. Këtë si amanet e bëri fenomen të liridashësisë shqiptare Adem Jashari, Legjendari i qenies shqiptare të Kosovës të të gjitha kohëve.

Gjaku i dëshmorëve të “Pranverës Shqiptare ‘81”, qëndron në themele të Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, që na solli në cepin e lirisë që po e jetojmë; qëndron në themele të Ushtrisë Çlirimtare të Preshevës, të Bujanocit e të Medvegjes, që solli në fille të negociatave Preshevë-Beograd për statusin politik-shtetëror të Kosovës Lindore dhe qëndron në themele të Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare, e cila shovinistëve maqedonë albanofobë sapo u foli me gjuhën e vetme të kuptueshme nga të gjithë pushtuesit, se shqiptarët në krijesën kominterniste: Ish-Republikë Jugosllave e Maqedonisë, janë popull i ndarë me dhunë, se ardhmëria e Maqedonisë si shtet mund të qëndrojë vetëm mbi bazë të barazisë së shqiptarëve të Maqedonisë Perëndimore dhe të bullgarëve të Maqedonisë Lindore si kombe shtetformuese të një shtetit plotësisht të ri, demokratik, të integruar në Bashkësinë Evropiane.

Dhe, krejt në fund, të gjithë sa jemi këtu, i thërrasim botës demokratike, njerëzimit, të kuptojë drejt mesazhin e Luftës Çlirimtare Shqiptare, mesazhin e shqiptarësisë së dhunuar, të varë, të shkrumbuar me metodat gjenocidiale serbe e bullgare të zbatuara shekuj me radhë me mbështetje të Rusisë e me bekim të Evropës mbi shqiptarët, të dëgjohet historia e cila dëshmon se: Kombi shqiptar ishte dhe është i vetmi komb, i cili kurrë nuk ka mësy me armë e zjarr kombe e vende fqinje, se ky komb është dëshmuar më urti dhe paqedashësi - në Ballkan e më gjerë, dje dhe sot.

As në mbrojtje të ekzistencës, të lirisë dhe të ardhmërisë ky komb nuk vret gjakftohtë: gra, fëmijë, pleq as kundërshtarë të paarmatosur. Punon, vepron, sakrifikon për Liri shekuj me radhë, megjithatë ende nuk po i lejohet të kërkojë zëshëm të drejtat e veta natyrore. Këtij kombi, të vetmit në Ballkan, ende po i mohohet e drejta për jetë shtetërore të përbashkët pikërisht nga ata që kanë dashur dha duan aktualisht mosqenien e popullit shqiptar dhe të Shqipërisë aq sa e ka ruajtur Gjaku shqiptar, jo të Madhe, as të vogël, as të copëtuar për të rritur kombe e shtete artificiale albanofobe të dëshmuara!

Ndaj, sot o kurrë, për qetësinë e përhershme në Ballkan dhe në Evropë: Varret masive të zbuluara e të pazbuluara, gratë – ndera shqiptare e dhunuar, fëmijët e masakruar në gji të nënave, plakat e pleqtë të karbonizuar në vatrat e trojeve stërgjyshore, rinia shqiptare e masakruar dhe ajo e flijuar, i thërrasin Zotit dhe botës së qytetëruar:

Duam barazi, duam paqe të drejtë, duam liri për kombin shqiptar - nuk duam asgjë të huaj, as mund të durojmë më robërinë në emër të qetësisë dhe të demokracisë së imagjinuar midis të pabarabartëve. Jemi të bijtë e Evropës të para Adamit, të para Krishtit e të para Muhammedit, nuk jemi pastorq, as kopila të saj, ndaj duam të merret në mbrojtje dinjiteti ynë njerëzor! Ky është amanet i dëshmorëve për brezat, që nuk shkelet.

Lavdi e përjetshme dëshmorëve të “Pranverës Shqiptare ‘81” dhe të gjithë dëshmorëve të kombit në Altarin e Atdheut!

[1]Fjalë e lexuar në Akademinë Përkujtimore në Pallatin e Kulturës “Hasan Prishtina” në Vushtrri, më 3 prill 2001.

Në përkujtim të Lokemadhes Tahire Vata

NË KUJTESËN KOLEKTIVE TË POPULLIT, LOKEMËDHATË MBETEN TË PAVDEKSHME!

Shkruan:Sejdi VESELI

Prishtinë, më 30.03.2007

Të mërkurën, me 28 mars 2007 u nda nga jeta edhe një Lokemadhe jona, Tahirja, nëna e Fadil Vatës njërit prej ideologëve të përpjekjeve shqiptare për çlirimin dhe ribashkimin e Atëmëmëdheut. Varrimi i Lokemadhes Tahire u bë në Lumbardhë të Therandës, në prezencën e atyre që dinë të çmojnë drejt idealet e çlirimit dhe ribashkimit kombëtar, të ardhur nga të gjitha viset e Shqipërisë Natyrale, me 29 mars 2007. Qifti bashkëshortor, Bacë Nebih dhe Nenë Tahire Vata rriten dhe edukuan fëmijët e tyre me traditat patriotike të familjes dhe të popullit tonë, të cilët i dhanë dhe vazhdojnë t’i japin në vazhdimësi vepra konkrete përpjekjeve për realizimin e aspiratës tonë, për të krijuar kushtet, për një jetë të lirë dhe dinjitoze në Atëmemëdheun tonë të lirë dhe të ribashkuar.

Dëshmori i kombit Fadil Vata

Nënë Tahirja ishte një grua shumë e pjekur, e zgjuar dhe e vendosur. Ajo si përfaqësuese e një familje patriotike, kjo bijë besnike e popullit, karshi hasmit shekullor qëndroi ballë lartë dhe e papërkulur edhe në momentin e dhembjes. Duke e mposhtur dhembjen e thellë që i shkaktojë humbja e djalit të madh, në lulen e rinisë dhe njëkohësisht bashkëveprimtarit të saj, Fadilit. Ajo diti më së miri që interesin e popullit ta vej mbi interesin e saj prej nëne. Nuk e qau eshkën e zemrës së saj, Fadilin, pse siç u ka hije shqiptarëve, trimat nuk qahen. Në ndarjen e fundit me trupin e Fadilit, në vend të lotëve rrezatonte krenarinë prej Nënëlokes. Ajo priste dhe përcillte kolonat e popullit që i vinin Familjes Vata, për krye shendosh duke u dhënë kurajë për të ngjeshur radhët në kolonën në marshim të krushqve të lirisë. Shtëpia e familjes Vata, ishte dhe mbeti një nga bazat më të rëndësishme të veprimtarisë kombëtare. Ajo ishte një depo armësh, aty vinin dengjet me trakte dhe merreshin nga veprimtarët për t’u shpërnda në popull. Duhet theksuar, se po hyre në odën e familjes Vata, nuk mund të dilje pa u shtruar në sofrën e bujare të saj. Kjo ishte kërkesa kategorike e Nënë Tahires dhe sidomos pas shpjegimit që pasohej:”Këtë e kam amanet nga Fadili! Fjalët e fundi të tij ishin: Nënë! Sa herë të vijnë shokët e mijë, ta dish, se kam ardhur edhe unë me ta!”

Ky veprim i kësaj Lokemadhje ishte një tjetër shembull i lartë i patriotizmit, një akt i madh i atëmëmëdhedashurisë, që përtëriu në shkallën më të lartë traditën e familjes shqiptare. Ky shembull i Nenë Tahires do të frymëzojë gjeneratat, se si duhet të punohet për të mirën e Atëmemëdheut pa u përkulur para çdo vështirësie, pengesë dhe dhembjeje. Këtë shembull e përtërinë Lokemadhet e UÇK-së. Populli dhe në radhë të parë ata që patën nderin ta njohin Nënë Tahiren, këtë bijë besnike të popullit shqiptar e cila me mençurinë, besnikërinë, gatishmërinë e sakrificës, pa u thye përpara asnjë vështirësie, zbuluan një jetë dhe një vendosmëri shembullore të traditës të lavdishme të të parëve tanë. Në fund duhet konstatuar, se edhe kjo Lokëmadhe shqiptare u nda nga jeta, pa i shijuar frytet e përpjekjeve për të cilat u derdhen lumenj gjaku-Shqipërinë Natyrale! Fjala vdekje për Nënë Tahiren dhe shoqet e saj është e paqëndrueshme, ngase vepra e tyre jetësore i dha kuptimin e plotë pavdekësisë së tyre! I qoftë i lehtë dheu i Shqipërisë Natyrale të cilën do ta ribëjmë, me siguri!

Kthehu ne fillim
__________________________________________________

Në përkujtim të dëshmorëve

AI NË THEMELET E LIRISË DHE PAVARËSISË SË KOSOVËS NUK VENDOSI LULE,

POR JETËN E VET

-Në 18 vjetorin e rënies së Ismet Krasniqit-

Shkruan: Ibish NEZIRI

Më 29.03.2007

________________________________________

„Të gjithë atyre që në themelet e lirisë dhe

pavarësisë së Kosovës nuk vendosën lule,

por jetën e vet, gjakun e vet...“

Kosova donte të hynte në dimrin e dytë akoma pa i përtharë mirë plagët e dy dimrave të mëparshëm nga aksioni famëkeq i armëve, të cilit as fshati Grashticë i shpërndarë nëpër shpatie mali nuk kishte mundur t'i shpëtojë.

Sikur të donte t'i sfidonte atij aksioni famëkeq, i cili kishte lënë pasoja të rënda në jetën e popullit nga të cilët, me mijëra të rrahur dhe të sakatosur e me disa dhjetëra mijë të shpërngulur në Turqi, në familjen e Sahit dhe Feride Krasniqit leu fëmija i katërt, Ismeti, duke u futur si pranverë në shtëpinë dhe shpirtërat e Xha Sahitit dhe nënë Feridës.

Skamja dhe varfëria e bënin të vetën. Pasi që në tokën e pakët dhe kodrinore të Grashticës, nuk fitohej as buka e motmotit, xha Sahiti u detyrua që ta lëshojë fshatin dhe të vendoset në lagjen Vranjevc të Prishtinës.

Dëshmori i kombit Ismet Krasniqi

__________________________________________

Në këtë lagje, Ismeti rritej dhe burrnohej para kohe përmes ninullave që ia këndonte nëna Feride dhe përmes tregimeve të xha Sahitit për dimrat e vështirë nën thundrën e okupatorit serb, të cilët dimra edhe vet Ismeti i vogël i përjetonte në kurrizin e tij të njomë.

Vështirë përthekohej viti me të ardhurat e pakta që xha Sahiti i merrte në ndërmarrjen ndërtimore „Kosova“ dhe Ismeti duke u rritur çdo ditë e më shumë i ndiente në shpirt plagët e varfërisë dhe robërisë që e karakterizonin jetën e popullit tonë si në Llap, ashtu edhe në Gallap, Vranjevc, Tavnik, Kapeshnicë e në gjithë Kosovën.

Demonstratat e vitit 1968 Ismetin e gjejnë në klasën e dytë dhe ato në jetën e tij lan gjurmë që kurr deri në vdekje nuk do t'i shlyhen. Ai gjer atëherë kishte dëgjuar për luftën dhe krismat vetëm nga goja e prindërve, por tani kur i dëgjonte vet nuk kishte si të mos pyeste se çka janë ato krisma që ia prishnin qetësinë shpirtit të tij të njom.

Që të arrij sa më shpejtë t'i bëhët krah xha Sahitit, Ismeti, pasi e mbaron tetëvjeçaren, regjistrohet në shkollën e mesme teknike dega e ndërtimtarisë dhe me të përfunduar shkollën e mesme, punësohet në fabrikën e mobiljeve në Prishtinë.

Viti 1979. Ismeti shkon në shërbimin e detyruar ushtarak.

Edhe këtu Ismeti ballafaqohet me padrejtësitë që i bëhëshin popullit shqiptar. Në shërbimin ushtarak ai fillon të organzojë takime të shpeshta me bashkëmoshatarët e tij në kazermë me qëllim konsultimi se si të dilet nga gjendja me të cilën u ballafaquan, për çka shpeshherë merret në pyetje nga oficerët me urdhërin e të cilëve edhe arrestohet dhe mbahet në burgun e Karllovcit dhe Zagrebit 60 ditë.

Pranvera e madhe siç jemi mësuar ta thërrasim atë te vitit 1981, e gjen përsëri në fabrikën e mobiljeve pranë makinës së vet, nga shquhet si organizator i të gjitha protestave të punëtorëve të kësaj fabrike, kundër padrejtësive ndaj popullit dhe punëtorëve tonë. Si organizator shquhet edhe në Vranjevcin legjendar i cili dalëngadalë do të bëhët një bastion i rezistencës kundër pushtuesve jugosllavë dhe çerdhe e të gjithë të rinjve dhe ilegalëve të viteve ‘80-ta, ku qëndron në ballë të demonstruesve të shumtë që niseshin nga kjo lagje varfanjakësh, por trimash, drejt qendrës se Prishtinës ku e kishin bërë strofullin e tyre të gjithë ata kolaboracionistë bashkë me padronët e tyre, që i qëndronin mbi kokë popullit duarthatë.

Ismeti vazhdon t'i bëj sfidë pushtuesit jugosllav dhe për asnjë moment të vetëm nuk e ndërpret aktivitetin e vet prej luftëtari të paepur. Aty i këshillon punëtorët, tutje nxënësit. Këshillohet me shumë shokë të vet të cilët mendonin njësoj dhe në vitin 1982 në një manifestim të organizuar nga autoritetet e komunës, Ismeti e shqyen dhe e djeg flamurin e pushtuesit ndërsa flamurin e kuq me shqiponjën dykrenëshe, duke vrapuar dhe valavitur në duar e vë në piedestal për çka të nesërmen e arrestojnë në vendin e punës dhe përsëri e dënojnë me 60 ditë burg. Dënimin e mbanë në burgun e Prishtinës, Ferizajt dhe Mitrovicës ku kishte takuar shumë moshatarë të tij që ishin të dënuar me denime shumëvjeçare për shkak të aktivtetit të tyre çlirimtar.

Qëndrimi dhe rënia heroike e Rexhep Malës dhe Nuhi Berishës, në një shtëpi të lagjes ku ai ishte rritur, edhe më shumë e nxisin shpirtin kryengritës të Ismetit.

Populli duhej njoftuar! Nuk ka pajtim me armikun. "Vllazërim-Bashkimi" po na han, ai po na burgos, po na vret... e për të gjitha këto duhet njoftuar populli, dhe rrugët e Vranjevcit gdhiheshin përplot parulla, afishe, thirrje për demonstrata të reja dhe Ismeti është aty...

Lufta në Kosovë vazhdon! Një luftë a ashpër... fjalë për fjalë, dhëmbë për dhëmbë, ballë për ballë... dhe Ismeti çdo herë është në ballë... në Vranjevc, mes punëtorësh në fabrikë... ku e lyp nevoja.

Demonstrata në Ferizaj - më 29.03.1989

___________________________________________________

Flamurit i ndryshohet pamja, ndryshimi i Kushtetutës dhe suprimimi edhe i asaj pak autonomie që e kishte Kosova e kishte marrë rrugën e vet.

Edhe Kosova e kishte marrë rrugën e vet. Rrugën e qëndresës, rrugën e sfidës.

E sfidonte pushtuesin Kosova. Ajo i sfidonte edhe të gjithë ata mercenarë që ishin vënë përkrah tij.

Sfidonin minatorët. Sfidonin Llapi dhe Drenica. Dukagjini sfidonte. E tërë Kosova ia kishte vënë gjoksin tytave të ftohta të tanksave dhe autoblindave që kudo kërcënonin me vdekje. Prishtina jehonte nga britmat e punëtorëve që ishin nisur drejtë saj që ta mbronin Kosovën, nderin dhe dinjitetin kombëtar, që të kërkonin edhe më shumë. Të kërkonin liri dhe pavarësi për Kosovën, nga krijesa artificiale e quajtur Jugosllavi e cila ishte shndërruar në burg për popullin shqiptar.

Lumenj të tërë njerëzish derdheshin në Prishtinë. Nga Mitrovica dhe Podujeva, nga Gjilani dhe Ferizaj, nga Peja dhe Gjakova. Edhe Deçani e kishte mësyer Prishtinën. Në Prishtinë kishte arritur edhe Dragashi. Që të gjithë ishin aty në mbrojtje të të drejtave të tyre. Aty ishte e tërë Kosova. Aty ishin edhe punëtorët e fabrikës së mobiljeve që me iniciativën e Ismetit u solidarizuan me minatorët e Trepçës, të cilët edhe më tutje i japin forcë dhe frymëzim në rrugën e tij. Në këtë kohë Ismeti përpiqet që të organizojë grumbullimin e një ndihme për minatorët e Goleshit si shtresa më e goditur e punëtorëve. Ai e shfrytëzon rastin që përmes Radio Prishtinës të ia bëjë popullit një thirrje që të jetë këmbëngulës deri në fitore. Thirrje të tilla Ismeti bënë edhe në greva të organizuara në fabrikën ku ai punonte për çka edhe suspendohet nga puna.

Fillimi i vitit 1989. Ismeti vazhdon me shkruarjen e parullave dhe shpërndarjën e afisheve në të cilat i bëhët thirrje popullit për demonstrata të reja kundër okupatorit serb.

Më 22 mars Ismetin e marrin në të ashtuquajturën bisedë informative ku e kërcënojnë edhe me likuidim. Mirëpo ai nuk tundet.

26 mars. Përsëri Ismeti në organizimin e demostratave në Vranjevc.

Populli e ndiente tradhtinë e atyre të cilëve kinse ua kishte dhënë votën, dhe që armiku i mbante për hesape të veta. Tradhëtisë i ndihej era nga të gjitha anët dhe populli përgaditej për përleshje gjoks për gjoks me tradhëtinë dhe armikun, për demonstrata të reja, dhe përsëri Ismeti i pari ndër të parët.

27 mars. Kosova zien, Kosova gjëmon. Kosova sfidon. Sfidon Vranjevci dhe Ismeti përsëri e ka vendin në ballë.

27 mars. Ora 15.20. Dhjetëramijë veta marshojnë nëpër qendër të qytetit. Aty është edhe Ismeti, madje në ballë. I prinë Ismeti masës së popullit bashkë edhe me shumë shokë të tjerë, ndërsa përpara iu dalin kordone të tëra policësh të tronditur nga vendosmërija e demostruesve. Fillon intervenimi, por populli marshon, nuk ia ka frikën policisë serbe e as mercenarëve të cilët ishin vënë në radhë të para përkrah tyre.

Përleshja vazhdon. Demonstruesit duarthatë përballë qindra e qindra policësh të armatosur deri në dhëmbë dhe policisë i arrijnë përforcime të reja. Tymi lotësjellës dhe plumbat i kanë lodhur demonstruesit, por ata nuk jepen. I sfidojnë natës së errët sllavo-bizantine, dimrit të ftohtë karpatian...

Ora rreth 17 e të njëjtës ditë. Prishtina është mbushur tym. Iu zihet fryma demonstruesve. Fryma i zihet edhe Prishtinës. Tër Kosovës i zihet fryma nga tymi lotësjellës. Krismat e shkyejnë qiellin, tytat mbjellin vdekje, ndërsa rrugët skuqen nga gjaku i rinisë shqiptare. Që të gjithë janë në kambë. Aty është Shukrije Obërtinca. Sedat Xhafolli është aty. Aty janë edhe Vetim Shala dhe Mustafë Veselaj. Që të gjithë krah për krah. Që të gjithë ballë për ballë me natën e errët sllave, përkrah Ismetit. Kudo janë rrjeshtuar njerëzit përkrah njëri tjetrit dhe marshojnë. Që të gjithë e kërkojnë REPUBLIKEN. Edhe në Pejë, edhe në Gjakovë. Në Prishtinë, në Prizren, Ferizaj, Podujevë, Deçan, Mitrovicë... Rrugët e Kosovës lahen me gjak për të satën herë me radhë.

Dhuna policore serbe mbi demonstruesit paqësor

_____________________________________________________________

Një armatë e tërë përballë një populli duarthatë.

30 minuta me vonë Ismeti duke e ngritur grushtin thërret me zë të fortë: "Përpara shokë deri në fitore!" - dhe e qet hapin, mirëpo ndalet. Nuk ec më tutje se bie i korrur nga plumbat e pushtuesit më të egër që ndonjëherë e panë këto troje.

Ra Ismet Krasniqi për të mos vdekur kurrë dhe si i tillë çdo herë do të hapëroj në hap me armatën e të rënëve për lirinë e Kosovës, në hap me ata që kurrë nuk vdesin sepse në themelet e lirisë së atdheut nuk vendosen lule, por jetën e vet, gjakun e vet....

Epilog

Viti 1990 solli lëvizje të reja. U krijuan shumë parti politike, të cilat pjesën e tretë të emrit e muarën „të Kosovës“, por pothuajse asnjëra prej tyre nuk e pat „...shqiptare“. Delegatët e Kuvendit të Kosovës, të shtyrë nga masat e mëdha të protestuesëve dhe nga kërkesat e parreshtura të popullit, e shpallën Deklaratën Kushtetuese. Një vit më vonë u mbajt dhe referendumi për pavarësi dhe pastaj u organizuan edhe një palë zgjedhje të quajtura „të lira dhe demokratike“, por deputetët e dalë nga këto zgjedhje asnjëherë nuk u mblodhën dhe parlamentin asnjëherë nuk e konstituuan. Partitë politike mllefin e popullit dhe dëshirën e tij për liri e ndrydhën me premtimet se „çështja e Kosovës do të zgjidhet me dialog“ dhe pos dialogut nuk lan alternativë tjetër. Shokët dhe bashkëmendimtarët e Ismetit kërkuan edhe alternativa të tjera dhe ato i gjetën. Ata nuk pritën, por i përveshën mëngët dhe e vazhduan punën. Një mbrëmje tetori të vitit 1991 në një fshat të vogël dhe të varfër të quajtur Ujëmirë, jo shumë larg Prekazit legjendar, u mblodhën dhe vendosën ta formojnë një forcë të armatosur që do të jetë bërthama e parë e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Kosova u fut në një fazë të re. Në fazën e luftës së armatosur për liri. Lufta filloi përmes aksionesh goditëse mbi forcat serbe deri në fillimmarsin e vitit 1998 kur në Prekazin legjendar u shndërrua në një luftë frontale, e cila pastaj u përhap në gjithë Kosovën. Vargut të dëshmorëve ku ishte rreshtuar edhe Ismeti qysh më 27 mars të vitit 1989, iu shtuan përditë dëshmorë të rinj, të cilët me gjakun e tyre çelikosen themelet e lirisë dhe pavarësisë së Kosovës, dhe në fillimverën e vitit 1999, vetëm pak muaj pasi ishin bërë dhjetë vjetë nga rënia e Ismetit, Ushtria Çlirimtare e Kosovës, triumfalisht marshoi në gjithë Kosovën dhe asaj ia solli lirinë si flladin e ëmbël të pranverës, si rrezet e ngrohta të diellit, si buzëqeshjet e ëmbla të fëmijëve....

PËR KOSOVËN TRIMI DHA JETËN

(Kushtuar dëshmorit të kombit Ismet Krasniqi, i rënë në demonstratat e 27 marsit 1989,

në Prishtinë,gjatë përleshjeve fytafyt me policinë gjakatare serbe)

Demonstratat, po kush i nisi

Me shumë t’ri, Ismet Krasniqi

E lindi nëna ta flijojë veten

Për Kosovë trimi dha jetën

N’mars t’përgjakshëm tetdhjetë e nëntë

Erdh n’Grashticë një lajm i rëndë

Mos loto Ismetin, oj nënë

Djali yt, nënë, nuk është për gjëmë

Djali yt, nëno, mundi vdekjen

Ndaj Kosovës e mbajti besën.

