USHTRIA PER PRESHEVE MEDVEGJ BUJANOC

Komandant i UQPMB-se: "Njazi Azemi"-Komandant Mjekrra



Biografia e Komandant "MJEKRRES"

Familje e nderuae Azemi ,

Shumë të nderuara familje të dëshmorve ,

Përfaqsues të strukturave politike ,qeveritare e shkencore të Kosovës ,

Të nderuar pjesëmarrës ,

Mirë se na keni ardhur në këtë manifestim madhështor . Sot për të gjithë ne është ditë e veçant , po e shënojmë gjashtëvjetorin e rënjës dhe po e zbulojmë shtatorën e Njazi Azemit të njohur si Komandant Mjekrra . Përmes kësaj shtatore nderohet dhe simbolizohet vepra madhështore liridashëse e tij dhe e të gjithë dëshmorve të kombit .

Për luftetarët e lirisë , është folur dhe shkruar shumë, por kurr nuk mund të thuhet gjithë ajo çka duhet thënë . Ajo mundë të përjetohet , ndjehet e kuptohet , nga ata të cilët me mendje e zemër thellohen në vlerën e lirisë. Siq thuhet "Dëshmorët lindjet i kanë të zakonshme, por veprat dhe rënjet I kanë madhështore " I tillë ishte edhe Njaziu , i cili me plejadën e luftëtarve të lirisë , mori për sipër misionin e çlirimit kombëtar pa alternativë sepse atij nuk I mungonte pasuria , por I mungonte liria e cila për te ishte mbi të gjitha .

Rastësisht nuk lindin dhe nuk krijohen karakteret e forta të luftetarëve të lirisë kombëtare . Këto ndikojnë sidomos faktori kohë dhe hapsirë . I tillë ishte edhe karakteri I Njazi Azemit . Ky u lindë më 15 qërshor 1970 në një familje me begati të dalluar në aspektin kombëtar . Bisedat dhe përjetimet e lavdisë të luftrave për liri e bashkim mbarë kombëtar ishin gjithnjë prezente në rrethin ku lindi , u rrit dhe u edukua Njazi Azemi . Gjyshi Muharremi ishte arsimdashës ndërsa gjyshja – Nënë Lokja ishte motra e dëshmorit Fazli Rashitit , e luftëtarit Bafti Rashitit dhe kusherira e luftetarit dhe udhëheqësit të dalluar të lëvizjës për çlirimin dhe bashkimin mbarë kombëtar tani të ndjerit Hysen Tërpeza. Njëkohësisht ndikim të madh kishte edhe fryma e aktiviteteve të babait Ramushi i cili punonte përkohësisht në Zvicër dhe xhaxhaii Bajrami i cili punonte në Austri të cilët ishin pjesë aktive e lëvozjeve kombëtare në diaspor. Njaziu u rrit duke u përkundë me ninulla me karakter kombëtar nga nënë lokja Hajrie , për të cilën Njaziu pati mirënjohëje dhe rrespektë të veqant .

Njaziu shkollën fillore e kreu në Mogillë , të mesmën në Viti , ishte i sjellshëm ,i rrespektuar , I dashur , I afërt në familje e shoqëri . Dallohej me guxim , solidaritet , sakrificë dhe çëndrime të venosura . Më tër qenjën e tij i përcaktuar me ndjenjën e dashurisë për kombin dhe atëdheun .Të cilit i shërbeu me guxim , trimëri dhe më jetë. I rritur në kohën kur populli ynë po përjetonte , padrejtësi , dhunë ,poshtrime , përbuzje , vrasje e masakrime , për Njaziun dhe bashkëmendimtarët e tij u forcua bindja se kunder pushtuesit dhe robërisë duhet kundërvuar , me mjetin më adekuat . Ajo ishte lufta për liri . Këtë shpresë dhe bindje optimiste e të drejtë më parë se të rjerët e shofin dëshmorët të cilët kallën si qiri për të bërë dritë , për ti pruar liri popullit e atëdheut . Këta janë si prometheu mitologjik- e flijojnë veten për tua sjellë të tjerëve lirinë, lumturinë e shpresën .

