|
![]() |
|||||||||
HYMNI I AKSH-së
Nuk na ndal armik, stuhi; Do t’luftojmë deri n’fitore; Për Shqipërinë madhështore. Jemi trima, luftëtarë; Për liri jetën me dhanë; Do t’luftojmë me barbarë; AKSH-në e kemi n’ballë. Nëpër borë e nëpër shi; Për liri e për Shqipëri; Veç përpara do marshojmë; Trojet tona t’i bashkojmë. Jemi trima, shqipe mali; Prinë në ballë Adem Jashari; Do t’bëjmë luftë heroike; Për Shqipërinë tonë Etnike. ![]() Unë, që vendosa të shkruaj këtë letër, jam ushtar çdo herë në shërbim të popullit tim dhe jo një ish-ushtar! Kjo „ish" kurrë nuk do të më pëlqente! Për këtë, më së shumti më japin të drejtë trendet aktuale politike dhe ushtarake, që zhvillohen në mes nesh. Por „dikushi", pjesëtar i gjakut tonë, ka drejtuar tyten e pushkës së tij drejtë meje, në vend se t`ia drejtojë armikut të përbashkët! Kjo, më së shumti më shqetëson! Armikut, asnjëherë nuk ia kam patur frikën! Madje, as atëherë kur më pat mbyllur vite me radhë nëpër burgjet e tmerrshme të tij!... Athua, paska të drejtë ai „dikushi" (që dje ishte askushi!) të drejtojë armën kundër vëllezërve të tij, vetëm sepse kemi vendosur që të mos u nënshtrohemi pushtuesve të tokës shqiptare?! Athua, për hirë të cilit „ideal" e bën këtë?!.. Idealet janë gjëra konkrete dhe të kuptueshme! Ne, ish-ushtarët, nuk qemë pa ideale! Idealet tona qenë liria dhe dinjiteti i shqiptarëve; çlirimi i Iliridës e bashkimi kombëtar! Ilirida, nuk është çliruar! Pas shpërbërjes sonë të dhimbshme, ajo është ripushtuar! Idealet tona janë shkelur! Unë pyes: kush ka guxuar t`i shkelë idealet tona dhe përse?!... Sikur të gjithë ju, ish-ushtarët e ish-UÇK-së, edhe unë, qesh i mbruajtur nga idealet e lirisë! Për hirë të këtyre idealeve, qemë betuar përpara Flamurit Kombëtar! Tani, nuk kam si të mos ju pyes (sinqerisht e vëllezërisht): a jeni betuar edhe ju?!. Mendja ma thotë se po! Çdo ushtar i radhitur me armë në dorë kundër pushtuesit, është betuar se do të jetë ushtar besnik i Athdeut; luftëtar i devotshëm; ushtar i sjellshëm dhe i disciplinuar! Zatën, betimi ka qenë parakusht i mobilizimit dhe nuk ka mundur të evitohet!... Atëherë, a e mbani ndër mend tekstin e betimit ushtarak, dhe a ju kujtohen fjalët: „nuk do t`i lëshojmë armët nga dora, deri sa t`i çlirojmë e t`i bashkojmë të gjitha viset tona!" Duke kujtuar këtë, unë shoku i juaj dhe luftëtari i mëtutjeshëm i lirisë, detyrohem t`u pyes (siqerisht e vëllazërisht): a janë çliruar të gjitha trojet shqiptare dhe a janë bashkuar ato?! A e kemi përmbushur amanetin e shokëve dhe shoqeve tona që ranë pa kursyer jetën e tyre, për të njëjtat ideale?! A i keni qëndruar besnikë betimit tonë të përbashkët?!... Të mos u mbetet hatri nëse detyrohem të vlerësoj se çdo shmangie nga betimi ynë, nuk mund të quhet ndryshe pos tradhëti; çdo mospërmbushje e amenetit të dëshmorëve është tradhëti; çdo mos realizim i çlirimit dhe i bashkimit të tokës së shenjtë shqiptare, është tradhëti! Shkurt e shqip: me ose pa vetëdije, të gjithë ata që kanë dorëzuar armën e lirisë pa e çliruar e bashkuar tokën tonë, kanë ndihmuar e zhvilluar tradhëtinë kombëtare!... Shtrohet pyetja: a duhet lejuar të denigrohemi në këtë nivel, sepse dikushi dëshiron të shkelë mbi idealet tona; mbi betimin ushtarak; mbi amenetet e brezave për çlirim e bashkim kombëtar; mbi gjakun e dëshmorëve?!Unë, një ish-ushtar i UÇK-së, dhe një ushtar i përjetshëm i popullit tim, nuk e lejova këtë! Unë, u rreshtova në Armatën Kombëtare Shqiptare (AKSH), vijuesen e denjë të luftës çlirimtare! Nuk kam pyetur a duhet të mbaj shenjën e vjetër të UÇK-së apo jo, sepse një shenjë që shkilet me tradhëti, nuk ia vlenë të mbahet! Në çdo mënyrë, ideali ynë ka qenë LIRIA , gjë kjo që nuk do të thotë asnjë cent më pak se çlirimi i plotë i tokës shqiptare, ndërsa kjo nuk mund të jetë tjetër pos bashkimi i tyre me shtetin amë-Shqipërinë! AKSH-ja, priret nga idealet e vërteta të lirisë! Unë e mbaj me krenari uniformën e saj, sepse ajo u ngrit mbi idealet e shkelura të lirisë, e përbërë nga ish-ushtarët më të devotshëm të të gjitha luftërave çlirimtare: në Kosovë, Kosovën Lindore apo në Iliridë! Ajo lindi si domosdoshmëri historike e mbrojtes së aspiratave kombëtare shqiptare; si shprehja adekuate e të gjitha synimeve tona; si rezultat i të gjitha përvojave të nxjerra nga flaka e luftës sonë!... E di. Ai „dikushi", që ka ditur të mashtrojë mirë, sigurisht u ka thënë se ju e keni përmbushur detyrën tuaj luftarake; se duhet të ç`mobilizoheni; të dorëzoni armët e blera me djersën e popullit; se ju duhet t`i ktheheni „jetës normale" dhe të shkoni në