Jo, or shka, sa t’ka Ismeta

S’ke çka lyp n’Kosovë, qebesa.

Dil dushman n’log mejdani

S’jemi qyqe, por shqipe mali

S’e lëmë nënën që na lindi

S’e lëmë trollin-o që na rriti

Bëhem gacë e të përcllojmë

Bëhem flakë e të shkrumbojmë

Përtej pragut s’kem’ ku shkojmë

Kush t’lakmojë në trollin tonë

Do t’pendohet, por do të jetë vonë.

Shporru bishë, ty të vraftë Zoti!

Ende është gjall-o Gjergj Kastrioti

Idriz Seferi e Mic Sokoli.

Jo, or shka, sa t’ka Ismeta

S’ke çka lyp n’Kosovë, qebesa.

Qëndro Kosovë veç edhe pak

Se agimin e ke n’ prag

Lidhi plagët mos t’rrjedhin gjak

Se për ty ka kush merr hak

Për ty rashë e m’duket pak.

Më trashëgojnë sokola mali

Për ty jetën Kosovë e falin

Kush me pushkë e kush me sëpatë

Syrin pishë e barkun thatë

Nuk e bëjmë vdekjen hesap.

Ballin lart ju nëna e motra

Me Ismetin nuk është shuar votra

Mjaft kësi trimash ka Kosova

Mbetën mjaft bij e bija

Shndrisin n’qiell porsi shkëndija

Me gjak të tyre frymon liria.

Jo, or shka, sa t’ka Ismeta

S’ke çka lyp n’Kosovë, qebesa.

Mos më pyet se ç’bëmë, oj nënë

Tregojnë varret që i kemi bërë

Hekurudhën e ha me dhëmbë

S’lejoj shka ta shkel me këmbë

Aferim, Ismet, aferim

Trim ke lindur, e po shkon trim

Kur t’lulzojë pema n’oborr

Jam aroma që kundërmon

Kur të shtrohet sofra n’shtëpi

Unë jam shija që sjell liri

Kur bie rrezja e agimit

Jam kristali i vezullimit.

Jo, or shka, sa t’ka Ismeta

S’ke çka lyp n’Kosovë, qebesa.

Tekstin e shkroi: Prof. dr. Zenun Gjocaj

Kthehu ne fillim

______________________________________

KUR ANALISTËT E SOJIT HAXHIU BËHEN MË KATOLIK SE PAPA...!

Shkruan:Mehmet BISLIMI

Më 19.03.2007, Zvicër

________________________________________

Tre zogj tanë na i more n’gji

Tre zogjve iu ndal rrita

Ibëri i akullt he të raftë pika!

Harlisur lëshohet uji i Ibrit akull, tek po godet shtratin e vet furishëm nën këmbët e urës po rrëmon e nxjerr shkumën e bardhë si i ngulfatur në grykë nga dhembja për Egzonin me shokë që në gjirin e vet po e mbanë sekretin dhe të vërtetën e mbytjes së tre fëmijëve shqiptarë! Misionarët e huaj, herë në heshtje e herë zhurmshëm, herë hapur e herë fshehur, mbi urën e Ibrit Ilir, vunë mjegullën e tabusë, vunë telat me gjemba, zinxhirët e ndarjes dhe rojat me armë e bajoneta, kush mund të na bindë me logjikën e arsyes që kjo e tëra nuk ishte një skenar i gatuar që më parë në Beograd, një lojë e keqe me aktor profesionist... perfeksionuar në Paris e Moskë dhe zbatuar mbi urën e Ibrit Ilir në Kosovë!? Kështu me të dyja këmbët u shkel edhe mbi mitin e vjetër të urave që lidhnin e bashkonin brigje, popuj e kultura etj...

Vitet në vazhdim treguan për një nismë jo të mirë, te ura e Ibrit, po ndodhin ngjarje me përmasa të tragjedive, të gjakut, të përleshjeve, të frikës së matanë Ibrit, të aneksimit të territoreve tona, të spastrimit, të dëbimit, të ngulfatjes së shqiptarëve.

Sot në përvjetorin e ngulfatjes, Ibri për Egzonin me shokë, po nxjerr lotin e kristaltë. Këta lot të shkapërderdhur tek të gjithë ata që kanë ndjenja njerëzore, nuk po pushojnë për ta zbuluar të vërtetën mbi krimin.

Drejtësia ndërkombëtare, sa edhe drejtësia jonë me paterica, as sot pas tri viteve nuk e bëri qoftë edhe një hap më tutje se: Ibri përpiu tre fëmijë shqiptarë. Fajtor Ibri dhe uji i tij i ftohtë!

Disa analistë në paraqitjet e tyre publike, madje shkuan aq larg sa që ngjarjet e marsit të vitit 2004 i barazuan me shkakun, ose i qortuan si shkas për shumë ashpërsime në pakon e sotme të Ahtisarit! Mbetet shumë për të dëshiruar fakti se prej cilit pozicion analizohen ngjarjet. Mua më shqetëson, ose më neveritë fenomeni i cili tani më ka kaluar në rutinën e ndërgjegjes së të qenit rob, dhe sot pas kaq vitesh gjërat shpjegohen mu nga kjo pozitë, pra nga pozita e robit! Me shkas a pa të, përdoret akuza e vjetër nën petkun e ri, nga “analistë” gërmadhë! Ngjashëm është thënë edhe për ngjarjet e vitit 1981:” Këto ngjarje i kanë dhënë shkas ish Jugosllavisë titiste që të veproi në Kosovë!”, po e njëjta gjuhë “analitike” është përdorur për çdo demonstratë pasuese deri te lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës- se gjoja po i japin rast Serbisë të intervenoi në Kosovë! E po, thua se Serbia ishte jashtë Kosovës, dhe nuk kishte mundësi të vepronte kur të donte( Po si!?). Shtrohet pyetja: Po sikur mos të demonstronte populli ynë, sikur mos të protestonte, sikur mos të luftonte për të drejtat dhe për lirinë e vet- a thua pushtuesi serb do të ikte vullnetarisht nga Kosova?! Analistë të tillë që i ka sot Kosova, dhe që paraqiten publikisht në mediet tona, më mirë mos qofshin.

Shqiptarët në Kosovë, që nga viti 1912-të e deri më sot, të gjitha këto të arritura sa do të vogla që janë, i kanë arritur vetëm në saje të përpjekjeve të veta të pareshtura si: me demonstrata, protesta, greva, pamflete, parulla, rebelime, gjyqe, dënime, persekutime dhe në fund edhe me luftë çlirimtare. As edhe një herë gjatë shekullit XX ish pushtuesit Jugosllavë e serb, Kosovës s´i kanë fal gjë, por vetëm i kanë marrë.

Kosova deri me sot i ka paguar të gjitha..., me një çmim shumë të lartë. Sipas “analistëve” të sotëm na del se ne paskemi gabuar që kemi sakrifikuar kot. U dashka që vetëm të rrinim urtë, të bindeshim ndaj pushtuesit, t’i shërbenim atij dhe ai një ditë do lodhej e do ikte vet që këtej! Paska shkuar dëm populli ynë që nuk e paska ditur këtë “ ide kaq brilante” të analistëve tanë. Analistët si z. Baton Haxhiu me kompani këtë mendësi na ofrojnë, thjeshtë për shkakun se shpirti i tyre ishte i tillë, shpirt shërbëtori ndaj pushtuesit, fali zot,- do thoshte Krishti!

Mendoj, dhe jam shumë i bindur ( duke përjashtuar dhunën me çdo kusht), se demonstratat e 17/18 marsit 2004, e kanë përshpejtuar pakon e Ahtisarit, pra i treguan bashkësisë ndërkombëtare në Kosovë se gjendja e Statu-s Quos më nuk mund të kaloj në Kosovë. Mos harroni se pikërisht ishte kjo administratë e cila kishte bllokuar jetën në Kosovë, duke e stopuar privatizimin për më shumë se një vit ( dhe këtë me kërkesë të Serbisë), për çdo të enjte vizitonte Kosovën zoti Çoviq, dhe bënte pazare me Hakarupin kokë me kokë, në emër të KEK-ut ishin keqpërdorur miliona euro, të cilin herë e vërshonte uji e herë e vriste rrufeja! Në emër të PTK-së ishin keqpërdorur miliona euro, serbet minoritar të përkëdhelur nga administrata e UNMIK-ut, bllokonin rrugët e Kosovës kurdo që ju tekej dhe kudo që ata dëshironin, shqiptarët futeshin arave e baltërave (si para lufte) për të arritur deri në kryeqytet, Parlamenti i Kosovës nxirrte një rezolutë në mesditë e në mbrëmje ajo rezolutë shkëcrdhehej publikisht para dy milion shqiptarëve e për hatër të 60-të mijë serbëve , nga kryeadministratori ndërkombëtarë! Korrupsioni dhe prostitucioni politik e moral kishte ngulfatur Kosovën... e plotë raste të tilla, që popullit i erdhi në maje të hundës. Prandaj një shpërthim i tillë, si ai i marsit 2004 ishte i pa shmangshëm, për këtë më se paku përgjegjësinë e bartin shqiptarët. Me këtë rast, bashkësia ndërkombëtare duke i vërejtur lëshimet dhe dobësitë e veta, u përpoq t’i mbuloi ato me disa burgosje, duke i dënuar njerëzit e pa fajshëm nga një anë, si në kohën e pushtuesit, dhe nga ana tjetër përshpejtoi sjelljen e një pakoje, duke dashur që të arsyetoj lëshimet nga anë e saj! Ajo na “mashtrojë” prapë, thjeshtë për faktin se të dy anët e shkopit janë në duart e saj.

Populli thotë: “ Rruaj ku të gjesh!”, në fakt ndërkombëtarët në Kosovë kanë gjetur mjaftë “analistë” që bëjnë analiza të cilat dëmtojnë interesat tona kombëtare, kanë gjetur mjaftë shërbëtorë, mjaftë pushtetarë të pa kurriz, mjaftë spiun, mjaftë hajna, mjaftë të korruptuar, mjaftë subjekte politike të cilat për të ardhur në “pushtet” kanë qenë të gatshme të shesin interesat më madhore të atdheut, kanë gjetur njerëz pa kritere të cilët janë futur aksidentalisht në jetën politike, pra thuaja se një gjendje anarkike. Kështu që kanë “rruar aq sa kanë mundur”, pse jo! Prandaj ishin ato ngjarje e të tjerat në vazhdim, që do të pasonin pa dyshim, mendoj unë nëse procesi i zgjidhjes së shtetësisë së Kosovës neglizhohet prapë.

Në emisionin e datës 16 mars 2007 “Jeta në Kosovë”, “analisti” Baton Haxhiu- i cili në një intervistë të tij të më hershme ( për takimet që kishte organizuar në Brezovicë me përfaqësuesit e Millosheviqit), pati thënë se: ” Ndihesha keq edhe me gruan e cila mund të më dyshonte, pasi që për dy javë rresht nuk ndihesha burrë me te në shtrat nga frika!”- e ka dhënë ne gazetë atë intervistë, pra ka qenë publike!

Zoti Haxhiu: Atyre analistëve që (...) u shpëton shurra kur përballen me gjëra të vështira dhe sublime që i kërkon atdheu kurban në themelet e tij, pra analistë të tillë nuk i duhen Kosovës dhe popullit tonë, nga se ia lagin themelin lirisë së saj. Prandaj porosia jote se: “ Patriot është sot ai që i ruan serbet në Kosovë!”, është ca qesharake, naive, servile, qëllimkeqe, interpretim kukuvajke e pse jo edhe me prapa skenë për të fluturuar majave. Ju me këtë thënie, para faktorit ndërkombëtare sikur doni të paraqiteni se pozicioni i serbëve në Kosovës është i rrezikuar, dhe ju me internacionalizmin tuaj të dikurshëm, po doni t´ju dilni në mbrojtje atyre.

Mos u mundoni të bëheni më katolik se papa, më mysliman se imami, më revolucionar se Qe Ge Vuara, me Leninist se Lenini! Serbët në Kosovë, sot kanë privilegjet më të mëdha që mbahet në mend ndonjë herë që nga koha e Nikollë Pashiqit e këtej. Ata kanë gjuhën e tyre të njohur zyrtarisht me 5% të përbërjës së popullatës së përgjithshme të Kosovës, kanë shkolla të veçanta fillore të mesme dhe Universitet. Në vendbanimet e tyre nuk guxon të kaloj as inkasanti, as postieri, as polici e as zyrtari shqiptarë. Ata nuk duan ta njohin realitetin e ri në Kosovë, as institucionet vendore, ata nuk i regjistrojnë makinat e tyre, nuk paguajnë as rrymë as tatime tjera, ata bëjnë biznes e tregti si ua don qefi, ata nuk guxon as shërbimi doganor t’i ndali e kontrolloi, ata as edhe një obligim tjetër ndaj shtetit të Kosovës nuk e kryejnë, pra thjeshtë, ata nuk pjerdhin as për administratën tonë e as për atë të UNMIK-ut. Ata hyjnë e dalin kur të duan në institucionet tona, ata mbajnë flamurin e Serbisë kudo dhe shkulin atë të kombeve të bashkuara, mbajnë armët e luftës kudo, vrasin policë shqiptarë dhe nuk guxojnë t’i burgosin! Ata ndajnë Mitrovicën, Graçanicën , Brezovicën e kë të duan, ata po mbajnë peng statusin e Kosovës në mënyrë të hapur. Atyre ju ndërtohen shtëpitë, ju shtrohen rrugët, ju ofrohet punë, ju ofrohet rrymë, kur e tërë Kosova përjeton terrin, ata ruhen nga dy palë policë – si në kohën e vet Millosheviqit!

Prandaj kërkesa juaj që kush ruan serbet sot, bënë patriotizëm!- është një slogan servil tamam si në kohën e ditëve tuaja të mira të LKJ-së. Sot patriotizëm është që të bëjmë shtetin e Kosovës, që mos të vjedhim e keqpërdorim buxhetin e saj, që të ndërtojmë vendin e të ecim përpara, që të bëjmë analizë reale dhe të qëndrueshme, që të mos bëhemi servil pa nevojë se nuk i ka hije burrit zoti Haxhiu. Ndërkaq minoritarët serb, dhe minoritarët tjerë e kemi për obligim që t’i ruajmë, edhe me konventa ndërkombëtare. Në as një shtet të botës, nuk e besoj të ketë një diskriminim kaq pozitiv të minoritarëve si në Kosovë. Me keqardhje, por janë vetë serbët që kanë ndjekur dhe po ndjekin edhe sot me këmbëngulje një rrugë të tillë dezintegruese, të dirigjuar nga politika e Beogradit.

Patriotizëm, pra Patria - që do të thotë atdhe dashuri, ka krejt një kuptim tjetër zoti Haxhiu e që në fakt ju dhe analistët si ju nuk keni vuajtur kurrë nga ky problem, prandaj edhe i keni ngatërruar konceptet.

Kthehu ne fillim

_________________________

Reagim

SA KRAHASIME TË SHËMTUARA SA VLERËSIME TË VERBUARA !!!

Shkruan: Fadil SHYTI

18.03.2007, Suedi

_____________________

Sot, pikërisht në ditën e përvjetorit të tretë kobzi kur me rastin e demonstratave në Kosovë, më 17 - 18 mars 2004, kur populli i Kosovës i revoltuar nga vrasja e tre fëmijëve nga kriminelët serbë dhe i revoltuar nga gjendja tepër e rëndë nga politikat unmikase dhe të shërbëtorëve të tyre të etur për pushtetin fiktiv nën çizmet e huaja, por tani jo serbe por të miqve të tyre evropianë; u ngrit në demonstrata me ç´rast u vranë shumë demonstrues, në vend që fillimisht të nderohen bile me një minut heshtje dhe të përkujtohen shqiptarët e vrarë, në vend se tani të debatohet shtruar për faktin tejet të hidhur se çështja e dosjeve të kriminelëve serbë dhe ato të milicisë ndërkombëtare për vrasjet e shqiptarëve po e bëjnë gjumin siberik, (apo ndofta janë humbur fare), në sirtarët e gjykatave unmikase pro-serbiane , pikërisht tani paturpësisht ngritën akuza të poshtra kundër shqiptarëve, dënohen dhe burgosen ata, akuzohen se kinse paskan bërë kthim prapakthehu në histori me ato “frustrime” me ç´rast u dogjën disa kisha e manastire dhe disa shtëpi serbe.

Secili intelektual, njeri me mend në kokë, nuk guxon të mendoj se avaritë e tilla janë të arsyeshme dhe janë ato të cilat i shërbejnë zgjidhjes së çështjes ende të pazgjidhur të trojeve shqiptare dhe janë ato që mund t´i shërbejnë kapjes së kriminelëve të huaj ngado çofshin ata shpirtzinj! Por, kjo nuk e arsyeton aspak faktin e hidhur se si mund të krahasohen disa miliona euro se i paskan dalë buxhetit të Kosovës nga dora dhe po aty të harrohen apo të flitet aq pak për tragjedinë e madhe që e kaploi Kosovën ato ditë, kur në fushëbetejat me forcat “paqeruajtëse” ranë 9 shqiptarë duarthatë, pavarësisht se dikush mundohet të hedhë pluhurin e harresës, në mënyrën më cinike dhe më dinake mbi dëshmorët e atyre demonstratave.

Jam i bindur se përpjekjet e atyre që e harrojnë aq lehtë gjakun e derdhur shqiptar për një post o për një grusht euro apo dinarë, do të dështojnë me turp sepse këtë s´do ta arrijnë kurrë! Populli, kurdoherë do t´i përkujtojë bijtë dhe bijat e veta të rënë betejave për liri dhe ribashkim kombëtar!

Rasti më flagrant, revoltues dhe tepër i dukshëm qe kur RTK-ja kjo forcë mediale, jo e pavarur por dorë e zgjatur e unmikut, e paraqiti vetëm një pamje filmike të cilën për as një minut nuk e la, por e hoqi episodin ku shihej kur po bëhej varrimi i një dëshmori të lirisë, ato ditë pas atyre demonstratave. Kjo, paraqitje makabre qe më 17.03 2007 në emisionin e lajmeve ora 19.30, pastaj filluan vajtimet për shtëpitë e djegura të kolonëve serbë! Filloj pastaj një plakë serbe të ankohej se këtu në Kosovë s´jetohet, shumë fqinjë këtu afër meje i kanë shitë shtëpitë e kanë ikur në Serbi, ani pse në televizion dukej fort e mirë shtëpia e saj, e ndërtuar nga eurot e qeverisë së Kosovës. Duke e parë këtë skenë pothuaj të përditshme kur sot shumë familje dëshmorësh apo invalidë të luftës së UÇK-së, nuk po kanë një shtëpi modeste për fëmijët e tyre, po mendoja: kësaj i thonë: kur xhelati vajton se viktima e tij e ka sulmuar! Këtë po e bënë sot propaganda e politikës së çoroditur pro-serbe alla unmikase. Dhe në këtë kor fatkeqësisht janë hedhur në valle djalli dhe disa gazetarucë dhe politikanë servilë shqipfolës që kurrë nuk qëndruan vertikalisht në ballë të historisë së re të Kosovës, por jetuan dhe po jetojnë galuc, të majmur nga shpërblimet e huaja agjenturore, për shërbimet që po ua bëjnë atyre në dëm të kombit shqiptar.

Kur shtojmë këtu edhe ca vlerësime të disa “analistëve” të majmur nga honorarët e shkrimeve ngjyrë gri e zi; të marrë kuzhinave apo shesheve bulevardeske nga vendet armike, profesion i tyre i regjur me vite nga koha titiste dhe pastaj e regjimeve kundër-shqiptare prej vitesh të tëra!

Baton Haxhiu

Në këtovlerësime tejet i angazhuar u paraqit edhe një herë si hera të tjera “i ndrituri” “largpamësi” dhe shumë servili, Baton Haxhiu, i cili madje shkoi deri aty sa u kërkonte shqiptarëve që “ta ndërrojnë gjuhën” pra të flasin jo në gjuhën realiste se serbët duke i përfshirë këtu edhe kolonët e ardhur nga kohët e krajlëve të vjetër – të cilët na kanë torturuar e vrarë në shekujt plot stuhi- të mos i theksojmë, por t´i harrojmë ato; pra, breznive të reja të mos u flasim me gjuhën e urrejtjes, për pushtuesit serbë, por me gjuhën “e hollë” të vëllazërim bashkimit!!!

Teori të tilla bajate titiste veshët tanë kanë dëgjuar vite të tëra nga politikanët pro-unmikas, të cilët tani e kanë ndërruar terminologjinë; jo vëllazërim –bashkim, por multi-etnicitet, jo autonomi por pavarësi nën mbikëqyrje e të tjera gjepura maskuese dhe dështuese të një politike tejet kundër-shqiptare!

Në emisionin “Jeta në Kosovë”, analistët e “mirëfilltë” edhe njëherë për më tepër i dënuan demonstruesit shqiptarë se edhe vet kriminelët serbë, duke mos harruar këtu qëndrimin mjaft të matur dhe burrëror të ish-kryeministrit të asaj kohe, Bajram Rexhepi, i cili jo rrallë herë tregohej i arsyeshëm dhe u rezistoi me sukses sulmeve dhe akuzave të tipit policor- gazetarucit, “ të “famshëm”, B. Haxhiu, i cili akuzonte pse ne shqiptarët u themi serbëve- “shkije”,?!!! Bashkëbiseduesi, ia ktheu me të drejtë; - kjo nuk është diçka që çon shumë peshë - mos harro se edhe ata ne na quajnë “shifrari” e të tjera shprehje fyese! Sipas konstatimit të “mjekroshit”, shqiptarët gjithmonë do ta kenë shtetin e tyre diskutabil, derisa të flasin me këtë gjuhë qeveritarë dhe parlamentarë shqiptarë! Nga kjo akuzë paralajmëruese konstatoj se i deleguari “modernist” ia bënte botës “demokratike” me dije se këtu ende ka shumë për t´u bërë, derisa të çrrënjoset nacionalizmi shqiptar! Sepse, ajo kokë gjendet në kupolën e udhëheqjes së Kosovës. Sulme dhe shpifje të zeza si kjo i kemi dëgjuar vetëm në kohët e inkuizicionit herleviqjan dhe millosheviqjan!

Mendoj, se shërbim më të madh se kjo zor se mund t´i bëhet Serbisëgjenocidale.

Në këtë debat shihej qartë dhe një tendencë nga “analistët” e shqetësuar: ata duke i dënuar demonstratat dhe duke i injoruar shkakun kryesor që i nxitën ato e “harruan” edhe një element kryesor ta theksojnë; kujtojmë këtu sjelljet politike gjatë asaj kohe nga UNMIK-u, kur një makineri e tërë propagandistike ishte drejtuar në favor të Beogradit dhe po tentohej herë hapur e herë maskuar që të vendosej indirekt rikthimi i forcave serbe në Kosovë, që pastaj Kosova të mbetej sërish nën juridiksionin serb. Kujtojmë këtu, dokumentin e “famshëm” Kornizën Kushtetuese, kujtojmë këtu “lirinë” kur kryeadministratori i Kosovës i fshinte me një të rënë lapsi të gjitha ligjet e parlamentit të Kosovës të cilat nuk i shkonin përshtati, Serbisë.