Tri dekadat e fundit të shekullit njëzet ishin kohë e ngjarjeve të mëdha e madhështore për popullin tonë . U avansua aktiviteti kundër padrejtësive dhe për të fituar lirinë e merituar . Njazi Azemi iu bashkua demostratave kundër ndryshimit të dhunshëm të kushtetutës nga pushtuesit jugosllav në mars të vitit 1989 . Në përleshjën mes demonstruesve shqiptar dhe policisë serbe në Ferizaj më 29-30 mars , për mbrojtjën e kushtetutës të Kosovës plagoset në dorë edhe Njazi Azemi , i cili shkoi për tu shëruar në 

-2-

Lublanë . Ishte pjesëmarrës edhe I shumë demonstratave tjera dhe organizator i grumbullimit të ndihmave për shkollat dhe familjet e varfura në Kosovë pas vitit 1990 .

Në vitin 1992 , Njaziu kaloi ilegalisht në Shqipri ku me shumë kosovarë të tjere filloi stërvitjet ushtarake në Elshan dhe Fikend të shqipërisë , ku u stërvit një kohë edhe Adem Jashari. Pas trazirave në Shqipëri në vitin 1997, Njaziu Kaloi në Zvicër ku vazhdoi veprimtarinë atëdhetare .

Pas rënjës heroike të komandantit lëgjendar të UÇK-së Adem Jashari me familjën e tij të gjërë në marsë të 1998, Njaziu kthehet në Shqipëri dhe së bashku me shumë luftetarë të lirisë , merrë pjesë në Betejën e Kosharës , në të cilën u thya kufiri jugosllavo- shqipëtarë në kuadër të brigadës 138 "Agim Ramadani " , duke treguar trimëri të rrallë .Njaziun nuk e ligështuan rënjët e shumë shokëve të idealit , përkundrazi ishte krenar për rënjën e tyre heroike , më tepër fitonte gixim e kurajo për të luftuar ball për ball më armikun .

Më 8 prill 1999, Njazi Azemi, bëhet pjesëtar i Brigadës 134 të Uçk-së "Bedri Shala " , njësit i Zonës Operative të Dugagjinit të komanduar nga Ramush Haredinaj, duke marrë pjesë në disa beteja . Edhe pse me hyrjën e forcave të N A T O –së në qërshor të vitit 1999, Kosova u çlirua nga pushtuesi sërbo-sllav, Njaziu me shumë shokë u demobilizuan , por lufta për çlirimin e viseve shqiptare në Kosovën Lindore nën okupimin sërb , për krijimin e Shqipërisë Etnike , nuk kishte përfunduar ,por ajo vazhdoi . .Kosova Lindore, Presheva, Medvegja dhe Bujanovci me rrethinë u mbushën me luftetarë të lirisë . Prap jehoi maksima :

" Nga lufta vinë në Luftra shkojnë ,

Në zjarr e tym na shkoi kjo jetë ,

Gjithmonë drejtë luftrash shtegtojnë,

S’iq shtegtojnë drejtë dimrit retë ".