shtëpitë tuaja (tani të rrënuara deri në themele), etj. Dhe ju, sigurisht i keni besuar këto fjalë, pa ia parashtruar vetes as pyetjet më të thjeshta: a e kemi realizuar qëllimin e betimit të dhënë? A e kemi fituar Lirinë? A e kemi çliruar vërtetë Iliridën? A mos vallë dikush dëshiron të na mashtrojë e të keqpërdorë sakrificën dhe luftën tonë? A mos vallë dikush dëshiron të bëjë karrierë politike në emrin e gjakut të shokëve tanë dëshmorë? A mos janë pikërisht ata që ndërtuan shtëpitë e tyre me djersën e mërgimtarëve të shumëvuajtur; ata që u përrallisin se ju e keni përmbushur detyrën tuaj; ata që e kanë shkelur betimin e përbashkët; që kanë shkelur idealet kombëtare; ata që ndoshta kurrë nuk e kanë patur ideal të tyre lirinë?!... Kush fitoi nga lufta jonë?! Në radhë të parë: IRJM-ja, sepse ajo mbijetoi luftën e UÇK-së dhe nuk u prish si krijesë artificiale sllavo-maqedonase! Së dyti: disa nga „komandantët" tanë të „shtabit", të cilët iu përveshën detyrave politike për të mbrojtur „paqen dhe stabilitetin e Maqedonisë"; „bashkëjetesën" apo „sigurinë e Ballkanit"! Së treti: „elita" politiko-ushtarake e cila gëzoi amnistinë dhe faljen e pushtuesit, duke e tradhëtuar idealin e lirisë e duke u shërbyer devotshmërisht sllavo-maqedonasve! Së katërti: ata që ishin „politikanë" të partive kollaboracioniste dhe aleancë politiko-shtetërore e pushtuesit! Së fundit: spekullantët e tyre që edhe më parë kontrabandonin me lejën e pushtetit maqedonas, në dëmin e popullit të vet!... Populli shqiptar i Iliridës, nuk fitoi asgjë! Sepse, të „drejtën" për të jetuar i shtypur dhe i diskriminuar nën sllavo-maqedonasit, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" për t`u bërë polic gjakatar i sllavit, e kishte edhe më parë! Të drejtën për të „shërbyer" në ushtrinë gjakatare sllavo-maqedonase, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" të shërbejë si shërbëtor i dorës së dytë në hierarkinë sllave, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" për të qenë rrogëtar në tokën dhe në pasurinë e tij, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" për të mësuar në shkollat e sistemit pushtues, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" që të mirret me politikë brenda sistemit maqedonas dhe për hesap të sundimit të tyre, e kishte edhe më parë! Të „drejtën „ që të shpiunojë e të tradhëtojë vëllezërit e tij për hesap të pushtetit sundues sllavo-maqedonas, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" që të dergjet kazamateve sllavo-maqedonase (në rast se nuk pajtohet me robërin e tokës së tij) e kishte edhe më parë!... Pra, çka fitoi?!... Në fakt, lufta e ish-UÇK-së ka dështuar! Tani, ai „dikushi", ish-politikan i pushtuesit apo politikan i ç`mobilizimit, paska të drejtën e paturpësisë që të urdhërojnë ish-luftëtarët e UÇK-së të vrasin luftëtarët e AKSH-së, pra ish-bashkëluftëtarët e dikurshëm të tyre, për shkak se ata kanë rrokur armët në duar dhe dëshirojnë të luftojnë deri në fund për lirinë e popullit të tyre, derisa ish-Shtabi i UÇK-së ka tradhëtuar luftën e mirret me „politikë të lartë", duke lënë popullin shqiptar të Iliridës nën robëri, madje edhe më keq se dikur. Dihet, „barazia" dhe „bashkëjetesa" e sotme e përgjakur nuk arrin as nivelin (denigrues) të Kushtetutës së vitit 1974! Prandaj, detyrohem t`u thërras me shpirt e me zemër të pastërt: o ushtarë; o shokët e mi të djeshëm të luftës, leni mënjanë udhëheqësit e mësuar të tradhëtojnë çështjen kombëtare, sepse gjatë tërë historisë sonë të dhimbshme e kanë bërë këtë gjë; pamundësoni dhe ndaloni vëllavrasjen; mos lejoni të bëheni vegla të turpit në duart e tyre; dhe ejani në frontin e lirisë, ashtu siç u ka hije- ju luftëtarëve të lirisë! Radhituni në vijën e luftës kundër pushtuesit, aty ku keni qenë dje, duke ruajtur nderin dhe dinjitetin e luftëtarit, sepse lufta jonë do të vazhdojë me ose pa ju! Mos lejoni që t`u mallkojnë nënat shqiptare; koha; historia; pasardhësit tane; gjeneratat e gjeneratave që do të vinë, e që padyshim nuk do të jenë krenarë të quhen shtetas të Sllavo-maqedonisë, dhe as qytetarë të rendit të dytë!! A jeni të sigurtë që bijtë tuaj do të jenë krenar me një luftë të humbur; me një luftë të shkelur në emrin e „shpëtimit të IRJM-së"; të „mbrojtjes së sovranitetit shtetëror" e të paqenë të IRJM-së; të ruajtjes së „paqes e të stabilitetit ballkanik" në dëmin e interesave të popullit shqiptar?!... Kjo është një çështje e thjeshtë: kush është lodhur, le të pushojë! Ne, nuk ia marrim për dobësi! Por, nëse nuk ndihmon, le të mos i pengojë të tjerët që duan të