Prandaj, çekanët e “mjeshtërve” godisnin andej-këndej por jo në gozhdë, rrahjet e tyre bënin vetëm zhurma...

Ata, përpiqeshin që fajet për dështimet e UNMIK-ut, dhe të politikanëve të Kosovës, t´ia hedhin popullit të shumëvuajtur! Nga kjo sikur doli hapur konstatimi që: sikur të mos ngjanin ato demonstrata Kosova nuk do t´i kishte këto “ ndërkëmbëza” politike që po e pengojnë pavarësinë e saj!!!

Jo, mor zotërinj!

Mos tentoni kot, që fajin ta fshihni si kukuvajkat!

Nuk është faji tek populli se ju atij që në Rambuje ia keni bërë me të pabesë!

Pastaj, pas luftës gjatë fushatave elektorale i keni thënë se do të merr koha me diell, por ju doli stuhi me erëra të pista në shumë drejtime!

Mbase, vetëm një faj jo të vogël e ka populli ynë; sepse shumë herë ju besoi dhe ende po ju beson besëprerëve, prandaj e ka pësuar dhe do ta pësoj gjatë historisë, derisa të kthjellohet, e të dijë kujt po ia japë votën, pra besimin.

Prandaj, populli u revoltua kur e pa pjesërisht dinakërinë tuaj!

Ndërsa, planet e UNMIK-ut ishin të fillohet me ato 8 standardet e “famshme” e pastaj më vonë të shtohen të tjera mynxyra mbi popullin shqiptar të Kosovës, si decentralizimi. eksterritorialiteti etj, etj, për t´ia vënë kupolën e turpit me një pavarësi me mbikëqyrje, nën tutelën e huaj evropiane, apo më saktë të themi shul shqip: me një autonomi të zgjeruar nën protektoratin evropian, por jo të shkëputur nga kthetrat gjakatare serbomadhe.

Mbase, nuk meriton të humbet koha me këta soj - sorollopësh servilë, që po mbijnë si këpurdhat pas shiut, sikur të mos e dija se pikërisht mbrëmë plaku i Paketës së tymit e barotit për Kosovën, M. Ahtisari deklaroi: “pavarësinë nën mbikëqyrje për Kosovën e propozova, kur e dorëzova planin tim në OKB, nga sjelljet e S. Millosheviqit me shqiptarët dhe nga sjelljet e udhëheqjes së Kosovës me serbët e Kosovës, pra, kinse kjo klasë politike nuk qenka sjellë si duhet me serbët e Kosovës; (bile këta as i quajti as minoritet, ashtu si janë në të vërtetë)! - Këtë e konsideroj një kompromis”- përfundoi ai.

Një krahasim i tillë kaq i poshtër dhe cinik, është tejet i tmerrshëm!

Të krahasosh krimet dhe shkatërrimet serbe nën udhëheqjen e S. Millosheviqit, me përpjekjet e pandërprera të pushtetarëve të Kosovës, “kukulla” në administratën unmikase, të cilët përkundër faktit se nuk kishin as nuk kanë në dorë organe ekzekutive as legjislative, por bënë dhe po bëjnë gjithçka për t´i ofruar minoritarët alias kolonët serbë në shoqërinë kosovare, është si t´i krahasosh natën me ditën, si t´i krahasosh stuhitë e tornadove në Amerikë, me qetësinë detare gjatë një mbrëmjeje vere në Sarandën tonë të bukur.

Kjo, natyrisht nuk i shkon përshtati askujt më tepër se serbëve kolonë, të cilët gjatë kohës së regjimit të S. Millosheviqit, ishin të armatosur deri në dhëmbë dhe pa hezitim i torturonin dhe i vrisnin fqinjët e tyre shqiptarë! Kjo, i shkon përshtati gjithashtu edhe qeverisë dhe pushtetarëve “demokratë” në Beograd dhe Moskë, të cilët nuk po lënë gur pa lëvizur për ta penguar ecjen përpara të zgjidhjes së çështjes së Kosovës. Marti Ahtisari, don apo nuk don ta di se tani, këta shovinistë dinakë të rryer e kanë ndërruar gëzofin sipas motit, nga ata trimat e egër që ishin dikur, që kërkonin gjak rrugëve të Kosovës në mesin e viteve 90-ta, që qirreshin deri në qiell në demonstrata të vriten të gjithë shqiptarët, ose të dëbohen përtej Bjeshkëve të Nëmura, tani janë kthyer kinse në viktima! Mbase, për këtë edhe nuk po e kanë fort zor, sepse për t´i arritur të gjitha objektivat e tyre, këtë po ua mundëson politika unmikase e cila u bëri privilegje të pakufishme gjatë këtyre viteve, sikur të ishin nën gëzofët e arushave të bardha ruse!

Revoltues është fakti se konstatimi tjetër që doli sonte nga goja e presidentit të Kosovës, Fatmir Sejdiut qe jo vetëm servil por edhe tejet kundër-historik; kur e pyetën gazetarët për konstatimin e “kompromisit” të Ahtisarit, për kritikat-krahasimet se jeni njësoj ju ballkanasit- kurdoherë sipas stilit evropian që fajtorë tragjik i lënë shqiptarët, ky “politikan i rryer” dhe elastik “modern”, deklaroi: “Ahtisari, duke e kërkuar në KS pavarësinë me mbikëqyrje, ka dashur të na ndihmojë më tej, me praninë e ndërkombëtarëve në Kosovë”!!!

Nga kjo konstatoj me hidhërim të madh, sa poshtë ka rënë politika shqiptare-kosovare e “Grupit të Unitetit”!

Nga kjo del dyshimi i bazuar, mos vallë këta “zeusët” e Kosovës e paskan kërkuar atje në instancat e larta ndërkombëtare, vetëm një pavarësi të mbikëqyrur?! Nga kjo konstatoj se jo kurdoherë me kohë iu tha dhe po i thuhet e vërteta popullit tonë të shumëvuajtur. Këta politikanë syleshë dhe sharlatanë, atje kanë pasur mundësi të flasin me dyer të mbyllura dhe me ide të mykura!

Tani, kur po shihet hapur se janë fort të ekzaltuar nga kjo “fitore” e aq shumëpritur, prej tyre.

Por, këtu konstatoj dhe paralajmëroj se: zotërinjtë i kanë bërë hesapet pa hanxhiun; ngadalë beg se ka hendek- thotë populli ynë, mos merrni valë me avull, kaq shpejt, nga kjo “hallvë” sepse prapa e keni historinë , përballë e keni Lëvizjen Vetëvendosje dhe forca të tjera përparimtare kudo në trojet shqiptare, të cilat nuk e hanë dot këtë hallvë turpi e sheqerosur me erëza tradhtie!

Populli i Kosovës, duhet t´i bashkohet dhe të jetë kurdoherë mirënjohës ndaj Lëvizjes Vetëvendosje, e cila me dinjitet dhe guxim po organizon demonstrata ku po shprehen qartë pakënaqësitë popullore, aty po i tregohet qartë popullit se nga po ecën lokomotiva e zezë e historisë së re të Kosovës, kjo natyrisht po i ndihmon shumë popullit të Kosovës, që të dalin si në dritën e diellit dhe të shihen qartë kërkesat tona të drejta, ashtu i bëhet bllokadë çdo anarkie politike si kjo që e ka vënë “Grupi i Unitetit” politikën shqiptare në Kosovë dhe më tej në të gjitha viset shqiptare. Ashtu, u bëhet bllokadë edhe të gjithë atyre që në emër të demokracisë po e shkelin atë, duke ia mohuar kombit tonë të drejtën për vetëvendosje!

Përpara drejt vetëvendosjes!

Lavdi dëshmorëve të kombit!

Kthehu ne fillim

* * *

___________________________

Shkunde një cigërrimë! Shkunde një mesazh!

P R O T E S T O N G A SH T Ë P I A

Negociatorët kanë faj për të gjitha që po ndodhin në Kosovë, para dhe pas 10 shkurtit. Ata nuk po shqetësohen për opinionet e qytetarëve dhe po sundojnë me idenë e grushtit të fortë. Pothujae të gjithë janë të zhytur në krim e në korrupsion. Ata nuk po ju dëgjojnë as nuk po takohen me Juve. Protesto ose shprehi mendimet tua për vrasjet politike, burgosjet politike dhe për rrjedhën e proceseve në këta numra të mëposhtëm të telefonave, cingërro ose shkruaju mesazhe sa të mundeni, qoftë edhe duke ua pamundësuar shfrytëzimin e numrave të tyre, ditën dhe natën. S’është më Albin Kurti në pyetje apo gjeneralët e burgosur politikë, por Kosova dhe e ardhmja jonë. Ajo s’mund të ndërtohet duke vrarë apo zhdukur kundërshtarë politikë! S’mund të bëjmë demokraci duke shkelur rregullat bazë të demokracisë! Kosova është i vetmi vend në botë që burgos kundërshtarët politikë dhe i vret në protesta ata! Këta e kanë premtuar për 14 ditë raportin e hetimeve për ngjarjet e 10 shkurtit! S’është askund! Vrasësit janë të lirë! Edhe këta po kështu! Protesto nga shtëpia sot që të mos përgjaken rrugët nesër! SHKUNDE NJË CINGËRRIMË! Mos ta ndin! SHKUNDE NJË MESAZH! Mos ta ndin! Këta janë në pushtet me votën tuaj! Ke të drejtë të adresosh mendimin dhe apelin tënd!

FATMIR SEJDIU: 044 550 717, 044 502 888 dhe 044 284444

AGIM ÇEKU: (044) 678 111

HASHIM THAÇI: 038 223 769 (fiks)

VETON SURROI- 044 540 098

SKËNDER HYSENI, zëdhënës i tyre: 044 550 000

Mos harroni numrin Tuaj në “Epoka e re” 044 602 602. Në këtë numër nëse doni mund të shkruani se çfarë u thatë këtyre liderëve. S’kemi pse të mbajmë fshehtë nga njëri-tjetri lidhur me procesin e Kosovës. Nëse këta i ndërrojnë numrat, ne do t’i botojmë të tjerët, numrate zyrave, të ministrave, të bashkëpunëtorëve të tyre, të tërë administratës, të të gjitha partive politike, njerëzve të tyre të afërm, çdo adresë të mundshme për zërin tuaj. Dhjetëra mijëra apelet tuaja të botuara në “Epoka e re” që nga 19 shkurti deri më 9 mars, duhet të dëgjohen! Këta i kanë lexuar me llupë, me zemra lepujsh. Gazeta ka edhe ide të tjera për ta bërë zërin tuaj që të dëgjohet. Liderët e papërgjegjshëm do të pendohen fort rëndë! Do të tregojmë më shqip se kush janë këta! Kysmet! (Muhamet Mavraj)

________________

A P E L

PËR LIRIMIN E ALBIN KURTIT

Apel për lirimin e Albin Kurtit dhe të burgosurve tjerë politikë nga burgjet e UNMIK-ut me moton:

Lirojini, menjëherë!

Ne qytetarët e poshtëshënuar kërkojmë lirimin nga paraburgimi të aktivistit politik Albin Kurti, i burgosur politik, dhe të të gjithë të burgosurve politikë në Kosovë. Ai dhe ata janë të Kosovës dhe Kosova ka nevojë për ta! Lirojini! Menjëherë!
Bashkangjitju apelit. Dërgo një e-mail në gazetën “Epoka e re” me emrin, mbiemrin dhe profesionin tuaj, ose nëpërmjet mesazhit në numrin e telefonit(044) 602 602.

APELI VAZHDON çdo ditë...Ata që i futën djemtë tanë në burgje, po e shohin çdo ditë çfarë gabimi kanë bërë!

JU LUTEMI SHUMË: Nëse shkruan në email, mos shkruani edhe në telefon, sepse na kushton shumë kohë për verifikimin e çdo emri! Tregoji edhe një shoku që s’ka dëgjuar për apelin, ndoshta ka dëshirë të na bashkëngjitet. Mjafton një email nga ju në epokaere_mm@hotmail. com dhe mm_epokaere@yahoo. com, ose një mesazh i shkruar në (044) 602 602. Apeli është gjithënjerëzor, gjithëpopullor, prej nxënësve të shkollave të mesme (jo edhe të fillores) e deri te mosha më e vjetër. Emri juaj do të botohet në gazetë. Nëse s’mund të bësh asnjërën nga këto, shkruaje dikund një grafit me emrin e Albin Kurtit ose të idealit të tij, vetëvendosjen për këtë vend. Edhe ashtu lirohet Albini me shokë... Ke bërë një punë të madhe kështu! Bëje, dhe thjesht, mos ta ndin!