Gjaku I derdhur për liri , prap u bë kushtrim për të formuar UÇPMB –n në dhjetor të vitit 2000. Ftesës të shtabit për mobilizim, Njaziu iu përgjegj si ushtar i rëndomt , por me përvojë nga UÇK-ja . Pasi u dallua me guxim , urtësi devotshmëri dhe aftësi organizative e taktiko-ushtarake , emrohet komandant togu, mandej komandant i Brigadës 115 "Karadaku " dhe më vonë Shtabi i Përgjithshëm I UÇPMB-së , e emroi zavendës komandant i Zonës Operative të Preshevës . Këtu Njaziu merrë novkën Komandant Mjekrra . Ai bëri disa beteja të lavdishme me ushtarët e tij , kundër punkteve ushtarake e policore sërbe, si në Konqul , afër shkollës në Caravajkë, Stanec etj. Mirë po edhe Njazi Azemin e përcolli fati i rënjës heroike , në rrugën e filluar me aq vendosmëri , për arritjën e lirisë edhe në Kosovën Lindore , ku sundonte dhuna dhe padrejtsia sëerbe ndaj shqiptarëve etnik . Me 26 mars 2001, në një betejë të ashpër me forcat e armikut pas disa orë luftimesh , një plumb I armikut gjakatarë në mal të fshatit Stanec e goditi rënd në krahror Njazi Azemin . Edhe pse I goditur për vdekje ai i porosti shokët të qëndrojnë dhe luftonë kundër armikut . Në atë rast pranë kishte bashkëluftetarët e tij trima e besnik , Buran Berishën e Milaim Abazin . Ata u munduan ta bartin deri në fshatin Kurbali ku ndodhej shtabi me mjek , por pas 45 minutave , trimi i madhë , luftëtari i pa trembur , 
- 3-

Njazi Azemi , ndrroi jetë duke u flijuar në alltarin e lirisë . Trupi I tij u bartë deri në vendlindje dhe më 28 mars 2001 u vorros në vorrezat e dëshmorve të UÇK-së në Viti me nderime të larta ushtarake , në pranin e mijëra bashkëluftetarëve e simpatizuesëve nga mbar trevat shqiptare . Pas vedi la bashëshortën dhe katër fëmi : Kosovarin , Liridonën , Kosovaren dhe Flamurin .

Njazi Azemi ra heroikisht në fushë të betejës , kundër forcave të armikut shekullor sërbo-sllav. Ra ashtu siq bjnë luftetarët e vërtetë të lirisë . Ra për mos të vdekur kurr. Ndrroi jetë për të jetuar gjithmonë . Do ta kujtojnë gjithmonë brezat që do të vinë pas . Ai ra për tu kthyar në Flakadan Lirie .Rruga e tij për liri e bashkim gjithëkombëtarë , do të jetë udhërrëfim për ne .

Lavdi jetës dhe veprës të Njazi Azemit –"Komandant Mjekrra" .

Lavdi të gjithë luftetarëve dhe dëshmorëve të kombit .

Mirë se na keni ardhur në këtë manifestim madhështor . Sot për të gjithë ne është ditë e veçant , po e shënojmë gjashtëvjetorin e rënjës dhe po e zbulojmë shtatorën e Njazi Azemit të njohur si Komandant Mjekrra . Përmes kësaj shtatore nderohet dhe simbolizohet vepra madhështore liridashëse e tij dhe e të gjithë dëshmorve të kombit .

Për luftetarët e lirisë , është folur dhe shkruar shumë, por kurr nuk mund të thuhet gjithë ajo çka duhet thënë . Ajo mundë të përjetohet , ndjehet e kuptohet , nga ata të cilët me mendje e zemër thellohen në vlerën e lirisë. Siq thuhet "Dëshmorët lindjet i kanë të zakonshme, por veprat dhe rënjet I kanë madhështore " I tillë ishte edhe Njaziu , i cili me plejadën e luftëtarve të lirisë , mori për sipër misionin e çlirimit kombëtar pa alternativë sepse atij nuk I mungonte pasuria , por I mungonte liria e cila për te ishte mbi të gjitha .