luftojnë për lirinë e plotë të shqiptarit! Edhe pse nuk na pëlqen të shohim mënjanë bashkëluftëtarët tanë të djeshëm, le të rrinë poqese janë lodhur; poqese mendojnë se kanë luftuar mjaft; poqese nuk janë në gjendje të rrokin armët e lirisë! Të paktën, të mos i drejtojnë armët e tyre kundër nesh! Pse duhet t`ia hamë ne kokën njëri-tjetrit që të shpëtojë maqedono-sllavia!? A guxojnë ata që dje ishin në luftë kundër pushtuesit, tani të hapin front kundër vetvetes!? A janë ata vërtetë bij të denjë të shqiptarisë!? Ç`faj kishte shoku im i pandashëm i luftës; dëshmori i dhimbshëm i kombit- Avni Beqiri, që u desh të vritet tradhëtisht!? Me çka mund të krenohet dorasi i tij që vrau një luftëtar të pashembullt të lirisë, ish- ushtarin e UÇK-së kosovare; të UÇPMB-së; të UÇK-së sonë dhe të AKSH-së, atë margaritar lirie nga Drenica trime!?... Unë ju thërras nga thellësia e shpirtit luftarak që të gjitha mundësitë, aftësitë, trimëritë, dituritë dhe guximin qytetar t`i kanalizojmë e t`i drejtojmë kundër armiqve tanë, e jo të shkatërrojmë vetveten duke luftuar ata që nuk pajtohen me robërinë! Këte e dëshiron vetëm pushtuesi ynë, ai që po i fryen zjarrit me ndihmën e disa bashkëpunëtorëve të djeshëm e të rinj, disa kollaboracionistëve shqipfolës, me të cilët nuk është momenti kohor që të merremi. Ajo që është dashur t`u thuhet, u është thënë, madje me plot fakte! Do të vie koha të shtresohen mbeturinat e pushtetit, siç do të vie koha e pastrimit të atyre që e meritojnë këtë! Tani, është luftë; është moment vendimtar i shpëtimit të tokës së robëruar shqiptare të Iliridës, dhe nuk do të merremi më shumë me ata që nuk e meritojnë! Ne u thërrasim të na përbashkoheni në vijën e frontit! Ju që kishit armët në duar kundër pushtuesve, nuk mund t`ia ktheni kurrizin Atdheut, për shkak se disa „liderë" të papërgjegjësi, ia kanë premtuar armikut „paqen dhe sigurinë shtetërore" në emrin tuaj! Lufta çlirimtare, përsëri ju thërret! Çdo ushtar i mirëfilltë i popullit është i mirëseardhur, pa marrë parasysh se ku ka luftuar, apo nën cilën uniformë! Dihet, ata që i rrëmbejnë armët për të fituar lirinë, çdo herë kanë të drejtë! Ata që refuzojnë mobilizimin, janë dezertorë! Ata që pengojnë luftën, janë shërbëtorë të pushtuesit! Ata që tradhëtojnë idealet e lirisë, janë tradhëtarë!... Ushtari, është luftëtar i lirisë! Vendi i tij është vetëm në front, për atje ku është betuar; aty ku e kërkon nderi dhe interesi i popullit të tij liridashës! Prandaj, duke përmbyllur këtë letër të hapur e publike, më lejoni t`u përshëndes e t`ua përkujtoj edhe njëherë betimin tuaj! Shpresoj se e keni bërë sinqerisht!... Me nderime luftarake, ushtari aktiv i lirisë- Pirro Shkaba, ish ushtar i UÇK-së! Të nderuar vëllezër dhe motra! Të drejtën për të luftuar për idealin dhe aspiratat legjitime të popullit tone për bashkim kombëtar nuk mund ta shkel as ndal askush. Duke luftuar për këtë të drejtë, nuk guxojmë të stepemi para reaksionit kollaboracionist tradhëtar, bukëshkelësit dhe gjakshkelësit e kombit, të cilët me veprimet e tyre agjenturore të papërmbajtura, po dëshmojnë për çoroditjet që i kanë kapluar, duke përshpejtuar vetë domosdoshmërinë e pastrimit të radhëve; unifikimin e faktorit të denjë kombëtar, dhe ndriçimin e rrugës së vërtetë të çlirimit dhe të bashkimit kombëtar. Nuk është ky rast as i ri as i vetëm në histori. Janë çastet e ballafaqimit të së vërtetes me mashtrimin, pasoja të destruksionit historik nga iluzionet, nga devijimet shpirtërore, interesat e e ulta, instrumentalizimi... Vendosmëria në këtë rrugë duhet dhe do të bind (detyrimisht) edhe faktorët ndërkombëtar, për të ndërruar strategjinë antishqiptare. Duhet punuar intensivisht për të mposhtur vinë e rrezikshme parcialiste e trathëtare, fillozofinë e marrë, iluzioniste e antikombëtare “të zgjidhjeve në staza të gjata”, gjoja më profiteske për kombin. Fillozofia (strategjia) e proceseve afatgjate dhe e integrimeve, është pjellë monstruoze e globalizmit abstrakt e mafioz ndërkombëtar, e padefinuar, e paidentifikuar, dhe bëhet për qëllime kolonizuese e eksploatuese nga po ata "misionarë" që mbi këto themele e kanë ndërtuar “botën moderne”. Format e integrimeve të ardhëshme eventuale do të mund të shqyrtohen vetëm pas sigurisë sonë referente, zgjidhjes themelore - bashkimit kombëtar e territorial të tokave të coptuara, në rrethana krejtësisht të reja dhe favorizuese ndërkomëtare. Parlamenti i kornizuar dhe kanceroz i Kosovës dhe produkti neopacifist - “Qeveria” e Kosovës, si aparatura agjenturore, kanë rënë në ujdi me skenaret e huaja