EMRAT E NËNSHKRUESVE TË PETICIONIT PËR LIRIMIN E ALBIN KURTIT

1. Nexhmedin Spahiu, analist politik, profesor i shken. Polit.
2. Muhamet Mavraj, “ Epoka Group ” - koordinator
3. Driton Lajçi, profesor i UP-së
4. Vesat Ademi - profesor, Suedi
5. Vjollca Boshnjaku, st. Kolegji “ Fama ”
6. Teuta Zyberaj, st.Kolegji “ Fama ”
7. Besnik Pula, profesor i Sociologjisë
8. Ardian Zejnaj, kandidat i shk.III, Shk.Pol., UP
9. Arieta Gashi, KMDLNJ, Lypjan
10. Remzie Zeqiraj, kapitene, TMK
11. Rrezeart Galica - Giqi, dizajner
12. Ali Ahmeti, inxhinier, Mitrovicë
13. Armenda Berani, st.kolegji “ Fama ”
14. Gezim MEKULI, (Mr. i shkenc.të mediave, Retorikë
15. Elife Krasniqi, studente
16. Arsim Sinani, zëdhënës i Un. të Tetovës
17. Avni Makolli, Prishtinë
18. Xhemajl Avdyli, profesor, Prishtinë
19. Shkëmbim Krasniqi, dizajner
20. Rrahman Jasharaj, profesor, Pejë
21. Sali Beqiraj, profesor, Pejë
22. Rifat Sadikaj, gazetar, Burim
23. Iliaz Krasniqi, st.kolegji “ Fama ”
24. Tahir Veliu, biznismen
25. Hajrije Maksutaj,prof.e gjuhës frënge
26. Mona Agrigoroaiei,Rumani
27. Liridon Ibërdemaj, gazetar
28. Ibish Neziri, publicist,përkthyes dhe ndërmjetësues kulturor me qëndrim në Buchs,Zvicër
29. Nafiye Gaº, ish deputete e turqve ( “ Nuk është burgu për Albinin. Lirojeni, menjëherë! ” ) 30. Ramush Tahiri, politikolog
31. Skënder Hajdari, Schaffhausen, Zvicër
32. Rrustem Berisha, këshilltar shkencor në Institutin Albanologjik të Prishtinës
33. Sadri Fetiu, këshilltar shkencor në Institutin Albanologjik të Prishtinës
34. NUHI BYTYÇI, gazetar i RTK-së (Redaksi e nderuar, Ideja e juaj është shumë e qëlluar. Të lirohet Albini menjëherë! Ai nuk e ka vendin në burgun e Kosovës. Ai i nevojitet popullit të saj.
35. Besim Ajeti, Ekonomist i diplomuar, Prizren
36. Fetije Fetiu, profesoreshë e gjuhës dhe letërsisë shqipe, Prishtinë, D3,II,15.
37. Majlinda Hajrullahu, Profesoreshë
38. Burim Zagragja, Udhëheqës i Ekipit të kontabilistëve të Telefonisë fikse
39. Sylejman Krasniqi, Inxhinier
40. Nexhmie Krasniqi, Amvise
41. Vetima Krasniqi, Nëpunëse
42. Agron Hamiti, Inxhinier
43. Teuta Hamiti-Avdiu, Pedagoge
44. Naim Paloj, Elektroteknik
45. Sahit Aliu, Elektroteknik
46. Skender Kostanica, Elektroteknik
47. Rexhep Krasniqi, zyrtar për informim/ Press Officer, Posta dhe Telekomunikacioni i Kosovës SH. A
48. Esat Avdyli, ish veprimtar i KMDLNJ...
49. Basri Kodra, inxh. i dip. i makinerisë
50. Refik Krivanjeva, teknik i makinerisë
51. Ismet Demolli
52. Basri Berisha - jurist, veprimtar i të drejtave të njeriut - Prishtinë
53. Avni Rrustemi, mësimdhënës
54. Atdhe Buja - Student
55. Nazmi Bajrami, Inxhinier
56. Sahit Morina, Elektroteknik
57. Nexhmije Mustafa, Elektroteknike
58. Nerimane Avdiu, Elektroteknike
59. Selvete Tahiri, Elektroteknike
60. Enver Dugolli ( “ Të lirohet Albini, menjëherë! Në fakt ky s ’ është dashur të burgoset fare, aty e kanë vendin të tjerët ” )
61. Ibrahim Shala, Elektroteknik
62. Nexhmie Raçi, Elektroteknike
63. Hajrie Elashani, Elektroteknike
64. Drita Brumqaj, Elektroteknike
65. Naser Paloj, Elektroteknik
66. Bahrie Kostanica, Elektroteknike
67. Makfire Jasahnica, Elektroteknike
68. Isuf Bojku, Elektroteknik
69. Florim Grajqevci, Elektroteknik
70. Hajdin Bërbatovci, Elektroteknik
71. Naim Krasniqi, Elektroteknik
72. Selim Cakaj, Zdrukthtar
73. Muhedin Muqolli, Zdrukthtar
74. Ragip Mehmeti, Axhystator
75. Fazli Grajqevci, Elektroteknik
76. Afrim Zeka, Elektroteknik
77. Hilmi Dedinca, Elektroteknik
78. Bastri Paloj, Elektroteknik
79. Sylejman Maloku, Elektroteknik
80. Nexhmedin Rafuna, Elektroteknik
81. Gani Krasniqi, Axhystatorë
82. Mirsade Shalaku, Elektroteknike
83. Nuhi Syla, Inxhinier
84. Sami Havolli, Inxhinier
85. Omer Zogiani, Axhystator
86. Mustafë Hasolli, Inxhinier
87. Gani Berisha, Elektricist
88. Idriz Hashani, Elektricist
89. Isuf Hasani, Elektricist
90. Aziz Ibrahimi, Elektricist
91. Nexhmi Mehmeti, Elektroteknik
92. Ahmet Berisha, Elektroteknik
93. Naser Hashani, Elektroteknik
94. Safete Berisha, Elektroteknik
95. Shefki Mjeku, Elektroteknik
96. Naim Paloja, Elektroteknik
97. Muhamet Gashi, Elektroteknik
98. Fehmi Gara, Elektroteknik
99. Jakup Mustafa, Elektroteknik
100. Sabit Kelani, Elektroteknik
101. Idriz Grajqevci, Elektroteknik
102. Haki Saraçi, Elektroteknik
103. Muharrem Shishani, Elektroteknik
104. Fatmire Krasniqi, Elektroteknik
105. Hafiz Hoti, Elektroteknik
106. Xhevahire Izmaku, Albanologe - Poete
107. Rabie Bala, gazetare
108. Xhemile Dehari, motër medicinale
109. Ramadan Dedinca, Axhystator
110. Avni Dehari, mësues i gjuhës dhe letërsisë shqipe
111. Zeqir Halili
112. Jahja Tmava, Fotoreporter
113. Vjollca Aliu, perkthyese ne Agjencionin e Prokurimit Publik
114. Avni Xhekaj, student
115. Mr.Demë Fetaj - magjister i Letërsisë Shqipe - Përgjegjës i Shërbimit të Studentëve të Fakultetit të Filologjisë
116. Naim Xhekaj, student
117. Xheladin Ujkani
118. Adnan Ahmeti, student
119. Musli Ahmeti, ish epror i UCK-se dhe ish epror i TMK-së
120. Rifadie Ahmeti- arkiviste
121. Valoh Ahmeti- nxënës
122. Mehmet Ahmeti- punëtor i shëndetësisë
123. Xhevdet Ahmeti- PTK
124. Hajdin Ahmeti- Kryefamiljar
125. Emine Ahmeti- amvise
126. Mimoza Ahmeti- amvise
127. Bahrie Ahmeti-amvise
128. Ukshin Ahmeti- punëtor
129. Bedrie Ahmeti- amvise
130. Albulena Ahmeti- studente
131. Sylejman Ahmeti- punëtor
132. Kushtrim Ahmeti- nxënës
133. Ali Ahmeti- punëtor
134. Elhame Ahmeti- amvise
135. Nexhmedin Ahmeti- punëetor
136. Blerim Ahmeti- student
137. Mimoza Ahmeti- nxënëse
138. Fazli Ahmeti- Kryefamiljar
139. Gjemile Ahmeti- amvise
140. Fadil Ahmeti- punëtor në Ujësjellës
141. Shukrie Ahmeti- punetore, Shtypshkronjë
142. Ajshe Ahmeti- studente
143. Vjollca Ahmeti- nxënëse
144. Xhevat Bislimi deputet dhe publicist
145. Fahredin Shehu, Shkrimtar, Aktivist për të drejtat e njeriut
146. Orhan Bislimaj, orientalist, Prizren
147. Gani Baliu, zyrtar për kulturë në KK të Mitrovicës
148. Besim Hasani, veteran i luftës
149. Qamil Pajazitii, veteran i luftës
150. Remzush Demi, ekonomist
151. Ardian Salihaj, nxënës
152. Kushtrim Pajaziti, student
153. Liridona Saliaj, nxënëse
154. Vaxhid Rexhepi, Student
155. Sejdi Veseli, punëtorë
156. Festina Limani, nxënëse
157. Fitore Hyseni, profesoreshë e Fizikës
158. Musa Demiri
159. Avni Islami profesor i Artit Figurativ
160. Abaz Hyseni, tregtar
161. Djellza Ejupi, arsimtare
162. Bekim Lumi, regjisor
163. Arlind Jerliu, student
164. Merita Preteni, lektore KK-Mitrovicë
165. Agon Jerliu, nxënës
166. Agron Elshani ing. i dipl. i ndërtimtarisë
167. Blerim Krasniqi, zëdhënës në ZAGJ
168. Agron Çuni, student 169. Lirim Shabani, Tetovë
170. Fazli Muharremi, aktor Vushtrri
171. Izet Jusufi inxh. i makinerisë
172. Adem Zhitopotoku aktor Mitrovicë
173. Mr. Gafurr Adili, (Tiranë), Zëdhënës Politik i FBKSH-së.
174. Prof.dr. Hasim Rushiti, prof në UP
175. Nait Hasani
176. Adnan Abrashi - jurist i diplomuar
177. Dr. Myjesere Abrashi-mjeke
178. Admir Abrashi - student
179. Artan Abrashi -student
180. Vatra Abrashi-nxënëse
181. Mexhid YVEJSI, shkrimtar, Gjakovë
182. Hakif Bajrami
183. Fadil Shyti, Publicist- Suedi
184. Halim Halili, gjeolog
185. Adelina Minci-Studente Gjakovë
186. Ramush Tahiri, politikolog
187. Kimete Konjufca 188. Adem Kolgeci-punëtor Prizren
189. Rexhep Hasani, Gazetar
190. Mr. Bislim Fetahaj, Sherbimi Gjeologjik i Minierave me Flotacon Kishnicë dhe Artanë 191. Avni Thaçi, Absolvent i Fakultetit Filologjik Dega: Gjuhë gjermane
192. Sadik Zeqiri - Jurist i diplomuar
193. Agron Limani, inxh. e elektroteknikës, kryetar i Shoqatës per Hulumtimin e Personave të Rrëmbyer " 26 Marsi 1999 "- Krushë e Vogël (Prizren)
194. Ruzhdi Bajrami, jurist
195. Ismet Hajrullahu, Historian
196. Driton Hyseni
197. Faton Topalli, Sociolog
198. Enis Aqifi, Student, viti II-të , fakulteti "ILIRIA"
199. Zejnullah Shamolli nga fshati Shalë-punetor i Statistikës së Kosovës
200. Epir Qeriqi Shtimes, absolvent ne fakultetin e Kimisë
201. Urim Agaj, nxënës
202. Arif Krasniqi, arsimtar Prizren
203. Fokisti Xhevdet Bytyqi nga Prizreni
204. Familja e Rasim Alimusajt nga Strellci
205. Ernest Luma, publicist (këshilltar në Qeverinë e Kosovës)
206. Halim Leci
207. Hatixhe Leci
208. Hamide Rama
209. Syla Lecaj
210. Bekim Leci
211. Xhuljeta Leci
212. Jahir Dreshaj, profesor nga Vrella e Burimit
213. Asllan Beqa
214. Sabit Pllana, përkthyes, Shqip - Gjermanisht, Shqip- Suedisht
215. Gezim Hajrullahu, Dremjak-Ferizaj
216. Behar Aliu student në Fakultetin Ekonomik
217. Elma Haliti studente në Fakultetin e Psikologjisë në UP
218. Lumturije Bytyqi, nxënëse
219. Tevide Imeri, Ferizaj, punëtore shëndetësore-sindikaliste
220. Mehmet Bislimi
221. Njomza Saliu, nxënëse nga Gjilani
222. Besarta Mustafa, studente
223. Andisa Hajrullahu, nxënëse nga Ferizaj
224. Bekim Rexhepi, publicist nga Gjermania
225. Amire Bytyqi, studente e Fakultetit Ekonomik
226. Tringa Hundozi, studente e Fakultetit Ekonomik
227. Genc Hundozi, student i Fakultetit Juridik
228. Mbresa Hajrullahu, nxënëse nga Ferizaj
229. Demir Reshiti, gazetar, poet, sekretar i L. së Shkrimtarëve të Kosovës
230. Xhemil Zeqiri
231. Zabre Zeqiri
232. Besim Haliti, Pejë, i Dipl. në Shken.Polit.
233. Veton Gashi, student
234. Selvije Kadriu, ekonomiste e diplomuar
235. Imer Limani, agronom
236. Lahije Hajrizi, punëtore në KEK
237. Blerim Namani
238. Ragip Guraziu, gazetar
239. Verdi Krasniqi
240. Besim Zymberi, publicist, poet, ish peng në kampet serbe të përqëndrimit
241. Skënder Ferizi, ish peng në kampet serbe të përqëndrimit, veprimtar politik
242. Hasan Beqaj, agronom
243. Mentor Hajrizi, Moderator
244. Luljeta Mumini - studente në UP
245. Gafurr Dakaj, inxhinier
246. Haxhere Hajrizi
247. Ferat Koci , aktivist i VETËVENDOSJE!-s, Mitrovicë
248. Albulena Gashi e diplomuar në Psikologji
249. Hasan Reka-fsh. Neredime e Eperme
250. Fatmir Zymberi-fsh. Varosh
251. Rifat Zymberi-fsh. Varosh
252. Muhamet Zymberi-fsh. Varosh
253. Ismet Ferizi-fsh. Papaz
254. Ismajl Aliu-fsh.Komogllave
255. Naim Halimi-fsh. Komogllave
256. Hyzri Zymberi-fsh. Varosh
257. Bekim Ferizi-fsh.Papaz
258. Xhevat Ferizi-fsh.Papaz
259. Agron Shala, stundent
260. Jusuf Tahiri - Elektroinxhinier, Prishtinë
261. Agim Gjoni
262. Sabit Spahiu, student Mitrovicë
263. Fidaim Gjaka
264. Demë Batusha, ing. dip i Bujqesisë
265. Çun Lajçi
266. Besnik Prishtina
267. Basri Hyseni. F.sh Ramjan k.k. Viti
268. Ferki Berisha, Magjistër i shkencave politike në Finlandë
269. Sami Rustemi, Dip.Specialist për Teknikë-Medicine të Radiologjisë Solothurn, CH 270. 270. Shiqer Bajrami, S.Bmotors-Ltd
271. Kreshinuk Llabjani, gazetar-student
272. Suzana Hyseni
273. Nexhat Ibrahimi, Teolog Musliman
274. Labinot Kadriu Nga Mitrovica
275. Enver Voca, Editor i Agjencisë www.mitrovicapress.com
276. Fitim Sadiku, nxënës
277. Kajtaz Ibrahimi, punëtor, Besianë
278. Agron Rudari, punëtor, Besianë
279. Avni Islami, student i Kriminalistikës, Kolegji Fama
280. Elheme Islami, amvise, Besianë
281. Arife Islami, amvise, Besianë
282. Elfete Islami, Besianë
283. Ismet Kadriu, kryetar i Këshillit të Rrethit të LPK-së në Mitrovicë
284. Haki Ismaili
285. Etleva Pireva-juriste,Prishtinë
286. Blerim Selmani nga Mitrovica , student në Grac të Austrisë
287. Bekim Rexhaj, nga Rrenza e Burimit
288. Kushtrim Rexhaj, nga Rrenza e Burimit
289. Perihane Rexhaj, nga Rrenza e Burimit
290. Mergim Rexhaj, nga Rrenza e Burimit
291. Mirand Rexhaj, nga Rrenza e Burimit
292. Nole Rexhaj, nga Rrenza e Burimit
293. Vlora Rexhaj, nga Rrenza e Burimit
294. Kadire Rexhaj, nga Rrenza e Burimit
295. Valon Haxha, student i Ekonomisë
296. Besar Krasniqi, nxënës
297. Makfire Zahiti, absolvente në Degën e Gjuhës Gjermane
298. Xhevat Podvorica, student
299. Lumturije Ibrahimi, amvise
300. Mevludin Beqiri nga Vushtrria, student i fakultetit të Mjekësisë
301. Arben Llalla, profesor i Historisë
302. Dr.Luljeta Zahiti, mjekësi familjare
303. Izmi Basha, st.AAB
304. Madhrim Krasniqi,st.AAB
305. Valdrin Rama
306. Bashkim Bashota
307. Durmish Gashi
308. Gazmend Lakna, student
309. Qendrim Nevzadi, nxënës
310. Vlora Krasniqi, gazetare
311. Shkumbin Gjonbalaj
312. Ngadhnjim Shabani, nxënës
313. F. Qerimi, profesor
314. F. Mehmeti, korrier
315. Astrit Koci, nxënës nga Polaci
316. Valmira Koci, punëtore
317. Arbër Koci, nxënës
318. Ardit Koci, nxënës
319. Mujë Jashari, nxënës
320. Remzi Skënderi, nxënës
321. Liridon Koci, student
322. Mexhit Koci, punëtor
323. Driton Rukolli, analist
324. Selman Rukolli, pensionist
325. Dr. Shqipe Fetiu, specialiste në Klinikën e Gjinekologjisë të QKUK-së në Prishtinë
326. Bahri Koci, student
327. Halim Koci, nxënës
328. Armend Qitaku, nxënës
329. Bujar Qitaku, nxënës
330. “ Elita e Mërgatës Shqiptare ”
331. Vjollca Ramadani, nxënëse
332. Avni Ramadani, student
333. Latif Bajrami, student
334. Shaqir Sinani nga Vushtrria
335. Besmir Bala, student
336. Shadan Sadrija
337. Afrim Deliu, nxënës
338. Imer Duriqi, SHBA
339. Naim Rama Dani
340. Shqipe Ramadani
341. Adifete Ramadani
342. Hekuran Hajrullahu
343. Agim Hajrullahu
344. Bekim Ramadani
345. Zylfie Ramadani
346. Valon Ramadani
347. Driton Ramadani
348. Majlinda Ramadani
349. Minator Hajrullahu
350. Dr.techn. Salem Lepaja, prof.ass. Vjenë
351. Edona Bajçinca, studente - Sociologji
352. Naim Ramadani ish i burgosur politik
353. Adifete Ramadani
354. Shqipe Ramadani
355. Zylfije Ramadani
356. Driton Ramadani
357. Valon Ramadani
358. Albulena Ramadani
359. Edona Ramadani
360. Minator Hajrullahu
361. Agim Hajrullahu
362. Hidajete Ramadani
363. Ekrem Ramadani
364. Sabri Ramadani
365. Fatime Ramadani
366. Basri Rexha, inxhinier,Mitrovicë
367. Hatixhe Ramadani
368. Bardhyl Ramadani
369. Syzana Ramadani
370. Bekim Ramadani
371. Magbule Ramadani
372. Mihrije Dugolli, nënë e Dëshmorit
373. Agon Hamza, student
374. Sahit Krasniqi, Zvicër
375. Muhamet Gjoci, jurist Republika e Çekisë
376. Burhan Latifi, Teamleitung Dasing
377. Adnan Shabani, student
378. Hanife Zogaj, studente
379. Kadire Piraj, studente Ruzhdi Mehëuka, Gjilan
380. Avdullah Jerliu, Gjilan
381. Fatmir Bajri, Gjilan
382. Musli ? (044211245), Gjilan
383. Sahit Berisha, profesor i historisë
384. Bahtije Zymberi, Gjilan
385. Haxhi Qerimi, kryetar i sindikatës, FMXH, “ Trepça ” , Skënderaj,
386. Jashar Ademi, tek.ndërt., Gjilan,
387. Nehat Selimi me familje, Prishtinë 3
88. Fadil Ibishi, Prishtinë
389. Shaip Haziri, pensionist, Gjilan
390. Limon Sopi, prof.gj.gjermane, Dardanë
391. Magbule Rrahmani, Cërnicë, Gjilan
392. Muhamet Shigjeqi, bukëpjekës, Prizren
393. Hafir Hoti, Lypjan
394. Zeqir Arifi, shitës, Piranë
395. Hysen Elshani, pensionist, Piramë
396. Rexhep Brestovci, i papunë, Piranë
397. Ibrahim Arifi, pensionist, Piranë
398. Rasim Xhafiqi, pensionist, Piranë
399. Shkumbim Mehmeti, Dubravë
400. Sahit Doda, mësues në pension, Prishtinë ( “ Të lirohet pa kushte trimi i kombit shqiptar ” )
401. Ali Buzhala, inxhinier, Budakovë
402. Hasim Mataj, Deçan
403. Halim Abdullahu, Besianë ( “ Të lirohet pa kushte Albini me shokë. Zoti i vraftë ata që e bënë këtë masakër ” )
404. Nezir Abdullahu, Besianë
405. Arben Abdullahu, student i stomat.
406. Fatime Abdullahu, Besianë
407. Gazmend Abdullahu, student,
408. Redon Abdullahu, Besianë
409. Hanëmshahe Abdullahu, Besianë
410. Teuta Abdullahu, Besianë
411. Besim Abdullahu, Besianë
412. Afrim Abdullahu, Besianë
413. Getoar Abdullahu, Besianë
414. Zade Abdullahu, Besianë
415. Basrie Abdullahu, Besianë
416. Bardh Abdullahu, Besianë
417. Familja Ejupi, Besianë
418. Familja Shaqiri, Skënderaj
419. Mustafë Abdullahu, Besianë
420. Mirdita Bogaj-Abdullahu, Besianë
421. Qëndresë Mustafa,F.Gazetarisë,UP
422. Muhamet Jahiri,F.Gazetarisë,UP
423. Bekim Berisha, kamarier, Prishtinë
423. Emil Lafe, Akademia e Shkencave, Tiranë
424. Dr.Lindita Tahiri, profesoreshë e Gazetarisë në UP
425. Dr. Lond Tara
426. Dr. Agim Vinca, profesor i UP-së dhe shkrimtar (Lirojeni Albinin dhe të burgosurit tjerë. Kushdo që i dënon ata një ditë do të pendohet!)
427. Nasim Haradinaj, anëtar i këshillit drejtues së PDK-së
428. Hatixhe Hoxha, mësimdhënëse në UP
429. Sulejman Gashi, gazetar, SHBA
430. Ylljet Aliçka, Shkrimtar, kineast, Tiranë
431. Bashkim Zahiti, magjistër i të Drejtës Evropiane Universiteti i Graz-it Austri
432. Reshat Rexhaj, punëtor në Austri 433. Qefsere Salihaj studente, Deqan
434. Fatmir Kabashi, Profesor i Kulturës Fizik
435. Avni Shala, jurist
436. Mehdi Qallapeku - Essen
437. Sekretar i PDK-së dega për Gjermani
438. Vullnesa Doli, studente në Tetovë
439. Bajrush Ukësmajli, student, Ferizaj
440. Murat Ukësmajli, Ferizaj
441. Naim Ukësmajli, Ferizaj
442. Beqir Ukësmajli, Ferizaj