Rastësisht nuk lindin dhe nuk krijohen karakteret e forta të luftetarëve të lirisë kombëtare . Këto ndikojnë sidomos faktori kohë dhe hapsirë . I tillë ishte edhe karakteri I Njazi Azemit . Ky u lindë më 15 qërshor 1970 në një familje me begati të dalluar në aspektin kombëtar . Bisedat dhe përjetimet e lavdisë të luftrave për liri e bashkim mbarë kombëtar ishin gjithnjë prezente në rrethin ku lindi , u rrit dhe u edukua Njazi Azemi . Gjyshi Muharremi ishte arsimdashës ndërsa gjyshja – Nënë Lokja ishte motra e dëshmorit Fazli Rashitit , e luftëtarit Bafti Rashitit dhe kusherira e luftetarit dhe udhëheqësit të dalluar të lëvizjës për çlirimin dhe bashkimin mbarë kombëtar tani të ndjerit Hysen Tërpeza. Njëkohësisht ndikim të madh kishte edhe fryma e aktiviteteve të babait Ramushi i cili punonte përkohësisht në Zvicër dhe xhaxhaii Bajrami i cili punonte në Austri të cilët ishin pjesë aktive e lëvozjeve kombëtare në diaspor. Njaziu u rrit duke u përkundë me ninulla me karakter kombëtar nga nënë lokja Hajrie , për të cilën Njaziu pati mirënjohëje dhe rrespektë të veqant .

Njaziu shkollën fillore e kreu në Mogillë , të mesmën në Viti , ishte i sjellshëm ,i rrespektuar , I dashur , I afërt në familje e shoqëri . Dallohej me guxim , solidaritet , sakrificë dhe çëndrime të venosura . Më tër qenjën e tij i përcaktuar me ndjenjën e dashurisë për kombin dhe atëdheun .Të cilit i shërbeu me guxim , trimëri dhe më jetë. I rritur në kohën kur populli ynë po përjetonte , padrejtësi , dhunë ,poshtrime , përbuzje , vrasje e masakrime , për Njaziun dhe bashkëmendimtarët e tij u forcua bindja se kunder pushtuesit dhe robërisë duhet kundërvuar , me mjetin më adekuat . Ajo ishte lufta për liri . Këtë shpresë dhe bindje optimiste e të drejtë më parë se të rjerët e shofin dëshmorët të cilët kallën si qiri për të bërë dritë , për ti pruar liri popullit e atëdheut . Këta janë si prometheu mitologjik- e flijojnë veten për tua sjellë të tjerëve lirinë, lumturinë e shpresën .

Tri dekadat e fundit të shekullit njëzet ishin kohë e ngjarjeve të mëdha e madhështore për popullin tonë . U avansua aktiviteti kundër padrejtësive dhe për të fituar lirinë e merituar . Njazi Azemi iu bashkua demostratave kundër ndryshimit të dhunshëm të kushtetutës nga pushtuesit jugosllav në mars të vitit 1989 . Në përleshjën mes demonstruesve shqiptar dhe policisë serbe në Ferizaj më 29-30 mars , për mbrojtjën e kushtetutës të Kosovës plagoset në dorë edhe Njazi Azemi , i cili shkoi për tu shëruar në

-2-

Lublanë . Ishte pjesëmarrës edhe I shumë demonstratave tjera dhe organizator i grumbullimit të ndihmave për shkollat dhe familjet e varfura në Kosovë pas vitit 1990 .

Në vitin 1992 , Njaziu kaloi ilegalisht në Shqipri ku me shumë kosovarë të tjere filloi stërvitjet ushtarake në Elshan dhe Fikend të shqipërisë , ku u stërvit një kohë edhe Adem Jashari. Pas trazirave në Shqipëri në vitin 1997, Njaziu Kaloi në Zvicër ku vazhdoi veprimtarinë atëdhetare .

Pas rënjës heroike të komandantit lëgjendar të UÇK-së Adem Jashari me familjën e tij të gjërë në marsë të 1998, Njaziu kthehet në Shqipëri dhe së bashku me shumë luftetarë të lirisë , merrë pjesë në Betejën e Kosharës , në të cilën u thya kufiri jugosllavo- shqipëtarë në kuadër të brigadës 138 "Agim Ramadani " , duke treguar trimëri të rrallë .Njaziun nuk e ligështuan rënjët e shumë shokëve të idealit , përkundrazi ishte krenar për rënjën e tyre heroike , më tepër fitonte gixim e kurajo për të luftuar ball për ball më armikun .