djallëzore, duke u shtirë se po bëjnë politikë të mënçur për “një ditë më të mire”. Frazat për pavarësi janë dëshmi e verbërisë apo instrument i demagogjisë së tyre, që përputhet gjer në përsosmëri me misionin e errët të reaksionit ndërkombëtar, të përçarjes dhe të asimilimit kombëtar shqiptar(përmes politikës multietnike). Kosova është bërë një model tipik dhe arenë globale për zbatimin e kësaj strategjie, ndërsa mposhtja dhe zhdukja e çështjes shqiptare, është synim final i saj. Kombi shqiptar dhe tokat e tij po rrezikohen sërish, me forma dhe metoda të reja, për misione të vjetra. Neokolonializmi dhe gjakpirësit modernë nuk largohen me diplomaci e politikë, sado “gjeniale” që të jenë, pa goditjet e pasardhësve të Pirros e të Çerçiz Topullit, të shpatës së Lekës së Madh e të Gjergj Kastriotit. U bashkoftë mendja dhe pushka e pasardhësve të tyre! Përshëndetje ![]() Apel drejtuar AKSH-së E Shtune 29 Korrik 15:56:01 2001 Është momenti i fundit qe t'a merrni fatin e popullit shqiptar në duart tuaja! Bisedimet e ditëve të fundit në mes të palës shqiptare dhe asaj maqedone, që zhvillohen në Ohër, nuk janë asgjë tjetër përvec fitimit të një kohe të nevojshme për konsolidimin e forcave të ushtrisë dhe policisë maqedone,me qëllim të një lufte me përmasa të gjëra kundër tërë popullit shqiptar në Maqedoni.Këtë e vërteton edhe lëvizja dhe sjellja e përforcimeve ushtarako-policore maqedone në rajonin e Tetovës kësaj fund jave,në vazhdën e bisedimeve në Ohër. Suksesi dhe fitorja e popullit shqiptar nuk do te mungojë nëse në këto momente,kur edhe faktori ndërkombtar është bindur se pushteti maqedon nuk është asgjë tjetër vec një "FOTOKOPJE" e ish-pushtetit serb,bile në segmente të caktura edhe e tejkalon me veprimet joserioze diplomatike. Është koha e fundit që të bëhet një koordinim në nivel GJITHËKOMBËTAR dhe fati i popullit shqiptar të zgjidhet njëher e përgjithmonë ,kuptohet me ndihmën edhe te faktorit ndërkombëtar me theks të vecantë të SHBA-ve, e që do të ishte edhe një përmirësim i gabimeve historike të bëra ndaj popullit shqiptar në Kongresin e Berlinit dhe shumë kongreseve tjera. Këtij fati duhet ti paraprijnë personalitetet më eminente të popullit shqiptar nga të gjitha trojet etnike shqiptare, me një nxitje të një krahu të "FORTË" /p.sh. të AKSH/,që do të ketë edhe mekanizma përgjegjës ndaj atyre që do të mundohen t'a pengojnë realizimin e një MARRËVESHJEJE HISTORIKE TË POPULLIT SHQIPTAR PËR BASHKIM KOMBËTAR. E tërë kjo duhet të bëhet përpara se të mbahet Konferenca Ndërkombëtare për Maqedoninë, apo Konferenca Ballkanike e paralajmëruar edhe nga diplomati Anglez Lordi Oven, ku paralajmëron edhe mundësin e ndryshimit të kufijve, në mënyrë që i tërë populli shqiptar të del i pregaditur me një qëndrim të vetëm për ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES SHQIPTARE NË BALLKAN. Me shpresë se keësaj rradhe nuk do të vonohemi në MARRJEN E HAPAVE DREJT ZGJIDHJËS KOMBËTARE SHQIPARE, pres që APELIT tim t'i bashkangjiten të gjithë shqiptarët kudo që janë. KY ËSHTË TRENI I FUNDIT PËR TË GJITHË SHQIPTARËT!!!!!! ![]() Unë, që vendosa të shkruaj këtë letër, jam ushtar çdo herë në shërbim të popullit tim dhe jo një ish-ushtar! Kjo „ish" kurrë nuk do të më pëlqente! Për këtë, më së shumti më japin të drejtë trendet aktuale politike dhe ushtarake, që zhvillohen në mes nesh. Por „dikushi", pjesëtar i gjakut tonë, ka drejtuar tyten e pushkës së tij drejtë meje, në vend se t`ia drejtojë armikut të përbashkët! Kjo, më së shumti më shqetëson! Armikut, asnjëherë nuk ia kam patur frikën! Madje, as atëherë kur më pat mbyllur vite me radhë nëpër burgjet e tmerrshme të tij!... Athua, paska të drejtë ai „dikushi" (që dje ishte askushi!) të drejtojë armën kundër vëllezërve të tij, vetëm sepse kemi vendosur që të mos u nënshtrohemi pushtuesve të tokës shqiptare?! Athua, për hirë të cilit „ideal" e bën këtë?!.. Idealet janë gjëra konkrete dhe të kuptueshme! Ne, ish-ushtarët, nuk qemë pa ideale! Idealet tona qenë liria dhe dinjiteti i shqiptarëve; çlirimi i Iliridës e bashkimi kombëtar! Ilirida, nuk është çliruar! Pas shpërbërjes sonë të dhimbshme, ajo është ripushtuar! Idealet tona janë shkelur! Unë pyes: kush ka guxuar t`i shkelë idealet tona dhe përse?!... Sikur të gjithë ju, ish-ushtarët e ish-UÇK-së, edhe unë, qesh i mbruajtur nga idealet e lirisë! Për hirë të këtyre idealeve, qemë betuar përpara Flamurit Kombëtar! Tani, nuk kam si të mos ju pyes (sinqerisht e vëllezërisht): a jeni betuar edhe ju?!. Mendja ma thotë se po! Çdo ushtar i radhitur me armë në dorë kundër pushtuesit, është