443. Hilmi Shabani, profesor, Prishtinë
444. Sali Salihu, profesor, Prishtinë,
445. Sheribane Berisha, profesoreshë, Prishtinë
446. Faton Hajrizi, Skënderaj
447. Xhevat Klaiqi, punëtor, Dardanë
448. Shkëmb Shala, nxënës, Prishtinë
449. Bexhet Shala, KMDLNJ, Prishtinë
450. Fexhrie Shala, Profesoreshë, Prishtinë
451. Blin Shala, nxënës, Prishtinë
452. Adnan Murati
453. Bujar Haxha
454. Muhamet Shala nga Vushtrria
455. Halil Cenaj
456. Nolav Haxha
457. Rasim Selmanaj, kryeredaktor i “ Fokus ”
458. Enver Hoti, jurist
459. Jeton Haxha, student
460. Muhamed Rexhepi
461. Rudina Musa, nxënëse
462. Shpresë Bilalli, nëpunëse
463. Pren Marashi, ish-epror i UÇK-së, ish epror i TMK-së, tani Veteran i UÇK-së
464. Agron Muqaku
465. Besnik Hoxha
466. Neki Zeqiri
467. Feti Rexhepi
468. Nol Presheva
469. Resul Jusufi, artist
470. Kastriot Lipovica, student
471. Beqir Beqa, Magjistër i Ekonomisë, Lozanë, Zvicër
472. Shemsi Bunjaku, teknik i lartë shëndetësor
473. Rrahman Bahtiri, depoist
474. Baki Zeneli, teknik i lartë shëndetësor
475. Zyhrije Bahtiri, administratore
476. Halit Beha, punëtorë i sigurimit
477. Muhamet Kerolli, kopështar
478. Rexhep Podvorica, pensionist
479. Fexhrije Veseli, amvise
480. Binaze Bunjaku, amvise
481. Hafize Veseli, pensioniste
482. Adem Dalipi, teknik
483. Ruzhdi Bahtijari, teknik
484. Rexhep Maliqi, vozitës
485. Prof. dr. Naser Ramadani
486. Raif Hasani, administrator
487. Sefedin Muçaj-mjek
488. Myrvete Vinarci, administratore
489. Angjelina Krasniqi, laborante
490. Hana Raifi, administratore
491. Halil Gllasoviku, administrator
492. Ilir Gllasoviku, administrator
493. Hysen Hyseni, administrator
494. Skender Zeka, laborant
495. Muhamet Krasniqi, vozitës
496. Makbule Makolli-Pllashniku, hygjeniste
497. Selvete Gjata, hygjeniste
498. Halide Uka, hygjeniste
499. Fatmire Krasniqi, laborante
500. Nehmet Haxha
501. Dardan Kodra
502. Fehmi Ramadani, gazetar
503. Xheladin Ferati, nxënës
504. Valentina Metaj
505. Sami Hajrullahu, avokat
506. Binak Mavraj, Dasam (ish Saradran), Burim
507. Sami Mavraj, ars. gj. shqipe, Dasam (ish Saradran),
508. Hajrije Mavraj, ars. gj. shqipe
509. Hajredin Mavraj, ars. matematikë, Dasam (ish Saradran)
510. Shkurtë Mavraj, amvise, Dasam, Burim
511. Muharrem Mavraj, inxhinier i ndërtimtarisë, Dasam
512. Edita Kabashi-Mavraj, mësuese, Dasam, Burim
513. Ramadan Mavraj, inxhinier i ndërtimtarisë, Dasam, Burim
514. Luljeta Zekaj-Mavraj, juriste, Dasam, Burim
515. Shpetim Aliu ecc. dipl.
516. Vebi Qerimi
517. Arbënore Fetaj - Studente e Fakultetit të Stomatologjisë
518. Mirushe Bobi - Fetaj amvise nga Prishtina
519. Gazmend Bytyçi-Prizren
520. Arben Rushiti, student
521. Shefqet Rushiti, arsimtar
522. Fatime Rushiti, amvise
523. Florie Rushiti, Absolvente e Edukimit
524. Shkelzen Rushiti, nxënës
525. Lirie Rushiti, nxënëse
526. Afrim Sheqiri, student
527. Lulzim Sheqiri, student
528. Fahri Sheqiri, profesor i Etnologjisë
529. Miradie Sheqiri, amvise
530. Sabrie Sheqiri, amvise
531. Murat Sheqiri, pensionist
532. Fazile Sheqiri, pensioniste
533. Mehdi Sheqiri, punëtor
534. Remzi Sheqiri, punëtor
535. Naim Sheqiri, profesor
536. Fetah Sheqiri, punëtor
537. Humdi Sheqiri, punëtor
538. Skender Sheqiri, punëtor
539. Fisnik Sheqiri, nxënës
540. Besnik Sheqiri, punëtor
541. Zeqir Gogjufi, punëtor
542. Avni Sheqiri, arsimtar
543. Ramdush Sheqiri, punëtor
544. Nazmi Gogjufi, punëtor
545. Sabedin Gogjufi, nxënës
546. Haki Gogjufi, punëtor
547. Haki Haziraj, student
548. Elvir Krasniqi, student
549. Avni Dërguti, student
550. Burim Kacuri, student
551. Sokol Gashi, student
552. Afrim Gashi, student
553. Jaser Spahiu, student
554. Shyqeri Kokollari, zvicër
555. Naim Karaliti student
556. Dr Ramë Vataj, ligjerues në UP
557. Nazim Berisha, Prizren
558. Armend Berisha, Prizren
559. Violeta Berisha, Prizren
560. Esmere Berisha, Prizren
561. Blerim Rrahimi, Prizren
562. Regjep Zyberi, Prizren
563. Shehide Zyberi, Prizren
564. Behar Zyberi, Prizren
565. Nënshkrues: studentët nga Shkupi, Tetova, Kërçova Gostivari, Struga, Dibra, Manastiri, Kumanova
566. Besim Avdiu nga Gjilani
567. Sylë Kasumaj, nëpunës i Institutitit Albanologjijk të Prishtinës
568. Skënder Idrizi, gazetar -Ferizaj
569. Riad Osmani, gazetar i sportit-Ferizaj
570. Shkodran Berisha, kameraman -Ferizaj
571. Gani Zogaj, profesor-Ferizaj
572. Nezir Myrtaj, ish - i burgosur politik
573. Rilind Hoxha, student
574. Mustafe Idrizi, prof i Historise, veteran i arsimit-Ferizaj
575. Besim Idrizi, prof i Biologjise-Ferizaj
576. Bekim Idrizi, jurist i diplomuar-Ferizaj
577. Bahrije Idrizi-Ferizaj
578. Avni Rustemi
579. Januz Salihu Gjeneve
580. Ahmet Miftari
581. Labniot Dervishi
582. Osman Osmani, punëtor social në Zvicër
583. Arsim Musliu, Norçe Preshevë
584. Kimete Kadriu Preshevë
585. Erblina Kadriu Preshevë
586. Fehmi Haradini jur. dip. -Drenas
587. Fatime Kadriu nënë e ish të burgosurit politik Besnik Kadriut
588. Muhamet Llapashtica
589. Femi Berisha, General Manager Days Hotel London Hyde Park
148 - 152 Sussex Gardens, London W2 1UD United Kingdom
590. Driton Kadriu, ish luftetar i UÇPMB-së
591. Fatbardha Zymberi
592. Hidajete Zymberi
593. Arta Zymberi, studente
594. Urim Zymberi
595. Flaka Zymberi
596. Luljeta Zymberi
597. Bajram Ukaj, inxhinier
598. Selim Kasumaj, Skivjan, Gjakovë, Ofiqar
599. Blerim Husejni, Sion CH
600. Muj Jashari
601. Remzi Skenderi
602. Bujar Gjemajli
603. Avni Ramadani
604. Isuf Koci
605. Vjollca Ramadani
606. Mirvete Aliu
607. Mirvete Rushiti
608. Shaqir Bajraktari
609. Vahide Hyseni
610. Musli Vojvoda
611. Faton Demi, Teknik i Telekomunikacionit
612. Krenare Krasniqi - Studente
613. Baton Haxhiu
614. Jeta Fetiu, studente
615. Lorik Muhaxhiri, absolvent ne stomatologji
616. Arbërie Krasniqi, nxënëse
617. Hana Krasniqi, infermiere
618. Shkëlzen Gashi, studiues i Shkencave Politike
619. Ali Krasniqi, elektroteknik
620. Spartak Salihu, Zürich
621. Arjeta Kumnova
622. Muharrem Kumnova
623. Nesrete Kumnova
624. Fellanza Bytyqi
625. Bekim Bytyqi
626. Teuta Zherka
627. Xhevdet Salihu, Video Editor, Montazher Gjilan
628. Besnik Lajqi
629. Safet Zenuni
630. Vehbi Sofiu el. i ngj. i dipl
631. Ilirian Bytyçi, salloni "ARTIZAN" (frizerë për femra) Therandë
632. Granit Ramadani
633. Bedri Sadiku, gazetar
634. Mehmed Ceman, Banja e Pejës, Burim, kryetari degës BSDAK (Bosnjacka Stranka Demokratske Akcije Kosova)
635. Sabri Haxholli, gjuhëtar
636. Naser Breca, profesor
637. Taulant Kurti, student
638. Fikret Shatri
639. Gjyle Krasniqi, MAS UniBS (Master of Advanced Studies in Arts´ Management, University of Basel)
640. Mentor Hajrizi, Moderator ne TV Mitrovica
641. Zejnulla Mustafa, Microsoft Certified System Engineer, Certified Novell Engineer
642. Mentor Hajrizi, aktivist i Levizjes Vetvendosje!
643. Fatos Aliu, Ing. dipl. el. NDS Energie
644. Ardiana Pllana nga Vushtrria - kontabiliste
645. Altin Zeka, student
646. Gjevat Balaj, Alba Digitaldruck und Kopie, Kirchengasse 43, 1070 Wien
647. Labinot Kastrati
648. Metush Zenuni, Kandidat i shk. III-të, Histori Bashkëkohore
649. Bexhet Kelmeni, shef restauranti Malmö Suedi
650. Esat Mjeku, student
651. Valbona Kelmeni, edukatore Malmö, Suedi
652. Esad Mjekiqi
653. Bekim Buja - fsh. Bujan-Lypjan punëtor
654. Shkelzen Buja - fsh. Bujan-Lypjan Student
655. Blerta Buja - fs. Bujan-Lypjan, studente
656. Qendrim Buja - fsh. Bujan-Lypjan, student
657. Ngadhnjim Morina - Arsimtar, Institucioni Mikrofinanciar "START", Analist i kredive 658. Eliza Hoxha
659. Fatime Junuzi
660. Skender Jahaj, Teknik i telefonisë
661. Shaban Sinani, gazetar
662. Esat Beqiri, nga Mitrovica
663. Rabije Pllana, Ekonomiste e Diplomuar
664. Era Bokshi -Analiste- Kasa Bank-Prishtinë
665. Dritëro Kadolli 666. Arlinda Krasniqi
667. Mexhit Sadiku
668. Shaban Çupi, Hani Elezit, arsimtar, dy herë ish i burgosur politik
669. Xhesika Kase
670. Miradije Gashi- gjuhëtare
671. Halil Qosja -doganier
672. Halil Krasniqi
673. Sadri Ramabaja
674. Zyrafete Sejfijaj, Elektroteknike
675. Hava Grajqevci, Elektroteknike
676. Arif Rama, Axhystator
677. Abdullah Muji, Axhystator
678. Isuf Bajraktari, Axhystator
679. Ilir Sylkaj, Axhystator
680. Xhevdet Hashani, Elektroteknik
681. Abdylhamit Hashani, Elektroteknik
682. Ylber Ahmeti, Elektroteknik
683. Fehmi Luta, Elektroteknik
684. Abdurrahman Mexhuani, Elektroteknik
685. Zejadin Hashani, Elektroteknik
686. Shpëtime Çallaku, Studente
687. Valdet Rama, Zahaq, Ekonomist
688. Sevdije Bajraliu, specialiste e Gjinekologjisë me Obsterike
689. Agron Bajrami, Kameraman
690. Lirija Bajrami, Shitëse
691. Shkëndijë Bajrami, Studente
692. Flamur Bajrami, Nxënës
693. Xhelal Nijaziu, SHBA
694. Eglantina Ndreshaj, studente
695. Dorarta Ndreshaj, studente
696. Rilind Reka, Computer Science & Technology
697. Valeart Doli
698. Turhan Sahiti, Florida USA
699. Nevlan Isufi
700. Nebi Rexhepi, Sheffield Angli
701. Mr. Sadulla Sadiku, Erlen, Thurgau, Zvicër
702. Reshat Sahitaj
703. Shaip Beqiri, shkrimtar
704. Hysen Kadriu, Toronto
705. Veli Duraku Heilbronn, Gjermani
706. Gëzim Ajgeraj, shkrimtar, Zvicër
707. Nedime Dauti Belegu - Profesoreshë në UP
708. Halit Salihi, elektricist
709. Gezim Kumnova, ngjyrosës nga Gjakova
710. Rrezistenca Kombëtare e Shqiptare e Kosovës,
711. FBKSH me seli në Bruksel
712. Shoqatat e Dala nga Lufta për Shtetet e Beneluksit me seli në Bruksel
713. Shaban Shkupi
714. Halit Elshani
715. Rafet Gashi
716. Dr. Bekim Kosumi, Gjilan, specialist i Kirurgjisë orale
717. Visar Sinani student
718. Qerim Pllana
719. Labinot Zeqiraj - Student Prizren
720. Qamil Zekolli, arsimtar
721. Lulzim Xhaferi - Student Prizren
722. Dalmat Hyseni, nxënës
723. Qamil Zekolli
724. Burim Piraj, ndërmarrës
725. Gjergj Driloni, arsimtar
726. Emin Nasufi
727. Ramadan Pllana, Zvicër
728. Ekrem Ymeri, student
729. Halil Rrustemaj, Reporter i Lirë i Radios dhe Televizionit në Bon, Gjermani
730. Meçan Balaj nga Mallakastra e Shqipërisë
731. Fatime Sopjani, absulvente e Fizikës Inxhinjerike
732. Visar Bajraktari-Drenas
733. Qaush Hasametaj, Inendecorator
734. Fatime Krasniqi Prizren
735. Lirika Ulaj, studente
736. Arber Ulaj, student
737. Arberore Ulaj, studente
738. Binak Ulaj
739. Besa Ulaj
740. Bashkim Krasniqi Prof. Prizren
741. Fadil Xh. Hajdari, zyrtar në Drejtorinë për Gjeodezi, Kadaster dhe Pronë në Kuvendin Komunal në Gjilan
742. Burim Klinaku nga Vushtrria
743. Hazir Bajraktari
744. Mentor Maqastena, student i Fakultetit Juridik në UP
745. Fatos Aliu
746. Gazmend Bllaca
747. Krenar Pllana, student
748. Tefta Kelmendi, studente
749. Bylent Krasniqi, ish-pjesëtar i UÇK-së
750. Sejdi Bellanica
751. Fisnik Krasniqi, Prizren
752. Kushtrim Gashi, student
753. Xhemë Krasniqi, Prizren
754. Kushtrim Berisha
755. Selami Sylejmani
756. Adil Memaj, student
757. Arsim Klinaku, Këshilltar i Sigurimeve
758. Ramush Memaj, mjeshtër
759. Jeton Balaj
760. Tahir Tahiri
761. Ramadan Shkodra
762. Kujtim Hetemi
763. Jeton Hafezi nga Presheva
764. Heroinë Binaku nga Drenasi
765. Nisan Bregaj
766. Reshat Rexhaj
767. Ibrahim JERLIU - arsimtar
768. Hetem KOSUMI - profesor i Gjuhes dhe Letersise Shqipe
769. Agron Haziri
770. Nusret Hajrullahu, Banullë-Lypian
771. Xhevdet Hajrullahu, Rosenhajm - Gjermani
772. Ali Mehmeti, inxh. i diplomuar i elektroteknikës
773. Enver Basha, ing. i elektroteknikës
774. Teuta Zogaj
775. Djellza Ejupi, arsimtare nga Ferizaji
776. Ermira Hashani, punëtore e RTV Festina
777. Mentor Asaj
778. Madhrim Krasniqi, student
779. Taulant Vokshi, student
780. Violeta Osmani
781. Genc Sadiku, student i Shkencave Politke në Tetovë
782. Premtim Rashiti, mjek
783. Granit Bajrami, nxenës
784. Mentor Hasaj, Gabrric Kaçanik
785. Bestar Osmani
786. Fatmir Fanda Ibraimi, kryeredaktor www. lajmet. com dhe www. Liriakombëtare. com 787. SHASIVAR HAXHIJAJ jurist, politikolog, nga Vrella e Burimit
788. Ismet Tafili, letrar
789. Lumije Tafili, amvise
790. Arben Tafili, nxënës
791. Sabri Tafili, punëtor
792. Mefail Tafili, punëtor
793. Ardian Salihaj nga Durajt e Kaçanikut
794. Bestar Osmani
795. Shpresa Lushtaku, gjuhëtare
796. Sara Kelmendi, redaktore dhe gazetare
797. Gzim Jerliu, nxënës nga Gjilani
798. Vedat Shehu 799. Sheriban Qukpishti
800. Samire Lushtaku
801. Kushtrim Berisha nga Mitrovica, student në Fakulltet Teknik
802. Burbuqe Dermaku
803. Mr. Hilmi Dermaku
804. Hilmije Dermaku
805. Jeton Rama
806. Fuat Hyseni, tregtar, Preshevë
807. Rexhep Knepper
808. Tefik Fazliu
809. Qerim Mamusha, Prizren
810. Bekim Dreshaj, punëtor në QMF, Vrellë, Burim
811. Zymer Zeqiraj, arsimtar, Studenicë, Burim
812. Raze Dreshaj, ekonomiste, Vrellë, Burim
813. Fadil Lipaj, arsimtar, Vrellë, Burim
814. Xhemail Dreshaj, mësues, Vrellë, Burim
815. Sadik Maxharraj, arsimtar, Studenicë, Burim
816. Fetie Maxharraj, arsimtare, Vrellë, Burim
817. Raze Dreshaj, amvise, Vrellë, Burim
818. Isa Ramadani, student
819. Dr. Lutfi Çejku - Mjekë në pension Prizren
820. Bedri Çejku - Pedagog i Kulturës Fizike dhe Sportit Prizren
821. Avni Ramadani, student
822. Asllan Bekteshi, korrespondent i gazetës Lajm nga Prizreni
823. Aishe Maraj - Amvise (A e lirun hala djalin? Lirojeni! Menjëherë!) -Ulqin
824. Mejreme Maraj-Berisha- Mr. e Filologjisë- Gazetare-Deputete Komunale -Prishtinë
825. Osman Berisha- Inxh. i Makinerisë- Prishtinë
826. Ulkina Berisha- Ecc e diplomuar- Prishtinë
827. Drilon Berisha - student - Prishtinë
828. Drizanë Berisha- nxënëse -maturante - Prishtinë
829. Valëza Berisha-nxënëse- Prishtinë
830. Fetije Maraj - Ahmetaj- Juriste- Londër
831. Shaban Ahmetaj -Avokat- Londër
832. Blerinë Ahmetaj - studente-mjekësi- Londër
833. Ali Ahmetaj- nxënës -maturant- Londër
834. Rea Ahmetaj - nxënëse - Londër
835. Ismajl Maraj- Muzikolog- Gjermani
836. Shyrete Maraj- Radiologe -Gjermani
837. Leotrim Maraj- nxënës - Gjermani
838. Dea Maraj-Nxënëse-Gjermani
839. Sylejman Cukaj- Bujk- Ulqin
840. Prof. Dr. Fehmi Krasniqi-Prishtinë
841. Shaqir Shaqiri-Mësues-sh. f. Pandeli Sotiri-Kastriot
842. Gjezide Lushtaku, pensioniste nga Prekazi Legjendar (Ju nuk mund ta burgosni veprën e Albin Kurtin as trurin e tij, ...Lirojeni!Menjëherë!)
843. Fanol Rafuna, nxënës
844. Linda Buçinca, Producente (Mbajtja e Albin Kurtit nën arrest është padrejtësi mbi të vërtetën dhe një dëshmi më tepër se Albini ka të drejtë)
845. Adonis Murati nga Mitrovica
846. Albanë Bytyçi, studente, Therandë
847. Flora Rrudhani nga Kamenica
848. Adhurim Krasniqi ish-luftëtar i Lirisë, absolvent i Fakultetit Juridik, Zvicër
849. Rexhep Ibraj nga Vushtrria
850. Ibrahim Sefadini
851. Fatime Bytyci, frizere, Therandë
852. Arta Kryeziu, mediatore interkulturore, Gjenevë
853. Fejzullah Kadriu, nxënës nga Mitrovica
854. Faton Zeka -student
855. Faton Zharku, student i Ekonomisë
856. Osman Haxhimehmedi, ekonomist, Norvegji
857. Vlora Haxhimehmedi, studente e Fakultetit Juridik pranë Universitetit të Oslos, Norvegji
858. Fisnik Haxhimehmedi, student i Degës së Arkitektures, Oslo, Norvegji
859. Baton Haxhimehmedi, student i Degës Ekonomike në Fakultetin e BI, Norvegji
860. Rilind Bytyci, invalid i Luftës së UÇK-së
861. Fidan Hoti
862. Arber Vokrri, student i Fakultetit të Mjekesisë në Prishtinë
863. Donika Shala, arsimtare e Fizikës
864. Shefqet Zhegrova, punëtor në Gjermani
865. Edvin Smakaj, student Runik- Skenderaj
866. Sahit Xhemajli, Suedi
867. Gentrit Kosumi, student
868. Mexhid YVEJSI, Shkrimtar, Gjakovë
869. Litafete YVEJSI, Shitese, Gjakovë
870. Dardane YVEJSI, Studente në fakulltetin e Mjekësisë se Përgjithshme në Prishtinë, Gjakovë
871. Dardan YVEJSI, Kamarier, Gjakovë
872. Besmir Yvejsi, Student i Teologjisë dhe Aktivist, Gjakovë
873. Besa YVEJSI, Gjakovë
874. Kushtrim Neziri, student
875. Isuf Syla
876. Burhabedin Leku
877. Gjevdet Dvorani
878. Liridon Hasani
879. Arsim Leku
880. Nebi Dvorani
881. Shkumbin Janova
882. Edison Qelaj
883. Valbet Demiqi
884. Driton Elezi
885. Shpejtim Demiqi
886. Arben Bobreva
887. Kujtim Kosumi, student
888. Haxhi Krasniqi, punëtor
889. Agime Naman Syla nga Zvicra
890. Leutrim Isufi nga Dardana
891. Ramadan Arifi, inxhinier i Elektroteknikës - Energjetikë
892. Hana Qena, nxënëse
893. Rexhep Tërshnjaku, prof
894. Doruntina Konjufca, nxënëse
895. Mr. Kadrush Radogoshi, Shkrimtar (Burgosësit e Albin Kurtit mendojnë se mund ta burgosin edhe lirinë e Kosovës, por ajo nuk mund të burgoset sepse është një mur ku e thyen kokën ]do tiran e tirani e cilave do përmasa qoftë. Lirojeni Albinin se nuk është fajtor pse e ka parë me sytë e tij Prometeun e lidhur në shkëmbin e ndëshkimit dhe ka luajtur rolin e Anteut në skenën e hapur të Prishtinës. Lirojeni Albinin thërret e vërteta dhe drejtësia e shkelur rëndë)