Më 8 prill 1999, Njazi Azemi, bëhet pjesëtar i Brigadës 134 të Uçk-së "Bedri Shala " , njësit i Zonës Operative të Dugagjinit të komanduar nga Ramush Haredinaj, duke marrë pjesë në disa beteja . Edhe pse me hyrjën e forcave të N A T O –së në qërshor të vitit 1999, Kosova u çlirua nga pushtuesi sërbo-sllav, Njaziu me shumë shokë u demobilizuan , por lufta për çlirimin e viseve shqiptare në Kosovën Lindore nën okupimin sërb , për krijimin e Shqipërisë Etnike , nuk kishte përfunduar ,por ajo vazhdoi . .Kosova Lindore, Presheva, Medvegja dhe Bujanovci me rrethinë u mbushën me luftetarë të lirisë . Prap jehoi maksima :

" Nga lufta vinë në Luftra shkojnë ,

Në zjarr e tym na shkoi kjo jetë ,

Gjithmonë drejtë luftrash shtegtojnë,

S’iq shtegtojnë drejtë dimrit retë ".

Gjaku I derdhur për liri , prap u bë kushtrim për të formuar UÇPMB –n në dhjetor të vitit 2000. Ftesës të shtabit për mobilizim, Njaziu iu përgjegj si ushtar i rëndomt , por me përvojë nga UÇK-ja . Pasi u dallua me guxim , urtësi devotshmëri dhe aftësi organizative e taktiko-ushtarake , emrohet komandant togu, mandej komandant i Brigadës 115 "Karadaku " dhe më vonë Shtabi i Përgjithshëm I UÇPMB-së , e emroi zavendës komandant i Zonës Operative të Preshevës . Këtu Njaziu merrë novkën Komandant Mjekrra . Ai bëri disa beteja të lavdishme me ushtarët e tij , kundër punkteve ushtarake e policore sërbe, si në Konqul , afër shkollës në Caravajkë, Stanec etj. Mirë po edhe Njazi Azemin e përcolli fati i rënjës heroike , në rrugën e filluar me aq vendosmëri , për arritjën e lirisë edhe në Kosovën Lindore , ku sundonte dhuna dhe padrejtsia sëerbe ndaj shqiptarëve etnik . Me 26 mars 2001, në një betejë të ashpër me forcat e armikut pas disa orë luftimesh , një plumb I armikut gjakatarë në mal të fshatit Stanec e goditi rënd në krahror Njazi Azemin . Edhe pse I goditur për vdekje ai i porosti shokët të qëndrojnë dhe luftonë kundër armikut . Në atë rast pranë kishte bashkëluftetarët e tij trima e besnik , Buran Berishën e Milaim Abazin . Ata u munduan ta bartin deri në fshatin Kurbali ku ndodhej shtabi me mjek , por pas 45 minutave , trimi i madhë , luftëtari i pa trembur ,

- 3-

Njazi Azemi , ndrroi jetë duke u flijuar në alltarin e lirisë . Trupi I tij u bartë deri në vendlindje dhe më 28 mars 2001 u vorros në vorrezat e dëshmorve të UÇK-së në Viti me nderime të larta ushtarake , në pranin e mijëra bashkëluftetarëve e simpatizuesëve nga mbar trevat shqiptare . Pas vedi la bashëshortën dhe katër fëmi : Kosovarin , Liridonën , Kosovaren dhe Flamurin .

Njazi Azemi ra heroikisht në fushë të betejës , kundër forcave të armikut shekullor sërbo-sllav. Ra ashtu siq bjnë luftetarët e vërtetë të lirisë . Ra për mos të vdekur kurr. Ndrroi jetë për të jetuar gjithmonë . Do ta kujtojnë gjithmonë brezat që do të vinë pas . Ai ra për tu kthyar në Flakadan Lirie .Rruga e tij për liri e bashkim gjithëkombëtarë , do të jetë udhërrëfim për ne .

Lavdi jetës dhe veprës të Njazi Azemit –"Komandant Mjekrra" .

Lavdi të gjithë luftetarëve dhe dëshmorëve të kombit .