betuar se do të jetë ushtar besnik i Athdeut; luftëtar i devotshëm; ushtar i sjellshëm dhe i disciplinuar! Zatën, betimi ka qenë parakusht i mobilizimit dhe nuk ka mundur të evitohet!... Atëherë, a e mbani ndër mend tekstin e betimit ushtarak, dhe a ju kujtohen fjalët: „nuk do t`i lëshojmë armët nga dora, deri sa t`i çlirojmë e t`i bashkojmë të gjitha viset tona!" Duke kujtuar këtë, unë shoku i juaj dhe luftëtari i mëtutjeshëm i lirisë, detyrohem t`u pyes (siqerisht e vëllazërisht): a janë çliruar të gjitha trojet shqiptare dhe a janë bashkuar ato?! A e kemi përmbushur amanetin e shokëve dhe shoqeve tona që ranë pa kursyer jetën e tyre, për të njëjtat ideale?! A i keni qëndruar besnikë betimit tonë të përbashkët?!... Të mos u mbetet hatri nëse detyrohem të vlerësoj se çdo shmangie nga betimi ynë, nuk mund të quhet ndryshe pos tradhëti; çdo mospërmbushje e amenetit të dëshmorëve është tradhëti; çdo mos realizim i çlirimit dhe i bashkimit të tokës së shenjtë shqiptare, është tradhëti! Shkurt e shqip: me ose pa vetëdije, të gjithë ata që kanë dorëzuar armën e lirisë pa e çliruar e bashkuar tokën tonë, kanë ndihmuar e zhvilluar tradhëtinë kombëtare!... Shtrohet pyetja: a duhet lejuar të denigrohemi në këtë nivel, sepse dikushi dëshiron të shkelë mbi idealet tona; mbi betimin ushtarak; mbi amenetet e brezave për çlirim e bashkim kombëtar; mbi gjakun e dëshmorëve?!Unë, një ish-ushtar i UÇK-së, dhe një ushtar i përjetshëm i popullit tim, nuk e lejova këtë! Unë, u rreshtova në Armatën Kombëtare Shqiptare (AKSH), vijuesen e denjë të luftës çlirimtare! Nuk kam pyetur a duhet të mbaj shenjën e vjetër të UÇK-së apo jo, sepse një shenjë që shkilet me tradhëti, nuk ia vlenë të mbahet! Në çdo mënyrë, ideali ynë ka qenë LIRIA , gjë kjo që nuk do të thotë asnjë cent më pak se çlirimi i plotë i tokës shqiptare, ndërsa kjo nuk mund të jetë tjetër pos bashkimi i tyre me shtetin amë-Shqipërinë! AKSH-ja, priret nga idealet e vërteta të lirisë! Unë e mbaj me krenari uniformën e saj, sepse ajo u ngrit mbi idealet e shkelura të lirisë, e përbërë nga ish-ushtarët më të devotshëm të të gjitha luftërave çlirimtare: në Kosovë, Kosovën Lindore apo në Iliridë! Ajo lindi si domosdoshmëri historike e mbrojtes së aspiratave kombëtare shqiptare; si shprehja adekuate e të gjitha synimeve tona; si rezultat i të gjitha përvojave të nxjerra nga flaka e luftës sonë!... E di. Ai „dikushi", që ka ditur të mashtrojë mirë, sigurisht u ka thënë se ju e keni përmbushur detyrën tuaj luftarake; se duhet të ç`mobilizoheni; të dorëzoni armët e blera me djersën e popullit; se ju duhet t`i ktheheni „jetës normale" dhe të shkoni në shtëpitë tuaja (tani të rrënuara deri në themele), etj. Dhe ju, sigurisht i keni besuar këto fjalë, pa ia parashtruar vetes as pyetjet më të thjeshta: a e kemi realizuar qëllimin e betimit të dhënë? A e kemi fituar Lirinë? A e kemi çliruar vërtetë Iliridën? A mos vallë dikush dëshiron të na mashtrojë e të keqpërdorë sakrificën dhe luftën tonë? A mos vallë dikush dëshiron të bëjë karrierë politike në emrin e gjakut të shokëve tanë dëshmorë? A mos janë pikërisht ata që ndërtuan shtëpitë e tyre me djersën e mërgimtarëve të shumëvuajtur; ata që u përrallisin se ju e keni përmbushur detyrën tuaj; ata që e kanë shkelur betimin e përbashkët; që kanë shkelur idealet kombëtare; ata që ndoshta kurrë nuk e kanë patur ideal të tyre lirinë?!... Kush fitoi nga lufta jonë?! Në radhë të parë: IRJM-ja, sepse ajo mbijetoi luftën e UÇK-së dhe nuk u prish si krijesë artificiale sllavo-maqedonase! Së dyti: disa nga „komandantët" tanë të „shtabit", të cilët iu përveshën detyrave politike për të mbrojtur „paqen dhe stabilitetin e Maqedonisë"; „bashkëjetesën" apo „sigurinë e Ballkanit"! Së treti: „elita" politiko-ushtarake e cila gëzoi amnistinë dhe faljen e pushtuesit, duke e tradhëtuar idealin e lirisë e duke u shërbyer devotshmërisht sllavo-maqedonasve! Së katërti: ata që ishin „politikanë" të partive kollaboracioniste dhe aleancë politiko-shtetërore e pushtuesit! Së fundit: spekullantët e tyre që edhe më parë kontrabandonin me lejën e pushtetit maqedonas, në dëmin e popullit të vet!... Populli shqiptar i Iliridës, nuk fitoi asgjë! Sepse, të „drejtën" për të jetuar i shtypur dhe i diskriminuar nën sllavo-maqedonasit, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" për t`u bërë polic gjakatar i sllavit, e kishte edhe më parë! Të drejtën për të „shërbyer" në ushtrinë gjakatare sllavo-maqedonase, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" të shërbejë si shërbëtor i dorës së dytë