896. Edvin Smakaj, student Runik-Smakaj
897. Ahmet Namani, pesionist
898. Kushtrim Namani, teknik i Pajisjeve Mjekësore
899. Ajshe Caka, Motër Medicinale
900. Afërdita Namani Gashi, Motër Medicinale
901. Besa Namani Mujka, Motër Medicinale
902.Feride Aliu, Ferizaj, punëtore
903. Bujar Zaskoku, Ferizaj, punëtor
904. Betim Aliu, Ferizaj, punëtor
905. Besart Bislimi, Ferizaj, nxënës
906. Ryshit Bislimi, Ferizaj, pensionist
907. Aridon Krosa, Ferizaj, student
908. Arton Uka, Ferizaj, student
909. Ola Haliti, Ferizaj, nxënëse
910. Hanife Aliu, Ferizaj, punëtore
911. Zejnepe Aliu, Ferizaj, punëtore
912. Fatjen Aliu, Ferizaj, qytetar
913. Muhamet Bislimi, Ferizaj, qytetar
914. Kaltrina Azemi, Ferizaj, studente
915. Mensur Veliu, vozitës
916. Sanije Veliu
917. Gezim Veliu
918. Mergime Veliu
919. Lavdije Veliu
920. Visar Veliu
921.Fisnik Veliu
922. Doruntina Veliu
923. Djellza Veliu
924. Anton. Z. Berisha, Ekonomist i Dipl. , Francë
925. Artan Kosumi, student
926. Ismail Bala, tregtar nga Mitrovica
927. Nijazi Aliu, agjustator nga Mitrovica
928. Nexhat Ademi, tregtar nga Mitrovica
929. Prof. Ibush Hetemi - Skenderaj
930. Faik Miftari, inxhinier, Prizren
931. Bujar Kqiku, student
932. Muhamet Maksuti, tregtar
933. Dëshira Maksuti
934. Ardita Maksuti, nxënëse
935. Jeton Maksuti, nxënës
936. Shkurte Maksuti, nxënëse (Burgosja e Albinit është burgosje e re e Kosovës!)
937. Ali Gjonbalaj, New York
938. Bekë Gjonbalaj, Prizren
939. Fati Gashi, Prizren
940. Ylfete M. Ramosaj, sociologe
941. Ardiana Zabergja, studente, Vushtrri
942. Avdi Zaberxha, Student, Vushtrri 943. Xheva Zabergja, amvise
944. Astrit Zabergja, nxënës
945. Ali Zabergja, profesor i Gjuhës dhe Letërsise Shqipe
946. Aza Zabergja, tregtare
947. Andi Zabergja, nxënës
948. Arti Zabergja, nxënës
949. Albert Zabergja, student, Vushtrri
950. Liridona Neziri, Studente, Vushtrri
951. Xhevdet Fetahu, redaktor përgjegjes “ Epoka e re ”
952. Fiton Dibrani
953. Vildane Drançolli, studente
954. Valëart Doli, student
955. Naim Aliu
956. Ardian Nimani, nxënës nga Besiana
957. Mentor Latifi, nxënës nga Besiana
958. Mentor Uka, nxënës nga Besiana
959. Lentor Podvorica, nxënës nga Besiana
960. Florent Nimani, nxënës nga Besiana
961. Jeton Hoti, nxënës nga Besiana
962. Tansel Rugova, nxënës nga Prishtina
963. Valdet Hoti, nxënës nga Besiana
964. Edon Smakaj, nxënës sh. f "Shotë Galica", Runik komuna Skenderaj 965. Muhamet Nuha, LPK
966. Sebush Dermaku, , nëpunes i Institutitit Albanologjijk të Prishtinës
967. Sylë Kasumaj, nëpunes i Institutitit Albanologjijk të Prishtinës
968. Tyrkene Bislimi Ferizaj
969. Azem Çerkini- Ecc. dipl-Ferizaj
970. Naim Misini -Ecc- dipl-Ferizaj
971. Xhelal Bislimi-inkasant i KEK-ut
972. Bekim Hetemi- i papune -Ferizaj
973. Hava Bislimi-amvise -Ferizaj
974. Bujar Tershana - punetor - Ferizaj
975. Mirela Beqaj -arsimtare -Ferizaj
976. Ganimete Dalloshi -studente-Kaçanik
977. Pranvera Dalloshi- Ferizaj
978. Mimoza Gashi 979. Xhafer Jashari, Stuttgart- Gjermani
980. Dafina Syla, nxënëse
981. Nexhat Maliqic, (ALBIN KURTI - pishtar i idealizmit modern shqiptar)
982. Lulzim Hasani, hotelier, Vushtrri
983. Ali Uka
984. Vahide Hoxha, Ekonomiste e diplomuar
985. Sheremet Krasniqi, magjistër i Shkencave Filologjike
986. Nijazi Biqkaj 987. Raif Hajrullahi, Brugg Zvicër (Vendlindja Ferizaj)
988. Mihane Hajrullahi, Brugg Zvicër (Vendlindja Ferizaj)
989. Bekim Hajrullahi, Brugg Zvicër (Vendlindja Ferizaj)
990. Drita Hajrullahi, Brugg Zvicër (Vendlindja Ferizaj)
991. Shyhrete Hajrullahi, Brugg Zvicër (Vendlindja Ferizaj)
992. Besim Hajrullahi, Brugg Zvicër (Vendlindja Ferizaj)
993. Andin Hajrullahi, Brugg Zvicër (Vendlindja Ferizaj)
994. Erisa Hajrullahi, Brugg Zvicër (Vendlindja Ferizaj)
995. Mejdi H. Sejdiu me 6 anëtarët tjerë të familjes së ngushtë, Gjilan
996. Shpetim Bozha, Gazetar
997. Musli Sejdi Kosumi, Zvicër
998. Drita Arif Curri-Kosumi, Zvicër
999. Besarta Musli Kosumi, Zvicër
1000. Blerta Musli Kosumi, Zvicër
1001. Azem Ismaili, Zyrtar për dhënien e rekomandimeve për privatizim, Agjencia Për Mbështetjen e NVM-ve, Ministria e Tregtisë dhe Industrisë
1002. Dr. Lond Tara
1003. Fatmir Lokaj
1004. Luljeta Lokaj
1005. Enver Curri
1006. Fisnik Curri
1007. Blerim Curri
1008. Heron Curri
1009. Xhafer Curri
1010. Violeta Curri
1011. Adelina Neziri, Elektroteknik - Prishtinë
1012. Tahir Murtezaj nga Zvicra
1013. Hajrije Berisha profesoreshë -Prizren
1014. Gent Qela, nxënës nga Mitrovica
1015. Armend Tafa, Kercovë, student i Mjeksisë
1016. Avni ISUFI, Informaticient, Rue Joseph Girard 16 bis, CH-1227 Carouge / Genève
1017. Florent Ibraimi
1018. Sami Beluli, Kërçovë, gazetar në Kërçovë, TV-USKANA
1019. Valon Gjaka, student i Fakultetit Juridik
1020. Mirjeta Hetemi, mësuese
1021. Bujar Gjaka, nxënës
1022. Edita Bucinca, prof. e gj. angleze
1023. Bekim Zeqa, Absolvent i Bilologjisë
1024. Zoja Halimi-Bujupi pneumoftiziologe
1025. Zoja Halimi-Bujupi pneumoftiziologe
1026. Arta Gjaka, nxënëse
1027. Taip Zeka (vëllai i dëshmorit Kadri Zeka),Gjilan
1028. Musolin Kosumi, Gjilan
1029. Afrim Salihu, Gjilan
1030. Arsim Maloku, inxhinier i kimisë, Ferizaj
1031. Xhavit Haziri,inxhinier i makinerisë,Vushtrri 1032. Sabedin Ibrahimi, Preshevë, pjesëmarrës i 10 shkurtit ( “ Të lirohet Albini me shokë, të rrasen në burg Grupi i Unitetit ” )
1033. Xhavit Muriqi, inxhinier i teknologjisë,Prishtinë
1034. Sanije Muriqi, inxhiniere e teknologjisë,Prishtinë
1035. Shukri Shkodra, i papunë,Gjilan
1036. Agim Krasniqi, ish pjesëtar i UÇK-së, Kodra e Trimave, Prishtinë
1037. Liridon Maksuti, nxënës, Vogovë, Gjakovë
1038. Mikel Maksuti, Vogovë, Gjakovë, veprimtar që 1981 në Zvicër
1039. Blerta Sekiraça, studente, AAB
----------------