1. Ka kohë që presim, të merret vendimi pas shqyrtimit të lëndës së Komandantit të Shtabit të Përgjithshëm të UÇPMB-së z. Shefket Musliu, pas ankesës në prokurorinë supreme të gjyqit Kosovar por, ende nuk ka përgjigje. As positive e as negative.

2. Ka kohë që përcjellim lojërat e “Drejtësisë” Kosovare, që bëjnë padrejtësi ndaj ish Çlirimtarëve. Duke I burgosur, dënuar e mandje edhe “gjykuar” ata që i sollën lirinë të gjithë qytetarëve të Kosovës dhe gjithë shqipëtarëve të rajonit përmirësimin e të drejtave të njeriut.

3. Ka kohë që Drejtësia kosovare po bëhet marionetë e e Padrejtësisë së Sërbisë, për të kapë, burgosë dhe dënu, poashtu përmes ligjeve të Sërbisë djemt më të shtenjtë shqipëtarë, në disa raste duke mos kursyer as familjarët e atyre që dhanë edhe jetën, për të vënë drejtësinë në vend.

4. Ka kohë që heshtim, dersi sa presim shqyrtimet me afate të pakufizura edhe ato kur janë të paligjëshme, ka kohë që heshtim që nga burgosja dhe dënimi I Çlirimtarëve, para gjithë këtyre padrejtësive, ka kohë që heshtim deri sa ende vazhdojnë të gjykojnë Çlirimtarët.

Mjaft!
Nuk do të heshtim më! Do të ngrisim zërin tonë të Veteranit, do të thyejm çdo barrierë që del para neshë për të na ndalur të jetojmë të lirë, sepse në fund të fundit luftuam për të jetuar të gjithë të lirë, e në mesin e të gjithëve edhe ne bëjmë pjesë.
Nuk përkrahim asnjë kriminel andaj, kapni kriminelët që lëvizin të lirë para hundëve tuaja, dhe lironi çlirimtarët e burgosur, sepse ne mendojmë se në burg e kanë vendin kriminelët e jo Çlirimtarët.

Ne jemi duke jetuar në këtë kohë, mos harroni! Nuk jemi duke jetuar në një kohë më të vonët e t’na tregoni se çka ka ndodhë, sepse I dijmë të gjithat, sërbia la pas makinën e padrejtësis nëpër njerëz të caktuar që shfrytëzuan pushtetin më heret, së pari për të ndar udhëheqësit e zonave operative nëpër “grupe” mandej për ti burgosur, e dënuar.

Kështu ndodhi edhe me zonën më lindore të Kosovës, ku u arrestua kryekomandanti i UÇPMB-së. U arrestua nga UNMIKU, u dënua me ligje të Sërbisë, po vuan dënimin në burgun e KOSOVËS.
Një gjyq me një gjykatës të huaj (jo shqiptar), një sistem të vjetër të Sërbisë, me dëshmitar të paguar të sërbisë (të cilët edhe vetë “dëshmitarët” e kanë pohuar se kanë qenë ose të paguar ose të kërcënuar nga sigurimi serb), akuza apsolutikisht të pabaza dhe të ngritura nga sërbia. Krejt kjo një lojë psiqike, kundër Komandant Shefket Musliut dhe familjes së tijë.
Për të mos e zgjatur më shumë, ne nuk do të presim, nuk do të përcjellim dhe nuk do të heshtim, por do të ngrisim zërin tonë dhe do të veprojmë, se e kemi humbur durim jo me fajin tonë por me tuajin, që po luani lojëra të pista!

Reagimi u drejtohet të gjithë atyre që kanë gisht, në bshkpunim me sërbin dhe sistemin e saj në ngritjen e akuzave, shqiptimin e dënimeve, burgosjen dhe mbajtjen nën arrest të Çilirimtarëve, sepse ata më tepër se të gjithë dhanë për lirinë dhe drejtësinë.

Ne nuk kërkojmë mëshirë, kërkojmë drejtësi!

OVL- UÇPMB-së
Këshilli për Informim















       

 

UÇPMB