në hierarkinë sllave, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" për të qenë rrogëtar në tokën dhe në pasurinë e tij, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" për të mësuar në shkollat e sistemit pushtues, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" që të mirret me politikë brenda sistemit maqedonas dhe për hesap të sundimit të tyre, e kishte edhe më parë! Të „drejtën „ që të shpiunojë e të tradhëtojë vëllezërit e tij për hesap të pushtetit sundues sllavo-maqedonas, e kishte edhe më parë! Të „drejtën" që të dergjet kazamateve sllavo-maqedonase (në rast se nuk pajtohet me robërin e tokës së tij) e kishte edhe më parë!... Pra, çka fitoi?!... Në fakt, lufta e ish-UÇK-së ka dështuar! Tani, ai „dikushi", ish-politikan i pushtuesit apo politikan i ç`mobilizimit, paska të drejtën e paturpësisë që të urdhërojnë ish-luftëtarët e UÇK-së të vrasin luftëtarët e AKSH-së, pra ish-bashkëluftëtarët e dikurshëm të tyre, për shkak se ata kanë rrokur armët në duar dhe dëshirojnë të luftojnë deri në fund për lirinë e popullit të tyre, derisa ish-Shtabi i UÇK-së ka tradhëtuar luftën e mirret me „politikë të lartë", duke lënë popullin shqiptar të Iliridës nën robëri, madje edhe më keq se dikur. Dihet, „barazia" dhe „bashkëjetesa" e sotme e përgjakur nuk arrin as nivelin (denigrues) të Kushtetutës së vitit 1974! Prandaj, detyrohem t`u thërras me shpirt e me zemër të pastërt: o ushtarë; o shokët e mi të djeshëm të luftës, leni mënjanë udhëheqësit e mësuar të tradhëtojnë çështjen kombëtare, sepse gjatë tërë historisë sonë të dhimbshme e kanë bërë këtë gjë; pamundësoni dhe ndaloni vëllavrasjen; mos lejoni të bëheni vegla të turpit në duart e tyre; dhe ejani në frontin e lirisë, ashtu siç u ka hije- ju luftëtarëve të lirisë! Radhituni në vijën e luftës kundër pushtuesit, aty ku keni qenë dje, duke ruajtur nderin dhe dinjitetin e luftëtarit, sepse lufta jonë do të vazhdojë me ose pa ju! Mos lejoni që t`u mallkojnë nënat shqiptare; koha; historia; pasardhësit tane; gjeneratat e gjeneratave që do të vinë, e që padyshim nuk do të jenë krenarë të quhen shtetas të Sllavo-maqedonisë, dhe as qytetarë të rendit të dytë!! A jeni të sigurtë që bijtë tuaj do të jenë krenar me një luftë të humbur; me një luftë të shkelur në emrin e „shpëtimit të IRJM-së"; të „mbrojtjes së sovranitetit shtetëror" e të paqenë të IRJM-së; të ruajtjes së „paqes e të stabilitetit ballkanik" në dëmin e interesave të popullit shqiptar?!... Kjo është një çështje e thjeshtë: kush është lodhur, le të pushojë! Ne, nuk ia marrim për dobësi! Por, nëse nuk ndihmon, le të mos i pengojë të tjerët që duan të luftojnë për lirinë e plotë të shqiptarit! Edhe pse nuk na pëlqen të shohim mënjanë bashkëluftëtarët tanë të djeshëm, le të rrinë poqese janë lodhur; poqese mendojnë se kanë luftuar mjaft; poqese nuk janë në gjendje të rrokin armët e lirisë! Të paktën, të mos i drejtojnë armët e tyre kundër nesh! Pse duhet t`ia hamë ne kokën njëri-tjetrit që të shpëtojë maqedono-sllavia!? A guxojnë ata që dje ishin në luftë kundër pushtuesit, tani të hapin front kundër vetvetes!? A janë ata vërtetë bij të denjë të shqiptarisë!? Ç`faj kishte shoku im i pandashëm i luftës; dëshmori i dhimbshëm i kombit- Avni Beqiri, që u desh të vritet tradhëtisht!? Me çka mund të krenohet dorasi i tij që vrau një luftëtar të pashembullt të lirisë, ish- ushtarin e UÇK-së kosovare; të UÇPMB-së; të UÇK-së sonë dhe të AKSH-së, atë margaritar lirie nga Drenica trime!?... Unë ju thërras nga thellësia e shpirtit luftarak që të gjitha mundësitë, aftësitë, trimëritë, dituritë dhe guximin qytetar t`i kanalizojmë e t`i drejtojmë kundër armiqve tanë, e jo të shkatërrojmë vetveten duke luftuar ata që nuk pajtohen me robërinë! Këte e dëshiron vetëm pushtuesi ynë, ai që po i fryen zjarrit me ndihmën e disa bashkëpunëtorëve të djeshëm e të rinj, disa kollaboracionistëve shqipfolës, me të cilët nuk është momenti kohor që të merremi. Ajo që është dashur t`u thuhet, u është thënë, madje me plot fakte! Do të vie koha të shtresohen mbeturinat e pushtetit, siç do të vie koha e pastrimit të atyre që e meritojnë këtë! Tani, është luftë; është moment vendimtar i shpëtimit të tokës së robëruar shqiptare të Iliridës, dhe nuk do të merremi më shumë me ata që nuk e meritojnë! Ne u thërrasim të na përbashkoheni në vijën e frontit! Ju që kishit armët në duar kundër pushtuesve, nuk mund t`ia ktheni kurrizin Atdheut, për shkak se disa „liderë" të papërgjegjësi, ia kanë premtuar armikut „paqen dhe sigurinë shtetërore" në emrin tuaj! Lufta çlirimtare, përsëri