1794. Berat Luzha, deputet
1795. Nebih Balaj, Besianë
1796. Arlinda Grajqevci, Administrator teknik
1797. Rizah Berisha, Asistent për siguri industriale
1798. Ramiz Krasniqi, avokat, Prishtinë: “Albin Kurti është vizionar i së nesërmes. Na mungojnë të tillët”
1799. Ali Selani, Asistent teknik
1800. Nehat Mustafa, historian, Ferizaj: “Liri për Albin Kurtin”
1801. (044237615): Apeli e ka qëllimin jashtëzakonisht të mirë, por shpresojmë se do të kemi sukses. Albin Kurti nuk e ka vendin në burg!
1802. Ragip Berisha, Axhustator ndërrimi i kat.1
1803. Bajram Bajqinca, Axhustator ndërrimi i kat.1
1804. Hazer Dina, ndërtimtar: Na ka marrë malli. Lirojeni!
1805. Rexhë Osmanaj, Gjermani (Kaliçan, Burim)
1806. Ali Xhyliçi, Malishevë: Kërkojmë lirimin e menjëhershëm të Albinit!
1807. Mujë Hasani, me bashkëshorten...
1808. ...Nysrete Hasani: Lirojeni, menjëherë!
1809. Jeton Osmanaj, Shërbimi Korrektues,Kaliçan,Burim
1810. Shaban Restelica, Axhustator ndërrimi i kat.1
1811. Ramadan Gashi, Axhustator ndërrimi i kat.1
1812. Qazim Preniqi, Axhustator ndërrimi i kat.1
1813. Jakup Morina, Axhustator ndërrimi i kat.1
1814. Mustafë Simnica Axhustator ndërrimi i kat.1
1815. Semir Mexhuani, Axhustator ndërrimi i kat.1
1816. Aziz Krasniqi, Axhustator ndërrimi i kat.1
1817. Gafurr Azemi, Axhustator ndërrimi i kat.1
1818. Avni Bekteshi, Dispeçer
1819. Vehbi Xhigoli, Dispeçer
1820. Ahmet Berisha, Dispeçer
1821. Foto Digital “Rilindi”: “Lirone Che Guevarën e Kosovës”
1822. Milazim Simnica, Eskavatorist
1823. Fatime Osmanaj, Kaliçan, Burim
1824. Enver Mavriqi, këshilltar për punësim, Dardanë: E përkrah pa rezervë Apelin.
1825. Faik Jonuzi, ish i burgosur politik, prind dëshmori
1826. Adem Bajra, Eskavatorist
1827. Kadri Bislimi, profesor
1828. Ilir Zyberaj: Lirojeni menjherë!
1829. Xhevahire Klaiqi, nxënëse
1830. Lumturie Shabani, arsimtare, Ferizaj: Ju përshëndes nga zemra për Apelin. Të bëjmë çmos për lirimin e Albinit!
1831. Muhamet Rexhe Gacaferri, Junik: Redaksi e nderuar e “Epokës së re”, e keni përcjell me vëmendje dhe përkushtim të pashoq me fejtonet dhe shkrimet tuaja edhe LIMAJN dhe të gjithë të tjerët,prandaj e meriton edhe zotëri Kurti. Në vend të tij duhet të futen në burg policët e Unmik-ut.
1832. Shaban Latifi, Eskavatorist
1833. Dardan Konjufca, nxënës
1834. Elmi Osmanaj, me banim në Gjermani (nga Kaliçani i Burimit): Lirim pa kushte i Albinit me shokë. Albini po e mbron dinjitetin tonë kombëtar!Lirojeni! Menjëherë!
1835. Abdurrahim Pllana, Eskavatorist
1836. Arjet Bllaca, student, Cërnicë: Doni ta zhdukni Albin Kurtin sikur Ukshin Hotin. Mosni burra kështu, sepse Serbia do ta ketë më lehtë pastaj!
1837. Atdhe Sfishta, Besianë, st. i mjekësisë: Lirim pa kushte!
1838. Milaim Bllaca, Cernicë: Albini në burg, Kosova e burgosur! Lirojeni menjëherë dhe ndihmoni procesit të Kosovës!
1839. (044 312 651): Luftën e fillojnë idealistët, e bëjnë luftëtarët, ndërsa e gëzojnë idiotat. Lirojeni Albinin. Menjëherë!
1840. Muharrem Llapashtica, Eskavatorist
1841. Avdullah Reqica, Eskavatorist
1842. Agim Haziri, Eskavatorist
1843. Bedri Grajqevci, Eskavatorist
1844. Ilmi Gashi, Eskavatorist
1845. Nazmi Aliu, Eskavatorist
1846. Feriz Simnica, Eskavatorist
1847. Avni Preniqi, Eskavatorist
1848. Naim Pllana, Eskavatorist
1849. Ismet Latifi, Eskavatorist
1850. Bedredin Osmani, Eskavatorist
1851. Avdi Grajqevci, Eskavatorist
1852. Remzi Berisha, Eskavatorist
1853. Blerim Hashani, Eskavatorist
1854. Driton Mehmeti, Eskavatorist
1855. Ferki Haradinaj, Eskavatorist
1856. Ajet Preniqi, Eskavatorist
1857. Ferki Kurteshi, Eskavatorist
1858. Faket Selmani, Eskavatorist
1859. Islam Rrahmoni, Instruktor për punë pregatitore dhe prodhim
1860. Ali Peci, Instruktor për punë pregatitore dhe prodhim
1861. Shaip Grajqevci, Instruktor për punë pregatitore dhe prodhim
1862. Ismet Osmani, Instruktor për punë pregatitore dhe prodhim
1863. Bislim Shabani, Inxhinier ndërrimi
1864. Zymer Ademi, Inxhinier ndërrimi
1865. Vehbi Mjekiqi, Inxhinier ndërrimi
1866. Kajtaz Ajvazi, Inxhinier ndërrimi
1867. Sabri Jashari, Inxhinier përgjegjës për punë pregatitore
1868. Bashkim Lushtaku, Inxhinier përgjegjës për shuarjen e zjarreve
1869. Mejdin Maliqi, Inxhinier përgjegjës për ujëtharje
1870. Ali Gerguri, Inxhinier përgjegjës për ujëtharje
1871. Ejup Llugani, Manipulant i kabinës 2-E
1872. Rasim Shalaku, Manipulant i kabinës 2-E
1873. Zeqir Zeqiri, Manipulant i kabinës 2-E
1874. Shefki Shkodra, Manipulant i kabinës 2-E
1875. Ekrem Statovci, Manipulant i kabinës 2-E
1876. Mustafë Majkovci, Manipulant i kabinës 2-E
1877. Kamer Statovci, Manipulant i kabinës 2-E
1878. Naser Termkolli, Manipulant i kabinës 2-E
1879. Ruzhdi Drevinja, Manipulant i kabinës 2-E
1880. Avdi Preniqi, Manipulant i kabinës 2-E
1881. Besim Konjuhi, Manipulant i kabinës 2-E
1882. Rudvi Jerrliu, Manipulant i kabinës 2-E
1883. Avni Preniqi, Manipulant i kabinës 2-E
1884. Agim Grajqevci, Manipulant i kabinës 2-E
1885. Milaim Gjota, Manipulant i kabinës 2-E
1886. Agron Hoti, Manipulant i kabinës 2-E
1887. Bekim Grajqevci, Manipulant i kabinës 2-E
1888. Fehmi Grajqevci, Manipulant i kabinës 2-E
1889. Ajet Preniqi, Manipulant i kabinës 2-E
1890. Muharrem Simnica, Manipulant i kabinës 2-E
1891. Bejtullah Krasniqi, Manipulant i kabinës 2-E
1892. Milaim Grajqevci, Manipulant i kabinës 2-E
1893. Hasan Kushumlia, Manipulant i karrocës fushore
1894. Kemajl Sogojeva Manipulant i karrocës fushore
1895. Jonuz Gashi, Manipulant i karrocës fushore
1896. Izet Stublla, Manipulant i karrocës fushore
1897. Ramadan Shalaku, Manipulant i karrocës fushore
1898. Bajram Syla, Manipulant i karrocës fushore
1899. Izet Krasniqi, Manipulant i karrocës fushore
1900. Bajram Zogëjani, Manipulant i karrocës fushore
1901. Afrim Berisha, Manipulant i karrocës fushore
1902. Milazim Zymeri, Manipulant i karrocës fushore
1903. Halim Krasniqi, Manipulant i karrocës fushore
1904. Mustafë Feta, Manipulant i karrocës fushore
1905. Sylejmon Gerrbeshi, Manipulant i karrocës fushore
1906. Zijadin Gashi, Manipulant i karrocës fushore
1907. Faruk Ismajli, Manipulant i karrocës fushore
1908. Driton Preniqi, Manipulant i karrocës fushore
1909. Zymer Rashica, Manipulant i karrocës fushore
1910. Bashkim Sadiku, Manipulant i karrocës fushore
1911. Shefki Sejdiu, Manipulant i karrocës fushore
1912. Arif Mulolli, Manipulant i karrocës fushore
1913. Mustafë Ratkoceri, Manipulant i karrocës fushore
1914. Nazif Kastrati, Manipulant i karrocës fushore
1915. Shefqet Miftari, Manipulant i karrocës fushore
1916. Behxhet Lestrani, Manipulant i karrocës fushore
1917. Afrim Mulolli, Manipulant i karrocës fushore
1918. Besim Hyseni, Manipulant i karrocës fushore
1919. Nexhmi Duli, Manipulant i karrocës fushore
1920. Hasan Haziri, Manipulant i karrocës fushore
1921. Mustafë Goxhuli, Manipulant i karrocës fushore
1922. Behxhet Gashi, Manipulant i karrocës fushore
1923. Behxhet Selmani, Manipulant i karrocës fushore
1924. Avni Krasniqi, Manipulant i karrocës fushore
1925. Pajazit Dedinca, Manipulant i karrocës fushore
1926. Mentor Berisha, Manipulant i karrocës fushore
1927. Luan Krasniqi, Manipulant i karrocës fushore
1928. Gani Ademi, Manipulant i konvejerit
1929. Jetullah Salihu, Manipulant i konvejerit
1930. Bedri Makolli, Manipulant i konvejerit
1931. Eljasah Mjeku, Manipulant i konvejerit
1932. Arif Jashari, Manipulant i konvejerit
1933. Shefqet Gara, Manipulant i konvejerit
1934. Lutfi Maqastena, Manipulant i konvejerit
1935. Gani Kaja, Manipulant i konvejerit
1936. Bali Hoti, Manipulant i konvejerit
1937. Hamit Simnica, Manipulant i konvejerit
1938. Agron Shabani, Manipulant i konvejerit
1939. Xhevdet Rrahimi, Manipulant i konvejerit
1940. Hajriz Beqiri, Manipulant i konvejerit
1941. Ilmi Hasani, Manipulant i konvejerit
1942. Enver Saraqi, Manipulant i konvejerit
1943. Nexhat Zhabari, Manipulant i konvejerit
1944. Jeton Avdyli, Manipulant i konvejerit
1945. Azem Krelani, Manipulant i konvejerit
1946. Hilmi Xhigoli, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1947. Behram Hasani, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1948. Nazmi Duraku, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1949. Shahin Shaqiri, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1950. Beqir Krasniqi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1951. Selim Bllaca, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1952. Bedri Saraqi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1953. Mehdi Bajqinca, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1954. Shefqet Salihu, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1955. Abedin Raqi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1956. Selman Thaçi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1957. Gani Mavriqi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1958. Fadil Zhitija, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1959. Naim Lika, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1960. Tahir Grajqevci, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1961. Reshat Morina, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1962. Ferki Zeneli, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1963. Ahmet Bajoku, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1964. Veli Rashica, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1965. Ahmedin Pllana, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1966. Selim Krasniqi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1967. Ahmet Berisha, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1968. Vehbi Grajqevci, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1969. Selmon Mjekiqi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1970. Hendvik Paloja, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1971. Agron Berisha, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1972. Murtez Krasniqi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1973. Ismet Toverlani, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1974. Naser Mjekiqi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1975. Shefki Mjeku, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1976. Mehdi Haliti, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1977. Mursel Hasani, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1978. Esat Selimi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1979. Gazmend Fetahu, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1980. Fatmir Beiqi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1981. Burim Dumani, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1982. Hilmi Hyseni, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1983. Xhelal Jashari, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1984. Naim Krasniqi, Manipulant i shiritave vetëlëvizës
1985. Ferat Murati, Mbikëqyrës ndërrimi
1986. Behram Mjeku, Mbikëqyrës ndërrimi
1987. Hysen Bajrami, Mbikëqyrës ndërrimi
1988. Rexhep Nasufi, Mbikëqyrës ndërrimi
1989. Halil Pllana, Mbikëqyrës ndërrimi
1990. Ali Berisha, Mbikëqyrës ndërrimi
1991. Ragip Shalaku, Mbikëqyrës ndërrimi
1992. Hasim Bajqinca, Mbikëqyrës ndërrimi
1993. Shaban Mjekiqi, Mbikëqyrës ndërrimi
1994. Fehmi Llapashtica, Montues i binarve i kat.1
1995. Xhemajl Krasniqi, Montues i binarve i kat.1
1996. Sami Bajqinca, Montues i binarve i kat.1
1997. Imer Rrahmani, Montues i binarve i kat.1
1998. Brahim Krasniqi, Montues i binarve i kat.1
1999. Fehmi Shala, Ndihmës dispeçeri
2000. Milaim Pllana, Ndihmës dispeçeri
2001. Hasan Tërrnava, Ndihmës dispeçeri
2002. Fehmi Mexhuani, Ndihmës dispeçeri
2003. Haxhi Berisha, Pompist
2004. Ahmet Krasniqi, Pompist
2005. Ali Avdyli, Pompist
2006. Ramadan Bunjaku, Pompist
2007. Danush Dedinca, Pompist
2008. Aziz Duraku, Pompist
2009. Azem Musliu, Pompist
2010. Haki Makolli, Pompist
2011. Hazir Duraku, Pompist
2012. Halim Muli, Pompist
2013. Dalip Mehmeti, Pompist
2014. Nazmi Hadeja, Pompist
2015. Rrahim Hyseni, Pompist
2016. Ismet Imziu, Pompist
2017. Zejnullah Ferati, Pompist
2018. Hanefi Shalaku, Pompist
2019. Sinan Berisha, Pompist
2020. Hakif Sogojeva, Pompist
2021. Bajram Buliqi, Pompist
2022. Ejup Duraku, Pompist
2023. Sahit Zeka, Pompist
2024. Shefqet Kastrati, Pompist
2025. Ruzhdi Breznica, Prijës ekipi për shuarjen e zjarrit
2026. Ramadan Mjekiqi, Prijës ekipi për shuarjen e zjarrit
2027. Asllan Mulliqi, Prijës ekipi për ujëtharje
2028. Raif Sogojeva, Prijës ekipi për ujëtharje
2029. Shaban Xhigoli, Prijës i elektrikës
2030. Naser Hashani, Prijës i elektrikës
2031. Hajrullah Gerguri, Prijës i elektrikës
2032. Faik Grajqevci, Prijës i etazhës
2033. Ferat Morina, Prijës i etazhës
2034. Xhafer Azemi, Prijës i etazhës
2035. Januz Zhushi, Prijës i etazhës
2036. Ali Xhigoli, Prijës i etazhës
2037. Nazmi Grajqevci, Prijës i etazhës
2038. Sherif Zeka, Prijës i etazhës
2039. Islam Ademi, Prijës i etazhës
2040. Besim Morina, Prijës i etazhës
2041. Hysni Grajqevci, Prijës i etazhës
2042. Faik Zahit, Prijës i etazhës
2043. Alush Muqolli, Prijës i etazhës
2044. Hetem Preniqi, Prijës i etazhës
2045. Bahri Preniqi, Prijës i etazhës
2046. Azem Mjeku, Prijës i etazhës
2047. Haki Tërnava, Prijës i etazhës
2048. Naim Stullca, Prijës i etazhës
2049. Osmon Mjeku, Prijës i etazhës
2050. Sefedin Thaqi, Prijës i etazhës
2051. Shaban Tërrnava, Prijës i etazhës
2052. Sabit Ternava, Prijës i etazhës
2053. Jakup Dedinca, Prijës i etazhës
2054. Ismajl Rukiqi, Prijës i etazhës
2055. Aziz Preniqi, Prijës i etazhës
2056. Xhafer Zeka, Prijës i etazhës
2057. Xhemil Mjekiqi, Prijës i etazhës
2058. Mexhid Morina, Prijës i etazhës
2059. Shaip Simnica, Prijës i etazhës
2060. Mentor Mexhuani, Prijës i etazhës
2061. Nazmi Preniqi, Prijës i etazhës
2062. Emin Gashi, Prijës i grupit për pastrim
2063. Rexhep Dedinca, Prijës i makinerisë
2064. Mustafë Qyqalla, Prijës i makinerisë
2065. Rasim Krasniqi, Prijës i makinerisë
2066. Ejup Klinaku, Prijës i makinerisë
2067. Nysret Simnica, Prijës i makinerisë
2068. Remzi Lahu, Prijës i makinerisë
2069. Mustafë Zagraxha, Prijës i xehetarisë
2070. Nusret Shalaku, Prijës i xehetarisë
2071. Azem Jashanica, Prijës i xehetarisë
2072. Nuhi Tërrnava, Prijës i xehetarisë
2073. Faik Haziri, Punëtor për pastrim
2074. Enver Osmani, Punëtor për pastrim
2075. Muhamet Uka, Punëtor zjarrfikës
2076. Hasan Arifi, Punëtor zjarrfikës
2077. Isa Hyseni, Punëtor zjarrfikës
2078. Ismet Mulliqi, Punëtor zjarrfikës
2079. Halil Sejdiu, Punëtor zjarrfikës
2080. Bahri Hyseni, Punëtor zjarrfikës
2081. Bekim Bllaca, Saldues elektrik i kat.1
2082. Safet Mustafa, Saldues me gaz i kat.1
2083. Nazife Ajeti, Teknik i elektrikës
2084. Shqipe Hashani, Teknik i makinerisë
2085. Zylfie Shala, Teknik i makinerisë për çvendosjen e konvejerëve
2086. Fahrije Lahu, Teknik i xehetarisë
2087. Makfire Budeci, Teknik i xehetarisë
2088. Mehdi Berbatovci, Teknik mbikëqyrës i elektrikës
2089. Zenel Blakaj, Teknik mbikëqyrës për ujëtharje
2090. Hanumshahe Ibrahimi, Udhëheqës i Sektorit E1L
2091. Ismet Mexhuani, Udhëheqës i Sektorit E2L
2092. Sami Tërnava, Udhëheqës i Sektorit E2P
2093. Arsim Krasniqi, Udhëheqës i Sektorit E3L&E1P
2094. Hysni Grajqevci, Udhëheqës i Sektorit E4L&E6P
2095. Xhevat Grajqevci, Udhëheqës i Sektorit E7L&E4P
2096. Jonuz Grajçevci, Udhëheqës i Sektorit për çvendosjen e konvejerëve
2097. Fidaim Mjekiqi, Udhëheqës i Sektorit për ujëtharje dhe shuarjen e zjarrit (Nënshkrimet e punëtorëve gjenden në dosjen e Sindikatës së Pavarur të Departamentit të Qymyrit, si dëshmi)
2098. Osman Osmani, Vushtrri – Profesor
2099. Bedri Tahiri, Galicë, Drenicë – Profesor – Shkrimtar
2100. Nushe Asllani, Kuqishtë – Ekonomiste
2101. Faton Shabani-Tetovë
2102. Belgjin Mustafa-Tetovë
2103. Muhamet Ahmeti-Tetovë
2104. Safet Ugic-Çelopek Tetovë
2105. Arben Ismajli-Tetovë
2106. Ilaz Murati-Tetovë
2107. Valton Milaimi-Tetovë
2108. Adelon Sinani-Tetovë
2109. Mahmut Sinani-Tetovë
2110. Mensur Zeqiri-Tetovë
2111. Visar Sinani-Tetovë
2112. Aligon Ismajli-Tetovë
2113. Qazim Ismajli-Tetovë
2114. Ngadhnjim Rufati-Tetovë
2115. Albert Rufati-Tetovë
2116. Mustaf Rufati-Tetovë
2117. Qamil Rufati-Tetovë
2118. Lirim Bajrami-Tetovë
2119. Emir Zeqiri-Tetovë
2120. Jetmir Zeqiri-Tetovë
2121. Gazmend Islami-Tetovë
2122. Gazmend Islami, analist politik,Besianë
2123. Bekim Muhaxheri, gazetar
2124. Eshref Osmanaj,n/kryetar i SHIL,UÇK,dega Burim
2125. Vjollca Islami, studente, Besianë
2126. Arsim Islami-Tetovë
2127. Besim Islami-Tetovë
2128. Arber Sinani-Tetovë
2129. Selam Hoxha,mjek, Besianë: Lirojeni, menjëherë!
2130. Fehmi Ramadani, gazetar
2131. Alma Rama, studente nga Peja: Liri për patriotin më të madh të Kosovës, Albin Kurtin!
2132. Jaser Rama, Pejë, ek.i dipl.:Liri për të madhin Albin!
2133. Mujë Osmanaj, mjek
2134. Zeqir Halili, student: Faleminderit “Epoka e re”. Ju “epoka e re” mund ta ndihmoni Albini me shkrimet që gjithmonë na përkrahët! Liri për Albinin!
2135. Gëzim Sinani-Tetovë
2136. Nexhbedin Abdiju-Tetovë
2137. Xhevahire Izmaku, poete: I bashkohem çdo aksioni për lirimin e Albinit.
2138. Aliber Ismajli-Tetovë
2139. Shpend Sinani-Tetovë
2140. Betim Sinani-Tetovë
2141. Ukë Gashi, Arsimtar, Rahovec
2142. Ismet Gashi, bujk, Rahovec
2143. Durmish Gashi, Inxh. i dipl., Rahovec
2144. Rexhep Thaqi, Jurist, Rahovec
2145. Avdi Gashi, bujk, Rahovec
2146. Fehmi Hoti, punëtor, Rahovec
2147. Naim Zhuniqi, punëtor, Rahovec
2148. Nazmi Bellaqa, I plagosur, Rahovec
2149. Agim Durguti, mjek dentist, Rahovec
2150. Selim Gashi, TMK, Rahovec
2151. Fatmir Morina, ekonomist, Rahovec
2152. Ferit Gashi, student, Rahovec
2153. Halim Kelmendi, Profesor, Rahovec
2154. Mesna Cana, punëtor, Rahovec
2155. Fehmi Isma, elektricist, Rahovec
2156. Selajmi Merxha, punëtor, Rahovec
2157. Faton Hoti, punëtor, Rahovec
2158. Sadik Hoxha, punëtor, Rahovec
2159. Ilaz Zhuniqi, bujk, Rahovec
2160. Sadat Raba, punëtor, Rahovec
2161. Sylejman Hoti, punëtor, Rahovec
2162. Veprim Gashi, punëtor, Rahovec
2163. Sherif Bellaqa, i plagosur, Rahovec
2164. Selami Gashi, bujk, Rahovec
2165. Sylejman Ukshini, punëtor, Rahovec
2166. Xhevdet Bajraktari, Inxh. i Bujq. Rahovec
2167. Halit Gashi, bujk, Rahovec
2168. Zylfi Kelmendi, punëtor, Rahovec
2169. Fadil Zeqiri, bujk Rahovec
2170. Fikret Hoti, profesor, Rahovec
2171. Bashkim Duraku, punëtor, Rahovec
2172. Aziz Gashi, punëtor Rahovec
2173. Faik Gashi, mekanik, Rahovec
2174. Muharrem Fetoshi, bujk, Rahovec
2175. Kujtim Berisha, punëtor, Rahovec
2176. Fabir Shala, mjeshtër, Rahovec
2177. Ibrahim Gashi, punëtor, Rahovec
2178. Agim Gashi, bujk, Rahovec
2179. Jemin Gashi, punëtor, Rahovec
2180. Habib Hoti, punëtor, Rahovec
2181. Zenun Hoti, bujk, Rahovec
2182. Plak Hoti, bujk Rahovec
2183. Xhelal Krasniqi, punëtor, Rahovec
2184. Naim Hoti, punëtor, Rahovec
2185. Hazer Dina, zdrukthtar, Rahovec
2186. Selajdin Gashi, zdrukthtar, Rahovec
2187. Remzi Gashi, punëtor, Rahovec
2188. Qerim Gashi, punëtor, Rahovec
2189. Agron Berisha, punëtor, Rahovec
2190. Shukri Gashi, punëtor, Rahovec
2191. Driton Kelmendi, punëtor, Rahovec
2192. Xhavit Bajrami, bujk, Rahovec
2193. Mahmut Kelmendi, punëtor, Rahovec
2194. Barimon Gashi, pensionist, Rahovec
2195. Arsim Thaqi, student, Rahovec
2196. Kreshnik Hoti, punëtor, Rahovec
2197. Selman Krasniqi, student, Rahovec
2198. Sefedin Gashi, punëtor, Rahovec
2199. Agron Krasniqi, student, Rahovec
2200. Muharrem Gashi, bujk, Rahovec
2201. Mejdi Kelmendi, punëtor, Rahovec
2202. Alban Muhaxheri, Kaçanik
2203. Valon Paçarizi
2204. Fitim Gara
2205. Ismet Xhukolli
2206. Agron Haxholli
2207. Arif Gürel nga Turqia, montazher
2208. Sylë Zabeli
2209. Nita Brisku, studente, Ulqin
2210. Adem Geca, Profesor, Banjë
2211. Sofë Geca, Amvise Banjë
2212. Kumrije Geca, Amvise Banjë
2213. Gurakuq Geca, el. Teknik i komp. Banjë
2214. Shote Geca, Nxënëse, Banjë
2215. Lulekuqe Geca, Nxënëse, Banjë
2216. Kaçanik Geca, Nxënës, Banjë
2217. Dugagjin Geca, Nxënës, Banjë
2218. Arjan Hamza, Punëtor, Pejë
2219. Hidajete Kuka, Amvise, Pejë
2220. Xhevdet Osmanaj, Tregtar, Pejë
2221. Mimoza Bojku, tek. Farmaciste, Pejë
2222. Nekibe, Shitese, Pejë
2223. Abedin Tahiri, Student, Pejë
2224. Mergime Shala, Profesoreshë, Pejë
2225. Arbenita Muqolli, Nxënëse, Pejë
2226. Berat Maksutaj, Nxënës, Banjë
2227. Ariana Selimaj, Ekonomoste, Pejë
2228. Shendrite Loshi, Nxënëse, Burim
2229. Minire Mataj, Nxënës, Pejë
2230. Ilaz Maroshi, Mësonjës Gjakovë
2231. Folentina Kaliqani, Nxënëse, Pejë
2232. Argurjana Berisha, Nxënëse Deçan
2233. Sylë Balaj, Nxënës, Pejë
2234. Granit Balaj, Nxënës, Deçan
2235. Arben Kuqi, Nxënës, Gjakovë
2236. Vlorian Molliqaj, Nxënës Beleg
2237. Dinor Berisha, Nxënës, Rrezar
2238. Osmon Zekaj, Nxënës, Suharekë
2239. Drita Ahmetaj, tek. Farmacisë, Pejë
2240. Miranda Elshani, Nxënëse, Banjë
2241. Vjosa Elshani, Nxënëse, Banjë
2242. Blerina Abazi, Studente, Pejë
2243. Adnan Dobroshi, Kasap, Pejë
2244. Besian Kelmendi, Student, Pejë
2245. Besim Maroshi, Student, Gjakovë
2246. Rexhep Kesasi, Tergtar, Pejë
2247. Xhevdet Kesasi, Tergtar, Pejë
2248. Dardan Kaliqani, Nxënës, Pejë
2249. Valon Gashi, Nxënës, Pejë
2250. Imer Shabanaj, Nxënës, Pejë
2251. Dykë Osmanaj, Nxënës, Burim
2252. Leonita Elshani, Nxënës, Banjë
2253. Elira Thaçi, Nxënës, Pejë
2254. Fllanza Podrimqaku, Nxënës, Novosellë
2255. Qendresa Ibrahimaj, Nxënës, Kashicë
2256. Agnesa Gashi, Nxënës, Ozdrim
2257. Medrete Haxhjaj, Nxënëse, Burim
2258. Higjrete Kastrati, Nxënëse, Zahaq
2259. Mimoza Lajçi, Nxënëse, Pejë
2260. Adem Sylejmani, Nxënës, Pejë
2261. Mirlinda Gashi, Nxënëse, Pejë
2262. Valentina Isufi, Nxënëse, Pejë
2263. Egzon Haxhiaj, Nxënës, Pejë
2264. Mirlinda Mehmetaj, Nxënëse, Pejë
2265. Antigona Maxharraj, Nxënëse, Stupe
2266. Qendresa Veseli, Nxënëse, Llabian
2267. Varzon Mavraj, Nxënës, Burim
2268. V. Mavraj
2269. Ardiana Pelaj, Nxënës, Pejë
2270. Albulena Muqolli, Nxënëse, Pejë
2271. Ardita Musa, Nxënëse, Pejë
2272. Egzona Kelmendi, Nxënëse, Kosuriq
2273. Elena Deskaj, Nxënëse, Klinë
2274. Besarta Gashi, Nxënëse, Klinë
2275. Arbresha Nimani, Nxënëse, Pejë
2276. Adelina Haxhaj, Nxënëse, Pejë
2277. Blerina Lipa, Nxënëse, Pejë
2278. Kosovare Kabashi, Nxënëse Pejë
2279. Verdita Bajraktari, Nxënës, Banjë
2280. Dafina Elshani, Nxënës, Banjë
2281. Egzona Ademaj, Nxënëse, Pejë
2282. Merita Ademaj, Nxënëse, Pejë
2283. Edona Berisha, Nxënëse, Pejë
2284. Realta Berisha, Nxënëse, Pejë
2285. Qendresa Gashi, Nxënëse, Pejë
2286. Imer Shala, Profesor, Pejë
2287. Blerina Ahmeti, Nxënëse, Pejë
2288. Lumturije Vrenezi, Nxënëse, Pejë
2289. Mimoza Kastrati, Nxënëse, Pejë
2290. Saranda Shabi, Nxënëse, Pejë
2291. Saranda Daci, Nxënëse, Pejë
2292. Kushtrim Brahimaj, Nxënës, Pejë
2293. Miranda Hysenaj, Nxënëse, Vitomericë
2294. Albana Atashi, Nxënëse, Pejë
2295. Kushtrim Nikqi, Nxënëse, Pejë
2296. Granit Çeku, Nxënës, Pejë
2297. Fitore Imeri, Nxënëse, Pejë
2298. Majlinda Bajramaj, Nxënëse, Strellc
2299. Aferdita Hasanaj, Nxënëse, Strellc
2300. Jehona Gashi, Nxënëse, Banjë
2301. Vlera Ukaj, Nxënëse, Vranoc
2302. Dafina Demaj, Nxënëse, Vranoc
2303. Astrit Krasniqi, Nxënës, Pejë
2304. Arbenit Kastrati, Nxënës, Pejë
2305. Valon Kurmehaj, Nxënës, Pejë
2306. Zoje Luma, Nxënës, Pejë
2307. Frasher Berisha, Nxënës, Klinë
2308. Adnan Berisha, Nxënës, Klinë
2309. Astrit Krasniqi, Nxënës, Klinë
2310. Egzon Loci, Nxënës, Pejë
2311. Albulena Lulaj, Nxënës, Pejë
2312. Blerina Ahmeti, Nxënës, Pejë
2313. Feride Berisha, Nxënës, Pejë
2314. Shqipe Pelaj, Nxënëse, Novosellë
2315. Blerta Berisha, Nxënëse, Pejë
2316. Arta Krasniqi, Nxënëse, Klinë
2317. Fisnike Pelaj, Nxënëse, Novosellë
2318. Gentiana Smajli, Nxënëse, Pejë
2319. Lendita Ahmetxhekaj, Nxënëse, Klinë
2320. Gentiana Maraj, Nxënëse, Pejë
2321. Alrua Bujupi, Nxënës, Burim
2322. Ardita Shala, Nxënës, Pejë
2323. Mirjeta Loshi, Nxënëse, Burim
2324. Kaltrina Morina, Nxënëse, Pejë
2325. Hemrijeta Gjukaj, Nxënëse, Deçan
2326. Enver Gjukaj, Kimist, Deçan
2327. Qendresa Bajraj, Nxënëse, Deçan
2328. Dafina Huskaj, Nxënëse, Pejë
2329. Valmire Bushati, Nxënëse, Pejë
2330. Shkendi Hadergjonajm Nxënës, Pejë
2331. Florentina Turkaj, Nxënëse, Banjë
2332. Fabiana Ferati, Nxënëse, Banjë
2333. Kushtrim Geca, Nxënës, Banjë
2334. Genc Podrimçaku, Nxënës, Fierz
2335. Idriz Hagjijaj, Nxënës, Rakosh
2336. Emin Mehmeti, Nxënës, Banjë
2337. Ismail Kelmendi, prof. Elek., Pejë
2338. Arlinda Mulaj, fitnes. Nut, Burim
2339. Rexhep Idrizaj, Nxënës, Pejë
2340. Elvis Kastrati, Nxënës, Pejë
2341. Rejhon Shala, Nxënëse, Pejë
2342. Lule Hamzaj, Nxënëse, Pejë
2343. Blertë Loshi, Nxënës, Banjë
2344. Plareta Shabanaj, Nxënëse, Pejë
2345. Florita Milaj, Nxënëse, Strellc
2346. Doneta Gashi, Nxënëse, Baran
2347. Kaltrina Hadergjonaj, Nxënëse
2348. Diana Muriqi Nxënës, Pejë
2349. Gentiana Kelmendi, Nxënëse, Pejë
2350. Flutra Blaka, Nxënëse, Pejë
2351. Vlora Gashi, Nxënëse, Pejë
2352. Blerina Mustafai, Nxënëse, Gllogjan
2353. Genciana Muçaj, Nxënëse, Pejë
2354. Shqipe Nikqi Nxënëse, Pejë
2355. Donjeta Lajqi, Nxënëse, Pejë
2356. Vlora Dalijaj, Nxënëse, Pejë
2357. Shkelqim Alija, Nxënëse, Zahaq
2358. Besmira Veselaj, Nxënëse, Radac
2359. Joser Ramaj, Nxënës, Burim
2360. Tarzan Mavraj, Nxënës, Burim
2361. Mirsad Bajrami, Nxënës, Pejë
2362. Ardiana Muriqi, Nxënës, Pejë
2363. Jamina Nikçi, Nxënëse, Pejë
2364. Shpejtim Hixha, Nxënës, Pejë
2365. Vesë Bacaj, Nxënëse, Burim
2366. Miranda Sadikaj, Nxënës, Pejë
2367. Blerina Nikçi, Nxënëse, Pejë
2368. Janina Berisha, Nxënëse, Burim
2369. Gresa Draga, Nxënëse, Pejë
2370. Leotrim Gashi, Nxënës, Dubovë
2371. Naser Haxhija, Punëtor, Pejë
2372. Mepsid Ramiviq, Punëtor, Pejë
2373. Valon Kamaj, Tregtar, Strellc
2374. Sanije Bytyqi, Frizere, Pejë
2375. Besim Gorqaj, Student, Studenicë
2376. Kujtim Januzi, Punëtor, Pejë
2377. Sami Hoti, Punëtor, Pejë
2378. Burim Loxha, Punëtor, Pejë
2379. Alban Mehmeti, Punëtor, Pejë
2380. Labinot Nushi, Student, Pejë
2381. Premton Iberdemaj, Student, Burim
2382. Blenard Iberdemaj, Student, Burim
2383. Arbresha Tahiri, Nxënës, Klinë
2384. Zana Gashi, Tregtare, Pejë
2385. Alisan Shala, Tregtar, Pejë
2386. Shkelqim Syla, Tregtar, Pejë
2387. Ahmet Nimani, Tregtar, Pejë
2388. Hamdi Muhaxheri, Shitës, Pejë
2389. Edison Bala, Shitës, Pejë
2390. Shkelzen Syla, Shitës, Pejë
2391. Sylë Thaçi, Shitës, Pejë
2392. Jeton Maroshi, Shitës, Pejë
2393. Faton Krasniqi, Shitës, Pejë
2394. Besfort Lajçi, Shitës, Pejë
2395. Vedat Muçaj, Nxënës, Pejë
2396. Abedin Demaj, Student, Pejë
2397. Vigan Elshani, Nxënës, Banjë
2398. Brikend Zekaj, Nxënës, Banjë
2399. Fidan Sutaj, Nxënës, Banjë
2400. Edmond Osmanaj, Nxënës, Banjë
2401. Albert Metaj, Nxënës, Banjë
2402. Armend Metaj, Nxënës, Banjë
2403. Arber Loxha, Nxënës, Banjë
2404. Arianit Loxha, Nxënës, Banjë
2405. Ilirjana Elshani, Nxënës, Banjë
2406. Kaltrina Zeneli, Nxënës, Banjë
2407. Jeton Dreshaj, Nxënës, Banjë
2408. Bekim Turkaj, Nxënës, Banjë
2409. Sadri Hajrizaj, Nxënës, Banjë
2410. Ilirjan Hajrizaj, Nxënës, Banjë
2411. Shkendie Loxha, Nxënës, Banjë
2412. Fatlind Ademaj, Nxënës, Banjë
2413. Edon Turkaj, Nxënës, Banjë
2414. Qendrim Sejdiaj, Nxënës, Banjë
2415. Gentian Ademaj, Nxënës, Banjë
2416. Edon Hetemaj, Nxënës, Orrobërd
2417. (044 161 690: Gjashtëdhjetë punëtorët e Hotelit “Victory”,Prishtinë...pasojnë emrat)