ju thërret! Çdo ushtar i mirëfilltë i popullit është i mirëseardhur, pa marrë parasysh se ku ka luftuar, apo nën cilën uniformë! Dihet, ata që i rrëmbejnë armët për të fituar lirinë, çdo herë kanë të drejtë! Ata që refuzojnë mobilizimin, janë dezertorë! Ata që pengojnë luftën, janë shërbëtorë të pushtuesit! Ata që tradhëtojnë idealet e lirisë, janë tradhëtarë!... Ushtari, është luftëtar i lirisë! Vendi i tij është vetëm në front, për atje ku është betuar; aty ku e kërkon nderi dhe interesi i popullit të tij liridashës! Prandaj, duke përmbyllur këtë letër të hapur e publike, më lejoni t`u përshëndes e t`ua përkujtoj edhe njëherë betimin tuaj! Shpresoj se e keni bërë sinqerisht!... Me nderime luftarake, ushtari aktiv i lirisë- Pirro Shkaba, ish ushtar i UÇK-së! Të drejtën për të luftuar për idealin dhe aspiratat legjitime të popullit tone për bashkim kombëtar nuk mund ta shkel as ndal askush. Duke luftuar për këtë të drejtë, nuk guxojmë të stepemi para reaksionit kollaboracionist tradhëtar, bukëshkelësit dhe gjakshkelësit e kombit, të cilët me veprimet e tyre agjenturore të papërmbajtura, po dëshmojnë për çoroditjet që i kanë kapluar, duke përshpejtuar vetë domosdoshmërinë e pastrimit të radhëve; unifikimin e faktorit të denjë kombëtar, dhe ndriçimin e rrugës së vërtetë të çlirimit dhe të bashkimit kombëtar. Nuk është ky rast as i ri as i vetëm në histori. Janë çastet e ballafaqimit të së vërtetes me mashtrimin, pasoja të destruksionit historik nga iluzionet, nga devijimet shpirtërore, interesat e e ulta, instrumentalizimi... Vendosmëria në këtë rrugë duhet dhe do të bind (detyrimisht) edhe faktorët ndërkombëtar, për të ndërruar strategjinë antishqiptare. Duhet punuar intensivisht për të mposhtur vinë e rrezikshme parcialiste e trathëtare, fillozofinë e marrë, iluzioniste e antikombëtare “të zgjidhjeve në staza të gjata”, gjoja më profiteske për kombin. Fillozofia (strategjia) e proceseve afatgjate dhe e integrimeve, është pjellë monstruoze e globalizmit abstrakt e mafioz ndërkombëtar, e padefinuar, e paidentifikuar, dhe bëhet për qëllime kolonizuese e eksploatuese nga po ata "misionarë" që mbi këto themele e kanë ndërtuar “botën moderne”. Format e integrimeve të ardhëshme eventuale do të mund të shqyrtohen vetëm pas sigurisë sonë referente, zgjidhjes themelore - bashkimit kombëtar e territorial të tokave të coptuara, në rrethana krejtësisht të reja dhe favorizuese ndërkomëtare. Parlamenti i kornizuar dhe kanceroz i Kosovës dhe produkti neopacifist - “Qeveria” e Kosovës, si aparatura agjenturore, kanë rënë në ujdi me skenaret e huaja djallëzore, duke u shtirë se po bëjnë politikë të mënçur për “një ditë më të mire”. Frazat për pavarësi janë dëshmi e verbërisë apo instrument i demagogjisë së tyre, që përputhet gjer në përsosmëri me misionin e errët të reaksionit ndërkombëtar, të përçarjes dhe të asimilimit kombëtar shqiptar(përmes politikës multietnike). Kosova është bërë një model tipik dhe arenë globale për zbatimin e kësaj strategjie, ndërsa mposhtja dhe zhdukja e çështjes shqiptare, është synim final i saj. Kombi shqiptar dhe tokat e tij po rrezikohen sërish, me forma dhe metoda të reja, për misione të vjetra. Neokolonializmi dhe gjakpirësit modernë nuk largohen me diplomaci e politikë, sado “gjeniale” që të jenë, pa goditjet e pasardhësve të Pirros e të Çerçiz Topullit, të shpatës së Lekës së Madh e të Gjergj Kastriotit. U bashkoftë mendja dhe pushka e pasardhësve të tyre! Përshëndetje atdhetare, Dardan Xhemajli Apel drejtuar AKSH-së E Shtune 29 Korrik 15:56:01 2001 Është momenti i fundit qe t'a merrni fatin e popullit shqiptar në duart tuaja! Bisedimet e ditëve të fundit në mes të palës shqiptare dhe asaj maqedone, që zhvillohen në Ohër, nuk janë asgjë tjetër përvec fitimit të një kohe të nevojshme për konsolidimin e forcave të ushtrisë dhe policisë maqedone,me qëllim të një lufte me përmasa të gjëra kundër tërë popullit shqiptar në Maqedoni.Këtë e vërteton edhe lëvizja dhe sjellja e përforcimeve ushtarako-policore maqedone në rajonin e Tetovës kësaj fund jave,në vazhdën e bisedimeve në Ohër. Suksesi dhe fitorja e popullit shqiptar nuk do te mungojë nëse në këto momente,kur edhe faktori ndërkombtar është bindur se pushteti maqedon nuk është asgjë tjetër vec një "FOTOKOPJE" e ish-pushtetit serb,bile në segmente të caktura edhe e tejkalon me veprimet joserioze diplomatike. Është koha e fundit që të bëhet një koordinim në nivel GJITHËKOMBËTAR dhe fati i popullit shqiptar të zgjidhet njëher e përgjithmonë ,kuptohet me ndihmën edhe te faktorit ndërkombëtar