2477. Fortuna Jashari, Nxënës, Banjë
2478. Dr.Agim Deva,profesor universitar, shkrimtar,Prishtinë
2479. Ramiz Kelmendi,shkrimtar: Po deri kur(!?)do të na burgosin për fjalën e lirë!
2480. Klenti Tare, Tiranë, Drejtor shitblerjesh
2481. Shoqata e të Burgosurve Politikë - Shefik Sadiku, kryetar, Dardanë (Lirim i menjëhershëm i Albin Kurtit dhe të burgosurve politikë)
2482. Osman Zhitia, babi i dëshmorit të kombit Afrim Zhitia
2483. Qamile Zhitia, nëna e dëshmorit të kombit Afrim Zhitia
2484. Sylë Zhitia
2485. Naim Zhitia
2486. Minire Zhitia
2487. Rifadije Zhitia
2488. Dritëro Zhitia
2489. Flamur Zhitia
2490. Idriz Blakaj,Inxhinier,Vrellë,Burim
2491. Zafir Berisha, kryetar i degës së PDK në Prizren
2492. Ismet Mahmuti, kryetar i Shoqatës së të Burgosurve Politikë në Besianë
2493. Nuhi Paçarizi, gazetar
2494. Suzana Paçarizi
2495. Blerim Muhamet Hoxha - Avokat me seli në Pejë
2496. Dr. Hysni Bytyçi, avokat: Nuk ekziston asnje arsytim qe te mbahet Albin Kurti në paraburgim. Hetimet mund të vazhdojne edhe pa paraburgim
2497. Myrvete Çollaku, avokate, Prizren: Nuk ka bazë ligjore për ta mbajtuir Albinin në burg. Sikur protestuesit tjerë, edhe ai duhet të jetë i lirë.
2498. Fadil Ferataj, oficer korrektues, Mojstir, Burim
2499. Shote Ferataj, amvise, Mojstir, Burim
2500. Arbnore Ferataj, nxënëse, Mojstir, Burim
2501. Gëzim Mustafa,aktivist, Sharr: Liri për KUrtin, për ish ushtarët e UÇK-së!
2502. Valon Murati: Lirojeni!
2503. Avni Klinaku: Lirojeni Albini!
2504. Avni Dalipi,aktor: I bashkangjitem me vullnet apelit për lirimin e Albin Kurtit.
2505. Gani Geci, Llaushë “Albin Kurti nuk ka bërë vepër penale nëse ka protestuar”
2506. Ismi Azizi, Preshevë
2507. Valon Hoti,st.kolegji “Fama”
2508. Lendita Berisha, Dasam (ish Saradran),Burim
2509. Hajrie Berisha, Dasam (ish Saradran),Burim
2510. Samir Berisha, Dasam (ish Saradran),Burim
2511. Azemine Çettaj,Trubuhovc,Burim
2512. Hasan Çettaj,Trubuhovc
2513. Luan Çettaj,Trubuhovc
2514. Alban Çettaj,Trubuhovc
2515. Luljeta Çettaj-Selmani,Trubuhovc-Grabanicë
2516. Abdullah Selmani,Grabanicë
2517. Hasan Shkodra,inxhinier i makinerisë,Gjilan
2518. Musa Sabedini, gazetar,kryetar i klubit të gazetarëve “Beqir Musliu”,Gjilan
2519. Rajmond Lipovica - 18 vjet Ferizaj
2520. Lumturie Koka – Kaçanik (Të jesh i lirë ndonjëherë është si të jesh i robëruar, të kërkosh liri mund të zihesh rob, andaj të kërkosh lirinë dhe të drejtën askush nuk duhet të robërohet, askush, as ju i Nderuar Albin Kurti)
2521. Besarta Idrizi – kryetare e Asamblesë Rinore të Kaçanikut, gjimnaziste (As në siluetë të ndërdijes nuk më ka mbetur e shënjuar ndonjë vend që burgos zërin e së drejtës dhe lirisë së popullit. Por, nuk habitem për shumë gjëra kapim fillin e historisë gabimisht, kështu që nuk habitem edhe aq shumë. Të lirohet menjëherë zëri i popullit! Menjëherë!)
2522. Hekuran Hoti – Nxënës
2523. Fitore Zeneli,juriste e diplomuar,Prishtinë
2524. Fitim Osmanaj, Gurrakoc: Lirojini, menjëherë! Shihemi më 3 mars në tokë të Prishtinës!
2525. (Apelit i bashkëngjiten këta familjarë te shoqatës: "Thirrjet e nënave" Gjakovë): Ferdonije Qerkezi...
2526. Fllanza Bunjaku
2527. Tixhe Berisha
2528. Ajnishahe Berisha
2529. Muradije Morina
2530. Zarife Morina
2531. Ferdije Morina
2532. Lirije Dushku
2533. Sanije Gjocaj
2534. Fllanza Gjocaj
2535. Alberina Gjocaj
2536. Burbuqe Gjocaj
2537. Hate Krasniqi
2538. Shazane Krasniqi
2539. Mynavere Krasniri
2540. Rifat Murataj
2541. Sofije Murataj
2542. Hyremo Nushi
2543. Vlora Ymeraga
2544. Lendita Zeka
2545. Shemsije Zeka
2546. Imiha Smajlaj
2547. Fllanza Veseli
2548. Sabrije Rama
2549. Nepe Rama
2550. Zoje Rexha
2551. Faze Tafa
2552. Xhafer Bajraktari
2553. Fatime Bajraktari
2554. Bekrije Goqi
2555. Hazbije Ajroni
2556. Fatime Berisha
2557. Hajrije Berisha
2558. Myzafere Bicurri
2559. Fatmire Bicurri
2560. Bihije Bicurri
2561. Violeta Bicurri
2562. Nasibe Shtaloja
2563. Hazbije Nura
2564. Resmije Beqrama
2565. Agim Sylejmani
2566. Qazim Huma
2567. Ganimete Huma
2568. Sadete Axhemi
2569. Bujar Bardhi
2570. Nakije Bardhi
2571. Zekije Luzha
2572. Shemsije Luzha
2573. Shukrije Mejzini
2574. Hadi Rexha
2575. Lumnije Rexha
2576. Besa Bakalli
2577. Fehmi Nura
2578. Naime Kepuska
2579. Arijeta Kepuska
2580. Mehmet Haxhiavdyli
2581. Servete Haxhiavdyli
2582. Nasibe Lluhani
2583. Samile Qaushi
2584. Lirije Domi
2585. Reshat Nura
2586. Minire Nura
2587. Elvane Dana
2588. Laundrina Dana
2589. Samile Dana
2590. Luljeta Dana
2591. Shirine Dana
2592. Shkelzen Dana
2593. Serbeze Dana
2594. Flurije Haraqija
2595. Myziene Gezha
2596. Resmije Haxhibeqiri
2597. Esat Haxhibeqiri
2598. Luljeta Sharani
2599. Pranvera Sharani
2600. Mandushe Sharani
2601. Bekrije Sharani
2602. Fekrije Saraqini
2603. Elvane Saraqini
2604. Albina Saraqini
2605. Kimete Berisha
2606. Minire Berisha
2607. Mehmet Berisha
2608. Islam Berisha
2609. Shazane Berisha
2610. Luljeta Koci
2611. Met Morina
2612. Nurije Morina
2613. Nasibe Morina
2614. Fetah Morina
2615. Hyremo Morina
2616. Humedije Hoxha
2617. Rifat Xerxa dhe
2618. Enise Xerxa
2619. Ajnishahe Berisha (Lirojeni Albinin dhe të tjerët sa s`është bërë vonë!)
2620. Burbuqe Berisha
2621. Edi Elshani, nxënës
2622. Ilir Behra
2623. Valentina Karameta - studente e gazetarisë UP
2624. Shpresa Kokollari, studente e gazetarisë UP
2625. Arta Meha, studente e gazetarisë UP
2626. Fitore Berisha
2627. Vebi Berisha
2628. Shin Avdiu - Servis i kompjuterave
2629. Hysen Rashiti - i papunë
2630. Hetem Ramadani - i papunë
2631. Shaqir Ramadani - administratë
2632. Fatlum Rashiti - nxënës
2633. Saranda Rashiti - e papunë
2634. Jehona Ramadani, e papune
2635. Krenare Ramadani, nxënëse
2636. Emrush Ramadani
2637. Hajrush Ramadani
2638. Zejdush Ramadani
2639. Metush Ramadani
2640. Bajram Ramadani nga Gjilani
2641. Fevzi Beqiri, teknik i Komunikacionit
2642. Haki Beqiri, pensionist nga Veriu i Kosovës, Lagjja Lumbardh (Lirojeni Albin Kurtin, birin e popullit, se ai nuk e ka vendin në burg me shokë, por në burg duhet të jenë ata kriminelë që vranë dhe e përgjaken demostratën paqësore)
2643. Albion Sinani - nxënës, Kopernicë - Dardanë
2644. Ardit Sinani -II-
2645. Erëza Sinani -II-
2646. Lirik Hoxha -II-
2647. Besa Hoxha -II-
2648. Bleta Hoxha -II-
2649. Eris Sinani - Kopernicë - Dardanë
2650. Fatlind Shala, laborant
2651. Naser Shala, student në Administratë Publike & Marrëdhënie Ndërkombëtare
2652. Fatlind Shala, laborant(kimist i diplomuar, Rogovë-Gjakovë
2653. Samile Doli, profesoreshë e pedagogjisë, Gjakovë
2654. Afërdita Doli, profesoreshë e lëndëve juridike, Gjakovë
2655. Përmire Juniku, profesoreshë e ekonomisë, Gjakovë
2656. Dëshira Muhaxhiri, ecc e diplomuar, Gjakovë
2657. Elvane Gojani, ecc e diplomuar, Gjakovë
2658. Kujtim Frrokaj, profesor, Gjakovë
2659. Shaban Kukaqi, punëtorë teknik, Gjakovë
2660. Sefdije Ponusheci, profesoreshë e matematikës, Gjakovë
2661. Sinan Hajdari, profesor i matematikës, Gjakovë
2662. Sokol Hoxha, profesor, Gjakovë
2663. Brikena Radogoshi - Domi, Norvegji (e lindur në Gjakovë)
2664. Nexhat Domi, Norvegji (i lindur në Gjakovë)
2665. Epikad Radogoshi, student i gazetarisë
2666. Shkëlzen Krasniqi, Norvegji (i lindur në Gjakovë)
2667. Myrvete Radogoshi - Krasniqi, Norvegji (e lindur në GJakovë)
2668. Etor Krasniqi, Norvegji (i lindur në Gjakovë)
2669. Geront Krasniqi, Norvegji (i lindur në Gjakovë)
2670. Etrit Krasniqi, Norvegji (i lindur në Gjakovë)
2671. Mergim Krasniqi, Norvegji (i lindur në Gjakovë)
2672. Hydajete Radogoshi - Shehu, Suedi (e lindur në Gjakovë)
2673. Genc Shehu, inxhinier i elektroteknikës, Kanadë (i lindur në Gjakovë)
2674. Albert Shehu, inxhinier i elektronikës, Suedi (i lindur në Gjakovë)
2675. Burim Krasniqi - inxh i PT
2676. Berat Murati
2677. Begzad Sinani - ecc i dipl. Përgjegjës në DSHP - KK – Dardanë (Lirim i menjëhershëm i Albin Kurtit dhe të gjithë të dënuarëve politikë)
2678. Albrim Bytyqi, Ecc. i diplomuar (Lirojeni menjëherë Albin Kurtin, njeriun i cili përfaqëson në mënyrën më dinjitoze zërin dhe vullnetin politik të popullit të Kosovës, njeriu i cili dha gjithçka nga vetja për t’i thënë jo regjimit komunist jugosllav, por gjithashtu edhe regjimit neokolonialist të UNMIK-ut, i cili qartazi po i mohon vullnetin e qytetarëve të Kosovës. Lirojeni menjëherë!)
2679. Afrim Buja - fshati Bujan, Lypjan
2680. Lulzim Buja - fshati Bujan, Lypjan
2681. Mentor Buja - fshati Bujan, Lypjan
2682. Lutfi Buja - fshati Bujan, Lypjan
2683. Agon Buja - fshati Bujan, Lypjan
2684. Enver Buja - fshati Bujan, Lypjan
2685. Fatmir Buja - fshati Bujan, Lypjan
2686. Vehbi Buja - fshati Bujan, Lypjan
2687. Xhevat Buja - fshati Bujan, Lypjan
2688. Halit Buja - fshati Bujan, Lypjan
2689. Emin Buja - fshati Bujan, Lypjan
2690. Liridon Buja - fshati Bujan, Lypjan
2691. Hazir Buja - fshati Bujan, Lypjan
2692. Muhamet Buja - fshati Bujan, Lypjan (I tërë fshati Bujan në, Lypjan e përkrah fuqimisht apelin per lirimin e Albin Kurtit dhe të gjithe çlirimtarëve tjerë, të cilët mbahen në burgjet e YUNMIK-ut, kërkojmë që menjëherë të lirohen, shihemi në demonstratë më 3 mars 07)
2693. Nevzad Shemsedini -Inf. i mjekesise –Gjilan
2694. Enis Tahiri
2695. Fatime Llumnica, Oberhofmatte 15, 6020 Emmenbrücke, Swiss
2696. Marigona Llumnica, Oberhofmatte 15, 6020 Emmenbrücke Swiis
2697. Ganimete Hasani, nxënëse
2698. Arton Arifi, nxënës nga Gjilani
2699. Habib Ymeri, arkitekt, Gjilan
2700. Arbënor Dehari, Student
2701. Lirojeni menjëherë Eruditin e Mendjes së Ndritur
2702. Sytkije Çerkini – Amvise
2703. Dr. Urim Çerkini, mjek, QKMF – Ferizaj
2704. Gazmend Çerkini, Absolvent i Elektroteknikës, Ferizaj
2705. Dr. Nezir Luzha, Specialist i Mjekësisë Familjare, QKMF – Ferizaj
2706. Luljeta Luzha, arsimtare e Matematikës, SH.F. “Gjon Serreqi” Ferizaj
2707. Albion Luzha – Ferizaj
2708. Vleron Luzha – Ferizaj
2709. Dr. Urimi. Fr-KO
2710. Nora Ibishaga Budima
2711. Nora Hoti
2712. Nurie Haliti, absolvente e Elektros nga Mitrovica
2713. Agjensioni turistik “MOREA”- Gjilan
2714. Kafiteria “MOREA”- Gjilan
2715. Fabrika e ujit “KIKA” Dardanë, me pronar inxhinier i teknologjisë Avdullah Bajra dhe 14 punëtorët e kësaj nërmarrje
2716. Abdyl Lala
2717. Lumnie Lala
2718. Naser Lala
2719. Agim Lala
2720. Kushtrim Lala
2721. Arber Lala
2722. Granit Lala
2723. Labinot Lala
2724. Kastriot Lala nga Vendinisi i Besianës (Vetëm pseudo pushtetarët me frikë paranoike me qyqarllëkun e tyre të skajshëm për t'i ruajtur pozitat e tyre të mjera mund të urdhërojnë burgosjen dhe t'i gëzohen mbajtjes në burg të njerëzve që në popull reflektojnë: Besim, guxim, sakrificë për ta luftuar të keqen. Shendet e jetë të gjatë Albin Kurti, ne Ju është rinia, me Ju janë ata që nuk shiten, nuk blihen dhe nuk nënshtrohen)
2725. Isak Lala, Besianë
2726. Afrim Lala, Besianë
2727. Hetem Lala, Besianë
2728. Izet Lala, Besianë
2729. Hamdi Lala, Besianë
2730. Sadik Shatri, Kushtrim (ish-Tomoc)
2731. Fahrije Loka Sshatri
2732. Skender Shatri, Zyra e Punës, Burim
2733. Serbeze Shatri, amvise
2734. Rilinde Shatri
2735. Fidan Shatri, student i Kulturës Fizike
2736. Guximtar Shatri, nxënës
2737. Shkodran Shatri, student, fak. Ekonomik (Hallall “Epokës së re” për atë që bëri dhe po bën për atdhedashësit. Ultimatum u japim atyre që ia marrin lirinë Albin Kurtit (tribunit popullor, Mendelës së kohës moderne) i cili në momente historike di të bëj kthesa. Në gjë të tillë kërkojmë edhe për birin tonë Naser Shatri dhe të gjithë të burgosurit politikë)
2738. Ali Neziraj, Technolog i Letrës, Meister Werkführer Fabrikation 2, Papierfabriken Cham-Tenero AG, Cham Paper Group, CH-6330 Cham
2739. Tom Delija, USA (Burgjet janë për ata që vrasin, për kriminelë, por jo për ata që kërkojnë lirinë dhe pavarësinë. Prandaj ju që burgoset Albinin, lirojeni atë sa s’është bërë vonë...)
2740. Bardhok Biba
2741. Avni Llumnica, Oberhofmatte, 15 6020 Emmenbrücke Swiss
2742. Valdrin Dermaku
2743. Edona Lokaj
2744. Liridon Dvorani nga Drenasi
2745. Malëjeta Hoxha, studente e Arkitekturës
2746. Avni Llumnica
2747. Feride Rushiti, MD, Executive Director, KRCT
2748. Shaban Terziu - Ingjinjer i Agrokultures –Gjilan (Kërkoj që lirimi i të madhit Albin Kurti të jetë sa më i shpejtë, sepse nuk mund të ketë paqe pa liri e liria po mohohet duke u burgosur nëpër kazamatet e UNMIK-ut. Duam lirimin e Albinit dhe duam Vetëvendosje!
2749. Lindita Haxhiu
2750. Shkumbim Haxhiu
2751. Lejla Haxhiu
2752. Kaltrina Shatri
2753. Arben Bytyçi - ish ushtar i UÇK-së
2754. Laura Kryeziu nga Shipashnica
2755. Besfort Dermaku
2756. Besart Dermaku
2757. Halime Krasniqi – pensioniste
2758. Armend Dermaku
2759. Nafi Bakiu-Shkup-stundet
2760. Naim Aliu-Shkup-stundet
2761. Ridvan Mustafa-Shkup-student
2762. Gylten Alimi-Shkup-studente
2763. Driton Abazi-Shkup-student
2764. Besnik Mersini-Struge-student
2765. Shkelqim Muharremi-Struge-student
2766. Nedim Rama-Shkup-student
2767. Nazmi Ramani-Shkup-student
2768. Besim Abdullai-Shkup-jurist
2769. Armend Ajdini-Shkup-student
2770. Ramadan Kadriu-Shkup-student
2771. Artan Ismaili-Shkup-student
2772. Sedat Halimi-Shkup-student
2773. Suad Selimi-Shkup-student
2774. Alil Palloshi-Shkup-drejtor shkolle
2775. Agim Ramadani-Shkup-Arsimtar
2776. Muzejne Enazi-Shkup-pastruese
2777. Suzana Ali-Shkup-pastruese
2778. Ruzhdi Jahja-Shkup-Mjeshter
2779. Hajriz Bekteshi-Shkuo-arsimtar
2780. Mevlane Shabani-Shkup-arsimtare
2781. Dalip Recica-Shkup-biblotekar
2782. Mendu Fuga-Shkup-arsimtar
2783. Kadri Llamallari-Shkup-arsimtar
2784. Sutkije Sadiku-Shkup-arsimtare
2785. Ramadan Isaku-Shkup-arsimtar
2786. Besa Ademi-Shkup-Arsimtare
2787. Teuta Ajeti-Shkup-arsimtare
2788. Teuta Palloshi-Shkup-arsimtare
2789. Remzie Dardhishta-Shkup-arsimtare
2790. Raif Dardhishta-Shkup-arsimtar
2791. Lavdrim Dardhishta-Shkup-arsimtar
2792. Florie Jakupi-Shkup-arsimtare
2793. Haki Jakupi-Shkup-arsimtare
2794. Vehbi Selmani-Shkup-arsimtar
2795. Severxhane Kasapi-Shkup-arsmitare
2796. Aferdita Ibrahimi-Shkup-arsimtare
2797. Xhevdet Hoxha-Shkup-arismtar
2798. Hazbije Kadriu-Shkup-arsimtare
2799. Gani Ahmeti-Shkup-arsimtar
2800. Fuat Jakupi-Shkup-arsimtar
2801. Blerim Livoreka-Shkup-Arsimtar
2802. Irfan Miftari-Shkup-oficer
2803. Rexhep Miftari-Shkup-pa pune
2804. Emin Miftari-Shkup-punetor
2805. Sedat Baftiu-Shkup-student
2806. Rrahman Iseni-SHkup-student
2807. Nuri Rexhepi-Shkup-arsimtar. (SË BASHKU DERI NË VETËVENDOSJE!")
2808. Burim Kutllovci, aktivist i Lëvizjes Vetevendosje!, Vushtrri
2809. Sami Uka, nxënës, Mitrovicë
2810. Shkelzen Gucati, nxënës, Mitrovicë
2811. Imrizah Gashi, nxënës, Mitrovicë
2812. Fevzi Jashari, nxënës, Mitrovicë
2813. Betim Imeri, nxënës, Mitrovicë
2814. Ferki Osmani, ish-UCK, ish-UÇPMB, Mitrovicë
2815. Agim Fazliu, student, Mitrovicë
2816. Kujtim Fazliu, punëtor, Mitrovicë
2817. Sokol Tahiri, pensionist, Mitrovicë
2818. Asllan Tahiri, ish-minator, pensionist, Mitrovicë
2819. Fistim Xheloshi, student, Skënderaj
2820. Enver Xheloshi, punëtor, Skënderaj
2821. Flamur Riza, nxënës, Mitrovicë
2822. Rexhije Ajvazi, Gjenevë, Zvicër
2823. Hysnije Beqiri,
2824. Rexhije Beqiri
2825. Xhemile Beqiri
2826. Nafije Beqiri
2827. dhe Vlora Beqiri, të gjithë me vendqëndrim të përkohshëm në Zvicër
2828. Qëndrim Peci
2829. Burim Kutllovci, aktivist i Lëvizjes Vetëvendosje!, Vushtrri
2830. Ardian Morina, Therandë, student, Shkenca Kompjuterike në UEJL
2831. Armend Qamili, Ferizaj, student, Shkenca Kompjuterike në UEJL
2832. Blerim Çoçaj, gazetar nga Prizreni
2833. Gezim Beka, Prishtinë
2834. Liridon Zeqiri, student Juridik (Instrumentet e Serbisë mund të përgatisin padi shumë të bukura e të lulëzuara për Albinin, por ai është ndër vlerat më të freskëta të shqiptarisë e Serbia vetëm ata i lufton)
2835. Enver Podrimqaku, Krajkovë, Drenas. inxh. Metalurgjise, prof. në shkollën e Mesme Teknike në Drenas
2836. Flamur Zaganjori, inxh. i el. Shkodër (Urime për iniciativën, se këtë djalë e kemi të rrallë. Shpresojmë ta shohim sa më shpejtë në liri)
2837. Elmi Podrimqaku, Krajkovë, Drenas, student Ekonomik
2838. Arta Podrimqaku, Krajkovë, Drenas, nxënëse
2839. Selami Podrimqaku, Krajkovë, Drenas, student Ekonomik
2840. Dj.Bera A.K.A Unikatil
2841. Haxhi Podrimqaku, Krajkovë, Drenas
2842. Rigon Kosova (O kriminela lirojeni patriotin më të madh shqiptar)
2843. Albulena Rrafshi, Historiane, Kanada
2844. Xhavit Rrafshi, Kuzhiniere, Kanada
2845. Fatmir Dibrani, Profesor Gjimnazi “Sami Frashëri”
2846. Myrvete Dibrani, motër kryesore, Shtëpi të Shëndetit
2847. Fadil Dibrani, Ing. i Makinerisë, KEK
2848. Hasime Dibrani, studente e Stomatologjisë
2849. Shemsi Dibrani
2850. Naime Dibrani, motër kryesore, Kirurgji
2851. Naile Dibrani, Stomatologe
2852. Petrit Cakolli, nxënës
2853. Behar Kryeziu, nxënës
2854. Abetare Sylejmani, Studente e Shkencave Politike dhe Administratë Publike
2855. Mimoza Simnica, studente e Artit Grafik
2856. Vildane Ademi, gjuhëtare, Prishtinë
2857. Neron Vitaku, nxënës
2858. Lenditë Shabani (Ky arrestimi i Albinit të kujton atë fabulën me ujkun dhe qengjin. Do të ha, -i tha ujku qengjit-se më turbullon ujin. E qengji pinte ujë poshtë rrjedhës së lumit)
2859. Familja Pllana nga Obiliqi: Naser Pllana,...
2860. Jalldyze Pllana
2861. Granit Pllana
2862. Brikena Pllana
2863. Bjonda Pllana
2864. Martir Morina, nxënës
2865. Shaip Mehmeti, Zabel, Gjilan
2866. Mejdi.H.Sejdiu Gjilan (Albin Kurti lideri i shqiptarëve, i popullit në tërësi vetëm-VETËVENDOSJE, zgjidhe drejt çështjen e shqiptarëve në tërësi. Kam bindjen se Albini së bashku me elitën e tij do jenë të qëndrueshëm edhe në këto kohë të vështira. Ftoj popullin tonë anë e kënd ku janë t’i bashkohen ardhmërise sonë, Albin Kurtit. Apelojmë te ky pushtet i fortë dhe i egër që Albin Kurti dhe të tjerët të LIROHEN menjëherë, të fillojnë aktivitetin e tyre me popullin për aspiratën tonë shekullore: Një popull, një gjuhë, një shtet në një çati)
2867. Rrezarta Zjaqa
2868. Dukagjin Gashi
2869. Shefqet Berisha, Schlieren
2870. Kujtim Kabashi
2871. Lindita Sylejmani, Historiane (Kërkoj lirimin e menjëhershëm të Albin Kurtit)
2872. Shqipron Krasniqi, nxënës
2873. Dj Shpeta
2874. Muhamet Krasniqi
2875. Shaqir Krasniqi
2876. Sefedin Krasniqi
2877. Ramize Krasniqi
2878. Petrit Krsaniqi
2879. Ajkune Krasniqi
2880. Xhafer Krasniqi
2881. Selvishah Krasniqi
2882. Liridon Kadriu, gazetar i pavarur
2883. Adnan Zeqiri, orientalist
2884. Sami bekteshi, student
2885. Kenan Hajrullahu, student
2886. Muzafer Shkodra, student
2887. Nehat Krasniqi, student
2888. Besmir Bala, student
2889. Florim Cunaku, student Lirojeni se e kërkon populli)
2890. Bejtullah Krasniqi, analist, Prizren
2891. Xhelal Krasniqi, orientalist (Lirojeni pa asnjë kusht Albinin)
2892. Blerim Mjeku, student
2893. Nebil Mjeku, student (Lirimi i Albinit është i domosdoshëm për proceset nëpër të cilat po kalon Kosova e jo mbajtja në burg, sepse me burgje qytetarët e Kosovës janë shumë të iritur nga historia, sepse nxit edhe më shumë revoltë)
2894. Makfire Ajdini, Gjenevë
2895. Kada Mjekiqi
2896. Sami Mjeku, inxh. i Xehtarisë
2897. Qazim Azizi, Bilioteka "Fan S. Noli", Gjilan
2898. Adem Kadolli
2899. Sefe Zjaqa, Sekiraqë, Besianë
2900. Lokja Hafize Zjaqa, Sekiraqë, Besianë (Unë lokja ju kisha lutë të gjithëve mos e shkelni të vërtetën dhe drejtësinë, lirojeni djalin e lokes Albini Kurtin dhe shokët e tij. Trimat edhe në burgjet e shkive e thanë të vërtetën dhe nuk u dorëzuan edhe kur ishin në fuqi kriminelët e luftës. Lirone Albinin dhe shokët e tij se shumë shpejt kini me i ra pishman, se tri lufta i prita e me i burgos çlirimtarët dhe ata që e kërkojnë drejtësinë nuk kam pa kurrë e lokja (90 vjeçare) ju përshëndet të gjithëve që punoni për POPULL)
2901. Qerim Voca, profesor
2902. Fatmire Voca, amvise
2903. Petrit Voca, student
2904. Besarta Voca, nxënëse
2905. Granit Voca, nxënës
2906. Mergim Voca, nxënës
2907. Nebahate Voca, punëtore shëndetësore
2908. Hevzi Leci
2909. Alberina Leci, nxënëse
2910. Gjevrije Voca, amvise
2911. Azem Voca, tregtar
2912. Nuradin Voca, tregtar
2913. Avni Voca, student
2914. Nergjivane Voca
2915. Ferdane Voca, Amvise
2916. Ekrem Cakolli, LPK
2917. Vigan Xhelili, student
2918. Atdhe Hykolli, ish-kryetar i UPS-Filologjisë
2919. Shemsije Hajredinaj, nxënëse
2920. Kujtim Rexhepi, Dardanë
2921. Asim Rexhepi, Dardanë
2922. Liridona Vojvoda, nxënëse
2923. Resul Miftari, Vushtrri
2924. Megzon Hajrizi, drejtor
2925. Blerim Hajrizi, student
2926. Driton Hajrizi, student
2927. Vlora Hajrizi, studente
2928. Duresa Hajrizi, nxënëse
2929. Durim Hajrizi, nxënës
2930. Edona Hajrizi, nxënëse
2931. Ali Hajriz, student
2932. Ajet Hajrizi, punëtor (Kërkojmë lirimin e menjëhershëm të Albin Kurtit dhe të burgosurve të tjerë. Këta nuk e meritojnë të jenë në burgje në të cilat kanë qenë edhe në kohën e Serbisë, por të jenë në mesin tonë. “Epoka e re”, ju faleminderit për iniciativën të cilën e keni marrë)
2933. Mr.sci.dr.Fitim Skeraj, Prizren (Lironi Atë, që mbahet i burgosur për lirinë e popullit të vet)
2934. Burim Rrustemi, Vushtrri
2935. Elez Axhillari
2936. Dursim Axhillari
2937. Meriton Axhillari, student
2938. Avdi Berisha
2939. Hatije Berisha (Lirimi i Albinit, dënimi i fajtorëve)
2940. Mensur Rrustemi, Vushtrri
2941. Esmeralda Rama, Studente, Norvegji
2942. Alban Gashi, Balincë, Malishevë (Përshëndetje e nderuara redaksi e “Epokës së re”, ju përgëzoj për iniciativën e qëlluar, sepse Albin Kurti është zëri i popullit dhe ky sistem i padrejtë dhe antidemokratik, si i tillë që është, po e burgos, rrah, maltreton dhe vret popullin me të vetmin qëllim që të shtyp vullnetin e popullit, por këtë vullnet nuk ka mundur ta shtypin pushtuesit e mëparshëm e lëre më ky regjim i korruptuar dhe monist)
2943. Arjeta Hetemi
2944. Fatbardha Zymberi nga fsh.Varosh
2945. Edon Smakaj, nxënës, Runik
2946. Dritoni nga Gjilani sh.m.e Marin Barleti Gjilan
2947. Nevruz Krasniqi - Junik
2948. Merishahe Krasniqi - Junik
2949. Murat Krasniqi – Junik, Itali
2950. Ida Krasniqi – Junik, Itali
2951. Shaban Krasniqi - Junik
2952. Fatime Krasniqi - Junik
2953. Safet Shala - Junik
2954. Valbone Shala - Junik
2955. Bekë Dinaj – Hereq
2956. Mifail Xhemaili, Administratë
2957. Bujana Berisha, studente, Prizren
2958. Fjolla Limani
2959. Ferki Osmani
2960. Bahrije Latifi
2961. Murtez Latifi
2962. Emine Latifi
2963. Diart Latifi
2964. Valbona Latifi
2965. Bashkim Kodra
2966. Valzim Drugzani, student
2967. Sadik Sadiku (62), Rahovicë, Preshevë, i plagosur: Dola më 10 shkurt, sepse desha t’u jap zemër sikur neve pleqtë tanë para 30 vjetëve. Prapë do të dalë. Lirojini trimat o mjerana! Faleminderit “Epoka e re”për këtë Apel. Për këtë gazetë po duhet me prit në radhë gjithmonë në Preshevë!
2968. Hasan Shkodra, Gjilan: Gabimi më i madh ishte me burgosjen e Albin Kurtit dhe të tjerëve.
2969. Nefise Ymeri, Ulpianë
2970. Mexhid Krasniqi, Llukar, pjesëmarrës i të gjitha demonstratave
2971. Hilmi Llugaliu, sociolog, Podujevë
2972. Ibrahim Bega, mësues, Mitrovicë
2973. Sabrie Bega
2974. Ardian Bega
2975. Arbnore Bega
2976. Ardita Bega
2977. Arben Bega
2978. Shehrie Bega
2979. Hyzri Sejdiu, Ferizaj, tregtar
2980. Ruzhdi Dibrani,Shtutgard,Prishtinë
2981. Shpresa Dibrani,Shtutgard,Prishtinë
2982. Shkodran Dibrani,Shtutgard,Prishtinë
2983. Shqipdon Dibrani,Shtutgard,Prishtinë
2984. Nexhat Syla, jurist, Prishtinë
2985. Gëzim Ibrahimi, tek.med., Prishtinë
2986. Nazmi Krasniqi,punëtor, Prishtinë
2987. Behxhet Syla, punëtor, Prishtinë
2988. Mujë Mavraj, punëtor,Dasam (ish Saradran) burim
2989. Hatmane Mavraj,mësuese,Dasam
2990. Arben Mavraj,punëtor, Dasam
2991. Mirlind Mavraj, absolvent, Dasam
2992. Teutë Mavraj, infermiere, Dasam
2993. Agim Mavraj, bujk, Dasam
2994. Rrahim Buzhala, (Gjermani) Bajë e Malishevës
2995. Ukë Sfishta,tregtar,Besianë
2996. Agron Aliaj, Skenderaj, student/punëtor (Albini ka vuajtur mjaft nëpër burgje!)
2997. Liridon Beqiri, student
2998. Burbuqe Berisha
2999. Arife Koci, pensioniste
3000. Mehdi Koci, ish-UÇK – Austri
3001. Smajl Tahiri, Pensionist, Mitrovicë.
3002-3020. Apelit i Bashkangjiten edhe 18 anëtarë të familjes Qelaj nga Ferizaji
3021. Bekim Qelaj, student, Austri
3022-3034 (Apelit i bashkangjiten edhe 12 anëtarë të familjes Tahiri. (Pasojnë emrat)
3035-3042. Ali Sh. Krasniqi magjistër i shkencave teknike së bashku me 5 anëtarët e familjes (pasojnë emrat)
3022. Hakif Hamiti, kimist
3023-3087: Apelit i bashkohen 64 anëtarë të familjes Hamiti nga Prishtina,Sveçla e Besiana (pasojnë emrat)
3089. Musli Mazrekaj,mekanik, Malishevë: Malisheva po mbushet me grafite për Albinin. Lirojeni, kon po e pritni?!