me theks të vecantë të SHBA-ve, e që do të ishte edhe një përmirësim i gabimeve historike të bëra ndaj popullit shqiptar në Kongresin e Berlinit dhe shumë kongreseve tjera. Këtij fati duhet ti paraprijnë personalitetet më eminente të popullit shqiptar nga të gjitha trojet etnike shqiptare, me një nxitje të një krahu të "FORTË" /p.sh. të AKSH/,që do të ketë edhe mekanizma përgjegjës ndaj atyre që do të mundohen t'a pengojnë realizimin e një MARRËVESHJEJE HISTORIKE TË POPULLIT SHQIPTAR PËR BASHKIM KOMBËTAR. E tërë kjo duhet të bëhet përpara se të mbahet Konferenca Ndërkombëtare për Maqedoninë, apo Konferenca Ballkanike e paralajmëruar edhe nga diplomati Anglez Lordi Oven, ku paralajmëron edhe mundësin e ndryshimit të kufijve, në mënyrë që i tërë populli shqiptar të del i pregaditur me një qëndrim të vetëm për ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES SHQIPTARE NË BALLKAN. Me shpresë se keësaj rradhe nuk do të vonohemi në MARRJEN E HAPAVE DREJT ZGJIDHJËS KOMBËTARE SHQIPARE, pres që APELIT tim t'i bashkangjiten të gjithë shqiptarët kudo që janë. KY ËSHTË TRENI I FUNDIT PËR TË GJITHË SHQIPTARËT!!!!!! FRONTI PËR BASHKIM KOMBËTAR SHQIPTAR Ranë në krye të detyrës eprori ushtarak Islam Berisha (Komandant "Lami") dhe Hamzë Behrami Me kërkesë të KFOR-it për të cilin AKSH ka nderim dhe respekt, për të sqaruar më tej aksionin e hedhjes në erë të urës në Mitrovicën Veriore, SHP i AKSH jep sqarimet e mëposhtme: ARMATA KOMBËTARE SHQIPTARE i bën thirrje gjithë popullit që të marë pjesë masivisht në ceremoninë mortore që do të organizohet për të përcjellë me nderimet që meritojnë këta dëshmorë të kombit, këta atdhetarë të shkelqyer që për të bërë realitet çlirimin dhe ribashkimin e trojeve etnike shqiptare, nuk kursyen as më të shtrenjten dhe më të shenjtën, jetën e tyre. Këtë gjë duhet ta bëjmë edhe për të pranuar realitetin e ri se ARMATA KOMBËTARE SHQIPTARE (AKSH) ekziston kudo në trojet shqiptare, dhe në emër të parimeve të lirisë, të pavarësisë, të së drejtës së organizimit, të sanksionuara në dokumentet më të rëndësishme juridike ndërkombëtare, duke përdorur të gjitha mjetet politike do të arrijë t'i ribashkojë trojet e veta dhe shqiptarët në një shtet të vetëm kombëtar në Ballkan. SHTABI I PËRGJITHSHEM i AKSH-së me dhembjen më të thella i shpreh Familjes Berisha për nga Gollapi i Prishtinës dhe Familjes Behrami nga Mitrovica ngushëllime dhe me këtë rast, në emër të të gjitha strukturave dhe pjesmarrësve të AKSH betohemi në emër të gjakut dhe veprës së tyre Shqipërinë e Ribashkuar, çka përbënë edhe amanetin e tyre, do e bëjmë realitet. Gjejmë rastin të hedhim dritë edhe rreth nje të vërtete tjetër për të cilën ka patur shumë përfolje nga masmediat ne Kosovë. Është fjala rreth vendosjes së kurorës me lule me mbishkrimin e SHP të AKSH mbi varrin e Komandantit Legjendar Adem Jashari, i shpallur me vendim te Sekretariatit Vendimmarres te Kryesise Qëndrore te FRONTIT PER BASHKIM KOMBETAR SHIPTAR edhe si Komandant Nderi i AKSH-së. Së shpejti SHP i AKSH do të dal me një komunikatë të zgjeruar në të cilën do hedhi dritë të plotë rreth arsyeve madhore që na shtynë të ndermarrim këtë aksioni politiko-ushtarak në Mitrovicën Veriore si dhe disa detaje nga jeta dhe vepra e dy luftëtarëve të lirisë, dëshmorëve të kombit që flijuan jetën e tyre pikerisht në truallin tonë të okupuar, në Mitrovicën Veriore. Për Zyrën e Informimit te SHP të AKSH-së, FRONTI PËR BASHKIM KOMBËTAR SHQIPTAR
ARMATA KOMBATE-SHQIPETARE
Drenas, 12 prill. Një simbolikë e 28 nëntorit 1997 sot është përsëritur në fshatin Rrezistencë (ish-Baicë) të komunës së Drenasit me paraqitjen e tre personave të uniformuar me simbole të AKSH-së në përvjetorin e pestë të rënies së dy dëshmorëve të Brigadës 113 "Mujë Krasniqi". Mirëpo në momentet kur pjesëmarrësit mendonin se ka përfunduar tubimi dhe kur familjarët dhe të tjerët filluan të vëjnë kurorë lulesh nga Malet e Kaosmaçit u zdorgjën tre djemë shtathedhur të uniformuar dhe të maskuar që në krahrorin e tyre mbanin emblemat me mbishkrimin e AKSH-së ,të ngjashme me ato të UÇK-së.Këta tre djelmosha u prezantuan në emër të FBKSH-së dhe të AKSH-së .Dy prej djelmoshave ishin të veshur me uniformë të zezë ,ndërsa ai në mes me uniformë të kamfluar. Ky djaloshi që gjendej në mes nga xhepi i uniformës nxori një letër ,nga përmbajtja e së cilës u dëgjuan shumë mesazhe.Në fillim ky pjestar i AKSH-së,tha se në emër të FBKSH-së dhe AKSH-së ,kanë vendosur të dalin publikisht.
AKSH-ja përqendrohet në veriParalajmërim nga një grup i armatosur i Kosovës |
|
|||||||||
![]() |